Dagur - 07.04.1983, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGAFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 100 Á MÁNUÐI - LAUSASÖLUVERÐ 12 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: EIRlKUR ST. EIRlKSSON, GYLFI KRISTJÁNSSON,
ÓLAFUR JÓHANNSSON (SAUÐÁRKRÓKI) OG
ÞORKELL BJÖRNSSON (HÚSAVlK)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
ÁLMÁLIÐ
í grein sem Guðmundur Bjarnason, alþingis-
maður, skrifar í Dag fjallar hann um álmálið.
Hann segir þar m.a. um raforkuverðið til ÍSAL:
„Svo sem alþjóð veit er verð það sem ÍSAL
greiðir fyrir raforku orðið algjörlega óviðun-
andi. Verðið er nú 6,45 mills (mill er 1/1000 úr
dollar) eða sem svarar 13,7 aurum á kílówatt-
stund. Að ná fram hækkun á þessu orkuverði
er eitt af brýnustu hagsmunamálum okkar,
einkum þó fyrir þá sem hita hús sín upp með
rafmagni og greiða nú 58 aura fyrir kílówatt-
stund samkvæmt taxta Rafmagnsveitna ríkis-
ins til upphitunar íbúðarhúsnæðis. “
„ Af framansögðu má öllum vera ljóst að það
er ekki nema sanngirniskrafa að fá orkuverðið
hækkað en því þarf að ná fram með samkomu-
lagi við Svisslendinga, eigendur ÍSAL, þar sem
upphaílegir samningar voru ekki nægjanlega
vel gerðir með tilliti til breyttra aðstæðna í
heiminum og endurskoðunarákvæði óljós,
enda lögðust framsóknarmenn gegn þeim
samningum á sínum tíma. “
„ Að sjálfsögðu ber okkur að fylgja eftir lög-
um og reglum í skattamálum og sjá um að allir
greiði það sem þeim ber, en hér voru notaðar
rangar áherslur, ásakanir um sviksamlegt at-
hæfi án þess að nokkur dómur væri genginn í
málinu. Tilboði um að leggja málið fyrir gerð-
ardóm sem átti að vera skipaður íslendingum
að meirihluta var hafnað og þótt skattahækk-
un hafi nú verið reikningsfærð er síður en svo
ljóst að hún komi til með að standast fyrir þeim
alþjóðlega gerðardómi, sem nú kemur til með
að fjalla um málið. “
„ Af þessu má ljóst vera að iðnaðarráðherra
hefur ekki verið að leita eftir samstöðu um
málið heldur þvert á móti. Samstaða sem Al-
þýðubandalagið og Þjóðviljinn tala um að hafi
verið rofin var ekki samstaða um orkuverðs-
hækkun heldur samstaða um Hjörleif Gutt-
ormsson og hans vinnubrögð sem hafa sýnt
sig að ná engum árangri.
Menn spyrja nú: Vildi Hjörleifur nokkurn
tíma semja? Vildi hann ekki fyrst og fremst
átök og stríð við vondan erlendan auðhring?
Var ekki alltaf meiningin að gera málið að póli-
tísku áróðursmáli fyrir Alþýðubandalagið til
að nota í kosningabaráttunni?
Óábyrg vinnubrögð af þessu tagi hafa þegar
orðið þjóðinni dýrt spaug og rétt að veita þeim
mönnum sem þannig vinna verðskuldaða
ráðningu í kosningunum. “
„Islendingar eiga meiri orku óvirkjaða á
hvern íbúa landsins en nokkur önnur þjóð í
heiminum. Þessa orku verðum við að nýta á
næstu árum til að bæfa lífskjörin. Til að það
takist þurfum við að ganga til samvinnu við er-
lenda aðila um fjárfestingu, markaðsmál og
tækniþekkingu. Erlendir auðhringar og stór-
fyrirtæki eru engin lömb að leika sér við, en við
erum reynslunni ríkari hvað samningagerð
varðar.
Við viljum standa við gerða samninga en
jafnframt standa fast á rétti okkar og við mun-
um grípa til harðra aðgerða ef á okkur er brotið
og sannreynt er að samningaleiðin reynist
ekki fær. “
„Stækkunin á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri ásamt starfrækslu Systrasels kalla á 150 stöðugildi svo dæmi sé
nefnt.“ - Myndin er úr einni hinna nýju skurðstofa á Fjórðungssjúkrahúsinu. Mynd: KGA
Stefán Valgeirsson, alþingismaður:
„Boðskapur“
Sjálfstæðismanna
Ekki fer nú mikið fyrir rök-
hyggjiinni í málflutningi sjálf-
stæðismanna frekar en fyrri
daginn. Þeir lofa þjóðinni um-
talsverðri skattalækkun annars-
vegar en stórauknum opinber-
um framkvæmdum og þjónustu
hinsvegar. Þeir virðast ekki eiga
nógu sterk lýsingarorð í orða-
forða Valhallar til að undirstrika
andúð sína á aukningu erlendra
skulda, svo tæpast ætla þeir að
uppfylla loforðalista sinn með
erlendum lántökum.
