Alþýðublaðið - 19.09.1968, Side 15

6»
HLUTI
**** elizábeth
petersori:
að hún gat ekkert gert ein. Hún
hrópaði til áhorfendanna. —Get-
ið þið ekkert' gert? Heyrðuð
þið ekki, hvað hann sagðist ætla
að gera.
— Róleg, ungfrú, sagði mið-
aldra maður við hana. — Þetta
eru aðeins orð. Martin Fletcner
er að vísu uppstökkur, — en
ég býst ekki við því, að hann
framkvæmi þessa hótun sína.
Þau komu nær fljótinu. Fyrst-
ur gekk Martin Fletcher með
sína hjálparvana, en spriklandi
byrði, þá' áhorfendurnir og Kay,
sem hrópaði og reyndi að losa
hendur hans. Hann leit ekki einu
sinni við henni. Það var engu
líkara, en hún væri alls ekki
þarna.
— Hann fer með hann niður
á árbakkann, sagði sama röddin
og áður hafði reynt að róa hana.
Það vita allir, að Fletcher álít
Ur Dyson óvin sinn. En hann hef
ur þegar lotið nægilega lágt fyr
ir lögunum, hann ætlar ekki að
beygja sig meira.
— Óvin? Lítur hann á allan
heiminn sem óvini sína? Skyndi
Jega henti hún sér til jarðar og
greip um ökla hans. Hann nam
staðar um stund og sparkaði £rá
sér með fætinum þannjg að hún
veltist' um í gö.turykinu. Menn
studdu hana á fætur og burstuðu
áf henni rykið. Hana sundlaði og
hún var of sár og reið til að
þakka fyrir hjálpina.
og fyrirlitningu langaði hana
mest til að hrinda þeim öllum frá
sér.
Hver talaði upp í annan. Þeir
hefðu aldrei trúað því, að hann
gerði annað eins og þetta. Hvern
ig átti Dys0n að komast heim?
Gat einhver ekið honum eða var
bíllinn hans á næstu grösum?
Já', sagði einhver. — Bíllinn
stendur fyrir utan búðina henn-
ar ungfrú Forsythe. Þeir höfðu
aldrei séð annað einS'. Áin var
hvorki djúp né hættuleg en þetta
var svo niðurlægjandi.
Kay Ieit út á vegjnn. Martin
Fleteher gekk að bílnum sínum.
— Þarna fer hann eins og
ekkert hafi í skorizt, kallaði nún.
— Hann skal ekki sleppa billega
núna.
— Hann er sloppinn, ungfrú
góð.
■— Ef þið takið allir saman get
jð þið hent honum í fljótið.
Hvers vegna gerið þið ekki
baun?
— Sleppið honum, tautaði AI-
— Það er ekkert að mér. Þið
verðið að njálpa Alan, veinað hún
— Ætlar enginn að gera neitt?
Leyfið þið þessum fanti að fara
sínu fram af því að hann er
stærri og sterkari en þið hinir?
Hún hljóp af stað og fáeinar
hræður eltu hana. Nú var Martjn
Fletcher kominn niður að
brúnni. Hann sveiflaði Alan upp
á öxl sér eins og hann væri
brúða og lyfti honum svo upp.
Það heyrðist skvamp 0g Alan Dy
son lá og flaut { leðiunni og.yatn
inu meðan manníjöldinn hrópaði
og kallaði.
— Nú skuluð þér kæra mig,
kallaði Martin Fletcher. — Þetta
var þess virði,
Alan hafði skollið á bakið, en
nú Var hann staðinn upp.. Leðjan
límdist við hár hans og andlit.
Augu hans virtust’uppglennt en
hvort það var af reiði eða
liræðslu, vissi Kay ekki. Margir
réttu fram hendur sínar til að
styðja hann, en í reiði sinni
an. — Ég veit, hvað ég ætla að
gera.
— Ef við tækjum hann,
myndi hann henda okkur í fljót
ið líka, sagði ungur maður. —
Hann er helmingi sterkari en
nokkur okkar. Það er alveg eins
Ijklegt, að hann myndi henda Dy
son aftur í fljótið til að sýna okk
ur fyrirlitningu sína á okkur.
Kay ætlaði að hlaupa á eftir
hávaxna manninum, en Alan
greip um hönd hennar.
— Hættu þessu. Hann talaði en
lágt og virtist1 óstyrkur. — Þú
gerir bara illt verra. Ég sé um
þetta ó minn hátt. Hann gekk að
bíl sínum og sfrauk með vasa..
klútnum yfir liár sitt og andlit.
Kay ætlaði gð taka um handlegg
hans en faerði ‘síg frá henni og
hún skildi hann vel. Þessi atburð
ur hafði’hafLmikil áhrif á' hann.
Hanií hafðj Verið auðmýktur fyr
ir framan fj'ölmarga1 bæjarbúa.
Hún gat sér þess tfl, að st0lt'
m
hans hefði beðið hnekki, sem
aldrei myndi læknast.
Þegar þau komu út að bílnum
með heilan hóp manna á hælun
um sagði hún rólega:
— Á ég að aka þér heim Alan?
— Nei, þökk fyrir. Ég þarf að
fá að vera einn um stund.
