Alþýðublaðið - 13.11.1968, Blaðsíða 7

13. nóvember 1968 ALÞÝÐUBLAÐIÐ 7
Á síffastliffnu ári gekkst Samband íslenzkra stúdenta erlendis
(SÍSE) fyrxr ráffstefnu stúdenta og sérfræffinga á sviffi efflisfræffi
jarffefflisfræffi og stærfffræffj. Ráðstefnunni var ætlað aff efla
kymii stúdenta og starfandi sérfræðinga og kynna námsmönnum
verkefni, sem eru á döfinnj hjá íslenzkum rannsóknarstofnunum
og öffrum íslenzkum atvinnuveitendum. TJndirtektir allra þáfttak.
enda voru mjög jákvæffar og komu þegar fram ýmsar tillögur
um fleiri ráffstefnur og um önnur sviff. Þá var taliff mjög æskilegt
aff leita samstarfs viff stúdenta viff Háskóla íslands, þegar verk4
efnin gæfu tilefni til þess. SÍSE leitaffi á miffjum vetri til Félags
verkfræffinema viff Háskóla íslands (FVHÍ) um samstarf til
undirbúnings ráðstefnu um verklegar framkvæmdir á íslandi.

r-4
í ágústmánuði síðastliðnum
var haldin ráðstefna á vegum
SÍSE og FVHÍ og til (hennar
boðið öllum verkfræðinemum
heima og við nám erlendis svo
og helztu framámönnum á sviði
verkfræði. FVHÍ átti veg ög
vanda af öllum undirbúningi.
í undirbúningsnefnd áttu sæti:
Óskar Sverrisson, Leifur Ben.
ediktsson og Páll Jensson, allir
við nám í Háskóla íslands.
Ráðstefnan var sett að kvöldi
15. ágúst og stóS tvö kvöld. —
Fundarstjóri var Þórgur Vigfús-
son, verkfræðinemi i Berlín.
Milli 80 og 100 þátttakendur
sátu ráðstefnuna bæði kvöldin.
Hér verða rakin nokkur helztu
atriði framsöguerinda. Fram-
söguerindi munu birtast í heiid
og ýtarleg greinargerð um um-
ræður í Tímariti Verkfræðinga-
félags íslands.
Sérstök ástæða er til að þakka
menntamálaráðherra, en liann
veitti fyrir skemmstu SÍSE
20.000. — kr. styrk vegna ráð-
stefnuhalda. Kom sá styrkur sér
einkar vel, þar sem ráðstefnurn.
ar hafa höggvið stór skörð í
rýra sjóði samtakanna.
i
Verkfræðihgar
á íslandi
og nýting þeirra.
Framsöguerindi Hinriks Guð-
mundssonar framkvæmdarstjóra
V.í. fjallaði m.a. um það þjóð-
félagslega tap, sem leiddi af rang
snúnu hugarfari í garð verkfræð-
inga. Eðlilegt hlutverk verk-
fræðinga er að hafa forustu í
verkmenningu þjóðarinnar, og
því mikilsvert, að ráðamenn
skilji það og hagi stjórnarstörf
um sínum samkv. því.
Eðlilega lífsbjörg þjóðarinnar
taldi Hinrik Iiggja í fiskveiðum
og fiskiðnaði.
T1 þess að fiskiðnaður okkar
gæti staðizt samkeppni, væri
nauðsynlegt að verkmenning þar
væri aukin, þ.e. hraðfrystihús og
fiskvinnslustöðvar tækju véla-
og efnaverkfræðinga í sína þjón-
ustu. Nýtingu verkfræðinga hér
Sigurjón Sveinsson byggingarfulltrúi talar á ráffstefnunni.
á landi taldi Hinrik lélega vegna
skorts á tæknifræðingum, sem
í mörgum tilfellum gætu unnið
þau störf, sem verkfræðingar
ynnu. í lokaorðum sagði Hinrik:
„Það má búast við því, að
nokkru erfiðara verði að lifa hér
en í öðrum menningarlöndum,
en það er verkefni þróttmikilla
og kunnáttusamra maniia að
leysa þá þraut og njóta þeirrar
lífsgleði, sem í því er fólgin.
Þá geta þeir að leiðarlokum
litið ánægðir yfir farinn veg og
þjóðin lifað við fengið frelsi og
og frjálsræði, sem e.t.v. er meira
en flestar aðrar þjóðir þekkja”.
Störf ráðgjafarverk-
fræðinga nú og í framtíð.
Ráðgjafarverkfræðingar hér á
landi stofnuðu með sér félag
árið 1961 og fékk það upptöku
í alþjóðleg samtök ráðgjafarverk
fræðinga (FIDIC) árið 1964.
í erindi Sigurðar Thoroddsen,
verkfræðings kom fram, að ís-
Ályktanir ráðstefnunnar
Verkmenning þjóðar er nú.,
fremur en nokkru sinni fyrr,
meginstoff sjálfstæffis hennar
og velmegunar, og er okkur
íslendingum brýn nauðsyn
aff dragast ekki aftur úr öffr
um þjóffum í þeim efnum.
