Dagur - 10.01.1946, Blaðsíða 10

10
DAGUR
Fimmtudaginn 10. janúar 1946
)★ Ofar stjörnum ★ I
Saga t'llir ÚRSÚLU PARROTT I
KBKHKHKhkbKhKBKBKBKBK aKHKHKHKBKHKHKHKKBKBS:
Dagurinn var runninn upp, þótt Gína Vale hefði í innstu hugar-
tylgsnum sínum trúað því, að hún mundi aldrei lifa hann. En nú
var ekki um að villast. Dauf vetrarsólin skein inn um svelnherberg-
isgluggann hennar. Nellí birtist í dyrunum með morgunverðinn á
bakka og sagði þau tíðindi, að mjög góðar myndir af ungfrúnni
væri að finna í llestum morgunblöðunum.
Nellí nostraði óvenjulega lengi í svefnherberginu þennan
morgun, og þó var þess engin þörf að taka þar neitt til. Allt var
hreint og fágað og hver hlutur á sínum stað. Gína fletti blöðunum
óg leitaði að myndunum. Jú, þarna voru þær, og neðan við nokkur
orð um brúðkaupið, sem standa átti í dag. Þau mundu verða fleiri
á morgun. Þar mundi verða getið um veizlugestina og klæðnað
brúðurinnar. Umsagnirnar voru flestar eitthvað á þessa leið:
Ungfrú Regina Vale, einkadóttir Edwins Maitland Vale og konu
hans, sem látin er fyrir nokkrum árum, og Clay Pennoyer þingmaður,
verða gefin saman í hjónaband um hádegisbil í dag. Ungfrú Regína
hlaut menntun sina á Englandi meðan faðir hennar var sendifulltrúi
þar og hún tók þátt i vörn Lundúnarborgar meðan loftárásir Þjóð-
verja stóðu hæst, haustið 1940. Clay Pennoyer Kongressmeðlimur, er
af hinni kunnu Pennóyerætt fré Suðurríkjunum, og er löngu þjóð-
kunnur fyrir störf sin á þingi og áhuga sinn á þjóðfélagslegum umbót-
um.
Gína sá fölt, frítt andlit Clays fyrir hugarsjónum sínum eitt
augnablik. Svipur hans var alvarlegur, en það var glettni í augun-
um. Henni féll vel við hann. Þau mundu giftast og setjast að á
garnla, fallega ættaróðalinu úti við ströndina, dvelja í Washington
meðan Jring starfaði, eignast börn og vini, lifa skemmtilegu og
þægilegu lífi.
Móðir Clays hafði sýnt lienni húsið og landareignina, sem því
fylgdi. Það var fagurt þar. ,,Þú getur enga hugmynd gert Jrér um
hversu hér er fagurt á vorin/ ‘hafði hún sagt, og það hafði verið
erfitt augnablik fyrir Gínu. Hún var Jrá nærri því brostin í grát.
Henni var svipað innanbrjósts núna. F.n hún hafði ekki grátið þá
og ætlaði heldur ekki að gera það núna.
En Nellí, senr hafði þjónað henni lengi og Jrekkti hana betur en
flestir aðrir, leit áhyggjufullum augum til hennar. Hana mundi
gruna hvað inni fyrir bjó.
Hún stillti sig, en Nellí sagði: „Ef þú ætlar ekki að borða meira,
ætla eg að láta renna í baðið Jritt." Hún sagði þetta blátt áfram og
eðlilega, eins og til þess að dy.lja Jrað, að hún hefði tekið eftir skap-
brigðum hennar. Það mundi verða mikill léttir fyrir alla — Nellí,
föður hennar og ömmu — þegar hún væri loksins örugglega komin
í hjónabandið og farin af stað í brúðkaupsferðina. Þau voru öl 1 að
reyna að hjálpa henni. Hún skildi Jrað. Og Jrau fóru nærgætnislega
að því. Töluðu aldrei um hamingju hennar, en sýndu henni tillits-
semi og ástúð í hvívetna. Hiin gat ekki láð'þeim, þótt þau væru
áhyggjufull undir niðri. An þeirra mundi hún tæplega geta stigið
skrefið allt.
Þau höfðu ekkert. haft að athuga við það, hvernig hún valdi
brúðarkjólinn. Þau hefðu sjálfsagt samjrykkt, að hún léti gifta sig í
rósráuðum kjól ef það hefði mátt verða til Jress, að hún eignaðist
góðan mann og gleymdi liðnum tíma.
Amma hennar, gamla frú Regína Vale, kom til hennar til jtess að
bjóða henni góðan dag.
„Þú sagðir um daginn, góða mín, að þú ætlaðir að biðja mig að
gera eitthvað fyrir þig,“ sagði hún.