— Bíddu þá andartak. Ég fer
inn og sæki teppi til að leggja
í bílinn. Það er hreinasta vit-
leysa að eyðileggja bæði hann
og fötin þín. Það heldur líka á
þér hita.
Hún flýtti sér inn áður en
hann gat neitað tilboðinu. En
hann langaði víst ekki til að
skemma nýja ffna bílinn sinn með
leðju og aur og hann stóð enn
kyrr í sömu sporunum, þegar
þegar hún kom til baka. Hún
breiddi teppið á sætið, hann taut'
aði fáein þakkarorð og settist
inn. Hann f0rðaðist að líta á
hana, kveikti á vélinni og ók af
stað. Það var aðeins einn áhorf-
andi eftir, letilegur unglingur
með sígarettu. dinglandi í öðru
munnvikinu.
'— Svo hinir hafa farið um leið
og sýiiingunni lauk, sagði hún
reiðilega.
— Mér var sagt, að Fletcher
hefði farið á „Hérinn og Hund. í
arnir.“ .
Ég geri ráð. fyrir að allir aðr-
ir hafi farið þangað líka.
— Ætli liann sé þar að grobba
af því, sern hérna gerðist1?
— Hér er ekki viðburðar-
ríkt, ungfrú.
Kay stóð grafkyrr um stund.
Það var eins og kyrrðin eftir
storminn. Svo spenntust allir
vöðvar hennar og taugar og hún
fremur hljóp en gekk í áttina
að „Hérinn og Hundárnir."
Það var stærsta veitingahúísið
bænum og þó að það væri gam
aldags var það ákaflega vinsælt.
Það var. langborð á neðstu hæð- ;
inni, borð hjngað og þangað um
gólfið og billardstofa uppi á
lofti.
Kay opnaði dyrnar og leit um
hverfis sig.
Hún hafði aldrei k0mið hér
f.vrr.
Um leið og hún kom inn fyrir.
heyrði hún ákafar umræður. Svo
það var ekki viðbúrðarríkt i bæn-
um og einhver mesti viðburður
sem þar hafði orðið var sennilega
þar, þe'gár AÍan Dysón var hent
jí fljótið. Martin FÍétííier hafði
farið þangað inn því að hann
íBtssi t?
01
vissi, að engin myndi rífast við
hann svo stór og sterkur sem
hann var. Kay opnaði dyrnar og
leit í kringum sig.
Öðru megin við hana var
stigi, sem lá upp á loftið að
nokkurskonar svölum meðfram
aðalsalnum. Hún heyrði rödd
þaðan að ofan. Rödd, sem yfir.
gnæfði allar hinar.
— .. Lögin mega segja hvað
sem þau vilja. Það var verst, að
ég gat' ekki hent Stuart Greaves
í fljótið líka, en hann virðist nafa
gufað upp. En röðin kemur að
honum og svo geta þeir lögsótt
af mér hverja einustu krónu,
sem ég á'....
Röddin þagnaði Allar raddir
þögnuðu. Kay sá, að allir störðu
á hana, en hún lét' sér á sama
standa. Hún starði á manninn á
hliðarsvölunum. Hann hafði víst
ætlað sér upp í billiardherbergið
en nú stóð hann. við svalahand
riðið og starði á hana.
Hún gekk að stiganum og gekk
hann upp. Hún var ekki hrædd.
Reiðin hafði gert hana styrkari
en n0kkru sinni fyrr.
Maðurinn stóð og virti hana
fyrir sér. Hann leit ekki af and-
liti hennar. í augum hans brá
fyrir forvitni, undrun á'huga og
—kæti.
Kay gekk meðfram loftsvölun
um. Martin Fletcher bærði ekki
á sér. Hann stóð og horfði ó hana
þangað til að hún var alveg kom
in að honum.
Það var enn allt með kyrrum
kjörum fyrii- neðan en andrúms
loftið var þrungið spennu. Hvers
vegna var hún að halla höfðinu
svona mjög aftur á bak, þegar
hún leit á hann? En hvað hann
var stoltur af kröftum sínum.
HARBVIOAR
OTIHURÐIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKOLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
Athugið opið frá kl. I — 8 e.h.
ATHUGIÐ
Geri gamlar hurðir sem nýjar, skef upp, olíuber og lakka.
Olíuber einnig nýjar hurðir og viðarklæðningar utanhúss-
Fjarlægi málningu af útihurðum og harðviðarlita þær.
SÍMI 36857.
GUÐMUNDUR DAVÍÐSSON.
i ' -.. ■" "
..
HÚSGÖGN
Sófasett, stakir stólar og svefnbekkir. — Klæði gömul hús-
gögn. — Úrval af góðum áklæðum.
Kögur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGRÍMS.
Bergstaðarstræti 2 — Sími 16807.
Ný trésmíðaþjónusta
Tökum að okkur nýbyggingar, viðbyggingar ásamt inn-
réttingum í smærri sem stærri stíl.
: .. ■. . .r C:£
Upplýsingar í síma 15200.
19.-sept.. 1968 — ^ALÞ-ÝÐUBLAÐIÐ
áiWí'
|íj;