Ráffstefna verkfræðinema
meff verkfræffingum gaf stúd
entum uggvænlega mynd af
íslenzkri verkmenningu og
hvetur til eftirfarandi álykt
ana:
SÍSE og FVIIÍ telja fráleitt.
aff íslenzkir námsmenn séu
hvattir til tæknivísindanám&
á sama tínia og lítiff virffist
notuff ltunnátta þeirra sér
fræðinga, sem eru komnjr
heim frá náini. Auk þess ér
ekkert vitaff uin ’væntanlega
eftirspurn eftír sérfræffing
um hér á h-inmn ýmsu sviff
um tæknivísinda, og fjöldi
íslenzkra tæknivísindamanna
er seztur aff erlendis.
Rannsóknir og undirbún
ingsvinna eru geigvænlega
lítill þáttur í verklegum
framkvæmdum á íslandi, og
fai’a stórar fjárhæffir í súg'inn
þess vegna. SÍSE og FVIIÍ
skora á Verkfræðingafélag ís
lands aff hefja þegar í stað
öflugan áróffur til aff kynna
alþjóff, hve sérþekking og
rannsóknir í tæknivísíndum
eru þjófffélaginu dýrmæt, og
liverníg þau megi bezt nýt
ast. Um leiff er skorað á alla
íslenzka t.æknivísindamenn
að í'ísa úpp gegn glundroða
og flaustri í umfangsnuklum
frámkváemdum hérlendís
meff ópinbcrri málefljálegrí
gagnrýni, sem er mun væn
legri til árangurs en bai-lóm
ur innan stéttarfélags.
SÍSE og FVHÍ vilja vekja
athygli á þeirri staffreynd, áff
erlend fyrirtæki hafa verið
látin annast allar meirj hátt
ar undirbúningsrannsólmir
að framkvæmdum á íslandi,
svo sem vegna Búrfellsvirkj
unar. í ‘þessu efni, svo og
m.a. í skipasmíffi, höfum við
beinlínis staðiff undir fjár
festingu hinna erlendu fyrir
tækja, á sama tíma og hægt
værj aff byggja hér upp hlið
stæffa stárfsemi með næg
verkefnj um fýrirsjáanlega
framtíff og méð litiff mé'iri
tilkostnaði,
SÍSE og FVIlf álíta það
hriéisu fýrir ísienzka ^þjóff,
aff Háskóli fsíands skuli ékki
mennta sérfræffinga í sér
greinum mikilvægustu at
vinnuvega landsins, svo sem
í fiskiffnaffi og hafrannsókn
um. Einnig er nauffsynlegt,
að þegar í staff verffi liafin
kennsla í síffarihlutanáms
efni ýmissa verkfræffigreina
sökum sérstöffu íslenzkra
landshátta og atvinnugreina.
Bregffist Hákóli íalnds lilut
verki sínu, verffur Verkfræð
ingafélag fslands aff axla
byrðina og efna til vífftækr
ar fræffslustarfsemi, þar sem
reynsla og niffurstöffur ein
staklinga og1 rannsóknarstofn
ana í sérstæffum íslenzkum
vandamálum verffi kynnt nýj
um verkfræffjngum. ér koma
heim frá námi.
lenzkir ráðgjafarverkfraéðingar
fá til úrlausnar hlutfállslega
miklu færri verkefni en starfs-
bræður þeirra á hinum Norður
löndunum og Bandaríkjunum,
og ennfremur að opinbérir aðil-
ar leysa sjálfir af höndum mun
fleiri verkefni hér, en þar er.
Hjá' sumum innlendum stofnun-
um virðist gæta meira pg minna
handahófs, en hjá öðrum.er það
ráðandi stefna, að þjónustu ráð-
gjafai'verkfræðinga skuli ekki
nota fyrr eri í síðustu lög og helzt
ekki.
Framsögumaður gagnrýndi
þann hátt, sem hafður er á um
gatna- holræsa- og vatnsveitu
gerð. Verkefnin þar eru að
miklum hluta unniri í aukavinnu
af starfsmönnum borgai-innar,
sem nota svo vinnutímann í að
gagnrýna og yfirfara og síðan
samþykkja eigin aðgerðir. Sama
anda kvað hann ríkjandi við
vega- og hafnargerð. Um vega-
gerðina segir í framsö'guerindi
m.a. „þar ríkir andi Friðriks
sjötta: „Vialene vide” og hafi
það hent, að út frá þeim anda
hafí brugðið og þeir hafi með
verkefnj leitað út fyrir stofnun-
ina, en ekki hyglað þeim eigin
starfsmönnum með aukavinnu,
þá hefur ekki verjð farlð á flot
við íslenzka stéttarbræður, held-
ur til útlendra.
i
Verklegar áætlanir,
skipulagning
og áæilunargerð.
Fraipsögumaður, Egill SSláúli
Ingibergsson, verkfræðingur,
skýrði í framsöguerindi Uunu
Framhald á 12. síðu.