Dagur - 26.05.1981, Síða 7

Útgefandi: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
Skrifstofur: Tryggvabraut 12, Akureyri
Ritstjórnarsímar: 24166 og 23207
Simi auglýsinga og afgreiðslu: 24167
Ritstjóri (ábm.): HERMANN SVEINBJÖRNSSON
Blaöamaður: ASKELL ÞÓRISSON
Augl. og afgr.: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
Prentun: Prentverk Odds Björnssonar hf.
Við réttum hjálpar-
hönd
Víða er pottur brotinn í hjúkrunar-
málum okkar íslendinga og jafn-
vel talið að neyðarástand ríki í
hjúkrunarmálefnum aldraðra. Það
er regin hneyksli, að svo skuli vera
ástaft í velferðarþjóðfélagi eins og
hér er, að þeir sem hafa með elju
sinni og dugnaði komið þessu
þjóðfélagi á fót, skuli í örfáu njóta
afraksturs ævistarfsins og vera sá
þjóðfélagshópur, sem við verst
kjör býr. Opinberir aðilar hafa
brugðist þessu fólki og helsta von
þess nú eru hópar áhugafólks,
sem hafa sýnt það og sannað, að
þeim getur orðið vel ágengt.
Skemmst er að minnast þeirrar
miklu samstöðu sem áhugafólki í
Kópavogi tókst að koma á í söfn-
unarherferð til byggingar
hjúkrunarheimili fyrir aldraða þar í
bæ. Þar var vel að verki staðið á
allan hátt, enda var árangurinn
framar öllum vonum. Nú er hafin
fjársöfnun á Akureyri í sama til-
gangi undir stjórn nokkurra
áhugamanna, sem jafnframt vínna
að heilbrigðis- og öldrunarmálum.
Nú er talið að vanti um 50
hjúkrunarpláss fyrir fólk á því
svæði, sem leitar þjónustu
Fjórðungssjúkrahússins á Akur-
eyri.
Samkomulag hefur náðst um
það, að breyta einu húsi sem
stendur á lóð sjúkrahússins til
þessara nota. Sú breyting tæki til-
tölulega stuttan tíma og þar mætti
koma fyrir 18 sjúkrarúmum, sem
leysa brýnasta vandann. Ætlunin
er sú, að fjármagna þessa fram-
kvæmd með frjálsum framlögum,
en Fjórðungssjúkrahúsið annist
síðan rekstur þessarar hjúkrunar-
deildar. Ástæða þess að ekki er
knúið á dýr ríkisvaldsins, svo sem
eðlilegt gæti talist, er fyrst og
fremst sú, að mati áhugamanna-
hópsins og sjúkrahússstjórnar, að
ekki megi á nokkurn hátt skerða
það takmarkaða fjármagn, sem
ætlað er til byggingaframkvæmda
við Fjórðungssjúkrahúsið á Akur-
eyri, sem nú standa yfir og flestum
finnst að alltof hægt miði.
Skjót lausn þessa máls byggist
því fyrst og síðast á skilningi,
áhuga og samstöðu allra þeirra,
sem rétt geta hjálparhönd. Því
verður að treysta á samstillt fram-
tak almennings og þá ekki síst
þeirra, sem búa á þjónustusvæði
Fjórðungssjúkrahússins á Akur-
eyri, sem nær frá Akureyri og
Eyjafirði allt austur á Vopnafjörð.
Ailur almenningur á þessu svæðt
er hvattur til að rétta hjálparhönd
til byggingar hjúkrunarheimilis
fyrir aldraða á Akureyri.
Á GÖNGUFERÐ UM HÁLENDIÐ
Aðeins útlendingar gengu
um landið fyrir nokkrum árum
Hópurinn sem fór i skíðagönguferðina um Norðuröræfi.
Magnús, hvert er mark-
miðlð með skátaferðum og
hvað er það sem dregur
fólk í fimm daga skíða-
gönguferð um öræfin?
