Dagur - 01.09.1990, Qupperneq 11

10 - DAGUR - Laugardagur 1. september 1990
„Get ekkí hugsað mér
að vera annars staðar“
- segir David Barnwell, golfkennarinn sem vill verða íslendingur,
í viðtali um golf, knattspyrnu, íslendinga og fieira
Það var einfalt mál að ákveða hvar við ættum að hittast. David
Barnwell er á Jaðarsvelli tíu til tólf tíma á dag frá því snemma á
vorin og fram á haustið. „Ég á að vera þarna,u segir hann og gefur
ekkert út á þá spurningu hvort hann taki starf sitt sem golfkennari
hjá Golfklúbbi Akureyrar ekki of alvarlega. Þessa mánuði kemst
ekkert annað að hjá honum en golf og þá er hann ekkert að eyða
tímanum í að fylgjast með því sem gerist úti í hinum stóra heimi,
hvort sem það er styrjaldarástand við Persaflóa eða deila um stað-
setningu álvers.
„Þetta er indælismaður og hann hefur unnið
frábært starf hjá golfklúbbnum. Ég vona að
okkur haldist sem lengst á honum og honum
verði að ósk sinni að fá íslenskan ríkisborg-
ararétt,“ segir Gísli Bragi Hjartarson
stjórnarmaður í GA, en hann var formaður
klúbbsins þegar David var ráðinn þangað
veturinn 1986. Mörgum þótti í mikið ráðist
að fá enskan atvinnumann til þess að kenna
akureyrskum unglingum golfsveifluna. Þeir
sem síðan hafa fylgst með árangri þessara
unglinga vita að starfið hefur skilað sér. GA
var sá klúbbur sem sendi flesta keppendur á
Unglingameistaramót íslands fyrr í sumar
og sá klúbbur sem síðan hampaði íslands-
meistara unglinga 1990, Erni Arnarsyni. Sá
piltur og árangur hans er eitt af því sem
David fellur ákaflega vel að tala um.
Þetta er rétti hugsunarhátturinn
„Hann er rosalega góður, enda var hann
langbestur á þessu unglingameistaramóti,“
segir David. Hann dregur enga dul á það að
Úlfar Jónsson sé langbesti kylfingur sem
Texti: Eggert Tryggvason.
Myndir: Golli.
íslendingar eiga um þessar mundir, en hann
leynir því heldur ekki að hann bindur mikl-
ar vonir við Örn, eða Ödda eins og hann
kallar hann. „Hann er búinn að fá trú á
sjálfan sig og það er mikilvægt. Hann veit til
dæmis að Ulfar Jónsson vann þennan titil
tvisvar og þegar við vorum að skoða bikar-
inn um daginn, sagði hann við mig um ieið
og hann steytti hnefann ákveðinn; „David.
Ég ætla að vinna þetta þrisvar.“ Þetta er
rétti hugsunarhátturinn."
En þó að Örn sé sá efnilegasti sem klúbb-
urinn á, þá segir David að ekki megi gleyma
Kristjáni Gylfasyni þó svo að honum hafi
ekki gengið vel á nýafstöðnu landsmóti.
„Hann var undir rosalegu álagi. Menn voru
alltaf að segja við hann að nú væri röðin
komin að honum og hann tæki þetta létt á
heimavelli. Ég þekki það sjálfur að álagið
getur orðið of mikið og þannig var þetta
með Kristján.“
David bendir á að þótt árangur GA í
meistaraflokki karla hafi ekki verið upp á
marga fiska þá hafi árangur klúbbsins verið
sá besti í mörg ár á landsmóti. Af 21 verð-
launum hafi GA fengið níu. „Ég tel að á
næstu þremur árum hafi Golfklúbbur Akur-
i eyrar góða möguleika á að eignast íslands-
meistara í golfi.“
Þessir krakkar höfðu þetta í sér
David vill ekki gera of mikið úr þeim árangri
sem unglingastarfið hefur borið undir hans
stjórn. „Ég fékk mjög efnilega unglinga
þegar ég byrjaði og þó að unglingastarfið
hafi ekki verið öflugt þá fékk ég góðan
grunn að byggja á. Það er ekki hægt að gera
góðan golfleikara úr manni sem hefur enga
hæfileika í þá áttina. Þessir krakkar höfðu
þetta í sér og ég mótaði þau bara,“ segir
hann. Til þessa hefur hann mest einbeitt sér
að unglingum á aldrinum 12-16 ára en nú
langar hann að fara að snúa sér að þeim
allra yngstu, börnum á aldrinum 8-12 ára.
