Dagur - 23.05.1986, Blaðsíða 10

88G i iilfo ,85
10 - DAGUR - 23. maí 1986
Bn málsgfein
Þann 22. júlí, 1954, fæddist
sveinbarn í New Jersey og var
nafninu, Al Di Meola klínt á kar-
akter þess án þess aö spyrja
það sjálft, en barnið ólst upp
með jazztónlist og mexicanska
dansa glymjandi í eyrum sér og
varð fljótt áhugasamt um gítar-
leik vegna áhrifa frá mönnum
eins og Tal Farlow (bróður
Clayton Farlow), Kenny Burrell
og Larry Coryell, en barnið
varð, eins og við var að búast,
að dreng og drengurinn óx að
visku og vexti uns hann gekk í
Berklee tónlistarháskólann,
með bros á vör, þar sem frami
hans varð undraskjótur því að
tónlistarupptökur, á hverjum
hann spilaði (og þá á gítar) bár-
ust til eyrna Chick Corea en sá
merki maður réði hann þá strax
í hljómsveit sína: „Return to
Forever", svo Di Meola gæti
þar áfram þróað sinn gítarleik
og fór svo allt fram til þess herr-
ans velmektuga árs 1976, þeg-
ar hljómsveitin leystist upp í
ilmefni það sem dreyfði sér um
gróður jarðarinnar, endurnær-
andi hinar andlegu hliðar í
mynd gígjusláttar og annars
konar tónlistariökunar, umbæt-
andi menn (og hornleikara þá
hina syndum spilltu er vora jörð
umflæða svo Eyjólfar hrylla sig)
líkt og væru þar á ferð brunn-
dælur gnægtarbrunna listagyðj-
unnar, og var svo sem einn
hennar geistlegu fingra vefðist
um gítarháls, og var þar enn og
aftur kominn Al Di Meola, enda-
laust heillandi þjáða menn í
þúsund löndum með hljóðskíf-
um firnagóðum og enn seinna,
eður frá 1980 til 1983, þeyttist
hann um heimsbyggðina í
samfloti við þrjá aðra virtuosa
(samt ekki Bernaisesósa) þá
John McLaughlin og Paco De-
Lucia haldandi tónleika lausa
við fúsk og þótti mönnum (og
hornleikurum þeim hin...) sem
þar væri á ferð tríó hinna hröð-
iSð^9ó"SS°n
Emm fluttir aftur norður
Eflum
ís-
lenskan
iðnað
Loka

O.N.A. ofn, rennslismynd
OFNASMIÐJA
NORÐURLANDS
FROSTAGÖTU3
Sími (96) 21860 • AKUREYRI
veitir yl inn
, ;, Éh m J

k
JECT

%

ustu gítarleikara sem enn hefðu
fram gengið af hasarkroppi tón-
gyðjunnar, spilandi á nafla-
streng hennar, uns kúvending
átti sér stað eigi alls fyrir löngu
með útkomu hljóðskífunnar
„Cielo e Terra“ sem inniheldur
alvarlegar og fallegar tónspeki-
pælingar, knúðar fram með
strengjaslætti á rafmagnaða
slaggígju, og tónum hennar
jafnvel og oft á tíðum smeygt
um innviði gítarsvuntuþeysis,
svo úr verða ótrúleg tilbrigði við
gígjuhljóm svo dýrð er á að
hlýða og eyrnakonfekt treður
sér gegnum merginn svo ekkert
virðist lát vera á, því önnur
hljómplata í svipuðum dúr (og
moll) kom út fyrir stuttu berandi
nafnið: „Soaring Through a
Dream“, innihaldandi jafnvel
enn merkilegri tilraunir með
strengjaslátt og þarf slíkt ekki
að koma á óvart þar sem meist-
ari Meola hefur sjálfur lýst yfir
þreytu sinni á að rembast eins
og rjúpan við staurinn við að
trylla áheyrendur með hraða-
tilþrifum einum saman og vilji
hann því frekar heilla fólk en
trylla, líkt og maðurinn sagði:
Höfgann gæða göfga
guðdómshljóms án puðsins,
hljóminn fylla frómri
fegurð svo að magur
tryllings hverfi hryllings
hraðinn svo að glaður
ómi hjartans hljómur
hugar míns um flugið
þrátt fyrir að hann muni með
þessum umbreytingum sínum
glata nokkrum aðdáendum um
aldur og ævi en hann veit að í
leiðinni mun hann bæta við sig
nokkrum sem áður hafði ofboð-
ið keyrslutónlist hans fram til
þessa og er hann ánægður
með sjálfan sig fyrir vikið og
það skiptir hreint ekki svo litlu
máli er fram líða stundir þó að
eitt atriði knýi dyra í skímaskot-
um huga hans þessa dagana, í
formi þrár til að loka sig inni og
hlusta á þær hljómplötur sem út
hafa komið og um heiminn flætt
hin síðustu ár, dansóðum ungl-
ingum til líkamsræktar og tón-
listaraðdáendum til ánægju,
vegna þess að hann hefur
misst af svo miklum tónlistar-
hræringum því hann hafi unnið
svo mikið að jafnvel Eyjólf setur
rauðan af skömm og er þó vitað
mál að enn myndi skömm hans
aukast og hneykslan ef hann af
tilviljun myndi berja skó sína
augum og sei sei hve mér veit-
ist ómældur skriftarkrampi.