Dagur - 29.06.1990, Qupperneq 6

6 - DAGUR - Föstudagur 29. júní 1990
spurning vikunnar
Hvernig kanntu við þig
á Akureyri?
(Erlendir feröamenn voru spuröir)
E. Wikler, frá Austurríki:
„Mér fellur eiginlega best við
sundlaugina, þaö er eini staður-
inn þar sem er hægt aö hlýja
sér þessa dagana. Fólkið er
ákaflega þægilegt og snyrtilegt
til fara hér á Akureyri, en ég hef
komiö tvisvar áður til íslands
svo ég þekki þetta. Næst þegar
ég kem ætla ég að vera seinna
á ferðinni, það er ennþá of kalt
fyrir ferðamenn að koma hing-
að.“
Per Hallen, norskur skipa-
verkfræðingur:
„Ég er ánægður með þessa
fyrstu (slandsferð mína. Við
vorum gestir hjá Karlakórnum
Geysi, þar var reiddur fram
matur og sungið og dansað. Ég
kann ákaflega vel við mig á
Akureyri, og alls staðar mætir
maður kurteisu og góðu fólki.
Þessi bær minnir um margt á
Norður-Noreg. En ég er mjög
ánægður með þessa ferð til
Akureyrar."
R. Bleimar, frá Austurríki:
„ísland er mjög fallegt land og
Akureyri fallegur bær. Ég er yfir
mig hrifinn af landi og þjóð. Ég
er undrandi á því að sjá allar
þessar suðrænu jurtir í Lysti-
garðinum, jafnvel plöntur sem
eiga alls ekki að geta vaxið
svona norðarlega. Þetta er í
fyrsta sinn sem ég kem til
íslands, en ég á örugglega eftir
að koma aftur.“
Anne Vollset, frá Lilleström
í Noregi:
„Þetta er í fyrsta sinn sem ég
kem til Islands. Akureyri er
mjög skemmtilegur bær, en
hann er ólíkur bæjum af svip-
aðri stærð í Noregi. Samt
minna fjöllin og fjörðurinn aö
vissu leyti á Norður-Noreg. Við
höfum ekki áður séð eldfjöll og
háhitasvæði. Gróðurinn er líka
ólíkur. “
Akureyringar
Ferskar
fréttir með
morgunkaffinu
Áskriftar'Sf 96-24222
Saga tíl Síberíu
Leikklúbburinn Saga frá Akureyri er á leið til Síberíu ásamt ungl-
ingaleikhópum frá hinum Norðurlöndunum til að setja upp og
sýna leikrit ásamt sovéskum jafnöldrum sínum. Það þótti því vel
við hæfí að fjalla örlítið um þennan viðburð og rifja upp hvernig
FENRIS-verkefnið er tilkomið. Hér á síðunni eru stuttar frásagnir
af fyrri ferðum leikklúbbsins um Norðurlöndin ásamt viðtali við
leikstjórann, Margréti Pétursdóttur.
„Leiklist fyrir heimsfriði“
Margrét Pétursdóttir er 28 ára
leikari, útskrifuð frá leiklistar-
skóla í Bandaríkjunum. Hún á
ættir að rekja til Akureyrar og
hefur m.a. tekið þátt í nokkrum
uppsetningum hjá Leikfélagi
Akureyrar.
Margrét hefur það vandasama
hlutverk að leikstýra verkinu
FENRIS II.
Það lá beint við að spyrja hana
fyrst að því hvernig það hefði
komið til að hún tæki það að sér
hlutverk leikstjóra.
