Dagur - 06.10.1987, Qupperneq 8

8 - DAGUR - 6. október 1987
Sláturtiús Kaupfélags
Baldvin Baldursson sláturhússtjóri:
Eifitt að þurfa að aflífa
þessar blessaðar áepnur
U
Sauðfjárslátrun hófst hjá Slát-
urhúsi Kaupfélags Þingeyinga
á Húsavík 9. september, áætl-
að er að slátra 40.785 fjár og
að slátrun Ijúki 13. október.
AIls vinna 130-140 manns á
sláturhúsinu. Sláturhússtjóri er
Baldvin Baldursson frá Rangá.
Dagur skrapp í stutta heim-
sókn í sláturhúsið í síðustu
viku og Baldvin gaf sér tíma til
að tylla sér niður og ræða við
blaðamann, þó að greinilega
væri í mörg horn að líta fyrir
sláturhússtjórann.
„Ég er búinn að vinna á slátur-
húsi, samfellt hvert einasta haust
síðan 1944 eða 1945. Fyrstu árin;
vann ég á sláturhúsinu sem var í
bragganum heima við Ófeigs-
staði. Síðastliðin sjö ár hefur
Jóhannes Þórarinsson verið slát-
urhússtjóri hérna, en ég hljóp í
skarðið fyrir hann núna þótt ég sé
orðinn gamall eins og á grönum
má sjá.“ Baldvin er ekki óvanur
starfinu því hann var sláturhús-
stjóri á undan Jóhannesi, tók við
af Benóný Arnórssyni frá Hömr-
um sem var sláturhússtjóri á
gamla húsinu og gegndi starfinu
fyrsta árið eftir að byrjað var að
slátra í þessu húsi, 1971.
„í fjöldamörg ár var ég skot-
maður og er orðinn heyrnarlaus
af því, segja læknar mér, ég hafði
ekki hlífar fyrir eyrunum. Síðan
var ég við skrifstofustörf úti á
gamla sláturhúsinu, gekk frá
kjötnótum, lagði saman og leið-
rétti. Ég tel mig því vera búinn
að skila ansi miklu dagsverki í
öllu þessu sláturveseni."
- Hafa ekki orðið miklar
breytingar á þessum tíma?
„Það hafa orðið miklar breyt-
ingar á þessu tímabili, sumar tel
ég að hafi verið til þess verra en
aðrar til hins betra, það er dálítið
misjafnt. Það var alveg sérstök
list hvernig gömlu mennirnir
fláðu kindur, það sá hvergi nokk-
urs staðar hár á skrokk. Þá var
ekki eins mikill þvottur á kjötinu
og núna er, og í hjarta mínu er ég
óánægður með þennan vatnsaust-
ur á skrokka, ég tel að hárin fest-
ist við hann en strjúkist ekki af.
Tæknin er nú ekki ævinlega
100% til góðs og það er auðvitað
tæknin sem býður þessu heim.
Það er einn hlutur sem ég er
svolítið óánægður með síðan
þetta sláturhús tók til starfa, það
er að alltaf er verið að gera meiri
og meiri kröfur. Allar endurbæt-
ur kosta peninga en húsið er ekki
látið njóta þess að sama skapi.
Það hefur að vísu útflutnings-
leyfi, eins og húsin á Borgarnesi
og Sauðárkróki en þessi þrjú hús
fá í raun og veru ekki það sem
við höfum lagt í þau peningalega
og að mínu mati njóta þau ekki
þess sem þau hefðu átt að njóta.
Þau eru hönnuð til að geta selt
á erlendan markað en reyndin
hefur verið sú að það er ákaflega
takmarkað sem hægt hefur verið
að flytja út. Mér finnst að sam-
félagið þurfi að styðja við bakið á
þessum húsum þannig að þau geti
sinnt sínu hlutverki, við getum
ekki staðið í þessu alveg einir.
Hér er kannski um að ræða fram-
kvæmdir upp á milljónir, eins og
núna þegar fulltrúi Efnahags-
bandalagsins kom til okkar og
hafði allt á hornum sér.
Kannski fer eitthvað að glæð-
ast með að hægt sé að flytja kjöt-
ið okkar út en málið er að okkar
verðlag, svo og tollar og öll gjöld
í sambandi við útflutning eru svo
há að verðið sem maður getur
skilað til bændanna er ekki nóg
til að þetta þjóni þeim tilgangi
sem það þyrfti að gera.