Markmiðin með ferðum þessum
eru margþætt. I fyrsta lagi að fólk
kynnist af eigin raun hve stórkost-
leg íslensk náttúra er og hversu
einstök hvíld auk skemmtunar er
fólgin í ferðalögum með líkams-
orkunni einni saman. Því að það er
oftar annars konar þreyta en lík-
amleg sem sækir á fólk í dag, og
líkamleg áreynsla er andleg hvíld.
Annað aðalmarkmið er að temja
mönnum fyrirhyggju, þ.e. að kenna
þátttakendum að skipuleggja og
búa sig skynsamlega undir ferðir,
og þar með að lenda í hverjum
þeim erfiðleikum sem vænta má á
ferðalögum um óbyggðir, vetur
jafnt sem sumar. Þau eru heldur
ekki bara til hvíldar og skemmtun-
ar, heldur beinlínis liður i því að
kenna mönnum að búa í eigin
landi. Og forsenda fyrir starfi
hjálpar- og björgunarsveita er að
fyrir hendi sé hópur fólks með
trausta reynslu. Sjálfur er ég ekki
skáti, þar sem skátastarf var ekkert
á mínum æskuslóðum. En ég fæ
ekki betur séð en skátastarfið sé
vagga hjálpar- og björgunarstarfs.
Svo má benda á að ef allir væru
sjálfbjarga og kynnu á íslenska
náttúru yrði að gera ráð fyrir að
sjaldnar þyrfti að kalla út til leitar.
í skátaferðum er þátttakendum
skipt niður í tveggja til fjögurra
Þriðjudaginn eftir páska upp úr há-
degi kom glaðlegur, sólbrenndur
hópur ungmenna skálmandi eftir
Garðarsbrautinni á Húsavík. Við
hótelið voru klyfjarnar skildar eftir:
bakpokar, skiði og stafir. Næsti
áfangastaður var lögreglustöðin, þar
sem tilkynnl var koma hópsins
klukkan eitt eins og gert hafði verið
ráð fyrir. Þaðan var hlaupið i bað og
allur hópurinn hvarf ofan í sundlaug-
ina.
Þannig endaði fimm dag skíða-
gönguferð um Norðuröræfi, þ.e. frá
Kröflu, um Gæsafjöll, Þeistareyki og
til Húsavikur. Þátttakendur voru 25
skátar frá Akureyri ásamt fararstjór-
um.
Fyrsta ferðadaginn, föstudaginn
langa, hófst gangan um hádegisbilið
með stefnu á Leirhnúk i sól og heið-
ríkju. í byrjun ferða tekuroft nokkurn
tíma að venjast byrðunum og finna
rétta dreifingu hleðslunnar í bakpok-
unum og hæfilega stillingu ólanna.
Nú höfðu hins vegar flestir reynt poka
sina i æfingaferðum eða fyrri vetrar-
ferðum svo að allt gekk snurðulaust.
Náttstaður var valinn samkvæmt
áætlun á Draugagrundum, norðan
uz dir Gæsafjöllum. Þangað var kom-
ið kl. hálf fimm. slegið upp tjöldum og
hitaður kvöldverður. Eftir góða hvíld
fóru allir í göngufcrð á skiðunum.
Sumir fóru upp á Gæsafjöll. skoðuðu
gígana báða og nutu frábærs útsýnis
frá Jónstindi. scm er á suðurbarmi
stærri gígsins. Aðrir gengu að Éthól-
um og skoðuðu eldstöðvarnar og nýju
hraunin þar.
Uni nóttina sváfu allir vært. sumir í
tjöldum en aðrir undir beru lofti.
Laugardaginn fyrir páska var tekin
stefna beint að Vitum á Þeistareykja-
bungu. Þangað var komið upp úr há-
degi og stansað í hálfan þriðja tíma.
Málsverður hitaður, gigarnir skoðaðir
og gönguferðir farnar. Aætlunin hafði
gert ráð fyrir gististað við Víti. en
einstakt veður og færi högðu gert
gönguna margfalt léttari og fljótlegri
en verið hefði í illviðri. og ákvað þvi
fararsljórn að halda niður í Þeista-
reykjaskála og hafa þar riflegri tíma.
manna hópa, sem eru þá saman í
tjaldi, hafa sameiginlega matseld
og búnað að öðru leyti. Hver hópur
á að vera sjálfum sér nógur um alla
hluti og ekki þurfa að treysta á aðra
þótt eitthvað fari öðruvísi en ætlað
var.
