Alþýðublaðið - 15.08.1968, Blaðsíða 16

MMEm
— Gaddur

BÆNDUR! Runtal-ofninn heffur þegar
_ ’ sannað
BÆNDUR! yfirburði sína
Skoðið sýnishorn okkar á Landbúnaðarsýningunni

Veiöilán og veraldargengi
Alltlaf fer ég svolítið hjá mér og verð vandræðalegur,
þegar ég sterad með mína hæversku þrjúhundruðkrónastöng
og máðk í gömlu köfeuboxi næat manni, sem er með þrjú- ,
þúsundkróna'stöng og s'afn af flugum 1 hattinum.
hað er meira a,ð s'egja haft fyrir satt, að sumir séu svo
glöggir, að þeir þeikki 'ailflíar flugurdar og geti kallað á þær
mieð nafni. j;
Og daimt ,er orðið flugnahöfðingi teldra lí tmálinu,, en flugu-
stefn-gurnar og ®llt það.
Oft ósfea ég þesis lífca -að vatnið gleypi -mig og ég hafi bein
(í definu ti-1 að kasta isitön-ginni minni -út í Vatnið og gefa
flugna'höfðingjanu-m sn-úðu-gt langt n-ef!
En ég er víst bölvuð gunga og smáborgarasál.
Nú fólkið í kring gæti haldið -að ég sé orðinn vitlaus, eða
gangi mieð komplex, eða sé grænn af öfund.
En ég er bartasta e-kkert -grænn a-f öfu-nd.
Mér fi-nnst þetta í aðra röndina meira að tíegja dálítið
-fáránlegt.
Þam-a stendur þessi -ágæti borgari (ég sá ekki betar en
nú-merið á bíl-nuim hans væri fyrir neðan 100) og gerir alls
kona-r æfngar -með stön-gina -og línun-a, Sveiflar henni til og
frá og Bkellir í góm o-g lætur lánuinia bugða-sit á -vatnsfle-tinum
-eins og -syipu lí kúrekamy-nd og f-lugan hoppar og fisfeurinn
hoppar -efitir flu-gu-nni og flugan tíegir -Hí þú nærð mér ekki
og hún hefur rétt fyrir -sér og sviti-n-n bogar af veiðimann-
inuim, en sa-mt! /
Ég -leyfi mér að segj-a tíamt!
Samt 'leyfir hann 'sér að líta til rti-in m-eð fy-riílitningu þeg-
ar ég baksa fjögurrapunda bleikju á laind við ne-fið á honum
með þrjúhundruðkrónasltönginni minni!
En hvernig s-tendur þá á því -að ég skammast mín fyrir
mín veiðar-færi? Ég sem gæti iskotið honum ref fyrir ra-ss með
Venjullegu kústskiafti! Ég is-eim -er búinn að veiða mörgum
-sininium fyirir veiðileyfiniu, meða-n h-ainn æfir fi-skan'a í hástökki.
Ætli ég sé með komplex?
Ég lít niður í spegilslétt vatnið þíegar eitthverit flilé verður
-á -giuisuganiginuim af línunni miágranna mín-s.
Ég ier lek-ki einu sinni með exem!
Kannski öfunda ég hann?
Nei farið bölvað. Ég get ekki öfundað mann, sem fær
-■ekki kvikindi meðan ég mokia honum á 1-and.
Ætli það sé ekki bíllinn hans.
-Það fceimur s-tingur í hjantað í mér þegar ég sé númer-
ið útund-an mér. Þama lá þá hunduri-nn -grafinn.
É-g veit hvað ég geri. Ég, maka barasíta drullu yfir þrjá
-síðuistu st'afina á mínu númeri. Svoleiði-s f-aira þeir að á vöru
biílunum. S-tundum sés-t .meira að Be-gj-a leteki númer ó þeim
itíe-m þýðir aftur að -þeir standi fyrir utan og ofan -lög og
rétt.
En græjumnar m'aður lifandi. ^
Ég rétti úr mér. Ég lít beintfram og upp. Égskyrpi út -í vatn
ið o-g iþurrka mér á pey-su'orminni. ÍÉg kveitei mér -í sígarettu
og ég dneg enn eina bleikju á land og þegair bann gjóar tl -mín
fyrirlitnin-gariauigunum, h-orfi ég á hann eins og ég myndi horfa
á to-garaiskipstjóra, sem léti tearlana sauma blúndur ó troll-
vængina og hnýta marglit'an skúf með pofeanum!
VELJUM ÍSLENZKT <w> ÍSLENZKAN IÐNAÐ
"Rl *
ARNARHÓLL 1968
Arnarson frægur yfir sauði lítur
öðlingur mildur studdur löngum geir
Mannkindin iðar, ælir, kyssir, hrýtur
undir hans stalli faðmast, hlær og deyr.
Hlaupa um túnið halir, börn og meyja
Hrannast upp litir bjartan sólskinsdag.
Handleggir sveiflast, hné og mjaðmir beygja
herrar og frúr, svo allt komist í lag-
Rónar og menn í röðum saman liggja
ræturnar tvinnast hér við fornan svörð.
Teygja úr býfum, teyg úr flöskum þiggja,
taka sér blund á silkimjúkri jörð.
-
Til tílræðismannsins sást, er
hann hljóp í iáttiína aff bat,
sem beið hans, en náðist á leið
inni. Báturinn, sem var hrað-
bátur, lagði þá frá landi með
fullri ferð.
VÍSIB.
■! -
Birta og ylur brögnum yndi veitir.
Blítt þegar sólin vermir hverja kinn.
Laganna vörður iöggubílinn þreytir
leitar að föllnum, stingur honum inn.
Áhorfandi.
1
n l'l a,
* IM
DAGAR
EFTIR