Alþýðublaðið - 12.10.1968, Síða 6

6 ALÞÝÐUBLAÐIÐ 12. október 1968
BÍTILLINN, SEM
INNST BER Á
Síðastlíðin fimm ár, sem í
rauninni virðast fjarstæðu-
kennd, en eru þó hrífandi,
hefur það fallið í minn hlut að
skýra frá öllum þeim nýjungum,
sem frá Bitlunum hafa komið.
Ég hef oft verið á þönum sólar-
hringum saman, og það hefur
svo sannarlega átt við mig. Þeg-
ar spennandi orðrómur er á
sveimi yfir Bítlunum, þagnar
síminn ekki á heimili mínu. Þeg-
ar seinustu Lundúnablöðin hafa
verið sett í prentun, hefjast
símahringingar frá álfunni hand-
an Atlantshafsins- Ameríku. Síðan
hefja síðdegisblöðin fréttaöflun,
og linnír því ekki símahringing-
um tímunum saman. Oftar en
einu sinni hef ég unnið stanz-
laust í 36 tíma.
Ekki alls fyrir löngu birtist
heilsíðuauglýsing í stórblaðinu
T i m e s, þar sem frægt fólk
féllst opinberlega á notkun og
frjálsa sölu eiturlyfsins ,hash.’
Nokkrum vikum áður en auglýs-
ingin var birt fengu blaðamenn
UMSJÓNAMAÐUR:
INGIMUNDUR
SIGURPÁLSSON.
víðs vegar um heim nasasjón af
innihaldi hennar. Þá var friður-
inn búinn. Fjöldi fréttamanna
hringdi til mín til þess að ræða
um afstöðu Bítlanna. Þeir sögð-
ust vita, að John, Paul og Ge-
orge hefðu sett' nöfn sín á list-
ann, en nafn Ringos vantaði.
Þeir spurðu hvað það ætti að
merkja, hvort hann væri ósátt-
ur við hina félaga sína. Þetta gaf
mönnum tilefni til að halda, að
sundrungur væri í hljómsveit-
inni. Ég sagðist mundu athuga
málið og láta síðan vita um mála-
vöxtu.
Næstu helgi voru Bítlarnir af
tilviljun staddir á sveitasetri
Brians Epsteins, og gafst mér þá
tækifæri til að leggja spurning-
una fyrir Ringo, — en svar hans
var óskiljanleg stara á mig.
— Hvers konar auglýsingu?
spurði hann. — Enginn hefur
talað um hana við mig.
Hér átti sem sé ekkert ósam-
ræmi sér stað. Og þess vegna
var ekki unnt að tala um neinn
hugsanlegan sundrung. Ringo
var fús til að setja nafn sitt á
listann. Hann var bara ekki lát-
inn vita um þessa fyrirhuguðu
auglýsingu.
Ringo er á engan hátt utan
veltu, en oft er hann seinastur
þeirra fjórmenninganna að
skilja, hvað er að gerast í kring
um hann. Honum líður bezt, þeg-
ar hinir Bítlarnir taka málefnin
í sínar hendur — og jafnvel hin
mikilvægustu málefni fær hann
þeim í hendur. Þannig hefur það
alltaf verið síðan Ringo varð
Bítill árið 1962. John, Paul og
Ringo höfðu leikið saman í þrjú
ár áður en Ringo kom í hljóm-
sveitina, og varð hlutur hans
því ekki eins mikill og hinna.
Sjúkrahúsvist Ringos 1 æsku,
sem ýmist var í lengri eða
skemmri tíma, hafði í för með
sér seinkun á almennri mennt-
un hans, og fyrstu dagar hans
með félögunum þremur, — hin-
um rösku Bítlum — voru allt'
annað en skemmtilegir. Honum
varð það m .a. ljóst, að á hlut-
verki hans í hljómsveitinni
myndi alltaf lítið bera. Hann
sætti sig því við sín kjör og
hafði sig lítið í frammi.
Þetta framtaksleysi átti ekki
aðeins rót sína að rekja til þess,
að honum fannst hann vera
minni máttar en félagarnir þrír,
heldur einnig það, að sem trym-
bill hafði hann tekið við af Pete
Best, sem náð hafði mikilli lýð-
hylli.
