Dagur - 07.10.1985, Side 5

7. september 1985 - DAGUR - 5
_orð /' belg.
Sínum augum lítur
hver á silfrið
Það er mér alltaf ánægjuefni, ef
einhver sér ástæðu til að efna til
umræðna um ferðamál hér á
landi, ekki síst ef j)að snertir okk-
ur norðanmenn. I slíkum umræð-
um sjá menn hlutina í mismun-
andi ljósi; sínum augum lítur
hver á silfrið. Pannig fer með mig
og Helenu Frances Eðvarðsdótt-
ur, sem skrifaði pistil í Dag í síð-
ustu viku. Við sjáum hlutina
hvort frá sínu sjónarhorninu, þó
með undantekningum, því ég get
verið Helenu sammála um sumt
af því sem hún er að fjalla um.
Um annað er ég henni algerlega
ósammála.
í upphafi greinar sinnar sendir
Helena fyrirtæki mínu, Sérleyfis-
bílum Akureyrar, heldur betur
tóninn, þar sem hún fjallar um
afgreiðslu okkar í Geislagötu.
Helena starfar á Hótel Varðborg
við sömu götu. í upphafi greinar
sinnar kvartar hún yfir ágangi
ferðalanga, sem komi inn á Varð-
borg til að fá sér kaffi. Þetta
verður til þess að Helena þarf að
príla yfir „15 bakpoka og 10
haldapoka", eins og hún orðar
það, til að ná í einhvern Jón
Jónsson í símann. Á leiðinni til
baka sér Helena röð af fólki
standandi upp við vegg handan
götunnar. Ekki þó í sólbaði, því
það er úrhellisrigning. Síðan seg-
ir Helena orðrétt í grein sinni:
„Vesalings fólkið er að bíða eftir
Norðurleið, en ekki er unnt að
komast í húsaskjól fyrr en bíl-
stjórinn kemur - yfirleitt örfáum
mínútum fyrir brottför.“
Petta er ekki rétt hjá Helenu,
því yfir sumarmánuðina er af-
greiðsla okkar við Geislagötu
opnuð kl. 7.45 alla morgna, ein-
faldlega vegna þess að fyrstu bíl-
arnir leggja af stað kl 8.15 til Eg-
ilsstaða og Mývatns. Síðan fer
Norðurleiðarrútan kl. 9.30. Þaö
er hálfri klukkustund síðar en
áður var, en því miður virðist
þessi nýi brottfarartími ekki hafa
komist til skila í auglýsingum til
útlendinga. Þess vegna bar á því í
sumar, að þeir mættu of snemma
til brottfarar. Með þessum bílum
geta farið yfir 200 farþegar og
það skal viðurkennt, að af-
greiðsla okkar hefur ekki sæti
fyrir allt það fólk. Enda yrði
ógerningur að reka slíkan sal,
sem eingöngu nýttist tvær
klukkustundir á dag í 2-3 mánuði
á ári.
Hitt er svo annað mál, að við
erum ekki með veitingasölu á
okkar afgreiðslu. Þess vegna leita
margir af okkar viðskiptavinum
yfir að Varðborg til að fá sér
hressingu. Ég veit ekki hvað er
óeðlilegt við það. Eða er það ef
til vill stjórnendum og starfsfólki
hótelsins til ama, að fá til sín
gesti?
Þessu til viðbótar skal það tek-
ið fram, að eftir að vetraráætlun
gengur í gildi, þá eru það einung-
is Norðurleiðarbílarnir, sem eru
með fastar áætlunarferðir frá af-
greiðslu okkar. Þar af leiðandi er
ekki grundvöllur til að hafa þar
starfsmann allan daginn. Þess
vegna er afgreiðslan einungis
opin hálftíma fyrir brottför bíl-
anna að morgni og síðan frá kl.
2-6 síðdegis.
Næst fjallar Helena um rauna-
sögu erlendra ferðamanna, sem
hvergi gátu fengið upplýsingar
um „ferðir hér og þar“. Þetta fólk
gekk frá Ferðaskrifstofu Akur-
eyrar, að Upplýsingaþjónustunni
við Hafnarstræti, þaðan í Önd-
vegi, síðan á afgreiðslu Sérleyfis-
bíla Akureyrar, án þess að fá úr-
lausn, loks fékk það skilning við
diskinn hjá Helenu. Ég efast um
sannleiksgildi þessarar „dæmi-
sögu“. Við hjá Ferðaskrifstofu
Akureyrar reynum að sinna þeim
sem til okkar leita. Hinu er ekki
að neita, að alltaf er til eitthvað
af fólki, sem hreinlega vill setjast
upp og rabba um heima og
geima. Ef til vill hefur slíkt fólk
gert Helenu svona gramt í geði.
Upplýsingaþjónustan við
Hafnarstræti hefur gegnt mikil-
vægu hlutverki. Raunar held ég
að slík þjónusta sé einstök í ekki
stærra bæjarfélagi, sem hefur
ekki meiri ferðamannastraum en
raun er á. Þetta kunna ferða-
menn að meta og því er þar oft
þröng á þingi. En það er ekki
hægt að sinna öllum samtímis,
þannig að ferðalangar þurfa að
sýna biðlund, eða leita annað.
