Dagur - 31.08.1983, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR, 120 Á MÁNUÐI - LAUSASÖLUVERÐ 15 KR.
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÓRNSSON
FRÉTTASTJÓRI: GlSLI SIGURGEIRSSON
BLAÐAMENN: EIRlKUR ST. EIRlKSSON, GYLFI KRISTJÁNSSON,
ÓLAFUR JÓHANNSSON (SAUÐÁRKRÓKI) OG
ÞORKELL BJÖRNSSON (HÚSAVlK)
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Lífæðar byggðanna
Á undanförnum árum hefur mikið verið rætt
og ritað um þjóðvegi landsins, um þann mikla
aðstöðumun sem landsmenn búa við í sam-
göngumálum. Þó mikið átak hafi verið gert síð-
ustu árin t.d. í vegamálum þá er þessi að-
stöðumunur engu að síður fyrir hendi og er
alvarlegasta byggðavandamálið.
Það er almennt viðurkennt að vegirnir eru
lífæðar byggðanna, að það sem úrslitum ráði
um þróun byggðar sé hvernig til tekst að
tryggja góðar og öruggar samgöngur. Þess
vegna ætti það ekki að vera neinum undrunar-
efni þó mikil umræða fari fram um þessi mál á
meðan aðstöðumunurinn er jafn mikill og raun
ber vitni t.d. í sambandi við snjómokstur.
Sumir vegir eru mokaðir eftir þörfum af
Vegagerð ríkisins, en aðrir þar sem snjó-
þyngslin eru mest eru örsjaldan mokaðir.
Þegnar þjóðfélagsins búa við mikla mismunun
að þessu leyti sem nauðsynlegt er að minnka
eftir því sem við verður komið.
Þrír vegakaflar, almennt kallaðir „ Ó-vegirn-
ir“ eru taldir varhugaverðir vegna grjóthruns,
skriðu- og snjóflóðahættu. Hafa þeir langtímum
saman reynst miklir vegatálmar. Ég hygg að
það hafi verið og sé samdóma álit þeirra sem
best þekkja til þessara vega að brýn nauðsyn
sé á skjótum framkvæmdum af öryggis- og
samgönguástæðum.
Við afgreiðslu vegaáætlunar 1981 ritaði
Steingrímur Hermannsson þáverandi sam-
gönguráðherra fjárveitinganefnd Alþingis
svohljóðandi bréf: „ Að gefnu tilefni skal tekið
fram að ráðuneytið hefur óskað eftir því við
Vegagerð ríkisins að hún láti gera áætlun um
framkvæmdir til þess að draga sem mest úr
hættu fyrir vegfarendur af snjóflóðum, skriðu-
föllum og grjóthruni á vegum um Ólafsfjarðar-
múla, Óshlíð og Ólafsvíkurenni þar sem hætta
er talin mest á þjóðvegum landsins. “
Þingsályktun var samþykkt á Alþingi 3. maí
1982 um fyrstu framlög til þessara vega og
fram tekið að frekari fjárveitingar skyldu
ákveðnar við næstu endurskoðun vegaáætl-
unar. í langtímaáætlun í vegagerð er lagt til að
veginum við Ólafsvíkurenni skuli lokið 1986
en auðvelt væri að ljúka honum á næsta ári þar
sem endurbyggingu hans er að mestu lokið.
Veginum um Öshlíð verði lokið 1990. Fram-
kvæmdir hófust 1982 og unnið hefur verið
samkvæmt áætlun. Ólafsfjarðarmúla verðilok-
ið 1994 og framkvæmdir hefjist 1988 eða 1989.
Ólafsfjarðarmúli er án efa mestur farartálmi
þessara þriggja vega og vegurinn um hann er
einnig dýrasta framkvæmdin. Hann hefur ver-
ið lokaður á vetrum langtímum saman vegna
snjóa og seinni hluta júnímánaðar sl. var hann
lokaður í 8 sólarhringa vegna skriðufalla og
grjóthruns. Þetta er eini vegurinn fyrir 1200
manna byggð því Lágheiði er aðeins opin yfir
hásumarið.
Samgöngumál Ólafsfjarðarkaupstaðar
hindra eðlilegan vöxt byggðarlagsins og valda
margvíslegum erfiðleikum. Þess vegna ber að
endurskoða áætlunina um vegalögn um Ólafs-
fjarðarmúla með það í huga að hraða henni
eins og kostur er. Það verður að tryggja eðli-
legt rennsli um allar lífæðar landsins.
S.V.
lngvar Jonsson
. .finnast ekki færari
menn á þessu sviði. . .“
Sú var tíðin að alla knáa drengi
dreymdi um að þjóta um hol-
ótta vegi landsins á Scania Vab-
is vörubílum. Það var svo upp
og ofan hvort sá draumur rætt-
ist eða honum hafi nokkurn
tíma verið ætlað að rætast.
Ekkert veit ég um það, hvort
þá ívar, Magnús og Sigurbjörn
hafi dreymt slíka drauma, er
þeir voru að alast upp, alltént
aka þeir nú um á stórum og
miklum bifreiðum, sem kallað-
ir eru dráttarbflar. Það er
Norðurverk hf. sem á bflana.
Ég hitti þá pilta að máli á vappi
mínu niður á Óseyri, en þar eru
bækistöðvar þeirra á milli ferða
vítt og breitt um landið, sem og
innanbæjar. Voru þeir hinir
hressustu eins og vera ber á góð-
viðrisdegi. Allir hafa þeir langa
reynslu að baki í akstri dráttarbíla
og finnast ekki færari menn á
þessu sviði. Eða það sögðu þeir og
hafa ábyggilega ekki verið að
grínast.
Oft eru þeir með gífurlega
þungt hlass og hafa þá lent í
kröppum dansi, á hálum og brött-
um fjallvegum landsins. Er þá
ekki um annað að ræða en bregða
sér í ullarpeysuna og drífa á keðj-
ur undir bílinn, setja svo allt á
fullt og aka af leikni mikilli áfram.
Þetta hefur allt saman blessast
þokkalega hjá þeim sómapiltum.
í miðri sögu um háskalegan
aksur uppi á einhverri heiðinni og
úti í grenjandi stórhríð, er kallað
á Sigurbjörn og honum skipað að
keyra austur í Aðaldal (í síðasta
lagi strax!). Hann festist því ekki
á filmu, því er ég dró myndavélina
á loft stóð ég í reykmekki miklum
og Bjössi var horfinn. Ákvað ég
að tefja þessa vígreifu bílstjóra
ekki lengur og ók á brott á lögleg-
um hraða.
Magnús Tryggvason.
4 - DAGUR - 31. ágúst 1983