Ringo sætti sig smám saman
við sitt hlutskipti. Honum varð
það svo til uppdráttar, að hann
varð orðheppnasti og orðsnar-
asti maður hljómsveitarinnar. En
honum fannst hann sífellt vera
minni máttar en John, Paul og
George, og er orsökin sú, að
hann er sá eini þeirra, sem ékki
semur né skrifar tónlist og texta.
Þó svo að þetta komi ekki aðdá-
endum Bítlanna til hugar, hefur
það áhrif á Ringo.
Annarsslags minnimáttarkennd
hrjáði Ringo lengi. Hún var sú,
að hann leit á sjálfan sig sem
Framhald á bls. 8.
Tony Barrow, blaðafulltrúi Bítlanna, skrjfar nú í fyrsta
sinn um þessa heimsfrægu skemmtikrafta. Greinar hans
hafa vakið mikla eftirtekt víðs vegar um heim, og er það
áreiðanlega ckki að ástæðulausu. Hér er nú birt þriðja
grein hans, og fjallar hún um Ringo Starr — Bítilinn,
sem Iítið ber á.

RÆTT VIÐ LJÓSMYNDANEMA
I mínum augum voru
þetta algjörir galdrar
Til þess að skapa fjölbreytni
og reyna að gera eitthvað við
allra hæfi er að sjálfsögðu
nauðsynlegt að birta hér ann
að en fréttir úr „beat”-heim
inum. Og þar sem mikill áhugi
hefur vaknað meðal unglinga
á ljósmyndun og ljósmynda-
námi, fannst okkur tHvalið að
spjalla við ungan og áhuga-
saman Ijósmyndaunnanda, sem
saundar nám hjá Óla Páli,
ljósmyndara. Við spyrjum Sig
urgeir fyrst, hvenær áhugi
faanshafi vaknað á ljósmyndun.
—■ Ég tók bakteríuna hjá
(kunningja mínum. Forivitnin
yfirtók mig, því 1 mínum aug
um voru þetta algjörir galdr
ar. Ég lék mér við að stækka
'og framkalla myndir í tvö ár.
;án þess að vita nokkuð um
þessa undarlegu hluti. Hvað
Iþað var í raun og veru, þegar
mynd var tekin, eða þegar
framkallað var, vissi ég ekki.
Ég rak mig í sífellu á eitthvað
nýtt. ,
— Hvenær hófstu nám í
ljósmyndun?
— Það var 8. ágúst, 1965
þegar ég komst á samning.
Stór stund var runnin upp.
Áður en ég hóf nám var ég
ekki búinn að fá nasaþefinn
af því, sem heitir Ijósmynd
un. En áhuginn fer vaxandi
eftir því sem lengra líður á
námið. Ljósmyndunin er fjöl-
breytt og skemmtileg og hef
ur margar hliðar — skiptist
í marga þætti. Við fslending
ar þekkjum bezt einn þáttinn,
hinn svonefnda ,.portnait“.
Hér úir og grúir af portrait
ljósmyndastofum. Lærlingar
læra á portrait-stofum, og
hvað er annað 'hægt að gera
en setja upp enn eina slíka
iað námi loknu Hér mætti
vera breyting á. íslendingar
eru nú farnir iað nota auglýs
ingar meira en áður var, og
má búaist við aukinni atvinnu
á því sviði. Ýmsar ríkis- og
menntastofnanir þurfa orðið á
Ijósmyndurum að halda, svo
eitthvað sé nefnt.
Ljósmvndanámið sjálff tek
ur fjögur ár að meðtöldu
tveggja mánaðia fríi í Iðn-
iskólanum. Iðnskólinn hefur
verið til lítiilla nota, þar t.il
fyrir tveimur árum, að nokkr
ir framsýnir Ijósmyndarar í
félaginu stigu stórt iskref í
irittai Sit. Stoifnuð var Ijós
myndaleild innan veggja Iðn
Framhald á bls. 8.
Sigurgeir