I þriðja lagi er það félagslegi
þátturinn, og kannski er hann sá
mikilvægasti. Sambúskapurinn í
hverjum hópi og undirbúningurinn
undir ferð reynir á og treystir sam-
hug og félagsþroska meðlima hans.
í langri og erfiðri ferð byggist
ferðaánægjan kannski meira á
ferðaandanum en nokkru öðru.
Meðal skáta er hann oft kallaður
skátaandi, og er þar átt við gott geð
Eftir sólbað. leirböð og mikla
kvöldmáltíð var hatdin hin fjölbreytt-
asta kvöldvaka með söng, leikjum og
skemmtiatriðum; sem hver fokkur
lagði til.
Á páskadag var farin daglöng
gönguferð. en farangur skilinn eftir í
og við skáiann. Saknaði hans enginn á
göngunni. Leiðin lá upp á Bæjar-
fjallið, yfir Kvíhólaskarð og upp á
Kvíhólafjall, en síðan heim vestan
fjalla. Skoðaðar voru móbergsmynd-
anir uppi á Bæjarfjalli, gigarnir, út-
sýni til allra átta og hverirnir á heim-
leiðinni. Að loknum páskamat var
páskakvöldvaka.
Að morgni annars i páskum tóku
menn saman farangur sinn og þrifu
skálann hátt og lágt. Stefna var tekin á
Reykjaheiði og skoðaðar misgengis-
sprungur á leiðinni. Hádegismatur
nokkru vestan við Sæluhúsmúla.
Náttstaður var samkvæmt áætlun við
Höskuldsvatn. Neðan tjaldborgar var
vatnið undir ís ogsnjó, en ofan hennar
ágætar skiðabrekkur. sem voru
ósparlega notaðar langt fram á kvöld.
Brekkan reyndist einnig kjörtn til að
grafa inn í og hlaða snjóeldhús með
bekkjum, borðum. hillum og öðrum
þægindum. Matseðlar voru fjölskrúð-
ugir að vanda, þriréttaðir minnst. Um
nóttina sváfu flestir i tjöldum, en aðrir
úti.
Um fótaferðatima á þriðjudag var
frostið 10 stig, en sólbjart. Leiðin lá
undir Höskuldshnjúk og niður að
Botnsvatni. Þar var síðasta áning og
matseld við fjallatæran læk.
Á Húsavík beið sundlaugin kl. eitt
og matur i hótelinu kl. hálf fjögur.
Sæluvikan var á enda. en eftir eru
umræður og endurminningar, sam-
ciginlegl myndakvöld. aukin ferða-
reynsla. stinnari vöðvar og bætt þol
þátltakenda. Og víst er. að vel er varið
þeim tíma ungs fólks sem fer í að
kynnast landi sínu af eigin raun og
auk þess kynnast og taka þátt í þeim
samhug. seni er skilyrði fyrir árang-
ursríkum undirbúningi og ánægju-
legri ferð.
og glaðlyndi, en ekki síður þolin-
mæði, tillitssemi og samkennd
hópsins. Allir eiga að vera samtaka
sem einn.
Nú, þessir þrír þættir held ég að
séu í raun lika svarið við síðari
spurningunni. Ánægjan og
skemmtunin af ferðum þessum er
slík, að ég man aldrei eftir neinum
einasta sem leiðst hefur í göngu-
ferð. Og eftir á virðast allir jafn
ánægðir, einnig þótt veðrið hafi
ekki leikið við menn. Svona al-
menn ánægja held ég að sé ekki
algeng eftir ýmsar aðrar
skemmtanaiðkanir manna.
Nú fórttð' þið með 25
unglinga í fimm daga vetr-
arferð um óbyggðir. Kost-
ar svona ferð ekki mikinn
undirbúning?
