Dagur - 16.04.1982, Blaðsíða 2

Lesendahomið
Húsnæði fyrir
unglingana vantar
tilfinnanlega

■
1

í Helgar-Degi birtist
pistill, sem eignaður er „Rósu“,
um málefni unglinga í tilefni af
þætti í sjónvarpinu um það efni.
Þar sem í þessum pistli er gefið í
skyn að nokkuð vel sé séð fyrir
frjálsu félagsstarfi og afþreyingu
unglinga hér á Akureyri og ná-
grenni, er nauðsynlegt að upp-
lýsa að svo er alls ekki. Hér
verður ekki gerð nein heildar-
grein fyrir þessum málum, held-
ur reynt með örfáum orðum að
leiðrétta þann misskilning, sem
hér er á ferðinni.
Raunar er í byrjun rétt að
benda á hið ótrúlega neikvæða
viðhorf pistilhöfundar í garð
unglinga og svo í framhaldi af
því hina algeru blindu hans á
raunverulega stöðu mála, sem
kemur glöggt fram í eftirfarandi
tilviljun:
„Látum þá bara væla þessa
krakkaorma, en þökkum fyrir á
meðan við búum ekki við svona
vandamál á Akureyri eða á öðr-
um stöðum hér í nágrenninu."
Þeim sem þannig líta á málin
skal ráðlagt að fé sér gönguferð
um miðbæ Akureyrar á föstu-
dags- eða laugardagskvöldi.
Opnist ekki augu viðkomandi
fyrir staðreyndum við slíka
kynnisferð skal honum t.d. bent
á að ræða málin við starfsmenn
rannsóknarlögreglunnar í
bænum.
Staðreyndin er nefnilega sú,
að sé illa búið að unglingum í
höfuðborginni, þá er ástandið
ekki skárra hér. Hér eru tveir
salir, sem ætlaðir eru unglingum
til afnota, þ.e. í Dynheimum O]
kjallaranum í Lundarskóla. (
bænum munu nú vera um 1200
unglingar, þ.e. 13-17 ára). Þess-
ir salir eru auðvitað góðir svo
langt sem þeir ná, en fyrst og
fremst er tvennt sem við þá er að
athuga. í fyrsta lagi mun nýting
þeirra vera slæm, t.d. eru Dyn-
heimar aðeins opnir eitt kvöld
um hverja helgi. í öðru lagi er
nánast engin aðstaða fyrir litla
og meðalstóra hópa til félags-
starfa á þessum stöðum.
Ef litið er á áfengisvandamál
meðal unglinga út af fyrir sig, þá
má fullyrða að akureyrskir ung-
lingar eru nú engir teljandi eftir-
bátar jafnaldra sinna í höfuð-
borginni að þessu leyti. Endur-
tekin innbrot og önnur skemmd-
arverk hér í bæ, sem talin eru
framin af 10-14 ára börnum,
vekja þann grun að e.t.v. sé
ástandið verra hér en fyrir
sunnan. Gæti ekki verið að hluti
ástæðunnar fyrir því sé að hér
vantar mjög tilfinnanlega hús-
næði og aðra aðstöðu fyrir ung-
lingana til heilbrigðs félags-
starfs.
í tilvitnuðum pistli segir enn-
fremur: „...við skulum ekki ýta
undir það að byggður verði
skemmtistaður fyrir 12-15 ára
unglinga, þar sem þeir geti
drukkið sitt brennivín.“ Þarna
kemur fram enn ein makalaus
meinloka höfundar. Er nú ekki
líklegra að unglingar og aðrir
leiðist frekar út í óheilbrigt líf-
erni ef þörf þeirra fyrir félagslegt
samneýti er ekki fullnægt nema
úti á götu, e.t.v. í kulda og
stormi. Aftur komum við þá að
því að það sem einmitt vantar
hér á Akureyri er góð og fjöl-
breytt aðstaða fyrir unglinga,
þar sem þeir geta notið þess fé-
lagsskapar, sem þeir óska í heil-
brigðu og þroskandi starfi.
Að lokum eru allir foreldrar
hvattir til að líta í eigin barm og
leggjast á sveif með öllum hinum
til að gera hið jafnt erfiða og
spennandi breytingaskeið ung-
linga ánægjulegt, því „ungdóm-
urinn lærir það sem fyrir þeim er
haft.“ Jafnframt og ekki síður
eru yfirvöld þau, sem með þessi
mál fara, minnt á að ábyrgð
þeirra er líka mikil.
Guðmundur Sigvaldsson
formaður Foreldrasamtaka
á Akureyri
Þetta er vonandi úr sögunni.
Þakkír tíl
þelrra í
Krossanesl
Helga Halldórsdóttir hringdi:
Mig langar að koma á fram-
færi innilegu þakklæti til for-
ráðamanna Krossanesverk-
smiðjunnar fyrir það að hafa los-
að okkur við ólyktina miklu sem
hefur angrað okkur fram til
þessa.
Það hefur oft verið rifist út af
þessari ólykt, og því er sjálfsagt
að þakka fyrir það mikla fram-
tak forráðamanna að losa okkur
við hana. Ég vil sérstaklega
koma á framfæri þökkum til Pét-
urs Antonssonar sem ég veit að
