Dagur - 25.06.1982, Blaðsíða 12

Smiðjan er opin
frá kl. 12-14 og
frá kl. 18.30
alla daga.
Ur
gömluin
Degi
áríð 1959
Sprengjuhlaðinn
hundur
Lítil er greinin, en merkilegt
innihaldið, þann 6. febrúar,
um mann einn á Jótlandi sem
hugðist drepa hund sinn.
Maóurinn vildi ekki skjóta
rakkann og greip til þess ráðs
að binda hann við staur og
festa sprengju við hann. Síðan
forðaði maðurinn sér í skjól.
En hundurinn losnaði frá
staurnum og að sjálfsögðu
hljóp hann beint til húsbónd-
ans eins og góðra hunda er
siður. Ekki var þó húsbóndinn
yfir sig hrifinn af hollustu
hundsins að þessu sinni og tók
hvað mest hann mátti til fót-
anna. Sprengjuhlaðinn hund-
urinn á eftir. Manninum tókst
að sleppa inn í bæ sinn og
slengja hurðinni á hundinn,
sem sprakk andartaki síðar.
Nýr Drangur
Neinei, þetta er ekki fréttin
sem var í blaðinu í gær, heldur
greindi Dagur einnig frá því 4.
fcbrúar 1959 að nýr Drangur
væri væntanlegur til að leysa af
þann gamla, sem hafði þjónað
frá 1946. Sá nýi kom nýsmíð-
aður frá Noregi og kostaði um
þrjár og hálfa milljón ísl.
króna.
Kálfur af djúpfrystu
sæði
I>ann 21. mars er greint frá
fæðingu kálfs, sem er að því
leyti merkileg, að það er fyrsti
kálfurinn sem er getinn með
djúpfrystu sæði. Sæðið er fryst
til langrar geymslu, við -79
gráður, en þýtt í köldu vatni
áður en það er notað. Um-
ræddur kálfur var bleiklit
kvíga, undan Gránu og Sjóla
og fæddist í Reykhúsum í Eyja-
firði, hjá Jóni bónda Hall-
grímssyni.
Blautur bílþjófur
Dagur segir frá því 6. apríl, að
maður nokkur hafi nótt eina
fyrir skemmstu, gerst djarf-
tækur til bifreiða bæjarbúa og
sest undir stýri og ekið sex eða
sjö, lcngur eða skemur þessa
nótt. Voru bílar þessir flestir
opnir og það sem meira var,
kveikjulykillinn var í fjórum
þeirra. Nú, bílþjófurinn renndi
bílnum undan brekku þar sem
því varð við komið, einkum á
ytri brekkunni og skildi við þá
niðri í bæ. Einum ók hann út í
Glerárhverfi en var þá kominn
með lögregluna á hælana. Þeg-
ar hann varð þess var, hljóp
hann úr bifreiðinni og suður
yfir túnin. Tafðist eitthvað við
að bægslast yfir Glerána, en
náðist í brekkunni sunnan við
Gefjun. Maðurinn mun hafa
verið í þessum leiðangri undir
stjórn Bakkusar.
Ofdrykkjuhundar
Þann 21. maí er sagt af ame-
rískum rannsóknum á drykkju.
Vísindamaður einn hafði til-
raunahóp hunda, og lét þá í 13
mánuði drekka vatnsblandað
brennivín. í fyrstu vildu hund-
arnir ekki drekka ósómann, en
þegar á leið urðu þeir að fyrsta
flokks drykkjuhundum og
svolgruðu mjöðinn af áfcrgju.
Það hafði heldur áhrif á skapjð
og skinnið. Þeir horuðust,
gengu úr hárum og voru fúlir
og sífellt með illindi. Annar
hópur hunda sem einungis
fékk vatn - óblandað - tók
engum breytingum, þeir héldu
þyngd og hárum og voru ákaf-
lega góðlyndir eins og hunda er
siður. Þegar svo drykkjuhund-
arnir fóru í afvötnun, fóru þeir
að lagast, fitna og halda hári,
auk þess sem þeir endurheimtu
sitt góða skap.