„Það er bara svo erfitt því börn á þessum
aldri vilja vera í fótbolta og gera allt mögu-
legt,“ segir hann en leggur áherslu á að alls
ekki megi leggja of hart að börnunum til að
fá þau til að leggja stund á golfið. „Ég mun
aldrei segja við dreng að hann eigi að hætta
að spila fótbolta og fara að spila golf. Það
þýðir ekkert að segja þessum krökkum að
gera þetta og gera hitt. Ég veit hvað þetta er
því ég var eins á þessum aldri.“
*
Eg var mjög góður
David Barnwell er frá Harrogate, útborg
Leeds. Sem drengur lék hann sem mark-
vörður í knattspyrnu. „Ég var mjög góður.
Aldrei hræddur heldur stökk alltaf í
boltann," segir hann án þess að hika og get-
ur raunar stutt þessa fullyrðingu sína með
þeirri staðreynd að frá þrettán ára aldri stóð
hann í marki hjá héraðsliði Yorkshire-hér-
aðs fyrir átján ára og yngri. „Ég æfði um
tíma með unglingaliðum Huddersfield og
Bradford sem voru í þriðju deild, og hefði
vel getað orðið atvinnumaður í knatt-
spyrnu. Mér var meira að segja boðið að
æfa með Leeds United, sem þá var „The
great Leeds“,“ segir hann.
Golfinu kynntist hann þegar hann var
fimmtán ára en þá um sumarið var hann öll-
um stundum á vellinum. Nú varð ekki aftur
snúið. David komst í læri sem atvinnumað-
ur í golfi, en þar ytra er hægt að læra það
eins og hverja aðra iðn að verða golfmaður.
Námið tekur þrjú til fjögur ár og býður upp
á allt sem viðkemur íþróttinni, spila-
mennsku, kennslu, viðgerð og hirðingu á
kylfum og reynslu í að versla með golfvörur.
„Þetta er harður skóli og 75-80% af nem-
endunum detta út,“ segir hann.
Golf er „gentlemens game“
Eftir þetta hefur líf Davids snúist um golf og
aftur golf. Þegar ég spyr af hverju liann hafi
valið þá íþrótt fram yfir knattspyrnuna,
æsist þessi annars rólegi maður lítillega.
„Þegar ég sé fótbolta núna þá finnst mér
þetta ekki vera íþrótt sem ég hef áhuga á og
alls ekki sambærileg við golfið. í þýðing-
armiklum leikjum í Evrópu- og Heims-
meistarakeppni hefur maður séð menn beita
alls konar brögðum sem mér eru ekki að
skapi. Það er hægt að nefna „hönd Guðs“
hjá Maradona í því sambandi. í knattspyrnu
gera menn ýmislegt sem mönnum myndi
aldrei detta í hug í golfinu. Auðvitað eru til
menn sem svindla í golfi. En í toppgolfi,
top-flite, þekkist það ekki. Þetta er svo mik-
ill „gentlemens-game“,“ segir hann ogtekur
dæmi af Greg Norman þegar hann sagði sig
úr keppni á miðju stórmóti þar sem hann
var með forystu, vegna þess að hann taldi
sig hafa gert eitthvað vitlaust. „Þetta er
golf,“ segir hann. Aðspurður hvort íslenskir
golfleikarar séu svo heiðarlegir segist hann
þess fullviss að þeir bestu séu það.
Var ekki nógu góöur í toppgolf
Að loknu námi í „golffaginu" reyndi David
fyrir sér sem atvinnumaður, og þá í öllum
þeim greinum golfsins sem hann hafði lært;
keppni, kennslu, viðgerðum og sölu. „Ég
komst að því að ég var ekki nógu góður í
toppgolf. Enda hefði ég aldrei komið til
íslands á sínum tíma ef ég hefði verm nój^u u
góður. Maður getur ekki gert hvort tveggja,
að kenna golf og leika sjálfur. Ég hefði þurft
að hætta að kenna til að eiga möguleika í
toppgolfi og ég hafði of gaman af að kenna
til að gera það.