Jú, það þarf hún. Að sjálfsögðu
þarf allur undirbúningur, öryggis-
ráðstafanir, öryggisbúnaður og
annar farangur að miðast við verstu
hugsanlegu aðstæður. í fyrsta lagi
er þess að geta að allir þátttakendur
hafa áralanga reynslu af skáta-
störfum og þar með ferðalögum.
Ég er ekki viss um að allir geri sér
grein fyrir að nær hverja helgi árs-
ins eru skátar frá Akureyri einhvers
staðar í útilegu og oft margir hópar.
Þetta er reglulegur þáttur í uppeldi
þeirra og þjálfun. Ferðin um
Norðuröræfi sker sig ekki úr að
neinu leyti nema því, að hún var
óvenju fjölmenn. Fyrir hana voru
sérstaklega haldin allmörg kvöld-
námskeið um klæðnað, viðlegu-
búnað og nesti, um öryggismál.
Landakort og áttavita; ofkælingu,
sólbruna, snjóbyrgi fc neyðartilvik-
um og fjölmargt fleira. Dxeift var
listum yfir nauðsynlegan og æski-
legan búnað, farnar nokkrar æf-
ingaferðir á gönguskíðum auk þess
sem hver flokkur fór í minnst
einnar nætur útilegu saman til að
reyna búnað sinn.
Hefur áhugi fólks fyrir
eigin landi aukist hin síð-
ari ár?
Já, sem betur fer. Aukið þéttbýli
gerir óspillta náttúruna eftirsókn-
arverðari og kyrrsetan líkamlega
áreynslu og útivist. Auk þess hefur
fólk fremur tækifæri til ferðalaga
nú en fyrir einum eða tveim ára-
tugum. Ef ég rakst á gangandi fólk
utan alfaravega fyrir tíu til fimmtán
árum, gat ég næstum gengið að því
vísu að þar voru útlendingar á ferð.
Kannski er breytingin þó mest
hvað varðar gönguferðir á skíðum.
Ferðin um Norðuröræfi var ekki
farin til að slá nein met né leggja að
baki langar dagleiðir. Hún var
sniðin fyrir unglinga, sem að vísu
eru vanir gönguferðum og útivist,
en þó ekki þjálfaðir til mjög langrar
göngu með byrðar. Margir þátt-
takendur eru hins vegar þraut-
reyndir í miklu erfiðari vetrarferð-
um en þessari. Hver dagleið okkar
með farangur, þ.e. í viðbót við
kvöldgönguferðirnar, var um 20
Yngvi, eins og fram kemur
í frásögn þinni af ferðinni
er langt síðan þið félag-
arnir fóruð að ræða um að
ganga suður yfir hálendið.
Er þessi ganga með þeim
lengri sem skátar hafa
farið að vetrarlagi?
Já, tvímælalaust. Allavega er þetta
lengsta ganga sem akureyskir skátar
hafa farið svo ég viti til.
I hverju er undirbúning-
ur að ferð eins og þessari
fólginn?
Undirbúningurinn er mjög viðamikill
og margvíslegur, en ég skal reyna að
drepa á það helsta. Það þarf að ganga
frá öllum sameiginlegum búnaði, at-
huga hver á hvað af tjöldum, eldunar-
tækjum, sjúkrakassa, líflínu, verkfærum
til að gera við ef eitthvað bilar, og fleira
og fleira. Svo þarf að kaupa eða fá lánað
það sem á vantar. Einnig þarf hver og
einn að yfirfara og fullkomna einstakl-
ingsútbúnað sinn.
Það þarf að kaupa sameiginlegan mat
og útbúa matseðil, og síðan er allur út-
búnaðurinn prófaður í helgarútilegu.
Fyrir utan allt þetta verða menn að
þjálfa sig Itkamlega.
Eruð þið með talstöðvar
í svona ferðum?
Já.
Nú hafa gamlir menn
sagt mér að mikilvægast í
ferð að vetri tii sé góður
fótabúnaður. Hvernig
klæða menn sig til fótanna
í vetrarferðum?
