Alþýðublaðið - 12.10.1968, Síða 11

12. október 1968 ALÞYÐUBLAÐIÐ 11
*’?\k
A-&
ríf:á m ?*s Oi* *■
V :'■■ * *
25.
HLUíl
b&t ■.iaabiisn lii .•»»» *t& S;
sBzöbetha
’nb- ; i . •
^ftr.:
LE7NSAE-
*%*
*4
— Ég liitti frú Greaves, sagði
liún róleg, — og hún ók mér
lieim. Hún virðist bæði vingjarn-
leg og elskuleg.
Hún þagnaði, þegar hún sá
efasemdina í svip hans —
Iiverju leynirðu eiginlega?
spurði hann. — Ef þið hafið báð-
ar farið í búðir í dag ....
En -hvað hún hafði verið
heimsk! Búðirnar lokuðu um há-
degið í dag! Hvernig stóð á því,
að hún hafði gleymt þessu?
— Þú hefur svei mér eytt tím-
ianum til einskis, sagði Martin.
Hvernig kynntistu frú Greaves?
Hvers vegna lýgurðu að mér?
Hann faðmaði hana að sér
harkalegar en hann grunaði
sjálfan og hún gafst upp. +
— Eiginlega var þetta hvít
lygi, því að hún sagði, að þú
vildir kannski ekkí að hún væri
vinkona mín. Hún kom hingað
í gær og í dag sótti hún mig.
Það er svo gott að eignast vin-
konu hérna.
Hún hefði ekki átt að segja
lionum þetta svona og hún vissi
það vel.
— Mér finnst það leitt, sagði
Martin alvarlegur. — Ég vil ekki
að þið séuð vinkonur.
— Svo. hún hafði þá á réttu að
standa, hrópaði Kay. — En hún
er vingjarnlcg og elskuleg -og
hún er einmaha ofe þarf á vinum
að hálda —^ ekki síður én ég.
— Finndu þér aðra vini.
— Það vill svo undarlega til,
að ég hef þegar fundið mér vin-
konu!
Þau horfðust lengi í augu.
— Ég vil ekkert segja um
Stellu Greaves, sagði hann, —
nema hvað.......
— Nema það, að hún er ijkkja
manns, sem var óvinur þinn,
sa.gði Kay. Hún greip andann á
lofti. — Og vitanlega studdi hún
hans málstað. Hún sagðist eigin-
lega ekki vita neitt um rifrildið
út af kindunum og mér er alveg
sama, þótt hún sé ekkja óvinar
þíns. Hún getur verið vinkona
mín samt!
Martin gekk um gólf. Hann
hrinti frá sér stól, sem var fyrir
honum.
— Hver svo sem ástæðan er
vil ég hvorki að þú heimsækir
hana eða hún þig! Skilurðu það?
Hann hafði líka verið svona
reiður og ákveðinn út ,af læsta og