„Ég var að vinna hjá L. A. þeg-
ar Gunnar Gunnsteinsson, sem
var þá umsjónarmaður FENRIS,
hafði samband við mig og spurði
mig að því hvort ég hefði áhuga á
að leikstýra þessu spunaverkefni
sem ætti síðan að fara með um öll
Norðurlöndin. Þetta var haustið
1988. Þetta verkefni leit ákaflega
spennandi út jafnvel þó að margt
væri óljóst og ég sló til. Um vet-
urinn var mikið um fundarhöld
því það þurfti að taka margar
ákvarðanir og við hófum strax
æfingar. í lok júní 1989 hittust
svo allir þátttakendurnir í Dan-
mörku í fyrsta skipti og þar var
verkið æft og sett upp. Paul Vers-
ahn var aðalleikstjórinn yfir öllu
verkinu. Hann gat hins vegar
ekki farið í sjálfa ferðina með
okkur því hann þurfti að sinna
öðrum verkefnum. En við lögð-
um af stað í ferð um öll Norður-
löndin sem þýddi það að á hverj-
um stað voru nýjar aðstæður sem
þurfti að aðlagast. Málin æxluð-
ust þannig að ég fór að skipta
mér af því. Það þurfti að æfa
leikritið á hverjum stað með tilliti
til ljósa og þess að við vorum
alltaf að leika á mismunandi
sviði. Þetta varð til þess að nú í ár
sá Paul sér ekki fært að setja
þetta upp og hafði Joachim
Clausen samband við mig og bað
mig um að leikstýra verkinu.
Joachim er skipuleggjandinn og
hefur yfirumsjón með FENRIS
verkinu.“
- Hvernig varð FENRIS II til?
„Eftir FENRIS I, sem var
1985, var ákveðið að slá aftur til
eftir 4 ár. Það voru haldnir fundir
sem Saga gat ekki sent fulltrúa á
vegna mikils kostnaðar og svo
var haldinn fundur hér þar sem
söguþráður var endanlega ákveð-
inn. Grunnurinn er sá að það eru
6 systkini að leita að því 7. Þetta
átti að vera leikhús án orða.
Þetta var mjög erfitt og við þurft-
um að búa til þátt sem átti að
vera það opinn að það væri hægt
að komast inn í hann og fara útúr
honum aftur, næstum án tillits til
þess sem á undan færi og þess
sem kæmi á eftir. Við unnum
þetta öll í samvinnu og bjuggum
til leikrit saman og vorum allan
veturinn að því. Þó komu sumir
inn seinna og nokkrir reyndar
alveg á síðustu stundu. Sumir sáu
um tónlist og aðrir um leik. Svo
voru heildaræfingar í Danmörku
þar sem leikritið var stillt saman.
Leikararnir voru misvel undir-
búnir. Við komum með alveg til-
búinn þátt en sumir voru ennþá
bara með grunn að sínum þætti,
sem þurfti síðan að vinna úr. Það
var mikil og flókin vinna að koma
þessu öllu saman því það voru
ekki allir- á sama máli. Sumir
vildu leggja aðaláhersluna á
ádeiluna í verkinu en aðrir á
skemmtunina og niðurstaðan var
málamiðlun og þetta heppnaðist
allt að lokum.
Og svo hófst ferðalagið.
Aðstæðurnar voru mjög mismun-
andi eftir löndum. Sums staðar
voru þær til fyrirmyndar en ann-
ars staðar mátti margt betur fara.
Það þurfti gott skipulag til að allt
gæti gengið upp með svona mik-
inn fjölda þátttakenda. Ungling-
arnir eru yfirleitt ekki hið þolin-
móðasta fólk og það voru margir
orðnir mjög þreyttir, en það gekk
upp. Eftir á hugsa ég að það hafi
allir verið mjög ánægðir með
ferðina.“
- Þú nefndir að verkið væri að
hluta til ádeiluverk, en á hvað?
„Ádeila á náttúruspjöll, stríð,
þjóðfélagið en jafnframt
skemmtun. Söguþráðurinn var
ævintýri þó að það tæki á sig
alvarlegar myndir. Þrátt fyrir að
söguþráðurinn sé ævintýri þá er
allt það sem kemur fyrir systkinin
í leit sinni að því týnda, hlutir
sem þess virði er að hugsa um.“
- En hvernig kom það til að leik-
hópnum var boðið að fara til
Sovétríkjanna?
„Joachim Clausen kynntist
konu sem er með menningar-
tengsl milli Sovétríkjanna og
Norðurlandanna. Hún hreifst
strax af hugmyndinni um ung-
linga sem búa til leikhús þar sem
tungumál skiptir ekki máli. Þar
sem leiklist hefur lítið verið flutt
á milli landa vegna tungu-
málaörðugleika, þá ætlaði hún
strax að athuga hvort ekki væri
hægt að fá þetta verkefni yfir til
Sovétríkjanna. Leiklistarráðið í
Moskvu komst í samband við
Joachim og benti á að það sé
leikhópur í Ulan Ude sem vinni
mjög líkt og við.
