Dagur - 19.05.1989, Blaðsíða 14

14 - DAGUR - Föstudagur 19. maf 1989
Xokad
eftir hádegi í dag vegna breytinga.
Hársnyrtlstofan Samson Sunnuhlíð
Minning:
Ý Theodór A. Jónsson
Fæddur 28. júní 1939 - Dáinn 7. maí 1989
Akureyringar -
Nærsveitamenn
Styrktarfélag vangefinna á Norðurlandi verður með
hina vinsælu klútasölu dagana 20.-30. maí nk.
Allur ágóði rennur til uppbyggingar á sambýlum fyrir
þroskahefta á svæðinu.
Gerið góð kaup um leið og þið styðjið gott
málefni.
STYRKTARFÉLAG VANGEFINNA.
Auglýsing
frá skipulagsnefnd
kirkjugarða
Sóknarnefnd Glæsibæjarkirkju í Eyjafjarðarprófasts-
dæmi hefur ákveðið eftirfarandi framkvæmdir við
kirkjugarðinn: Endurnýja girðingu og sáluhlið, lag-
færa garðflöt og minnismerki, fjarlægja ónýtar leg-
stoðagirðingar ásamt fleiri umbótum.
Þeir sem telja sig þekkja ómerkta legstaði eða hafa
eitthvað við framkvæmd þessa að athuga, eru vin-
samlegast beðnir að hafa samband við Gunnar
Kristjánsson, Dagverðareyri, í síma 26273 innan 8
vikna frá birtingu auglýsingar þessarar, samanber
lög um kirkjugarða frá 23. apríl 1963.
F.h. kirkjugarða.
Skipulagsnefnd kirkjugarða.
Aðalsteinn Steindórsson.
Mikilhæfur maður er horfinn á
braut.
Theodór A. Jónsson var fædd-
ur á Stað í Staðardal, Steingríms-
firði, annar sonur hjónanna
Helgu Tómasdóttur og Jóns
Sæmundssonar, bónda og hrepp-
stjóra. Þegar að Theodór var á
barnsaldri fluttist fjölskyldan inn
á Hólmavík og Jón hóf störf hjá
Kaupfélaginu þar. Fljótlega upp
úr fermingu fór Theodór í sumar-
vinnu suður í Brautarholt á Kjal-
arnesi. Það sumar fór að bera á
sjúkleika hans og fór hann til
lækninga á Landakotsspítala
vegna þess. Þegar hann var á leið
heim til sín norður á Hólmavík
eftir þær rannsóknir og lækningar
varð hann fyrir því óhappi að bíll
sá er hann var farþegi í valt og
lærbrotnaði hann í því slysi.
Theodór náði sér aldrei eftir það
og var í hjólastól æ síðan.
Leið Theodórs lá þessu næst í
Samvinnuskólann Bifröst og lauk
hann þaðan prófi árið 1961. Að
prófi loknu hóf hann störf hjá
Tryggingastofnun ríkisins og
vann þar í lífeyrisdeild allt til
þess að hann tók við starfi sem
forstöðumaður Vinnu- og dvalar-
heimilis Sjálfsbjargar árið 1973.
Pví starfi sinnti hann til dauða-
dags. Þann 6. janúar sama ár og
Theodór tók við starfi forstöðu-
manns Vinnu- og dvalarheimilis
Sjálfsbjargar giftist hann eftirlif-
andi eiginkonu sinni Elísabetu
Jónsdóttur. Elísabet átti tvö
börn, Bjarna og Kristínu, sem
Theodór gekk í föður stað og
þótti mjög vænt um. Síðustu þrjú
ár ævi sinnar bjó Theodór í
Sjálfsbjargarhúsinu að Hátúni
12, Reykjavík.
Theodór var mikilhæfur og af-

Sunnuhlíð 12
föstud. 19. maí frá kl. 15-18
Byggðavegur 98
20. maífrá kl. 15-18
Ný framleiðsla frá
Kynnist góðri vöru
hagstœðu verði
Matvörudeild
kastamikill félagsmálamaður.
Hann stóð frá stofnun Sjálfs-
bjargar í eldlínu baráttunnar fyr-
ir breyttu þjóðfélagi og bættum
hag fatlaðra. Theódór var einn af
stofnendum Sjálfsbjargar, félags
fatlaðra í Reykjavík og nágrenni,
27. júní 1958, þá aðeins 18 ára að
aldri. Hann var ritari Sjálfsbjarg-
ar í Reykjavík fyrstu tvö árin.