Ég er á því að við þyrftum að
hyggja rniklu betur að því að
framleiða í þannig neytenda-
pakkningar að salan aukist. Það
eru orðnar svo breyttar neyslu-
venjur frá því sem var í gamla
daga þegar allir keyptu kjöt í
heilum skrokkum, nú kaupa hús-
freyjurnar í matinn, eins og kall-
að er, og það er kannski ein
mesta breytingin frá því ég fór
fyrst að vinna á sláturhúsí.“
- Hvernig líkar þér þessi
vinna?
„Hún er svo sem ekkert verri
en hvað annað, í einu orði sagt er
sláturhúsvinna erfið. Ég get alveg
dæmt um það því ég hef unnið
erfið verk, var við nautgripaslátr-
un í fleiri ár og þá var ekki verið
að hugsa um peninga eða tíma
heldur keppst við að vinna, skila
ákveðnu dagsverki án tillits til
hvað maður fengi fyrir það.
Vinna fláningsmannanna, og
allra þeirra sem eru á keðjunni,
er ákaflega þreytandi og það er
alveg höfuðaðtriði að borga
þessu fólki vel.“
- Þú sagðist hafa verið skot-
maður í mörg ár, ertu með nokk-
urt samviskubit yfir að hafa tekið
líf svona margra kinda?
„Auðvitað hef ég mörg þúsund
líf á samviskunni en maður var
orðinn svolítið sljór fyrir þessu í
starfinu. Sem betur fer kom
aldrei fyrir að ég feilaði á grip en
þetta er ekkert sérstaklega geð-
fellt starf. Mér finnst alltaf erfitt
að þurfa að aflífa þessar blessað-
ar skepnur sem maður hefur með
höndum, en svona er lífið, ein-
hver þarf að gera þetta og menn
eru misjafnlega viðkvæmir fyrir
því.“
- Gekk illa að manna húsið í
haust?
„Hér vinna 130-140 manns og
það er varla að húsið sé full-
mannað. Ég var ákaflega svart-
sýnn til að byrja með og áætlunin
var eiginlega miðuð við að illa
Freyja Hjálmarsdóttir vinnur við
hjörtun.
gengi að fá fólk. Það gefur auga
leið að erfitt er að fá um 150
manns til vinnu í einn mánuð,
eins og ástandið á vinnumarkað-
inum er núna. Einhvern veginn
tókst að smala saman þessum
hóp með góðra manna hjálp, við
höfum fengið ákaflega góða
menn á fláningskeðjuna sem hafa
skilað mjög góðu verki að mínu
mati. Skólakrakkarnir, 14 og 15
Baldvin Baldursson sláturhússtjóri.
Tvær konur að verka vambir.
Innyflin á færibandi.
Guðný Káradóttir:
„Salan á heflum
slátrum minnkar“
Dagur kom við í slátursölunni í
sláturhúsinu þar sem nóg var
að gera við afgreiðsluna hjá
Sigurbjörgu Einarsdóttur og
Guðnýju Káradóttur. Guðný
var spurð hvað hún væri búin
að vinna við afgreiðsluna í
mörg ár.
„Þetta er þriðja árið sem ég er
hérna.“
- Kaupir fólk mikið af slátri?
„Það fer alltaf minnkandi en
það er algengt að fólk taki svona
10 slátur, að meðaltali.“
- Eru greinanleg mörk á milli
kaupstaðar og sveita, þannig að
fólk úr sveitunum taki meira af
slátri?
„Já, það er keypt meira í sveit-
irnar. Én mesta magnið sem við
munum eftir að hafa afgreitt í
einu núna eru 80 slátur en minnst
3 slátur.“
- Kaupir fólk mikið af innmat
án þess að kaupa heilu slátrin?
„Já, þindar og hálsbita, það er
alltaf sama eftirsóknin eftir þeim
en salan á heilum slátrum
minnkar."
- Heyrirðu á fólki hvort það er
að kaupa slátrin til að gera slátur
úr þeim eða til að fá matinn?
„Ég get alveg ímyndað mér að
það geri slátur úr því sem það
kaupir.“
- Hvernig líkar þér vinnan á
sláturhúsinu?
„Ágætlega, ég var búin að
vinna í vambasalnum í nokkur ár
áður en ég fór í afgreiðsluna og
svo vann ég í gamla húsinu, þar
var meira fjör.“ IM