Dagur - 20.06.1983, Blaðsíða 13

Dux scholae, Ásrún Ýr Kristmundsdóttir, ásamt skólameistara
Myndir: KGA.
„Yndislegt að vera
kominn aftur“
- segir Vilhjálmur Hjálmarsson,
25 ára stúdent
júni. Eftir að Vilhjálmur lauk
stúdentsprófí hélt hann til
Edinborgar og nam þar bygg-
ingalist í 5 ár. Síðan hefur hann
starfað sem arkitekt.
„Ég held að það sé ákaflega lít-
ill munur á því að útskrifast nú
og var fyrir tuttugu og fimm árum
síðan. Þetta er formfastur skóli
og mér sýnist að Tryggvi hafi gott
vald á honum. Það er ef til vill
helst að maður sakni nemenda úr
fleiri áttum, þetta er að verða
staðbundnari skóli en hann var,
því M.A. hefur alltaf leitast við
að vera skóli allra landsmanna.“
- Hvernig líst þér á hópinn sem
útskrifast í dag?
„Ákaflega vel, og ekki síður á
eins árs stúdentana sem ég sá í
Sjallanum í gær. Hefðin hér er
skemmtileg og mjög sterk, senni-
lega er hún hvergi sterkari.“
- Ætlarðu að koma hingað á 40
ára stúdentsafmælinu þínu?
„Já að sjálfsögðu. Mér sýnast
þeir sprækir, 40 ára stúdentarnir
sem mæta hér í dag.“
„Það er í fáum orðum sagt
yndislegt að vera kominn hing-
að aftur,“ sagði Vilhjálmur
Hjálmarsson arkitekt sem var
í hópi 25 ára stúdenta sem
heimsótti Menntaskólann á 17,
Viihjólmur Hjálmarsson
„Þægileg og góð
tilfinning"
- segir dux scholae, Ásrún Ýr Kristmundsdóttir
Dux scholae varð Asrún Ýr
Kristmundsdóttir úr náttúru-
fræðideild, með einkunn 8,73.
Ásrún er 18 ára gömul og því
ári fyrr á ferðinni en venja er.
Hún er frá Reykjanesi við ísa-
fjarðardjúp, dóttir Kristmund-
ar Hannessonar og Steingerðar
Steinsdóttur. Hvernig skyldi
henni hafa þótt það að fá að
vita að hún varð dúx?
„Það var alveg stórfurðulegt,
eiginlega varð mér hverft við. En
þetta er ákaflega þægileg og góð
tilfinning.“
- Hvernig hefur þér líkað í
skólanum þessi fjögur ár?
„Virkilega vel, þetta er góður
skóli. Mér finnst ég hafa þroskast
mikið á þessum tíma og þegar
maður er kominn í sjötta bekk
þá sé ég hvað ég var mikið barn
þegar ég kom hingað - þó mér
þætti það ekki þá.“
- Heldurðu að þú munir sakna
skólans?
„Já það er víst alveg ábyggi-
legt, ég er meira að segja þegar
farin að sakna hans.“
- Ertu farin að velta framtíð-
inni fyrir þér?
„Já, aðeins. Ég er að hugsa um
að fara í líffræðinám og ef til vill
þaðan í eitthvað sérhæfðara. En
það getur svo sem breyst eins og
allt annað.“

Stúdentsefnin voru mörg hver alveg bit á hvað plöntumar vora smáar. En margur er knár
’* ' ' ■WsaBníIm 'W&lsŒ*

„Þetta er nú skárra en að sitja
yfir kennslubókum,“ sagði
verðandi nýstúdína og hoppaði
sem mest hún mátti á stungu-
spaðanum sem lét undan þrýst-
ingi og blaðið hvarf í jörðina.
Myndarlegum moldarhaus var
skóflað til hiiðar og næsta
stunga miðuð út. Á eftir kom
annar verðandi nýstúdent með
væskilslega trjáplöntu sem hann
gróðursetti umhyggjusamlega
í holunni sem skólasystir hans
var nýbúin að stinga.
þó tíma til að setjast hjá blaða-
manni á þúfu og ræða málin.
- Hver er tilgangurinn með
þessu skógræktarstarfi?
„Hann er fyrst og fremst sá að
vekja áhuga nemenda og tengja
þá skógræktarstarfi. Þetta er
sjálfboðavinna hjá þeim og ef ég
á að segja eins og er, þá hef ég
orðið var við mun meiri áhuga
fyrir þessu hjá nemendum en ég
átti von á. Og þeir hafa undrast
það nokkuð að t.d. náttúrufræði-
kennsla sé ekki meira tengd slíku
praktísku starfi en raun ber
vitni.“
Það var á hundrað ára afmæli
skólans, 1980, að nemendur 6.
bekkjar gróðursettu trjáplöntur
í Kjarnaskógi en síðan hafa ný-
stúdentsefni jafnan gróðursett
nokkur þúsund plöntur, nú síð-
ustu árin í Þelamörk.
Stúdentsefnin voru mörg hver
alveg bit á því hvað plönturnar
voru ræfilslegar. „Þú mátt hafa
það eftir mér að mér sýnist þær
vera mun timbraðri en ég hef
nokkurn tíma verið, “ sagði
Adolf Ingi Erlingsson við blaða-
mann. Menntskælingarnir voru
sammála um að þetta starf væri
til fyrirmyndar og alls ekki frá-
bitnir því að koma hingað eftir 10
ár og líta á árangurinn - og jafn-
vel fyrr.
Blaðamaður hélt til fjalls þang-
að sem nokkrir nemendur voru
að gróðursetja lerki í hrjóstugri
jörð. Það var óneitanlega dálítið
undarlegt að sjá haka notaðan
fullum fetum við gróðursetningu
en þarna í urðinni veitti ekki af.
Lerkinu var holað milli steina að
því er virtist en svo undarlegt
sem það nú er þrífst sú planta
hvergi betur.
„Ég ætla að vera hérna þegar
þið komið eftir 25 ár að skoða
árangurinn," sagði Tómas Ingi
við stúdentsefnin. „Og þá ætti
reyndar að vera óhætt að sleppa
ykkur lausum í að grisja skóginn.
Og ég ætla líka að vera hérna
þegar þið komið eftir 45 ár. Og
þá skal ég skála við ykkur.“
Myndir og texti: KGA
Þeir notuðu haka fullum fetum við að hola lerkinu í urðina.
Efttr tiu ar verða pionturaar vaxnar
stúdentunum yfír höfúð.
Það voru um 70 verðandi ný-
stúdentar frá Menntaskólanum á
Akureyri sem voru mættir við
Þelamerkurskóla í eindæma góðu
veðri í síðustu viku. Tilgangurinn
var að gróðursetja svo sem eins
og 3.500 trjáplöntur í hlíðinni
fyrir ofan. Verkið var unnið
undir stjórn þeirra Tómasar Inga
Olrich, konrektors MA, sem auk
þess er formaður Skógræktarfé-
lags Eyjafjarðar og Hallgríms
Indriðasonar, framkvæmdastjóra
félagsins. Tómas Ingi skondraði
um svæðið og sá um að verkið
ynnist skipulega. Hann gaf sér
Stúdentsefni
við skógrækt
20ijúmí:983 - ÐAGUR -13