Þeir birta langar talnaraðir er
sýna eiga aukin umsvif hins op-
inbera síðustu árin og nota nafn-
giftina „stjórnleysi" í því sam-
bandi. En þeir ganga framhjá
því að aukin þjónusta á mörgum
sviðum hin síðari ár t.d. í heil-
brigðismálum hefur útheimt
stóraukin rekstrargjöld af opin-
beru fé.
Það er ekki nóg að byggja
sjúkrahús eða heilsugæslustöðv-
ar. Það kostar ekki litla fjármuni
að reka þessar stofnanir. Stækk-
unin á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri ásamt starfrækslu
Systrasels kalla á 150 stöðugildi
svo dæmi sé nefnt. Og þannig er
það á öllum sviðum. Aukin
þjónusta hlýtur að auka sam-
neysluna. Þess vegna þýða Iof-
orð sjálfstæðismanna nú um að
minnka verulega skattheimtu til
ríkisins minni framkvæmdir á
vegum hins opinbera og að þeir
muni draga úr þjónustu við al-
menning í landinu ef þeir kom-
ast til áhrifa að loknum kosning-
um.
Það leynir sér ekki að þeir
hafa ekki áhyggjur af aðstöðu-
muninum í þjóðfélaginu. Að
jafna vægi atkvæða telja þeir til
mannréttindaen að minnka að-
stöðumuninn í þjóðfélaginu er
aftur á móti ekki mannréttindi í
þeirra augum.
En samtímis þessu brigsla þeir
okkur um ræfilsskap, að útvega
ekki meira fjármagn til hafna,
flugvalla, skóla, sjúkrahúsa,
heilsugæslustöðva, til íbúðar-
lána og ekki síst til vegamála.
Maður skyldi halda að afreka-
skrá þeirra sé glæsileg frá þeim
tíma er þeir réðu öllu í landinu,
þ.e.a.s. frá „viðreisnarárunum"
miðað við þær átölur og þann
gorgeir sem felst í máli þeirra
síðustu vikurnar.
Stefán Valgeirsson
Stundum gerast athyglisverðir
og um leið skemmtilegir hlutir í
pólitík. Þriðji maður á lista
Sjálfstæðisflokksins í Norður-
landskjördæmi eystra er Björn
Dagbjartsson fyrrverandi að-
stoðarráðherra Kjartans Jó-
hannssonar. Björn hefur verið
mikilvirkur kjallaragreinahöf-
undur síðustu mánuði eins og
frægt er orðið. Eitt sinn tók hann
sig til og vildi sýna fram á að at-
hyglisvert dæmi mætti finna frá
liðnum tíma sem sýni að hægt
væri að framkvæma mikið á veg-
um hins opinbera þó erfiðleikar
steðjuðu að þjóðinni. í leit sinni
að slíku dæmi staðnæmdist
Björn ekki við „viðreisnarárin“
eða við önnur ár er Sjálfstæðis-
flokkurinn réði ferðinni um
stjórn landsins, en hann nam
staðar við árin á milli 1930-1940
þegar Framsóknarflokkur og
Alþýðuflokkur stjórnuðu land-
inu. Annað dæmi fann hann
ekki. Þetta ætti að vekja menn
til umhugsunar og segir sögu
sem vert er að halda á lofti.
Frambjóðandi Sjálfstæðis-
flokksins vill sýna fram á að hægt
sé að halda uppi miklum fram-
kvæmdum þó erfiðleikatímar*
séu. Hann finnur þó ekki
slíkt dæmi í afrekaskrá Sjálf-
stæðisflokksins. Það eru fram-
sóknarárin milli 1930 og 1940
sem eru talandi dæmi um slíkar
framkvæmdir. En Birni fataðist
að einu leyti a.m.k. í þessari
grein. Hann taldi að Ólafur
Thors hefði verið áhrifamaður á
þessum tíma.
Hér tala verkin og þau eru
marktækari en sýndarmennsku-
tillögur sjálfstæðismanna sfð-
ustu árin. Það er lítill vandi að
setja tillögur á blað ef menn
þurfa ekki eða ætla ekki að
framkvæma þær. Það eru verkin
sem tala.
Glöggt dæmi um þetta eru til-
lögur sjálfstæðismanna um
vegagerð sem þeir virðast ætla
að hrinda í framkvæmd með því
að lækka skatta á þjóðinni. Á
„viðreisnarárunum" tólf var lagt
bundið slitlag á 49 km, eða rúm-
lega 4 km á ári að meðaltali. En
síðustu þrjú árin hefur bundið
slitlag verið lagt á 378 km eða
126 km að meðaltali á ári. En
framsóknarmenn hafa líka ráðið
ferðinni á síðustú árum. Það er
hægt að sýna og segja frá mörg-
um slíkum dæmum og fólk í
þessu kjördæmi er ekki búið að
gleyma umskiptunum sem urðu
eftir að stjórn Ólafs Jóhannes-
sonar var mynduð árið 1971.
Það var eins og vorleysing eftir
langan og strangan viðreisnar-
vetur.
Stefán Valgeirsson.