Auðvitað var þetta dálítið svekkjandi en
ég veit það núna að ég valdi rétt. Það er
ekki nema einn af hverjum tíu þúsund sem
verður eins og Greg Norman. Til þess verða
menn hins vegar að vinna ótrúlega mark- .
visst og hugsa aðeins um sjálfa sig. Þetta er
rosalega erfitt,“ segir hann og leggur mikla
áherslu á orð sín. Hann bætir því við að það
hafi verið spennandi líf að leika sem
atvinnumaður fyrir golfklúbbinn í Leeds en
honum líki þó betur það tiltölulega afslapp-
aða líf sem hann lifir nú. „En mig langar
samt til að spila gott golf,“ segir hann hálf-
vegis dreymandi og segir mér frá þeirri hug-
mynd sinni að reyna fyrir sér á einhverjum
minni atvinnumannamótum í vetur og, ef
vel gengur, að sækja einhver mót í Evrópu
eftir áramót.
*
Eg treysti þeim
Þegar honum var orðið ljóst að framtíð hans
myndi ekki liggja í að spila golf á topp-
plani, var hann ákveðinn í að hann ætlaði
ekki að afgreiða í golfverslun hjá öðrum allt
sitt líf.„Ég varð að verða minn eigin herra,
mjnn eigin „boss“, og vildi ekki lengur hafa
mann yfir mér,“ segir hann. Tækifærin lágu
hins vegar ekki á lausu og þegar hann frétti
af því hjá einum nemanda sínum, sölu-
manni fyrir Slasenger-golfvörur, að Golf-
klúbbur á íslandi væri að leita að golf-
kennara sló hann til og skrifaði bréf.
Stjórn Golfklúbbs Akureyrar boðaði
David á sinn fund og í mars 1986 kom hann
fyrst til íslands. „Ég átti bara að skreppa í
stutt viðtal og stoppa tvo daga á Akureyri.
Þetta varð hins vegar vika því ég varð
veðurtepptur bæði í Reykjavík og á Akur-
eyri. Ég hafði aldrei séð svona mikinn snjó,
það var allt á kafi,“ segir David. Hann neit-
ar því ekki að svolítið hafi farið um hann
þegar hann sá hvers kyns var með veðrátt-
una hér norður við heimskautsbauginn.
Engu að síður skrifaði hann undir samning
við klúbbinn um að hann myndi koma til
starfa þá um vorið. „Ég ræddi við stjórnina
og ég fann að þetta voru menn sem ég gat
Áhugasamir nemendur fylgjast með David kenna einum þeirra gripið.
Laugardagur 1. september 1990 - DAGUR - 11
treyst. Þegar þeir sögðu að hér kæmi líka
sumar þá treysti ég þeim og ég er ánægður
með það.“
Mig vantar konu!
Eftir fimm ára veru á íslandi hefur álit
Davids á íslendingum ekki breyst nema síð-
ur sé og hann hefur tekið svo miklu ástfóstri
við Akureyri að hann hyggst sækja um
íslenskan ríkisborgararétt. „Ég get bara
ekki hugsað mér að vera annars staðar.
Akureyringar og ég held íslendingar yfir-
leitt eru fólk sem mér finnst ég geta treyst.
Þetta er „good people“. í Englandi fannst
mér vera margt fólk sem ég gat ekki treyst,“
segir hann. Hann segist finna fyrir mikilli
samheldni meðal Akureyringa og þá ekki
sist í klúbbnum. „Sjálfboðavinna eins og
hér þekkist væri óhugsandi í Englandi. Að
fólk kæmi að loknum erfiðum vinnudegi til
þess að vinna í brautum á golfvellinum.
Never!“
Hann segist ekki vera alveg viss um það
hvaða reglur gilda um íslenskan ríkisborg-
ararétt, en heldur að annaðhvort þurfti hann
að vera giftur íslenskri konu eða hafa búið á
landinu í tíu ár. „Þetta er þá ágætis tækifæri
til að auglýsa það að mig vantar konu,“ seg-
ir hann og hlær.
Sjálfu landinu hefur hann hins vegar ekki
haft mikinn tíma til að kynnast. Vegna
starfsins hefur hann ferðast á nokkra smærri
staði, en einungis þá sem hafa golfvöll. Einu
sinni hefur hann farið austur í Mývatnssveit
að veiða og þá að sjálfsögðu með unglingun-
um í klúbbnum. „Ég hef aldrei tíma,“ segir
hann.