Það er að sjálfsögðu rétt að góður
fótabúnaður er mikilvægur, þvi að hann
þarf að þola geysilegt álag. Við erum
yfirleitt í tvennum ullarleistum og í
skíðagönguskóm úr leðri. Einnig erum
við nýlega farnir að nota finnska skó úr
gúmmíi og leðri sem hafa reynst vel. Þá
höfum við orðið að panta frá Finnlandi
ásamt bindingum.
Eruð þið ekki í ullarnær-
fötum frá hvirfli til ilja?
Jú, og að sjálfsögðu eingöngu íslensk
ullarnærföt.
Hvernig er besta ferða-
veðrið í gönguferð um
vetur? Er t.d. ekki óheppi-
legt að lenda í skínandi sól
og hita?
Besta ferðaveðrið teldi ég vera há-
skýjað eða léttskýjað, andvari og vægt
km. Það er raunar töluvert fyrir 15
ára ungling með 20 kílóa byrði í
illviðri og vondu færi,‘en eins og ég
nefndi áðan verða allar áætlanir að
miðast við það. í svona einstakri
veðurblíðu og fyrsta flokks skíða-
færi eins og við nutum er nægur
tími til að njóta sólarinnar, virða
fyrir sér útsýni og jarðmyndanir og
læra af landakortinu.
I löngum ferðum þarf
mikið að eta og drekka, en
pokarnir þurfa að vera
sem léttastir. Er maturinn
skorlnn við nögl?
Nei, það má hann ekki vera.
Þegar við gerum ráð fyrir verstu
aðstæðum, þá er meðtalinn sá
möguleiki að halda þurfi kyrru
fyrir um tima og þar með lengja
ferðiná. Maturinn er orkugjafi lík-
amans, og það verður að vanda val
hans. Hann þarf að vera orkuríkur,
innihalda bætiefni, og trefjaefni, en
auk þess vera fljótlagaður, léttur og
fyrirferðalítill. f lengri ferðir er líka
nauðsynlegt að hafa fjölbreytnina
sem mesta svo að menn geti notið
máltíðanna og löngunin í mat dvíni
frost. Hins vegar er allt í lagi með sól-
skin og hita meðan snjórinn verður ekki
mjög kramur.
Skömmu áður en þið
komuð að Sigöldu urðuð
þið varir við Hekluösku.
Segðu mér af viðskiptum
ykkar við öskuna.
Við höfðum nú ekki lagt að baki
nema þriðjung leiðarinnar, þegar við
urðum varir við Hekluösku, því að
þegar við vöknuðum sunnan tmdir
Fjórðungsöldu að morgni þriðja dags,
var snjórinn orðinn grár. Það háði okk-
ur hins vegar lítið þann dag né heldur
daginn sem við dvöldum við Nýjadal. Á
fimmta og sjötta degi urðum við heldur
ekki fyrir teljandi töfum af völdum
öskunnar, enda snjóaði lítillega aðfar-
arnótt skírdags. En síðasta daginn. þ.e.
föstudaginn langa, tók heldur að
þyngjast færið. Askan jókst og snjórinn
sem bjargaði okkur á skírdag hafði þá
bráðnað ofan af. Við héldum þó
ekki þegar á liður ferðina. Fyrir
ferðina var haldið námskeið í nest-
isbúnaði, og meðal annars lögð
áhersla á efnainnihald og samsetn-
ingu matarins. Listum var dreift
ýfir hentug matföng, sem sum eru
fáanleg hér, en önnur þarf að panta
að. í sjálfum ferðunum lærir síðan
hver af eigin reynslu og einnig
annarra, með því að ganga milli
hópa, fylgjast með og smakka.
Getur ekki svo farið að
útilíf — gönguferðir og
þess háttar verði mönnum
meira en áhugamál —
ástríða ef svo mættí að
orði komast?
Jú, síst gæti ég neitað því. En sú
ástríða er líka öllum öðrum hollari
og betri. Ég er sannfærður um að
áhuginn á gönguferðum úti í nátt-
úrunni er flestum börnum með-
fæddur. Það er foreldranna að sjá
um að þessi áhugi dafni en en deyi
ekki. Foreldrar sem eru dugleg við
að fara snemma reglulega með
börnum sínum í stuttar ferðir og
hvetja þau síðar og styðja áfram til
gönguferðalaga þurfa ekki að hafa
ótrauðir áfram á skíðunum, enda ekki
um annað að ræða. Botnarnir á skíðun-
um voru orðnir ansi vel slípaðir þegar
við komum í Sigöldu.
