Dagur - 15.06.1983, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 120 Á MÁNUÐI - LAUSASÖLUVERÐ 15 KR.
RITSTJÓRIOG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
FRÉTTASTJÓRI: GlSLI SIGURGEIRSSON
BLAÐAMENN: EIRlKUR ST. EIRlKSSON, GYLFI KRISTJÁNSSON,
ÓLAFUR JÓHANNSSON (SAUÐÁRKRÓKI) OG
ÞORKELL BJÖRNSSON (HÚSAVlK)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Bjartsýni, framfaravilji
og félagshyggja
Það virðist sem erfiðleikar á sviði sumra efna-
hagsþátta íslensks þjóðlífs hafi um of sett
mark sitt á framkvæmda- og sóknarvilja
margra manna.
Neikvæð ummæli og barlómur er að verða
einkenni daglegrar umræðu manna á milli og
í fjölmiðlum. Menn verða að varast að rugla
ekki saman svartsýni og raunsæi.
Hér á Akureyri hefur byggingariðnaður
staðið með miklum blóma á undanförnum
árum og náðst hefur sá mikli árangur að
íbúðaskortur er að heita má úr sögunni en
hann var verulegur fyrir áratug. Nú er þessi
ánægjulega staðreynd af sumum túlkuð sem
neikvæð staðreynd, þar sem hún dregur úr
starfi byggingamanna á þessu sviði.
Það er því fróðlegt og ólíkt skemmtilegra en
víl og vol að taka eftir ummælum nýráðins
framkvæmdastjóra Iðnþróunarfélags Eyja-
fjarðarbyggða sem svarar spurningu Dags
um það hvernig honum lítist á Akureyri eftir
tólf ára fjarveru. En hann svarar: „Mér líst
mjög vel á bæinn, uppbyggingin hefur verið
mjög mikil. Byggðin vestan Mýrarvegar og
stór hluti Glerárhverfis eru byggð upp á þess-
um árum sem ég er í námi, þannig að breyt-
ingin er náttúrlega gífurleg á þessum fáu
árum.“ Það eru staðreyndir sem þessar er
menn verða að gera sér ljósar og þá eykst
bjartsýni og framfaravilji íbúanna.
Margt bendir til að ónýttir markaðs- og
framleiðslumöguleikar séu í flestum iðngrein-
um öðrum en íbúðahúsabyggingum hér á
Eyjafjarðarsvæðinu. Hins vegar þarf að
kveikja áhuga manna á nýsköpun í iðnaði og
afla áhættufjármagns til að geta hrint þeirri
uppbyggingu í framkvæmd. Iðnþróunarfélag
Eyjafjarðarbyggða er m.a. stofnað í þeim til-
gangi að vinna að hvoru tveggja.
Það er því mikilvægt að samstaða Eyfirð-
inga um vöxt og viðgang Iðnþróunarfélagsins
verði mikil á næstu árum. En það þarf fleira til
en einbeittur vilji heimamanna. Ríkissjóður
og Byggðasjóður verða einnig að leggja sitt af
mörkum til að árangur náist. Má í því sam-
bandi benda á að iðnfulltrúar sem hér störf-
uðu ættu að vera launaðir af hinu opinbera.
Einnig þarf að tryggja að upplýsingar um fjár-
mögnunarmöguleika verði látnar í té af þeim
mönnum sem þeim þáttum eru kunnugastir.
Ekki þarf að draga í efa, ef þannig er staðið
að málum að hér kemur vaxtarkippur í al-
menna uppbyggingu á ný. Heimamenn eiga
að vera og munu vera leiðandi í því uppbygg-
ingarstarfi. Um nýtingu innlendrar orku í
stórum stí! þarf samvinnu héraðsbúa allra.
Ekkert einstakt sveitarfélag getur við slíku
fyrirtæki tekið eitt sér. Þess vegna eru bund-
nar vonir við starfsemi Iðnþróunarfélags
Eyjafjarðarbyggða. S.
Ný hjálpar-
gögn í
sjúkra-
bílana
Nýr og fullkominn útbúnaður
fyrir sjúkrabifreiðar er nú
kominn á markaðinn og bendir
margt til þess að Akureyrar-
deild Rauða krossins festi
kaup á búnaði af þessu tagi
innan skamms.
Búnaður sá er hér um ræðir er
sænsk uppfinning en sölumaður
frá hinu sænska fyrirtæki er nú
staddur hér á landi í því skyni að
kynna þessar nýjungar. Að sögn
sölumannsins Kurt Klebe þá er
hér um að ræða ýmiss konar
hjálpargögn í sjúkrabifreiðar s.s.
börur og spelkur en margt af
þessari framleiðslu er algjör nýj-
ung á markaðnum. Nefndi Klebe
sem dæmi að fyrirtækið hefði haf-
ið framleiðslu á sérstökum loft-
tæmdum krögum sem ætlaðir
væru ef um mikinn skaða á
herðum, hnakka eða hálsi væri
að ræða.
- Þessi kragi virkar þannig að
hann er settur utan um háls og
herðar en síðan er lofti dælt úr
honum þannig að kraginn harðn-
ar hæfilega og styður þétt að
sjúklingnum. Það er hægt að taka
röntgenmyndir af sjúklingnum
meðan kraginn er á þannig að
hættan á að sjúklingurinn verði
fyrir hnjaski á meðan á greiningu
stendur minnkar verulega, sagði
Kurt Klebe.
