Dagur - 23.12.1970, Side 3

JÓLABLAÐ DAGS
3
Jónas Jónsson jrá Brekknakoti.
JÓNAS JÓNSSON,
Það var einu sinni drengur hér á
Akureyri, sem kallaður var Lási.
Það er nokkuð langt síðan saga
þessi gerðist, og þá voru miklu færri
íbúar á Akureyri en nú, og margt
breytt frá því sem þá var.
Lási var nú samt ekki svo ólíkur
drengjum þeim, sem við sjáum hér
nú á dögum, stundum latur og leið-
ur, eins og þeir, stundum góður og
glaður, eins og þið nú. Hann hafði
lært bænir og vers hjá mömmu, og
venjulega mundi hann að lesa eitt-
hvað fallegt, áður en hann fór að
sofa. Bæði í skólanum og heima,
hafði honum verið sagt frá Jesú,
sem á jólunum fæddist og varð fyrst
að liggja í fjárhúsjötunni. Jesú,
sem héima í Nazaret hafði leikið sér
sem drengur og síðan hjálþað föð-
ur, móður og systkinum á degi
hverjum; — líka frá Jesú, þegar
hann fór að lreiman sem ungur
maður, hógvær og lítillátur, til þess
að kenna fólkinu að lifa saman í
friði og kærleika, lækna sjúka, líkna
og hjálpa öllum, sem bágt og erfitt
áttu.
Já, Lási litli óskaði þess stund-
unt, að hann yrði líkur drengnum
frá Nazafet. En það var bara oft
svo erfitt. T. d. gekk það mjög illa
á Þorláksdag, þegar Lási var iO ára.
Hann var búinn að hlakka mik-
ið og lengi til jólanna, og fannst
þau nú aldrei ætla að koma. Og þá
varð hann leiður og latur, skellti
hurðunr og var bæði keipóttur og
hrekkjóttur. Hann náði í Skugga,
svarta köttinn hennar Ásu litlu,
systur sinnar, og klippti ljósið, hvítu
hárin, úr skottinu á honum, osr sa<>ði
henni, að nú yrði Skuggi jólaköttur
og myndi gleypa hana á jólunum!
Því trúði Ása nú tæplega, en hún
skældi samt út af þessu í hálftíma,
því að hún liélt, að Skuggi gæti dá-
ið, þegar ljósið var farið úr skottinu!
Síðari hluta dagsins var Lási titi
að renna sér á sleða með Ola vini
sínum. Þá kom mamma út í dyrnar
og bað Lása að sækja mjólk í sam-
L
irá Brckknakoti:
- Labbi
lagið, fyrir Þuru gömlu, sem bjó í
næsta húsi og gat varla rótað sér
fyrir gigt. Ekki tók Lási vcl í það:
,,Eg er rétt að byrja að renna mér,
pvi getur kerlingin eklú farið sjálf,“
nöidraði liann. Mamma hvarf inn,
og Lása þótti gott hvað gekk. —
Skömrnu seinna sá hann hvar
mamma hljóp sjálf af stað með
mjóikurfötuna hennar Þuru. Lási
vissi, að mamma hafði verið að ham-
ast við jólaundirbúninginn. Snöggv
ast skammaðist hann sín — en hljóp
þó ekki á eftir henni.
Og rétt á eftir náðu þeir Óli í
svartan hund og vildu endilega láta
hann renna sér á sleðanum. Hund-
urinn stökk ailtaf af sieðanum,
þegar hann fór að renna. En svo
fundu drengirnir tóman kassa,
hvolfdu honum yfir seppa á sleðan-
um og brugðu bandinu yfir. Seppi
ýlfraði og gelti, en þeir hlógu bara
og slepjjtu s\o sleðanum fram af.
Neðst í brekkunni rakst hann á
stein, vált um koll, kassinn losnaði,