Dagur - 25.07.1983, Blaðsíða 2

á Ólafsfirði
í hvernig veðri líður þér
best?
Sesselja Pálsdóttir:
- Sól, mér líður best í sól.
Kolbrún Jónsdóttir:
- Er maður ekki alltaf ánægð-
astur í sól?
Gunnólfur Árnason:
- Allavega í sólskini, rigning
og þoka er leiðinleg.
Birkir Gunnlaugsson:
- Sól, en snjórinn er stundum
ágætur.
„Ætlaði að verða
veðurfræðingur“
- segir Eiríkur Sveinsson, liáls-, nef- og eyrnalæknir
„Ég er hálfgerður safngripur,
því ég hef átt heima á tveimur
söfnum hér í bæ, fyrir utan að
ég flutti með foreldrum inínum
víða um bæinn er ég var
strákur,“ segir Eiríkur Sveins-
son, háls-, nef- og eyrnalækn-
ir, í stuttu spjalli sem blaða-
maður átti við hann fyrir
stuttu.
„Prátt fyrir að ég telji mig Ak-
ureyring þá er ég nú fæddur aust-
ur á Neskaupstað árið 1934, nán-
ar tiltekið 12. nóvember. Ég var
ekki lengi á Neskaupstað því ég
flutti með foreldrum mínum til
Akureyrar er ég var tæpra fjög-
urra ára. Það var þá sem þessir
flutningar byrjuðu fyrir alvöru
því við fluttum oft á stuttum
tíma. Fyrst áttum við heima á
Sigurhæðum, síðan í gamla Út-
vegsbankanum, á Kotá, í Kirkju-
hvoli, sem nú er minjasafn, í
gömlu sambyggingunni í Gránu-
félagsgötu, þar til við fluttum í
Eyrarveg 9, þar sem ég ólst síðan
upp frá 8 ára aldri.“
- Foreldrar þínir?
„Foreldrar mínir eru Svein-
björg Eiríksdóttir, sem fædd var
í Sandvíkurseli í Norðfjarðar-
hreppi. Hún var skaftfellskrar
ættar, Eiríksdóttir, Runólfs-
sonar, Sveinssonar frá Efri-Ey í
Meðallandi. Faðir minn var
Sveinn Þorsteinsson, Sveins-
sonar, Sveinssonar, Tómas-
sonar, bónda að Hóli í Höfða-
hverfi.
Föðurætt mín er samt úr Þing-
eyjarsýslu og Höfðahverfi, en
móðurættin úr Vestur-Skafta-
fellssýslu. Þannig að tveir sterkir
stofnar þeir mynda einn ennþá
sterkari,“ segir Eiríkur og hlær.
- Hvað með skólagönguna?
„Úr Eyrarveginum gekk ég í
Barnaskóla íslands í 6 ár. Eftir
fullnaðarpróf úr barnaskólanum
fór ég beint í inntökupróf í
Menntaskólann 12 ára gamall.
Ég náði þar inngöngu og sat í
Menntaskólanum í 6 ár, eins og í
barnaskólanum. Ég útskrifaðist
síðan frá Menntaskólanum 1953,
átján ára gamall, og of ungur.“
- Af hverju of ungur?
„Maður var bara ekki þrosk-
aður. Það hefði verið æskilegt að
vera svona tveimur árum eldri.
Þetta var nú ekki mjög algengt að
nemendur útskrifuðust svona
ungir. Þó var þetta alltaf að koma
fyrir stöku sinnum. Skólabræður
mínir, sem útskrifuðust um leið
og ég, voru allt upp í 6 árum eldri
en ég.
Menntaskólaárin voru algjör
draumur enda var þarna allt fullt
af góðum mönnum sem nú má
segja að séu máttarstólpar þjóð-
félagsins. Það má nefna nöfn eins
og Flosa Ólafsson, sem var dálít-
ið brokkgengur í skóla og Ólafur
G. Einarsson, alþingismaður, er
skólabróðir minn. Svo er fjöldi af
góðum mönnum sem ekki hafa
verið skráðir ennþá, en hafa stað-
ið vel fyrir sínu.“
- Halda gömlu skólafélagarnir
hópinn?
„Já, við gerum það,“ segir Ei-
ríkur. „Við hittumst alltaf á 5 ára
fresti nema á stærri skólahátíðum
þá höldum við upp á það hér fyrir
norðan. Já, menntaskólaárin
voru stórkostleg. Þá fórum við í
Útgarð, sem var skíðaskáli sem
skólinn átti. Það voru stórkost-
legar ferðir, fyrir utan alla
skemmtilegu og góðu kennarana
sem við höfðum, Þórarin
Björnsson, Brynleif Tóbíasson
og góðu og gömlu nútímakennar-
arnir eins og Gísli Jónsson, Jón
Árni og Aðalsteinn Sigurðsson,
sem voru allir í sérflokki,“ segir
Eiríkur og hellir sér í minning-
arnar.