Nú sváfuð þið ekki allar
næturnar í tjaldi — eitt-
hvað voruð þið í skálum.
Er góð aðstaða í þessum
skálum og hver má not-
færa sér þá?
Jú. það er rétt. Við sváfum þrjár næt-
ur í skálum. Fyrst eina nótt i Landakoti,
sem er nýr skáli í eigu Bílaleigu Akur-
eyrar. Þetta er lítill. en afskaplega
vandaður og góður skáli, og eiga eig-
endurnir hrós skilið fyrir að koma hon-
um upp. Síðan sváfum við i Tungna-
felli, skála Ferðafélags íslands við
Nýjadal, en það er stór og vandaður
skáli. Það má hversem ergista í þessum
skáluz gegn því að hann sýni góða
umgengi. 1 skálum Ferðafélagsins er
farið fram á vægt gistigjald. Æskilegt er
þó að ferðamenn hafi samband við eig-
Magnús Kristinsson:
Menn mega ekki ætla
áhyggjur af þeim fyrir hættum
unglingsáranna. Nóg er skipulagt
af þannig ferðum á vegum skáta-
félaganna, og ferðir Ferðafélagsins
eru öllum opnar.
Að lokum?
Bestu þakkir samferðamönnun-
um, bæði hinum fararstjórunum
þeim Gunnari Helgasyni, Ólafi
Kjartanssyni og Þorsteini Péturs-
syni, og þá ekki síður hinum 25,
sem mynduðu einstaklega geð-
felldan og notalegan hóp; hóp eins
og fyrirfinnst hvergi fremur en í
nokkurra daga gönguferðum.
Magnús og Yngvi.
sér um of
endur eða gæslumenn skálanna, áður
en lagt er í ferð til að fá leyfi fyrir gist-
ingu.
Undirbúningur skiptir
máli, en hvað er það helsta
sem hinn óvani göngu-
maður á að hafa í huga?
Hann má ekki ætla sér um of. Hann
verður að gæta þess að ganga ekki
lengra en svo að hann komist örugglega
til baka á tilætluðum tíma. Ennfremur
þarf hann að sjálfsögðu að nesta sig og
klæða mjög vel og vera alltaf búinn
undir verstu veður. jafnvel i stvstu ferð-
um. Áttavita og kort er nauðsynlegt að
hafa og kunna að nota.
Að lokum?
Ég vil að lokum aðeins fyrir hönd
okkar félaganna þakka öllum þeim sem
greiddu götu okkar við undirbúning
þessarar ferðar. og þá sér i lagi félags-
foringjanum okkar. Gunnari Helgasvni.
En án aðstoðar og ráðlegginga hans og
annarra hefði þessi ferð aldrei verið
farin.
Yngvi Kjartansson:
Um það bil ár er liöið síðan við félag-
amir úr Skátafélagi Akureyrar
byrjuðum að ræða um að ganga suður
yfir hálendið og þóttu ýmsar leiðir
koma til greina. Um miðjan mars var
síðan orðið ljóst hverjir ætluðu að
fara, og gat þá beinn undirbúningur
hafist. Mátti það ekki seinna vera, því
hann var geisimikið verk og að mörgu
þurfti að hyggja. Einnig (ókum við
þátt í undirbúningi og þjálfun í sam-
vinnu við félaga okkar, sem gengu um
Þeistareykjasvæðið um páskahelgina.
Þáttlakendur i ferðinni voru eftir-
taldir: Hreinn Þormar, Pétur öm
Jónsson. Bragi H. Krislinsson og
Yngvi Kjartansson, allir á 19. aldurs-
ári, og Björgvin Birgisson 17 ára.