Þetta er golf
í sumar hefur David gert talsvert af því að
kenna byrjendum úr hópi fullorðinna og
hefur í þeim tilgangi boðið upp á ódýra
kennslu. Heimturnar eru að hans mati góð-
ar en á þessu ári hafa um 60 manns gengið í
klúbbinn. „Það er fullt af fólki sem er mjög
tregt til að prófa að spila golf og finnst það
ekki geta verið spennandi að slá lítinn hvít-
an bolta og labba á eftir honum langar leið-
ir. Þegar fólk svo hittir fyrsta boltann þá
verða margir alveg bitnir,“ segir hann og
laumar með einni sögu af kunningja sínum
sem fór að æfa sveifluna á brúðkaupsnótt-
ina. „Konan vaknaði og fann hann ekki í
rúminu. Hún leit í kringum sig og sá þá hvar
maðurinn stóð og sveiflaði," segir hann og
leikur með tilþrifum. „Þetta er golf.“
Það er bara rugl!
David er ánægður með þá þróun sem orðið
hefur á íslandi eins og víðast annars staðar í
Evrópu, að golf sé að verða viðurkennt sem
almenningsíþrótt. Ennþá séu þó nokkrir
sem hafi aðrar hugmyndir. „Það er ennþá
svolítið af fólki á íslandi sem heldur að golf
sé snobbíþrótt en það er bara rugl. Fólk á
bara að mæta á staðinn. Fyrir utan hvað
þetta er skemmtileg íþrótt þá er hér frábær
félagsskapur og gott klúbblíf,“ segir hann.
Og ekki segist hann hafa yfir ástundun akur-
eyrskra kylfinga að kvarta, enda ekki nema
í svartasta skammdeginu sem kylfurnar
liggja alveg ónotaðar. „Fólk langar ekkert
að spila golf hér á Akureyri fyrr en í fyrsta
lagi í mars og ég skil það vel. Ég er ekki
skíðamaður en ef ég stundaði skíðin sam-
hliða golfinu, þá er ég ekki í vafa hvort ég
myndi velja að renna mér niður brekkurnar
eða að standa inni í húsi og slá bolta í net.
Ég hef prófað þetta þrisvar og hef farið
meðal annars með Marra Gísla. Þetta er
hins vegar ekkert fyrir mig, ég dett bara,“
segir David og hlær þegar minnst er á landa
hans Eddie Örn sem frægur varð að endem-
um fyrir skíðakunnáttu sína.
Álver, hvað er þaö?
Yfir sumarmánuðina segist David ekki hafa
nokkurn tíma til að fylgjast með því sem
gerist úti í hinum stóra heimi, jafnvel ekki
því sem hæst ber í heimahéraði. „Álver,
hvað er það? Ég veit ekkert um það og ég er
til dæmis bara rétt nýbúinn að frétta af því
að eitthvað sé að gerast við Persaflóa.“
En hvað með pólitík? „Ég tala aldrei um
pólitík, ekki í Englandi heldur. Ég verð allt-
af reiður og ég nenni því ekki. Ef ég er
pólitískur þá held ég því bara fyrir sjálfan
mig hvað ég hugsa,“ segir hann. Aðeins
vottar þó fyrir pólitískum skoðunum þegar
ég spyr hvort hann geti virkilega ekki sagt
eitthvað neikvætt um ísland. „Ég er ekki
ánægður með skattinn," segir hann.
Og svo keyra þeir of hratt líka
En hvað þá með íslendingana. Ekki eru þeir
heldur alveg fullkomnir. „Þið eruó ekki
nógu góðir bílstjórar. í Englandi falla menn
á bílprófinu ef þeir eru ekki nógu góðir öku-
menn. Ég þekki menn sem hafa reynt tíu
sinnum en það þekkist ekki hér,“ segir hann
og er greinilega mikið niðri fyrir. „Og svo
keyra þeir of hratt líka . . . nei ég má ekki
segja þetta því það er nýbúið að taka mig
fyrir of hraðan akstur. Ég var tekinn á átta-
tíuogeins kílómetra hraða," segir hann og
hlær dátt.