Árið 1959 þegar að Sjálfsbjargar-
félögin stofnuðu með sér lands-
samband var hann kjörinn vara-
formaður þess. Árið eftir varð
hann formaður Sjálfsbjargar,
landssambands fatlaðra. Þegar
að Theodór tók við formennsku
hjá landssambandinu voru Sjálfs-
bjargarfélögin sem mynduðu það
átta að tölu, 28 árum síðar árið
1988 þegar að hann lét af for-
mennsku voru Sjálfsbjargarfélög-
in orðin fimmtán. Undir forystu
hans hefur Sjálfsbjargarhreyfing-
in stöðugt sótt fram og hvergi
hvikað í baráttunni fyrir samfé-
lagi öllum til har.da.
Bandalag fatlaðra á Norður-
löndum var stofnað 1961 og var
Theodór frá upphafi í stjórn þess
fyrir íslands hönd. Árin 1968 til
1972 var hann formaður Banda-
lags fatlaðra á Norðurlöndum.
Theodór var í stjórn Hjálpar-
tækjabanka Sjálfsbjargar og
Rauða kross íslands frá stofnun
hans til 1980 og varamaður í
stjórn Öryrkjabandalags íslands
frá 1988. Hann var í fram-
kvæmdanefnd Alþjóðaárs fatl-
aðra, varamaður í tryggingaráði
Tryggingastofnunar ríkisins fyrir
Framsóknarflokkinn frá 1974 til
dánardags og sinnti ýmsum fé-
lagsmálastörfum fyrir Framsókn-
arflokkinn í sínu sveitarfélagi á
Seltjarnarnesi þegar hann bjó
þar. Á sínum yngri árum var
Theodór virkur í starfi Félags
ungra framsóknarmanna.
Auk þess að vera mikilsvirtur
félagsmálamaður var Theodór
stórbrotinn persónuleiki. Hann
var sannur vinur vina sinna og
það var hans líf og yndi að vera í
góðra vina hópi. Theodór hafði
unun af ferðalögum og hafði
komið víða. Þótt hann þyrfti
mikla aðstoð á þeim lét hann það
ekkert á sig fá og vinir hans,
einkum og sér í lagi Tómas Sig-
urðsson, voru óþreytandi við að
aðstoða hann á ferðalögum hans.
Það var oft glatt á hjalla í þessum
ferðum og margar góðar
minningar streyma fram í hugann
þegar mér verður hugsað til
þeirra. Theodór var ræðumaður
góður og á viðeigandi stundum
hélt hann stórskemmtilegar tæki-
færisræður auk þess sem hann
gjarnan hélt fjörinu gangandi
þegar Sjálfsbjargarfélagar
hittust.
Þegar að Theodór lét af for-
mennsku hjá Sjálfsbjörg, lands-
sambandi fatlaðra, á síðastliðnu
ári varð hann auk annarra starfa
sinna framkvæmdastjóri Sjálfs-
ojargar. Theodór var kjölfestan í
starfi Sjálfsbjargar og honum
verður best lýst með því að segja
að hann hafi verið talandi tölvu-
banki um málefni fatlaðra og
Sjálfsbjargar. Missir okkar
Sjálfsbjargarfélaga er því mikill
og skarð Theodórs verður vand-
fyllt. Með samstilltum frumherj-
um Sjálfsbjargar vann Theodór
stórvirki í því að breyta viðhorf-
um og aðstæðum í íslensku þjóð-
félagi til hagsbóta fyrir fatlaða.
Það væri ekki í Theodórs anda að
leggja árar í bát þó móti blási,
hann á það inni hjá okkur öllum
að blásið sé í herlúðrana og ný
sókn verði hafin fyrir betri
framtíð, fyrir samfélagi fyriraila.
„Helfregnin barst, það húmaði vordegi á,
hækkandi sólar dapraðist fagurt skin.
Komandi stundir sjaldnast er unnt að sjá,
sárast að kveðja félaga góðan og vin.
Huggun þó veitir vonin um endurfund,
vekur að nýju hljóminn í brostnum streng.
Margs konar umrót mótar líðandi stund.,
minningin vaktir um góðan, ötulan dreng.
Kveðju skal senda hátt út í heiðið blátt,
hugurinn leitar svo margs þess er áður var.
Minning hans sæmir að merkinu lyft sé hátt,
merkinu því sem ótrauður jafnan hann bar. “
(Jóhannes Benjamínsson, 1989.)
Ég votta Ragnari bróður Theo-
dórs, aðstandendum, ættingjum,
vinum og sjálfsbjargarfélögum
öllum dýpstu samúð vegna frá-
falls hans.
Jóhann Pétur Sveinsson,
formaður Sjálfsbjargar,
landssambands fatlaðra.