Dagur - 27.05.1983, Blaðsíða 6

Þorkell Bjömsson,
blaðamaður Dags
á Húsavík
ræðir við
Kolbrúnu
Jónsdóttur,
fyrstu konuna
sem kjörin er
áþingfyrir
Norðurlands-
kjördæmi eystra
Einkennileg tík þessi póþ’tík sagöi ein-
hvern tíma frómur maður. Já sannar-
lega er hún það. Nú eru alþingiskosning-
ar nýlega afstaðnar og þjóðin er búin að
kveða upp sinn dóm eins óg það heitir.
Auðvitað voru þessar kosningar ekkert
frábrugðnar öðrum kosningum; margir
voru til ^kvaddir, en aðeins 60 útvaldir
(verða trúlega 63 næst).
Það er alkunn staðreynd að menn
þurfa að hafa mismikið fyrir því að
verða meðal hinna 60 útvöldu. Sumir
puða meira að segja í pólitíkinni svo
árum skiptir, en samt ná þeir aldrei að
tylla tánum á Alþingi. Því kom það
mikið á óvart við alþingiskosningarnar
á dögunum þegar alsendis ókunnur
frambjóðandi fyrir nýstofnuð samtök
náði þeim árangri að verða meðal þeirra
60 sem kjörnir voru á þing. Kolbrún
Jónsdóttir heitir þessi nýkjörni þing-
maður fyrir Bandalag jafnaðarmanna í
Norðurlandskjördæmi eystra. Hverer
hún þessi fyrsta kona sem kjörin er á
þing fyrir þetta kjördæmi?
Kolbrún Jónsdóttír fyrir utan nýja vinnustaðinn. Það má búast við því að það skiptist á
ómögulegt að segja.
,, Heinrilishaldið mun
„Ég er fædd á Skagaströnd í A-
Húnavatnssýslu 1949 og uppalin
þar. Foreldrar mínir eru Jón Þor-
steinsson vélstjóri og María
Konráðsdóttir heimavinnandi
húsmóðir á Skagaströnd. Það var
lítið um sumarvinnu fyrir ung-
linga þegar ég var að alast upp á
Skagaströnd, en ég fór snemma
að vinna fyrir mér. Þegar ég var
á fimmtánda ári fór ég austur á
Reyðarfjörð, en þar var ég í þrjú
sumur og saltaði síld. Á Skaga-
strönd lauk ég svo miðskólaprófi
árið 1965, en um frekari skóla-
göngu var ekki að ræða þar. Þá
um sumarið fór ég að vinna í
Arnarholti á Kjalarnesi og var
þar í tvö ár. Eftir það lá leiðin til
Englands þar sem ég vann á
hóteli í eitt ár. Þegar ég kom
heim fór ég aftur að vinna á Arn-
arholti. Þar kynntist ég eigin-
manni mínum, Þorvaldi Hauks-
syni úr Reykjavík, en hann vann
í Arnarholti að hluta við hænsna-
bú og að hluta við minkabú hjá
Loðdýr hf. Ég lauk sjúkraliða-
prófi frá Borgarspítalanum 1971,
en við Þorvaldur giftum okkur í
september það ár og fluttum til
Hafnarfjarðar. Vorið 1973 keypt-
um við jörðina Norður-Nýjabæ í
Þykkvabæ og þar stunduðum við
kartöflurækt að mestu.“
£ Féll ekki alls kostar
við veðráttuna
Hvernig var að stunda kartöflu-
búskap?
„Kartöflubúskapurinn gafst
vel. Við endumýjuðum útsæðið
árlega með stofnútsæði frá Eyja-
firði sem þá var ekki algengt. Það
varð til þess að lítið var um sjúk-
dóma og önnur afföll í uppsker-
unni. Við vorum með 12 hektara
í ræktun og uppskeran frá ári til
árs var auðvitað misjöfn. Hún fór
upp í það að vera 18 föld árið
1974.
Okkur leið mjög vel þarna í
Þykkvabænum. Við byggðum
nýtt íbúðarhús og endurnýjuðum
vélakostinn. Þrátt fyrir það gát-
um við ekki hugsað okkur að
gera kartöflubúskap að lífstíðar-
starfi. Einnig fundum við til tölu-
verðar einangmnar. Það var
líka ljóst að börnin gátu ekki
fengið skólagöngu eins og hún
gerist best. Og síðast en kannski
ekki síst féll okkur ekki alls kost-
ar við verðráttuna. En eins og
kunnugt er er talsvert votviðra-
samt í Þykkvabænum. Þegar
Þorvaldi bauðst starf austur á
Hornafirði slógum við til, seldum
jörðina og öll tækin og fluttum
austur.“
- Hvers vegna fluttuð þið svo
til Húsavíkur, líkaði ykkur ekki
vistin fyrir austan?
„Jú, jú, það var gott að búa á
Hornafirði og fólkið þar er elsku-
legt og gott. En samt sem áður
hefur Norðurlandið alltaf verið
númer eitt í mínum huga. Þrátt
fyrir að ég hefði ágæta vinnu á
Hornafirði á Elli- og hjúkrunar-
heimilinu, en þar var ég rúmt ár
forstöðukona, togaði Norður-
landið alltaf meira og meira í
mig. Nú, við náðum góðu sam-
komulagi, öll fjölskyldan um að
6 - DAGUR - 27. maí 1983