- Það var ekki fyrr en 1957 að
;itthvað fór að ganga er ég dreif
mig í íþróttakennaraskólann og
ætlaði mér að verða íþrótta-
kennari. En þegar ég var búinn
með þann skóla kom einhver
fjárinn í mig. Ég vildi halda
áfram að læra og lét innrita mig í
læknisfræði í Háskólann. Þaðan
kláraði ég læknisfræðina 1965 í
febrúar. Síðan kom ég hingað til
Akureyrar og var hér kandi-
datsárið. 1966 sigldi ég síðan til
Svíþjóðar með „familien" og fór
í sérnám og kláraði það um ára-
mót 1970-1971. Ég byrjaði hér á
sjúkrahúsinu 1971, að vísu á
handlækningadeild, og var þar í 5
ár og stundaði háls-, nef- og
eyrnadeild. FSA, sem var stofn-
uð í ágúst 1976. Síðan hef ég ver-
ið eini starfsmaður deildarinnar.“
- En konan sem fór með þér
til Svíþjóðar og víðar, hver er
hún?
„Konan mín er Rannveig Ingv-
arsdóttir, ísfirðingur í húð og
hár, hjúkrunarkona og við eigum
5 börn.“
- Hefur Eiríkur Sveinsson og
fjölskylda tíma til að sinna tóm-
stundum?
„Ég er einn af þeim mönnum
sem get aldrei verið kyrr, og
verð að hafa eitthvað fyrir stafni.
Á sumrin dunda ég hérna úti í
lóðinni hjá mér og ég hef ákaf-
lega mikinn áhuga á trjá- og
skógrækt. Svo spila ég goíf, auk
þess að vera búinn að vera með
veiðidellu frá 1969. Á vetrum
stunda ég skíðaíþróttir grimmt
og skallabolta, enda passar hann
vel fyrir mig,“ segir Eiríkur og
strýkur höfuðið með glettnisbros
á vör. Og með þessu glettnisbrosi
kveðjum við Eirík Sveinsson,
háls-, nef- og eyrnalækni og
þökkum kærlega fyrir spjallið.
Takk fyrir RUVAK
Útvarpshlustandi í Reykjavík
hringdi:
Ég hringi til ykkar til að biðja
ykkur að koma á framfæri þakk-
læti fyrir það útvarpsefni sem
kemur frá Ríkisútvarpinu á Ak-
ureyri. í heild finnst mér sem
þessir þættir séu betri hlutinn af
dagskránni, því nær undantekn-
ingalaust eru norðanþættirnir vel
unnir og áhugaverðir. Ég hækka
í tækinu þegar ég heyri stefið að
norðan.
Ég veit ekki hvers vegna, en
einhvern veginn hef ég það á til-
finningunni, að sumir starfsmenn
Ríkisútvarpsins við Skúlagötu
séu ekki sáttir við tilvist
RÚVAK. Þetta kom berlega í
ljós sl. sunnudag en þá höfðu
sunnanmenn ekki haft sinnu á að
nálgast segulbandsspólu með
„Sporbrautinni", þætti Ólafs
Torfasonar og Arnar Inga, en
spólan var á afgreiðslu Flugleiða.
Hún var því ekki til staðar á
Skúlagötunni þegar þátturinn átti
að byrja. Á meðan verið var að
leita að þættinum lék Pétur Pét-
ursson lög af hljómplötum. Þess
á milli lét hann fjúka allskyns at-
hugasemdir um „þá þarna fyrir
norðan". Þeim fylgdi enginn hlý-
hugur frá þulnum til RÚVAK,
að því er heyrt varð. Ég hafði alla
vega á tilfinningunni að Pétri
þyki starfsemin „þarna fyrii
norðan“ algjör óþarfi og tímasó-
un. Þetta virðingarleysi starfs-
manna Ríkisútvarpsins við
Skúlagötu fyrir Akureyrar-
útvarpinu hefur komið fram
áður. Lengi vel fékk þulur Akur-
eyrarútvarpsins til dæmis ekki að
vera í friði með kynningar og af-
kynningar, því þulur við Skúla-
götu hafði ekki tíma til að bíða.
Þess í stað var sí og æ skrúfað
niður í Akureyrarþulunum í
miðri setningu.
Nei, heimaríkir þulir við
Skúlagötu hafa ekki efni á að
agnúast út í Akureyrarútvarpið.
Það hefur þegar sannað tilveru-
rétt sinn og fyrir minn smekk eru
þættirnir þaðan betri og áheyri-
legri heldur en margt af því sem
kemur beint frá Skúlagötunni.
2-DAGUR-25. júlí 1983