„Já, það er rétt, amma. Eg ætla-“
Hún lauk ekki við setninguna. því að hún var ennþá ekki farin
að trúa því, að janúardagurinn, sem átti að verða giftingardagur
hennar og Clay Pennoyer, væri raunverulega runninn upp. Undir-
búningur brúðkaupsins hafði ekki verið annað en leiksýning. Það
hafði að vísu verið erfið leiksýning, en henni hafði tekist að skila
hlutverki sínu vel og það hafði gefið henni nóg að sLarfa. Hún
hafði ekki haft tíma ti.l Jress að hugsa og muna. En stundum hafði
þó hvarflað að henni, að ef til vill mundi kjarkurinn bresta í loka-
þættinum, þegar mest á reið.
Gamla frúin varðað minna hana á aftur: ,, Já, hvað var Jrað, góða
mín, sem þú vildir að eg gerði?“
Gína áttaði sig og sagði: „Sjá um, að enginn komi til mín, í að
minnsta kosti klukkutíma. Eg fer í baðið og klæði mig síðan .Hár-
greiðslustúlkan verður búin að setja upp á mér hárið um tíuleytið.
Það er þá, sem þú verður að sjá um, að brúðarmeyjarnar og pabbi
komi ekki inn. Þú getur sagt, að eg sé ennþá að klæða mig. Það er
ofurlítið sem eg verð — eg á við eg þarf-“
Amman sagði: „Það skiptir engu máli, barnið mitt. Eg skal sjá
um þetta.“
Gína reyndi að sefa áhyggjunar, sem hún las á hrukkóttu andlit-
inu, þrátt fyrir tilraun gömlu konunnar til þess að láta ekki á neinu
bera. „Laust eftir hálf eflefu, geta þau komið inn. Við verðum að
(Frambhald).
r r
ARSHATIÐ
Framsóknarfélags Akureyrar
verður að HÓTEL KEA, laugardaginn 12. þ. m.
og hefsi kl. 8.30 . eli.
SKEMMTLSKRÁ:
Kaffidrykkja.
Ræðuhöld.
Söngur (Hreinn Pálsson, Smárakvartettinn)
Dans. Hljómsveit leikur.
Áskriftarlisti liggur framrni á kosningaskrifstofu
Framsóknarflokksins, Hafnarstræti 87, sími 510. —
Eru félagsmenn vinsamlega beðnir að rita nöfn sín
og gesta sinna þar. Aðgangur kostar kr. 15.00 (kaffi
og fatageymsla innif.). Þeim, sem ekki taka þátt í
dansinum mun verða séð fyrir spilum, ef óskað er.
STJÓRNIN.

Unglinga-
ullaref n astakkar
margar gerðir og stærðir,
úr ýmsum efnum,
ávallt fyrirliggjandi
Saumastofa Gefjunar
Aku
r c y r i
HEILDARÚTGÁFA ÓL. D.
Framhald af 3. síðu
ari kenningu ætti yngri og fyllri
útgáfur bóka, að eyðileggja allar
eldri útgáfur. Tek ég sem dæmi:
Fyrsta, önnur og Jrriðja útgáfa
af Þyrnum Þorsteins Erlingsson-
ar ættu að vera verðlausar og ó-
nýtar al' Jrví að Ragnar Jónsson
helir gefið út miklu l'yllri útgáfu,
eu áður hefir komið. Hin
nýja fyrirhugaða útgáfa af ís-
lendingasögunum ætti eftir
Jiessn einnig, að eyðileggja fyrii
mönnum allar eldri útgáfur af
íslendingasögum, o. s. frv.
Eg mun ekki rökræða meira
tim hina nýjti útgáfu mína af
Þjóðsögum Ólafs Davíðssonar,
og lvalði sannast að segja aldrei
búist við því, að ég þyrfti að færa
fram varnir fyrir hana á þeim
grundvelli, sem ég hefi nú orðið
að gera. Og enginn hefur neitað
því, svo mér sé kunnugt um, að
útgáfan sé í alla staði góð.