Þau fóru því þrjú til Ulan Ude,
Joachim, Vejle sem hefur
umsjón með tónlistinni og Anne-
Lene frá Noregi og hittu leikhóp-
inn, Studia. Þetta gerðist um síð-
ustu áramót. Þar var gerður
samningur um að við kæmum til
þeirra og að Studia kæmi til Dan-
merkur og Noregs í leikferðalag
næsta haust. Síðan bættist við nýr
leikhópur sem gengur inn í Stu-
díu og vinnur með þeim í okkar
verkefni."
- Hvernig hefur undirbúningnum
verið háttað fyrir þessa för til
Sovétríkjanna?
„Joachim hefur staðið í mikl-
um bréfaskrifum við Sovétríkin.
Leiklistarráð Sovétríkjanna hef-
ur líka verið mjögt hjálpsamt og
útvegað öll leyfi sem þarf. Þetta
er auðvitað mjög kostnaðarsamt
fyrir Studiu því þau kosta ferð
okkar eftir að komið er til
Moskvu. Við förum í æfingabúð-
ir við Bajkalvatn sem er nálægt
Ulan Ude. Við verðum í tjöldum
og æfum úti undir berum himni.
Svo förum við til Ulan Ude og
setjum upp sýningar. Við höldum
sama söguþræði og í fyrra en
sovésku krakkarnir bætast við.
Sumu verður líka breytt og við
erum líka færri en í fyrra.“
- Nú fórst þú til Moskvu í vor
ásamt Joachim til undirbúnings-
fundar. Hvernig var það?
„Við lentum í samræðum við
fulltrúa frá nýja hópnum og þá
sem fjármagna ferðina í Sovét-
ríkjunum. Það er gott að hafa
komið til Sovétríkjanna áður en
lagt er af stað í sjálfa ferðina. Það
er óneitanlega mikið áfall að
koma þangað og komast að því
hvernig ástandið er. Þó að peres-
trojka sé búin að opna landið þá
kom ég til Moskvu á slæmum
tíma, rétt fyrir hækkunina á vör-
um þannig að kaupæðið hafði
gengið yfir og Moskva var bara
hreinlega tóm. Það er skrítið að
sjá hvernig allt kerfið virkar.
Moskva er alveg hræðilega stór
borg en líka mjög falleg.“
- Hvað tekur ferðalagið langan
tíma?
„Við verðum u.þ.b. mánuð á
leiðinni. Við fljúgum frá Kaup-
mannahöfn til Moskvu þann 3.
júlí og tökum svo lest til Ulan
Ude. Það tekur 4 daga að fara
með Síberíuhraðlestinni til Ulan
Ude. Þá verðum við í viku við
Bajkalvatn og förum svo aftur til
Ulan Ude og sýnum þar. Við
fljúgum svo aftur til Moskvu
þann 26. júlí og til Kaupmanna-
hafnar þremur dögum seinna.“
- Hvernig er ferðalagið fjár-
magnað?
„Að stórum hluta með
styrkjum. Akureyrarbær hefur
verið mjög rausnarlegur og eins
Norræna leikfélagasambandið og
margir sjóðir í Danmörku. Hver
þátttakandi þarf svo að greiða 30
þúsund krónur og við höfum ver-
ið með alls kyns fjáröflun í gangi.
Endar hafa ekki náð saman enn
en við vonum það besta. Ef ein-
hver vill styrkja okkur þá er bara
að hafa samband.
Það sem heillar mig mest við
þetta verkefni er að hér er framin
skemmtileg leiklist og að ólík
menningarsvæði vinna saman og
þar finnst mér vera lagður grunn-
ur að því sem gæti stuðlað að
heímsfriði. Því að það er svo auð-
velt að hata þann sem þú þekkir
ekki. En hins vegar þegar krakk-
ar kynnast svona náið þá munum
við geta búið að því það sem eftir
er. Þetta FENRIS verkefni er því
að verða alþjóðlegt. Leiklist fyrir
heimsfriði."