hefur unnið mikið að þessu máli
og nú komið því í höfn. Ég sendi
svo að lokum forráðamönnum
og starfsmönnum verksmiðj-
unnar sumarkveðjur.
Ekki vínveitinga-
staði fyrir unglinga
Rósa skrifar
Ekki datt mér í hug að þau fáu
orð sem eftir mér voru höfð í
lesendadálki Dags þann 26.
mars, myndu verða til þess að
koma af stað deilum, en svo
hefur þó orðið raunin. Þessi
fáu orð frá mér voru einungis
sögð fram vegna þess að mér
ofbauð framkoma unglingana
í sjónvarpsættinum sem um
var að rætt.
Helgi Már forstöðumaður ætti
sennilega að vita manna best
hvort unglingar eiga erfitt upp-
dráttar hér í bænum eða ekki, en
sennilega er það svo og ástandið
verra en ég hélt. En það breytir
ekki skoðun minni sem er sú að
það eigi ekki að koma á fót vín-
veitingastöðum fyrir unglinga
eins og ég minntist á í umræddri
grein. Getur forstöðumaðurinn
ekki verið mér sammála um
það?
Ég sagði að það þyrfti að gera
sitthvað fyrir unglingana til þess
að hjálpa þeim að verja tóm-
stundum sínum á heilbrigðan og
þroskandi hátt, en að við skyld-
um ekki ýta undir það að byggð-
ur verði skemmtistaður þar sem
vínveitingar yrðu fyrir umgling-
ana. Það hvort hinir fullorðnu
hafa skemmtistað þar sem vín-
veitingar eru viðhafðar finnst
mér ekki koma þessu máli við.
Þá liggur það fyrir að ég er því
sammála að unglingum verði
gert kleift að skemmta sér á heil-
brigðan og þroskandi hátt. Ég fæ
ómögulega skilið þá menn sem
hafa eitthvað við þá skoðun að
athuga, og get alls ekki skilið að
nokkuð sem ég sagði og birtist í
fyrri greininni sem mér var til-
einkuð, hafi mátt lesa vantraust
á unglinga eða annað í þeim dúr.
Góð kvöldstund að Melum
Á efri myndinni sjást leikarar í sýningu U.M.F. Skriðuhrepps á „Get-
raunagróða“ og neðri myndin er úr leikrítinu.
Ég brá mér í leikhús laugardags-
kvöldið 4. apríl sl., sem í sjálfu
sér er ekki í frásögur færandi,
nema vegna þess, að í þetta leik-
hús hef ég ekki áður lagt mína
leið. Hér var á ferðinni uppsetn-
ing Umf. Skriðuhrepps á farsan-
um „Getraunagróði", að Melum
í Hörgárdal.
Húsið var fullskipað áhorf-
endum, semgreinilegaskemmtu
sér konunglega, og hygg ég að
enginn hafi séð eftir þessari
kvöldstund. Að vísu er þarna
ekki á ferðinni neitt „bók-
menntaverk“ í orðsins þrengstu
merkingu, og stykkið mun ör-
ugglega flokkast undir það sem
menningarfrömuðir ýmsir og
sjálfumglaðir gagnrýnendur
nefna kassastykki. - Kassa-
stykki, hvaðerþað? - Jú, það er
leikhúsverk sem laðar að áhorf-
endur og þar með meiri inn-
koma í kassann. Með öðrum
orðum, það sem fjöldinn vill
helst sjá í leikhúsi. Ef ég heyri
gagnrýnendur og aðra menning-
arpostula tala af lítilsvirðingu
um að eitthvað leikhúsverk sé
kassastykki, þá veit ég að mér ei
óhætt að fara í leikhús og eiga
von á góðu kvöldi. Og svo sann-
arlega á sá stóri hópur fólks, sem
vill fara í leikhús til að hlæja og
létta skapið, brýnt erindi á þessa
sýningu.
Hér er ná ferðinni ærsialeikur
eins og þeir gerast bestir, með
öllum sínum misskilningi og
óvæntum uppákomum. Sli'k
stykki standa og falla að vísu
með flutningi og túlkun, en
óhætt er að fullyröa að varla
verður það öllu betur gert en hjá
þeim hópi áhugamanna sem
þarna lék af mikilli gleði og inn-
lifun. Leikhópurinn vareinstak-
lega samstilltur og get ég ekki
skilið einn frá öðrum í umsögn -
enda eru þessi skrif mín ekki
ætluð sem nein persónugagn-
rýni. - Miklu fremur sem hvatn-
ing til þeirra sem þau sjá, að
bregða undir sig betri fótunum
og fara á sýningu. Hinum gamal-
reynda leikhúsmanni Jóhanni
Ögmundssyni, hefur þarna, með
hópi áhugafólks, tekist að koma
upp sýningu, sem hvaða leikhús
sem er gæti verð fullsæmt af. Þá
má ekki gleyma umgjmörð
leiksins, hún er ekki minnsta at-
riðið. Sviðið var einstaklega
smekklegt og vandað og lýsing
til fyrirmyndar.
Hafið þökk fyrir góða stund.
I.J.
4728-5178
9 - WGVfí - mmi'hm?