Alþýðublaðið - 07.06.1968, Qupperneq 16

J

aKQfflD
SÍOaH
Þarna voru staddir 4 lögreglu-
þjónar. Húsið tekur í mesta lagi
150 manns í sæti. En lögreglan
lætur það afskiptalaust að það
er það vítavert kæruleysi lög-
reglunnar að láta slíkt við
gangast. MOGGI
Ef ég réði þarna í útlandinu
væri ég nú ekki lengi að hemja
þessi stúdentagrey. Ég myndj
tíreinlega senda þá til sjós.
Robert Poth heitir maðurinn á myndinni. Ekki vitum við hvað
'l hann er gamall, en úrið sem hann heldur á er hins vegar um það
(bil 240 ára gamalt. Er úrið úr forngripasafni mannsins, sem er að
'öðlast nokkra frægð.
Kallinn var um daginn að tala
- um að fiffa sér á hestamóí. Kell-
ingin vildi fara með, en kallinn
var ekki lehgi að redda sér, rok
spældi kellinguna og sagði: Ég
hef nú aldrei vitað til að beljur
færu á hestamót.
LOFTÞÉTTAR UMBLÐIR
VINSÆLASTA PÍPyTÓBAK
í AMERÍKU.
Prince
Albert
REYKTÓBAK.
Robert Poth er starfsmaður bæjarfélagsins sem hann býr í.
Fyrir um það bil fimm árum hóf hann að safna forngripum og sank
aði að sér ýmsum munum frá ólíklegustu stöðum. Eitt sinn fann
hann í rusli, biblíu frá árinu 1763.
Verðmæti safns hans hafa laðað að ýmsa fjáða kaupendur, en
Iþrátt fyrir há tilboð hefur Poth ákveðið að halda fast í reglu þá
er hann setti sér í upphafi safnarferils síns: Ekkert til sölu.
J.
dagíegi IIAlístur
Nætur og geislabaugar
Einhvers staðar las ég það í blaði í gær, að leiðangur
hefði verið gerður út til að rannsaka síldarnætur. Ekki var
laust við að ég yrði örlítið Mssa á þessu, vegna þess að égt
álít að til að hægt sé að rannsaka síldarnætur, eða hreinlega
til þess að um síldarnætur geti veríð að ræða, þurfi að hafa
síld. Það er nefnilega t. d. ekkí hægt að tala um vökunætur
hjá einhverjum, sem steinsefur svefni hinna réttlátu, rigningar
nætur í þurrki, stjömunæturnar í skýjuðu veðri og svo má
lengi áfram telja, lengi lengi.
Kannski að hér sé um að ræða rannsókn, ef til vill byggða
á viðtölum, á síldarnóttunum hér í eina tíð, þegar Iandlegumar
voru sem tíðastar vegna þess að verksmiðjur og plön höfðu
ekki undan að afgreiða bátana. Þá stigu síldarsjómenn trylltan
dans við söltunarstúlkurnar fram eftír nóttum og síðla um
nætur mátti heyra dúett sjómanns og söltunarstúlku hljóma
úti í næturkyrrðinni. Þetta vom síldarnætur sem ennþá ylja
mörgum uppgjafa sjómanni og uppgjafasíldarsöltunarstúlkunni
um hjartaræturnar ef þær ber á góma.
Nú eru þessar trylltu síldarnætur alveg úr sögunni, en hins
vegar hefur borið svo t'il á haustin undanfarin ár, að síldini
liefur aðallega veiðzt á nóttum, svo það getur náttúrulega verið
um þessa tegund af síldarnóttum að ræða, sem fara á að rann
saka,
Annars er makalaust hverju menn geta fundið upp á að
rannsaka, það era raunverulega engin takmörlt fyrir því.
Ég las einnig í blaði í gær að nú ætti að fara að rannsaka
geymsluþol fisks, eftir að hann hefur verið geislaður með ein-
hverju voðaverkfæri frá Bandaríkjunum Norður-Ameríku, sem
jafnast á við nokkrar kjarnorkusprengjur.
Mennirnir ætla að rannsaka og rannsaka í heilt ár og í blað
inu stóð að eftir þá ættu að lSggja heil fimm tonn af fiski.j
Þennan fisk má ekki borða, því óttazt er að þeir er snæði hann
fái geislabaug yfir höfuð sér og valdi uppþotum vegna óupp-
dreginna sem gætu álitið þá heilaga menn eður dýrlinga.
f blaðinu stóð einnig að sannað væri að með geislun entist
fiskurinn betur og því er það mín uppástunga að skylda fólk
sem giftir sig til að láta geisla slg, þannig að hjónabönd þess
endist lengur og betur. Vegna hættunnar á að eta það sem
geislað hefur verið gæti þessi aðferð einnig leitt af sér, og það
til góðs, að liér mynduðust samtök mannæta. — HÁKARL.
Ég er á móti sól. Heiðarlegu
kvenfólki eins og mér er ekki
fært úí á götu fyrir dónalegu
fólki sem liggur fáklætt undir
húsveggjum.