Einnig buðum við með okkur tveimur
Reykvikingum, þeim Sigurði Sigurð-
arsyni, ritstjóra Áfanga, og Reyni
Sigurðssyni, en hann er meðlimur í
Flugbjörgunarsveit Reykjavikur.
Þessi 7 manna hópur íagði af stað
úr skátaheimilinu Hvammi kl. 7
laugardaginn 11. apríl i bíl Hjálpar-
sveitar skáta á Akureyri, og var ekið
rakleitt inn i Þormóðsstaðadal.
Klukkan 9.19 lögðum við svo af
stað í þessa löngu göngu og héldum
sem leið lá inn Þormóðsstaðadal allan
í bliðskaparveðri og góðu færi og
vorum komnir upp úr dalbotninum
um sexleytið.
Þar mættum við vélsleðamönnum.
sem höfðu ekið suður i skálann
Tungnafell við Nýjadal með vistir
fyrir okkur. Þeir aðstoðuðu okkur við
að komast inn í Landakot, sem er skáli
í eigu Bílaleigu Akureyrar, um 17 km
frá dalbotninum. Þar sváfum við um
nóttina og leið vel i þessum góða
skála.
Daginn eftir lögðum við af stað um
klukkan 10.30 i' slæmu veðri, vestan
stormi og skafrenningi, sem lægði svo
þegar leið á daginn. Okkur miðaði
mjög vel áfram. og um kl. 5 komum
við i Sandbúðir í mjög góðu veðri.
Þaðan gengum við áfram um það bil 5
km suður að Fjórðungsöldu og tjöld-
uðum við bakka Fjórðungsvatns, sem
að sjálfsögðu var isilagt og á kafi í
snjó. Þar hituðum við okkur mat eins
og venjulega og lögðumst síðan til
svefns.
Mánudaginn 13. vöknuðum við í
hávaða sunnan roki með lítilsháttar
rigningu eða skúrum, sem siðar
breyttist í slyddu. Við létum veðrið
ekki aftra okkur, en gengum af stað
suður í Nýjadal.
Gekk ferðin heldur hægt, því auk
þess að veður var vont hafði um nótt-
ína fallið aska úr Heklu á leið okkar.
Við náðum þó skálanum Tungnafelli
um kl. 6, og voru þá sumir orðnir
gegnblautir. Þar dvöldumst við svo
allan næsta dag og hvíldum okkur.
Auk þess notuðum við tímann til að
dytta að útbúnaðinum, en ýmislegt
hafði bilað. Við feslum til dæmis
bindingar á skiði, spelkuðum brotinn
staf, límdum fastan sóla á skiði og
fleira. Einnig þurrkuðum við allt sem
blotnað hafði.
Miðvikudaginn 15. lögðum við síð-
an upp í seinni hluta ferðarinnar. Það
var lítilsháttar þoka um morguninn,
en hún leystist fljótlega upp i læðing
og varð okkur ekki til neinna trafala.
Miðaði okkur mjög vel áfram þennan
dag og gengum um það bil 45 kilóm-
etra, sem var lengsta dagleiðin í ferð-
inni. Við gistum við Köldukvísl.
nokkru sunnan við Hágöngur.
Daginn eftir var skirdagur. Þá
gengum við áfram niður með Köldu-
kvísl i slæmu skyggni til að byrja með,
en um hádegi létti til. Okkur miðaði
vel áfram og náðum niður að Þóris-
vatni kl. 21.15 um kvöldið. Þar tjöld-
uðum við i besta veðri rétt hjá heil-
miklum skurði, sem veitir vatni úr
Þórisósnum i Þórisvatn.
Föstudaginn langa. sem var siðasti
dagur ferðarinnar, gengum við siðan
sem leið lá niður með Þórisvatni, og
áfram niður i Sigöldu. Allan seinni
partinn var glampandi sólskin og við
lentum oft i krapablám, einnig urðu
tveir okkar fyrir því óhappi að blotna í
krapi, sem lá ofan á isnum á Þóris-
vatni. Hekluaska spillti færinu mikið,
og vorum við því hvildinni fegnir er
við komum i Sigöldu kl. 7 að kvöldi
þessa langa föstudags.
6.DAGUR
DAGUR.7