Frúarskot
„Fremur mun það óalgengt að
konur handleiki skotvopn og
virðist þeim það ógeðfellt.“
Þannig hefur Dagur frásögn
þann 6. ágúst. Segir af hús-
freyjunni á Þórsnesi norðan
Krossaness, sem varð fyrir
ásókn minks. Gerðist minkur-
inn djarfur og snuðraði allt í
kringum húsið og hljóp jafnvel
yfir húströppurnar. Húsfreyj-
an, Elsa að nafni, var orðin leið
á þófinu og tók til við skotæf-
ingar undir leiðsögn bónda
síns. Mun gestum hafa brugðið
í brún að sjá hiaðna hagiabyssu
í eldhúsinu. Þá er minkurinn
kom næst í heimsókn, grunlaus
um launráð húsfreyju - enda
vanur að fá að vera í friði við
snudd siM hjá bænum. En skot-
ið úr eldhúsglugganum geigaði
ckki og grunlaus um illsku
mannanna, fauk minkurinn
yfírum. Var það sjöundi mink-
urinn sem hjónin á Þórsnesi
grönduðu.
Frétt með pipar og salti
Ritstjóri íþróttafréttablaðs
eins í Bandaríkjunum hét því
að éta frétt sína um heims-
meistarakeppni í hnefaleikum,
ef heimsmeistarinn myndi ekki
verja titil sinn, segir Dagur 19.
ágúst. Og mikið rétt, heims-
meistarinn tapaði og ritstjór-
inn tók hina 1200 orða grein
sína, stráði á hana pipar og
salti, kuðlaði saman og át.
Ætli íþróttafréttaritarar
Dags viti af þessu?
Framleiöum heitan
mat úr grilli
frá kl. 8-23.30
alla daga.
— spjallað við Gest Þorgrímsson
keramiklistamann
Akureyri, föstudagur 25. júní 1982
„Gaman að sjá
viðbrögð fólks á
mismunandi stöðum“
Á sunnudaginn kemur lýkur
keramiksýningu Sigrúnar
Guðjónsdóttur og Gests Þor-
grímssonar að Klettagerði 6,
þar sem þau sýna um 40 kera-
misk verk. Dagur átti fáein orð
við Gest, og til að byrja með
forvitnuðumst við um keramik-
vinnslu.
„Þetta er steinleir, sem við
notum, það er blanda af leir, kísil
og feltspati. Þetta er brennt við
1260-1280 gráðu hita, þá sindrar
leirinn og verður að steini. Nú,
séu búnar til úr leirnum plötur,
sem myndir eru málaðar á, er leir-
inn flattur út, brenndur og settur á
glerungur. Síðan er málað á gler-
unginn og brennt aftur. Sé um að
ræða vasa eða slíka hluti, er leir-
inn hnoðaður og búin til kúla, sem
er sett á skífu, sem snýst og verkið
mótað, meðan hún snýst.“
- Er ekki mikið fyrirtæki að
koma með sýningu sem þessa
hingað norður?
„Ja . . ég er á nokkuð stórum
oíl og þessu var öllu pakkað í
hann innan í froðuplast. Og hlut-
irnir náðu allir heilu og höldnu
norður. Annars er nú ekki svo
langt að koma með sýningu til
Akureyrar, einu sinni fórum við
með svona sýningu frá Kaup-
mannahöfn til Þrándheims í eigin
bíl. Þessi sýning á Akureyri er sú
þriðja, sem við erum með úti á
landi, og það er mjög gaman að
sjá viðbrögð fólks á mismunandi
stöðum við því, sem maður er að
gera. Því að maður gerir þetta jú
til að fólk horfi á þetta. Og við

erum mjög ánægð með aðsóknina
og viðtökurnar hér fyrir norðan.“
- En hvernig þykir þér FÍM-
sýningin koma út?
„Nokkuð vel, hún hefur ákaf-
lega mikla breidd, allt frá hefð-
bundnu formi yfir í það, sem ungu
mennirnir eru að gera núna. Mér
þykir þessi sýning gefa góða heild-
armynd af því, sem er að gerast í
myndlist í dag.“
- Hvaða gildi hafa hátíðir eins
og Vorvaka?
„Listahátíð, til dæmis, hefur
haft mikið gildi fyrir Reykjavík.
En það má kannski segja, að þeg-
ar um er að ræða svona saman-
þjappaða hátíð, er þetta kannski
heldur mikið fyrir fólk að gleypa í
einu. Og mér dettur í hug, að
vegna þess að Akureyri er það
stór bær, að þar er alltaf eitthvað
að gerast í menningarmálum -
starfandi leikhús t.d. - geti orðið
erfitt að ná upp hópstemmingu í
sambandi við listir.“
Sigrún Guðjónsdóttir og Gestur Þorgrímsson.
og
frískleiki
Munið
_ v
TdumjiJi
I NTE RNATIONAL
SUMAK 82
Fegurð