Óg ég trúi ekki öðru en Helena
taki þeim vel, því hótel er nú
einu sinni hótel og starfsmenn
þess verða að sinna fróðleiksfús-
um „túristum“ með bros á vör.
Helena talar um að koma öll-
um „undir sama þak“ og á þar við
ferðaþjónustufyrirtæki á Akur-
eyri. Eg hef nú ekki trú á því að
ferðaskrifstofur sameinist undir
sama þaki. Hins vegar væri um-
ferðarmiðstöð fagnaðarefni. Hún
er hins vegar ekki annað en
draumur. Sérleyfisbílar Akureyr-
ar eru gamalgróið fyrirtæki á Ak-
ureyri, sem auk þess ræður yfir
stærsta bílaflotanum á einni
hendi. Það gerðist síðan fyrir
rúmu ári, að Öndvegi hf. var
stofnað Sérleyfisbílum Akureyr-
ar til höfuðs. Aðstandendur
Öndvegis kynntu fyrirtæki sitt
sem „umferðarmiðstöð", en
reynslan hefur sýnt, að það
stendur ekki undir því nafni.
Enda varla von til þess, þar sem
umfangsmiklum fyrirtækjum,
eins og Sérleyfisbílum Akureyrar
og Norðurleið hf., var ekki einu
sinni boðið upp á að vera með.
„Alvöru“ umferðarmiðstöð er
því ekki annað en draumur, enda
er það ekki á færi sérleyfishafa að
byggja slíka stöð svo lag sé á. Þar
þurfa fleiri að koma til.
Helena talar um „airport bus“,
svo fólk þurfi ekki að eyða stórfé
í leigubíla. Strætisvagnar Akur-
eyrar eru reknir af Akureyrarbæ.
Stjórnendur þess fyrirtækis hafa
enn ekki séð ástæðu til að taka
upp strætisvagnaferðir að og frá
flugvellinum. Hvers vegna? Ætli
ástæðan sé ekki einfaldlega sú,
að bæjaryfirvöld viti sem er, að
þar myndu þau kippa fætinum
undan afkomu leigubílstjóra á
Akureyri. Og hvaða bæjarstjórn
vill hafa það á samviskunni, að
slá heila stétt manna af. Ein
stærsta tekjulind leigubílstjóra á
Akureyri er flugvöllurinn og ég
held að þeir séu ekki of sælir af
sínu.
Helena kvartar yfir ónæði, sem
hótelgestir verði fyrir frá óstýri-
látum bílstjórum. Ég get verið
henni sammála um það, þetta er
hvimleitt, en þetta hefur lengi
verið svona og þetta er ekkert
„sérakureyrskt" fyrirbrigði. Þetta
er vandamál sem er til staðar í
öllum stærri bæjum og borgum.
Slíkan skarkala þurfa t.d. gestir
á Hótel Borg að þola.
„Ferðamenn, bæði íslenskir og
erlendir, gætu verið mikilvæg
tekjulind, ef rétt er að farið,“
segir Helena. Það er alveg lauk-
rétt, og þeir eru þegar mikilvæg
tekjulind fyrir þjóðarbúið. Þó
eru ekki mörg ár síðan al-
menningur fór að viðurkenna
ferðaþjónustuna sem atvinnuveg.
Fram að því hafði þetta verið tal-
ið „hobby“ fárra sérvitringa.
Þessi atvinnugrein er því enn í
vöggu og nú veltur á því að vel
verði að henni hlúð, þannig að
hún fái viðunandi skilyrði í upp-
vextinum. Þá er ég viss um að ís-
lensk ferðaþjónusta kemst vel á
legg-
En til þess að ferðaþjónusta á
Akureyri geti dafnað, þurfa þeir
sem við hana starfa að standa
saman. Vonandi berum við gæfu
til þess, og ekki veitir af. Það
sanna best ómaklegar árásir rit-
stjóra dagblaðs í Reykjavík á alla
veitingastaði bæjarins, sem ný-
lega birtust í blaði hans, sex laug-
ardaga í röð. Slíkar árásir eru
stórskaðlegar fyrir þessa veit-
ingastaði og ferðaþjónustu á Ak-
ureyri almennt.
Skotveiðimenn!
Haglaskot
í miklu úrvali
Haglabyssur, rifflar, riffilskot,
byssupokar, byssuólar, skotabelti,
byssuolíur og blámi.
Verslið þar sem úrvalið er mest og verðið best.
Opið á laugardögum 10-12.
VERKMENNTASKÓLINN
Á AKUREYRI
Verkmenntaskólinn
á Akureyri
Á vorönn 1986 er fyrirhugað að kenna lokaáfanga
(3. önn) á eftirfarandi brautum tæknisviðs, ef næg
þátttaka fæst:
Málmiðnabraut,
tréiðnabraut,
meistaraskóla byggingamanna.
Þeir nemendur sem hyggjast stunda nám á þessum
brautum á næstu önn eru beðnir að skila inn um-
sóknum fyrir 25. okt. 1985 eða staðfesta fyrri um-
sóknir.
Ath.: Nám á öðrum brautum skólans á vorönn 1986
verður auglýst síðar.
Skólameistari.
Eldrídansaklúbburínn
Dansleikur verður í Húsi aldraðra, sími 23595, laugardaginn
12. október.
Húsið opnað kl. 21. Miðasala við innganginn. Allir velkomnir.
Stjórnin.
Gísli Jónsson.