Grein Snæbjarnar Jónssonar
böksala, sem kom í Vísi 18, des„
svara ég ekki,. og munu flestir
sem hafa lesið hana sjá ástæður
rnínar fyrir því, að ég tel ekki
rétt að eyða orðum að lienni. En
þrátt fyrir Jrað Jrótt ég ætli mér
ekki að rökræða við Snæbjörn,
þá kemur mér [rað í hug, að lík-
lega verði okkar samt beggja get-
ið, ef einhverntíma verður skráð
bókaútgefendasaga íslands, og
]>á mín sérstaklega l'yrir útgáf-
una ;i Þjóðsögum Ólafs Davíðs-
sonar og Snæbjarnar fyrir útgáf-
hans á Urvalsritum Sigurðar
Breið/ jörðs. Þess verður að sjálf-
sögðu getið að ég hali gefið út
tvær útgáfur al Þjóðsögum Ólafs
Davíðssonar, og að sú seinni hafi
verið miklu l'yllii og vandaðri
en hin l'yrri, en Jrað hal'i Sn;e-
birni líkað iila og hafi talið, að
ég hali valdið sér óhæfilegu
tjóni, þar sem liann hafði kevpt
lyrri útgáfuna fyrir 15 kr. (Iiann
lékk 25% afslátt á henni), og l'yr-
ir það hafi hann hiifðað mál
gegn mér, En útgáfa Snæbjarnar
af Orvalsritum Sigurðar Breið-
fjörðs nuin þykja sérstaklega
merkileg l'yrir jrað, hvað hon-
um tókst að liafa hana snilldar-
lega nákvæmlega eins og Gyld-
endalsútgáfuna af ritum þessum,
sem kom út í Kmh. 1894, Á einu
'munaði að vísu, og Jrað var á tit-
ilhlaðinu, J>ví að Jiað var dájítið
öðrnvísi, enda þurfti vitanlega
nal'n Snæbjarnar að standa þar,
sem áður var nal'n Gyldendals.
En það er mikill skaði um Jressa
ágætu útgáfu Snæbjarnar, að
honum hefur láðst að setja á tit-
ilblaðið útgáfuár sinnar útgál'u,
en getur aðeins um, aftan á titil-
blaðinu, mönnum til fróðleiks,
hvenær Gyldendalsútgáfan hafi
verið prentuð,
Þegar ég nú er að enda við
grein þessa, þá berst mér í hend-
ur bréf frá Snæbirni Jónssyni,
ÍTALSKI-LEIKURINN.
Hvítt: Carl Svendsen, Helsingör.
Svart: E. Petersen, Lunderskov.
1. e4—eS. 2. Rf3—Rc6. 3. Bc4—
Bc5. (ítalski leikurinn var einu sinni
mjög algengur, en sézt nú sjaldan.
Hann þykir gefa hvítum yfirburði á
miðborðinu og þess vegna svara nú-
tímaskákmenn með „Prússneskum“
(3. Rf6) sem gefur sv. meira tæki-
færi til sóknar). 4. (Rg5? d5!). 4. c3
—Rf6. (Bezt. Elsta vörnin er 4. De7
sem gefur sv. þröngt tafl). 5. d4—
exd4. 6. cxd4—B4f 7. Rc3—Rxe4. 8.
0—0—Bxc3. (Hér er hægt að leika 8.
— Rxc3. 9. bxc3—d5! (9. — Bxc3—
Db3! og vinnur). 9. d5! (Möllers-
bragðið). 9. — Bf6. 10. Hel—Re7.
11. Hxe4—d6! (Ef 11. — 0—0 þá 12.
dö!) 12. Bg5—Bxg5. 13. RXg—0—0.
14. Rxh7!—-Kxh7. 15. Dh5f—Kh8.
16. Hh4—f6? 17. Bd3—f5. 18. Dh7f
—Kf7. 19. Hh6—Hg8. 20. Hel—
Kf8. 21. Hh3—Bd7. 22. Hf3—g6. 23.
He6!—Bxe6. 24. dxe6—De8. 25.
Dh6f—Hg7. 26. Dh8f—-Rg8. 27.
Bxf5! (Hvítur framkvæmir sókn sína
af miklum krafti. Ef 27. —- Ke7. 28.
Dxg7f og vinnur í nokkrum leikjum).
27.-----gxf5. 28. Hxf5f—Ke7. 29.
Dxg7f—Kxe6. 30. Hf3—Kd5. 31.
He3—Dh5. 32. g4! — (Til að fá d
úr fimmtu línunni, þar sem hún er í
vegi fyrir eftirfarandi mát). 32.-
Dh4. 33. Df7f—Kd4. 34. Df4f—-Kc5.
35. Hc3f—Kd5. 36. Df5f Gefið. Því
ef 36. — Kd4. 37. Hd3f—Kc4. 38.
Dd5f—Kc4. 39. Hd4. Mát. — Teflt í
bréfaskákasambandi Danmerkur
1944.
er
komin
á
markaðinn
aftur
þar sem hami hefur í hótunum
vig mig, ef eg borgi sér ekki vissa
peningaupphæð lyrir þau tvö-
bindi af fvrri útgáfu minni af
Þjóðsögum Ölafs Davíðssonar,
sem hann hafikeypt.Þettaerekk-
ert „furðulegt gróðabragð" hjá
Snæbirni, og j>að er aljjekkt víða
um heim, að viss llokkur manna
stundar jrað. En bréf jretta mun
eg geyma og leggja fram í rétti
Jæim, sem fjalla mun um mál
Jiað, sem Snæbjörn hefur boðað,
að hann ætli að höfða gegn mér.
Akureyri á gamlaársdag 1945.
Þorsteinn M. Jónsson.