Önnur nýjung frá hinu sænska
fyrirtæki eru sérstakar börur sem
ætlaðar eru fyrir mikið slasað
fólk, t.d. í hryggbrotstilfellum en
þær eru byggðar upp á sama hátt
og lofttæmdi kraginn. Loftinu er
dælt úr þykkum, svampkenndum
börum og við það harðna þær og
laga sig að öllum minnstu felling-
um líkamans.
Skúli Lorentzson sést hér reyna lofttæmdu „börumar“ en eftir að sjúkling-
urinn er kominn í böramar er hægt að reisa þær upp og snúa á alla kanta án
þess að sjúklingurinn hreyfist. Mynd: ESE.
f
Minning:
Torfi Jónsson - Dalvík
Skammt er bilið milli lífs og
dauða og enginn veit sitt skapa-
dægur. Það er eins og maður sjái
helst ekki eða skynji tii fulls
hvers virði einstaklingurinn er
fyrr en hann er horfinn af sjónar-
sviðinu.
Þann 3. júní varð bráðkvaddur
á heimili sínu Torfi Jónsson. Þar
er genginn af sjónarsviðinu mæt-
ur drengur sem skilur eftir sig
góðar minningar hjá þeim sem
hann átti samleið með. Maður á
svolítið erfitt með að venjast því
að vinnufélagi manns um árabil
sjáist aldrei meir. Að aldrei
framar, áður en vinna hefst að
morgni, verði hann þátttakandi í
umræðum um veðurfar, sem okk-
ur varð oft tíðrætt um, eða við-
burði líðandi stundar sem hann
fylgdist vel með og var minnugur
á og hafði gaman af að ræða.
Torfi var fæddur á Hærings-
stöðum í Svarfaðardal 8. nóvem-
ber 1927. Foreldrar hans voru
Jón Jóhannesson, bóndi þar og
kona hans Lilja Árnadóttir. Þar
ólst hann upp hjá fjölmennu
frændaliði og vann því lengst af
til fullorðinsára. Hann gekk í
gegnum þessa mislyndu lífsbar-
áttu með sínum eðlislæga lífs-
máta, hógværð, trúmennsku og
nægjusemi án.afskipta eða íhlut-
unar í samfélagsheildina og tók
við því eins og fleiri sem fram-
reitt var af þeim sem telja sig til
þess hæfa, með sömu tillitssem-
inni eins og í öðru. Hann hafði
þó sínar skoðanir á velgjörðum
og misgjörðum þeirra sem á
garðann gáfu og ræddi það oft við
samstarfsmenn sína með góðum
skilningi. Torfi var verkmaður
góður og leysti flest verk sem að
honum sneru með lagni og há-
vaðalaust. Einn þáttur með öðru
var svo ríkur í hans fari að ég hef
aldrei kynnst öðru eins, en það
var að leysa bón allra þeirra er til
hans leituðu ef þess var nokkur
kostur. Notuðu margir sér hans
fórnfúsu greiðasemi sem þó ekki
var ætíð metin sem skyldi. Torfi
starfaði um langt árabil í deild
Slysavarnarfélagsins á Dalvík.
Var hann þar virkur félagi og sá
í langan tíma um snjóbíl sem not-
aður var í neyðartilvikum í stór-
hríðarveðrum. Reyndist Torfi í
því sem öðru traustur og áreið-
anlegur. Kvöldið sem hann lést
var hann við störf á vegum björg-
unarsveitar SVFÍ í Jónínubúð og
brá þá fyrir sinni léttu kímni.
Ekki hvarflaði þá að neinum að
þetta yrðu síðustu handtök hans
fyrir björgunarsveitina.
Síðustu tólf ár ævi sinnar bjó
Torfi í eigin húsnæði hér á Dal-
vík með Guðbjörgu Hjaltadóttur
ættaðri frá Akranesi. Þau eignuð-
ust tvö börn saman, Lilju, sem
nú er ellefu ára, og Svein, sex
ára. Einnig hefur Torfi alið upp
son Guðbjargar frá sjö ára aldri,
Hjalta Ben, sem sinn eigin son
enda kallaði Hjalti hann pabba
frá fyrstu kynnum til síðustu
stundar og reyndist Torfi honum
sem slíkur. Það má segja að opið
hús hafi verið hjá Torfa og Guð-
björgu í þeirra búskapartíð og
var það óspart notað af vinum og
vandamönnum því bæði voru þau
gestrisin og Guðbjörg veitti af
myndarskap. Þaðan munu margir
sakna léttra rabbstunda yfir rjúk-
andi kaffibolla því glaðsinna var
Torfi í góðra vina hóp og naut
slíkra stunda en nú er það liðin
tíð.
Um leið og ég flyt Guðbjörgu
og börnunum samúðarkveðjur
kveð ég nú félaga minn og flyt
honum þakkir fyrir margar glað-
værar samverustundir í tíu ára
samstarfi á sláturhúsinu.
Kristinn Guðlaugsson.
,;4 -.-DAýiyR.19^3