Alþýðublaðið - 13.11.1968, Blaðsíða 8

8 ALÞYÐUBLAÐIÐ 13. nóvember 1968
„Æviferill minn
kemur mér lítiö
sem ekkert við“
Margir af eldri kynslóðinni þekkja
hana Fríðu Einars og manninn hennar,
Guðjón Eiríksson húsvörð í pósthús-
inu, en þar bjuggu þau í fjölda ára.
Hún heitir fullu nafni Málfríður Ein
arsdóttir og hefur þýtt ýmsan fróðleik
og sögur úr þýzku, frönsku, ensku og
dönsku fyrir blöð og útvarp. Svo hef-
ur hún líka ort, en lítið hampað ljóð-
um sínum. — Hún bauð mér í kaffi
einn daginn. Greip ég þá tækifærið og
ræddi við hana um það, sem á daga
hennar hefur drifið .
af í bókum. í stað þess að sefa
mig á orgelið, var ég að lesa
Raskolnikov eftir Dostoevski
(eð'a Dostojevsky). Þá lifði ég
mig svo inn 1 bækur, að allt
annað týndist á meðan, Það
get ég ekki núna.
Aage Meyer Benedictsen,
þessi íslenzkættaði íslandsvin
ur, var hlynntur skólanum og
gaf bókasafni háns bækur. Með-
al þeirra var Decameron eftir
Boccaccio. Sigurður sagðist
engum þora að lána þessa bók,
nema mér, og tók ég það svo,
sem ég væri eftirlæti hans til
bóklestrar. En hann bað mig
að lesa ekki sex ,,ljótar“ sög
ur sem hann tiitók. Ég hlýddi
því, en aldrei hef ég getað skil
ið að Decameron eigi alla þessa
frægð skilda. Ég hafði séð bæk
ur heima, sem mér þóttu góð
ar. Ég hafði ekki sérlega gam
an af henni. Það voru lélegar
bókmenntir.
Svo átti að setja mig í
menntaskóla. Það var Hjörtur
Snorraison, skó|astjóri sem
vildi að það yrði gert. En það
ifórst fyrir, því læknirinn í
Stafholtsey, sem þá var Jón
Blöndal, sagði að ég væri böl
vaður aumingi og mundi ekki
lifa lengi. Samt lifi ég enn.
Svo átti að setja mig { Kvenna
skólann, en ég fékk læknisvott
orð um það að ég hefði dauð
ans veik lungu, þó að enginn
sjúkdómur væri þá finnanleg
ur. Svo af þessu varð ekki, og
var víst enginn skaði skeður,
en ég fór í Kennaraskólann.
(Þá gekk mikil sótt og ég yar
nærri dauð). Þar þótti ég því
líkt viðundur til lífs og sálar,
að skólastjórinn, séra Magnús
Helgason, sagðist ekki skilja^
að þessi manneskja kæmist
upp. En ég komst upp og það
vantaði aðeins 3 eða 4
stig til þess að ég næði há-
marki, en þá var 6 hæsta eink
unn. i !« !
Fædd í munaðarleysi.
Viltu ekki segja mér eitt-
hvað um sjálfa þig, Fríða?
— Ju, jú, ég get sagt ein-
hverja vitleysu, sagði hún og
leit út í horn. Ég er fædd í
munaðarleysi, og í Munaðar
nesi, og missti móður mína
viku seinna.
— Misstirðu föður þinn
líka?
— Sama sem. Það fyrsta
sem ég man eftir að hafa séð,
var lík. Það var ungbarn, sem
ég sá andað í vöggu, barn Guð
mundar stórsmiðs. Hann
byggði hús föður míns og þótti
vera mesti klambrarj.
— Hvar ólst þú svo upp?
— Hjá föðurömmu minnj í
Þjngnesi og börnum hennar.
Mér er vel við þetta fólk.
Sumt af því, hafði víst nokkuð
gott til brúnns að bera einkum
Anna, en naut sín ekki þarna
í mýrarsvakkanum yfir ægis-
sandi. (Og þó er þetta einn
hjnn gróðursælasti sældarreit
ur. Það hvíla á hfJRurri álög.)
Svo gekk ég í Hvítárbakka-
skóla og leiddust kennararnir
nema Sigurður Þórólfsson.
Hann kunni að koma fyt’ir sig
orði.
— Hvað varstu lengi í skól
anum ?
— Mánuð þegar ég var 18
ára. Mér leiddist að vera innan
um fullorðna fólkið og hætti.