Aðspurður hvort honum finnist íslend-
ingar skemmta sér of hratt líka, segir hann
að íslendingar skemmti sér kröftuglega en
skýringin á því sé einföld. „íslendingar vinna
mjög mikið og þegar helgin kemur vilja þeir
líka skemmta sér hressilega. Mér finnst það
bara gott hjá þeim,“ segir David og óspurð-
ur segist hann síðan vera miög ánægður
með að farið sé að selja bjór á Islandi. „Mér
finnst gaman að fá mér í glas stundum en ég
nenni ekki að drekka vodka.“
Ég hef kannski logið aðeins
Talið berst að Arctic Open golfmótinu en
það hefur að undanförnu fengið gífurlega
mikla kynningu í Bandaríkjunum. Meðal
annars hefur David verið í viðtölum við
þrjár þarlendar útvarpsstöðvar. „Þetta var
mjög gott fyrir klúbbinn og fyrir bæinn. Ég
var ekki bara spurður um golfvöllinn heldur
um veðrið og margt annað. Fyrst spurðu
þeir allir um ís og eldfjöll og hvort hér væri
yfirleitt eitthvert gras. Þeir spurðu um völl-
inn og hvernig væri hægt að spila golf um
miðnætti. Ég hef kannski logið aðeins en iss
það gerir ekkert til,“ segir hann. Hann seg-
ist þess fullviss að næsta sumar komi hingað
inikill fjöldi útlendinga, ekki aðeins til að
spila golf. Hann telur hins vegar að hægt sé
að gera enn meira úr þessu stórkostlega
fyrirbæri sem það er að spila golf undir
miðnætursól. „Ég veit að menn eins og Sean
Connery, Clint Eastwood og Kevin Keegan
eru alveg forfallnir golfarar. Þessir menn
vita bara ekkert af því að það sé hægt að
leika golf við þessar aðstæður. Ég er viss um
þeir væru spenntir fyrir því,“ segir hann.
Misskilningur með
Johnny Carsons show
Einn frægur maður hefur a.m.k. frétt af
móti þessu en það er Johnny Carson stjórn-
andi vinsælasta sjónvarpsþáttar í Bandaríkj-
unum. Það þóttu merkiiegar fréttir þegar
sagt var frá því að Johnny Carson hefði haft
samband við David til að fá hann sem gest í
þátt sinn. „Þetta er allt saman misskilning-
ur,“ segir David um þetta. Það hringdi að
vísu kona að nafni Stephanie Ross sem
vinnur fyrir Johnny Carsons show. Skila-
boðin voru bara að hún vildi tala við mig og
ég var beðinn um að hringja. Allar fréttir
um að ég eigi að koma fram í þessum
skemmtiþætti eru á misskilningi byggðar.
Staðreyndin er hins vegar að Johnny Carson
hefur mikinn áhuga á miðnæturgolfi og hef-
ur áhuga á að gera atriði um það. Ég ætla að
senda þeim boli, húfur og annað með merki
mótsins og það er mikil kynning útaf fyrir
sig ef það birtist í þessum þætti,“ segir hann.
David segist hafa látið stúlkuna hafa opið
boð til Johnny Carson um að koma til Akur-
eyrar og spila golf „Hún er a.m.k. með
númerið mitt," segir hann aðspurður hvort
einhverjar líkur séu á að maðurinn þiggi
þetta boð.
Var að tala íslensku við landa minn
Viðtalið sem hér fer er tekið á íslensku.
David segist hins vegar vita það vel að hann
eigi mikið eftir ólært á því sviði. „Islenskan
er mjög erfið og mig vantar bæði fleiri orð
og kunnáttu í málfræði. Ég var aldrei góður
í ensku svo kannski ég verði bara betri í
íslenskunni," segir hann og hlær. Hann seg-
ist vera farinn að hugsa á íslensku og þá
man hann raunar skyndilega eftir skemmti-
sögunni sem ég var búinn að auglýsa eftir í
spjalli okkar. „Ég fer stundum við Eng-
lands með þrjá til fjóra íslendinga til að
spila golf. í einni slíkri ferð kom ég inn á
hótel þar sem við áttum pantað til Jjess að
athuga hvort ekki væri allt klárt. Ég fór í
afgreiðsluna og talaði við stúlkuna í að
minnsta kosti hálfa mínútu áður en ég upp-
götvaði að ég var að tala íslensku við landa
minn. Hún var heldur skrítin á svipinn.
Þetta hef ég líka gert við Englendinga sem
hafa verið að vinna í búðinni hjá mér og þá
hef ég stundum verið búinn að tala í allt að
fimm mínútur áður en ég geri mér grein fyr-
ir að þeir skilja ekki íslensku.“