falda skápnum. Átti hún að segja
honum, að Stella hefði komið
upp á loftið og vissi því allt?
Það fór hrollur um Kay við til-
hugsunina eina.
— Þá veit ég það, Martin,
sagði hún — og fór að elda mat-
inn.
Hann virtist undrandi yfir því,
hvernig hún tók þessu. Kannski
hafði hann búizt við rifrildi og
orðið undrandi, þegar hún reifst
ekki.
Þau borðuðu þegjandi, en svo
virtist hann slappa ögn af.
— Fyrirgefðu, hvað ég varð
reiður, Kay, sagði hann. — Ég
vonaði, að ég hefði vanið mig af
slíkri ókurteisi. Það var bara
Ræða Gylfa
Framhald af bls. li
Engu að síður er ekki aðeins
skynsamlegt, heldur sjálfsagt að
halda uppi íslenzkri landbúhaðar-
framleiðslu. Vfð vitum að það
hlýtur- að kosta talsverða styrki!
til landbúhaðarins í einni eða
annari mynd. Það er félagsleg
nauðsyn að slíkir séu greíddir”
En ráðherrann bætti því-i við,
að haga yrði rekstri landbúnað-
arins þannig að þess.ir styrkir
yrðu ekki hærri en nauðsynlegt
væri, og nú væri svó komið, að
heildarstyrkur þjóðfélagsins til
landbúnaðarins væri langt úr
hófi fram og honum beitt; þann-
ig, að í því sé bókstaflega ekk-
ért vit lengur. „Útflutningsstyrk-
irnir ættu að vera óþarfir, að
mestu að minnsta kosti”, sagði
raðherrann. ,,Það er engin. .ástæða
til þess, að íslenzkur landbún-
aður framleiði meira en þjóðin;
þarf að nota af landbúnáðarvör-
um”.
Ráðherrann benti síðan á það
sem dæmi um öfugstreymið í
landbúnaðarmálum, að fjátfest-
ing í landbúnaði hefði aldrei ver-
ið meiri en síðustu árin, og síðan
sagði hann orðrétt: „Samtímis
því sem fjárfestingin er meiri
•en nokkru sinni fyrr og vaxandi,
er um að ræða offramleiðslu,
sem seld er úr landi fyrir minna en
hálfvirði. Undir slíkum kring-
umstæðum er aukin fjárfesting
algjörlega verðlaus fyrir þjóðar-
búið. Hún er í raun og veru
minna en verðlaus, því að hún
eykur þá upphæð, sem skatt-
greiðendur þurfa að borga í út-
flutningsbætur.
Öfugstreymið í landbúnaðar-
framleiðslunni kemur ekkl aðeins
fram í hinni stórauknu fjárfest
ingu, heldur einnig í hóflausri
aukningu á fóðurbætisnotkun
og áburðarnotkun. 1960 nam
flðurbætísnotkunin tæpum
26.000 tonnum, en í fyrra hafði
hún aukizt upp í 57.600 tonn.
1960 nam áburðarnotkunin 87.
700 tonnum, en í fyrra var hún
komin upp í 244.000 tonn. Af
þessari stórkostlega auknu notk-
un á áburði og fóðurbaeti stafar
síðan framleiðsluauknirig, sem
selja verður úr bmdi fyrir hluta
af framleiðslukostnaði. Og við
þetta allt saman bætist, að
svo er komið, að bændum sjálf-
um er þessi framleiðsluaukning
til tjóns, þar eð lögum sam-
kvæmt má ekki greiða verðiags-
uppbætur á útfluttar landbúnað-
arafurðir, ef útflutningiirinn nem
ur meiru en 10% heildarland-
búnaðarframleiðslunnar. Því
marki mun nú vera náð, svo að
ekki aðeins þjóðarheildin, held-
ur bændurnir sjálfir hafa tjón
af framleiðsluaukningunni.
Mér er Ijóst, að öfugstreymi
í málefnum íslenzk landbúnaðar
er orðið svo langvinnt og á sér
svo djúpar rætur, að torvelt er
að ráða þar bót á, nema á löng-
um tíma. En einhvern tíma verð-
ur að byrja á endurbótunum.
í haust þarf án efa að
gera ráðstafanir, sem verða laun-
þegum ekki léttbærar. Ég tel
óhugsandi, að þeir geti sætt sig
við þær byrðar, sem óhjákvæmi-
legar munu reynast, nema jafn-
framt verði hafizt handa um skyn
samlegri stefnu í landbúnaðar-
málum en hér hefur verið fylgt
og lagður grundvöllur að, þegar
bændur voru ein fjölmennasta
stétt þjóðfélagsins og sú, sem
hafðl mest áhríf á skipan Alþlng-
..ls vegna., glgjörlcga, ranglátra.
kj ördæmaskipunar”.
V'iðskiptamáláráðherra ræddj|
eirihig í rbeðunhi ástárid og hori.
ur • í efriahagsmálunv og sagði
í því sámbándi m.á::
„Éf viðræður þ?er, sem , nú
fara fram milli stjórnmála-
flokkanna, gætu leitt til sam-
stöðu um ráðstafanir samhliða
vinnufriði, mundi það verða
þjóðinni til mikillar gæfu. Á
þessari stundú er auðvitað ó-
gjörningur að segja nokkuð um,
hvað líklegt sé, að verði kjarni
þeirra efnahagsráðstafana, sem
óhjákvæmilega verður að grípa
til innan skamms, ef tryggja á'
fulla atvinnu í landinu, koma
í veg fyrir hallarekstur atvinnu-
veganna og ná aftur jafnvægi
í greiðsluviðskiptum við útlönd.
En á það langar mig þó að
leggja áherzlu, að þær ráðstaf-
anir, sem gera verður í haust,
mega að mínu viti með engu
móti verða nýjar bráðbirgða-
ráðstafanír, sem ætlað væri að
standa aðeins stuttan tíma. Þess-
ar ráðstafanir verða að vera þess
eðlis, að þær leggi framtíðar-
grundvöll að heilbrigðri og halla
lausri starfsemi ísl. framleiðslu-
,og viðskiptilífi, með þaðLJQieMhs
markmið fyrir augum að full
atvinna haldizt íí landlriuj, Jekju-
; Skipting verði réttlát óg kúiftið sé
í veg fyrir greiðsluhalla gagnvarb
útlöndum, þannig að gjáldeyris-
varasjóðurinn geti aftiir tekið
að vaxa í eðlilega stærð:”
Gelmferð
Framhald af bls. 1.
ar lengstu gejmferðar í
sögu hejmsins.
Sjónvarpsáhorfendur í
Ameríku og víða í Evrópu
fylgdust með því í sjónvarpi,
er Appollo 7 var skotið á
loft frá Kennedy-höfða. Um
tveimup og hálfri mínútu efti
ir að skotið reið af, tilkynntii
einn geimfaranna, Walterj
Seh rra, að „eldflaugin virt-.
ist ekki alveg hafa tekið við
sér“, en nokkrum mínútum
síðar bætti harrn við: „nú
virðist allt í lagþ Hún flýgur
eins og í sögu.“ Áhorfendur
fylgdust með því að athygli
og ' undrun, þegar hin 70
metra langa, hvíta eldflaug
þaut upp í h'minn, eins og
þrumufleygur, og hvarf þeim
út í ómælisvíddir rúmsins.
TÓNSKÓLI
ÞJÓÐKIRKJUNNAR
tekur til starfa 1. nóvember. — Væntanlegir nemendur hafi
samband við mig fyrir 20. október. Umsókn um (endurgjalds-
lausa) skólavist fylgi meðmæli frá sóknarnefnd eða sóknar-
presti.
Söngmálastjóri þjóðkirkjunnar
Símtími kl. 11—12.
HÚSGÖGN
Sófasett, stakír stólar og svefnbekkir.
gögn- — Úrval af góðum áklæðum-
Kögur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGRÍMS.
Bergstaðarstræti 2. — Sími 16807.
Klæði gömul hús-

BIFREIÐAEIGENDUR
Látið stilla hreyfilirm fyrir veturinn.
Fullkomin tæki — vanir menn-
Bílaverkstæði Jón og Páll, Síðumúla 19.
— Sími 83980 —•
ATHUGIÐ
Geri gamlar hurðir sem nýjar, skef upp, olíuber og lakka.
Olíuber einnig nýjar hurðir og viðarklæðningar utanhúss.
Fjarlægi málningu af útihurðum og harðviðarlita þær-
GUÐMUNDUR ÐAVÍÐSSON.
SÍMI 36857-