Næsta vetur hékk ég þar all
an. En kalt var að brjóta klak
ann á pollum alla leiðina milli
bæjanna.
Ég get sagt þér skrítna sögu
af mér frá þeim vetri. Ég
kunni nökkuð vel dönsku og
átti að skrifa danskan stíl.
Piltur nokkur, sém mislukkað
ist víst áform sitt síðar, sat
hjá mér og ég fann að hann
gægðist á blaðið mitt. Ég gerði
eina villu og hann skrifaði
hana líka. Hermann, dönsku
kennarinn minn, skammaði
piltinn fyrir villúna, en ég
fékk allt hrósið <hafi það ann
ars nokkuð verið.)
Ég lifi enn.
— Hvað tók við eftir Hvítár
bakkaskólann?
— Ég átti að læra að sþila
á orgel; en hafði enga löngun
né hæfileika til þess. Ég lá allt
— Svo hefurðu farið að
kenna?
— Já, en það er nú saga,
sem ekki er vert að segja. Ég
átti að vera heimilskennari
bæði á sveitabæ á landi og úti
í eyju. Krakkarnir voru í
þess.u rétta og slétta meðal
lagi sem ýmsir eru, bæði út í
eyju og á landi, nema tvö, þau
sukku niður fyrir. Ég Vona að
þau hafi lagast. Þeim leiddist
öllum að vera hjá mér og ég
hafði engan áhuga á þeim.
Rekin úr átta stöðum.
— Hættirðu þá kennslu?
— Já, og ég flæktist til
Kaupmannahafnar og var rek
Rætt við Málfríði Einarsdóttur
frá Þingnesi um hitt og þetta
OPNAN
in úr 8 stöðum.
— Hvaða staðir voru það?
— Það voru ýmsar sauma-
stofur og vistir. Einhvernveg
inn tókst mér að lesa einhver
býsn, þó að ég ynni myrkr-
anna á milli og í myrkrunum.
Ég eyddi frítímá mínum mest
öllum í það að ganga á söfn
þetta ár, sem ég norpaði þarna.
Ég var um tíma hjá afleitri
kerlingu sem svelti mig svo að
ég var næi'ri dauð úr hor. Hún
var íslenzk, en ég vil ekki
segja hver hún var.
Svo bjuggum við líka saman
systurnar, Sigríður og ég. Það
var ákaflega gestkvæmt hjá
okkur stundum, og líklega
verið gaman þó að ég muni
það ekki. Það komu til okkar
Piltar og stúlkur og stúdent
arnir komu þar til að líta á
sxúlkurnar.
— Leit nokkur á þig?
— Nei, það er af og frá.
Geislastafur þenslu-
lögmálsins.
— Hvað varstu gömul, þegar
þú varst í Danmörku?
— Ég var 25 ára. Svo hrökkl-
aðist ég heim og var víst rek
in úr nokkrum stöðum í við
bót, eða ekki hleypt inn neins
staðar. Svo fór ég að trúlofast
og giftast honum Guðjóni. Ég
veiktist skömmu seinna, ' og
barnið okkar líka. Maður
þessi sem ég giftist var allvel
að sér <all=mjög), og kunni
m- a. þá göfugu íþi-ótt að slá
(með orfi og Ijá). En hann var
atvinnulaus með öllu. Mig
Dýrlin
koma
Opnan hefur haft fregnir i
þátta muni að vænta í sjó
hittum að máli forstöðui
deildar, Jón Þórarinsson
okkur frá þessum fyrirhu
Föstudaginn 15. þ.m. byrjar
myndaflokkur úr villta vestrinu.
Það eru bai'dagar við indíána
o.fl. og fjallar raunar meira um
villta vestrið en þátturinn Mav-
erick, sem var aðallega um fjár-
hættuspilara. Myndirnar verða 18
og þær eru langar, taka á ann-
an klt. hver. Hver mynd er sjálf-
stæð saga, en sama persónan í
þeim öllum, Virginíumaðurinn.
— Er eitthvað annað nýtt í
vændum?
— Já, það er nú sitthvað
fleira. í stað Melissu, sem lýk-
ur núna á þrjðjudaginn, kemur
önnur framhaldsmynd eftir sama
höfund hún heitir ,,The World of
Tim Frazer”. Við höfum ekki
ákveðið endanlega nafn á*hana.
Þessi mynd er lengri en Melissa,
18 þættir, Þeir skiptast raunar