Dagur - 27.09.1990, Page 6

6 - DAGUR - Fimmtudagur 27. september 1990
Kynní mín af íslenskri menningu,
fólkmu, landinu og nú hestmum
gefur mikla lífsfyllingu
- segir Arne Lunden í Revlanda
Skammt fyrir utan Gautaborg er byggðin í
Revlanda. Revlanda er lítið sænskt sveitaþorp, einn
af þessum fallegu og friðsælu stöðum hvar skógurinn
umvefur allt og mannlífíð gengur sinn vanagang
víðsfjarri hamagangi hraðbrautanna og stórborgar-
innar. I Revlanda er herrasetur sem heitir Litli-
Garður, upp á íslensku, en þar býr íslandsvinurinn
Arne Lunden og kona hans Agneta ásamt syninum
Lrik, litlum polla er minnir um margt á Kmil í
Kattholti, sem öll ungmenni á Islandi þekkja. Arne
og Agneta eiga tvo uppkomna syni, Per sem er að
nema skógfræði við háskóla norður í landi og Björn
sem vinnur við fyrirtæki fjölskyldunnar í Gautaborg
og fer til herþjónustu á haustdögum.
Ég segi ykkur frá þessari fjöl-
skyldu vegna þess að ég ásamt
konu minni gisti þetta ágætis fólk
um tíu daga skeið um síðastliðin
mánaðamót, til að hjálpa þeim af
stað í hestamennsku, en fjöl-
skyldan hefur keypt þrjá hesta
frá íslandi.
íslenski hesturinn fer nú sigur-
för í Svíþjóð og á svæðinu
umhverfis Gautaborg fjölgar
stöðugt því fólki sem fær sér
íslenskan hest. Á nokkrum stöð-
um eru sænskir tamningamenn
teknir til við að temja og þjálfa
íslenska hesta og eru hættir að
fást við þá stóru arabísku og hvað
þeir heita nú allir saman. Tamn-
ingamaður sem ég hitti á förnum
vegi úti í skógi hvar ég var í reið-
túr, sagði mér að „fleiri og fleiri
hestamenn og hestaíþróttamenn
halla sér að íslenska hestinum því
hann er svo meðfærilegur og geð-
góður jafnframt sem viljinn og
ákveðnin heillar allflesta. Gang-
hæfnin er stórkostleg og íslenski
hesturinn á eftir að fara sigur-
göngu um alla Svíþjóð sem og
alls staðar sem hesturinn er
kynntur.“
Á Litla-Garði í Revlanda eru
þrír hestar nýkomnir frá íslandi,
Bliki, Fleygur og Kvörni allt
mjög góðir hestar, hver á sinn
hátt. Fjölskyldan var í erfiðleik-
um með að umgangast hestana,
því kunnáttu vantaði og hestarnir
voru of mikilvirkir fyrir þau, en
frúin var búin að fara á reiðnám-
skeið og undirbúa sig fyrir komu
okkar hjóna. Meginmarkmið
ferðar okkar til Revlanda var því
að koma fjölskyldunni á bak
þannig að þau mættu njóta hest-
anna.
Eftir að við lentum á flugvell-
inum í Gautaborg og á leið okkar
til Revlanda sagði Arne okkur,
að hestarnir væru styggir og
Frá Revlanda. Myndir: ój
íslendingar á erlendri grundu.
hræddust margt framandi í
umhverfinu. Ég var því uggandi
og leist ekki á blikuna þrátt fyrir
að ég hefði þjálfað hestana heima
á íslandi.
Pegar komið var heim á herra-
setrið var gengið út í hagann hvar
hestarnir voru og ég kallaði til
þeirra. Viti menn, þeir komu
hlaupandi til mín og virtist sem
þeir þekktu mig og íslenskan
góða var greinilega kunnugleg.
Styggðin var engin og enga
hræðslu sýndu þeir þegar ég fór
að ríða þeim út um merkur og
skóga. Fjölskyldan tók þátt í
hestamennskunni af lífi og sál og
eftir 2-3 daga voru hjónin farin
að ríða út á háu og svifmiklu
tölti.
Líður íslenska hestinum vel á
framandi slóðum? Ég var þess
áskynja að hestarnir þola illa hit-
ann í fyrstu og alla skordýra-
mergðina og flugurnar, en þeir
smá venjast þessu. Sumarexem
hrjáir hesta í Svíþjóð, sem og
víðar í Evrópu, en þó er það
mjög lágt hlutfall sem tekur
exemið, 1-2 hestar af hverjum 20
sem eru fluttir út. Umhirða
sænskra hestamanna á íslenska
hestinum á Revlandasvæðinu er
til fyrirmyndar og mætti margur
íslenskur hestamaður þar af læra.
Arne Lunden hefur margoft
komið til íslands, en fyrirtæki
hans selur timbur og trjáafurðir í
miklum mæli til landsins. „Ég
heillaðist fljótt af íslenska hestin-
um þrátt fyrir að ég væri enginn
hestamaður. Konan mín hafði
umgengist stóra hesta þegar hún
var ung stúlka, en nú eftir að við
fluttum til Revlanda á fjölskyldu-
setrið, þá fyrst höfum við tæki-
færi til að halda hesta. Hestarnir
þrír Bliki, Fleygur og Kvörn eru
orðnir hluti af fjölskyldumynd-
inni og eru ómissandi hluti þess
lífs sem við lifum hér í Revlanda.
Á hverjum morgni fer ég til
vinnu í Gautaborg, en þar rek ég
fyrirtæki fjölskyldunnar. Ég verð
að segja, að þegar líða tekur á
daginn þá hvarflar hugurinn æ
oftar til hestanna og fjölskyld-
unnar heima. Að eiga góðan hest
sem Bliki er, en hann er reiðhest-
urinn minn, gefur lífinu visst gildi
sem erfitt er að útskýra. Þessu
kynnist sá einn sem situr gæðing
og ekki skemmir að geta riðið um
landareignina um stíga og veg-
leysur skógarins. Þessa dagana er
ég að sjá marga fallega staði í
skóginum í fyrsta sinni þrátt fyrir
að ég sé alinn hér upp. Konan á
Kvörn og þeim semur með ágæt-
um og Fleygur er hestur Björns,
en sá rauðskjótti er dæmigerður
íslenskur skap- og viljahestur og
hæfir stráknum vel. Já, íslenski
hesturinn hefur opnað nýjar
víddir, sem ég hefði ekki viljað
missa af, og kynni mín af
íslenskri menningu, fólkinu,
landinu og nú hestinum gefur
mikla lífsfyllingu,“ sagði Arne
Lunden þar sem við sátum undir
stóru eikartré og sötruðum
sítrónvatn í Revlanda. ój