Dagur - 06.11.1990, Qupperneq 4

4 - DAGUR - Þriðjudagur 6. nóvember 1990
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 1000 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 90 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 660 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
RITSTJÚRNARFULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON
BLAÐAMENN:
JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (íþróttir),
SKÚLI BJÖRN GUNNARSSON (Sauðárkróki vs. 95-35960),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavfk vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓLI G. JÓHANNSSON,
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, STEFÁN SÆMUNDSSON,
ÞÓRÐUR INGIMARSSON, LJÓSMYNDARI: KRISTJÁN LOGASON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRl'MANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
INGVELDUR JÓNSDÓTTIR, HEIMASlMI 22791
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
SIMFAX: 96-27639
Háskólinn á Akureyri
Sú spurning er býsna áleitin hvernig framtíðar-
skipan atvinnumála og búsetu verði á Norður-
landi næsta áratuginn. Margir hafa orðið til að
spá í spilin, og leiða getum að því hvert stefni.
Þegar stórt er spurt, verður oft lítið um svör.
Þó er ástæða til að rifja upp ákveðna staðreynd
sem máli skiptir í framvindu atvinnumála á
svæðinu, ekki síst við Eyjafjörð.
Akureyri er miðdepill verslunar, þjónustu og
iðnaðar í Eyjafirði. Háskólinn nýstofnaði er
merkilegur vaxtarbroddur, sem á vafalaust eftir
að hafa geysilega þýðingu í byggðalegu tilliti.
Margir eru fyrst að opna augun fyrir þessari
staðreynd nú. Mikilvægt er að stjórnvöld haldi
rétt á málum Háskólans, og þeirri stefnu verði
fylgt að efla hann með ráðum og dáð. Nokkrar
mismunandi leiðir er hægt að fara til stefnu-
mörkunar í þeirri uppbyggingu sem fyrirséð er.
í fyrsta lagi er hægt að efla Háskólann á Akur-
eyri sem sérstaka stofnun, sem býður upp á
kennslu og rannsóknir í greinum sem ekki eða
lítt eru kenndar við Háskóla íslands. í öðru lagi
er hægt að flytja tilteknar deildir eða starfsemi
frá Háskóla Islands til Akureyrar. í þriðja lagi
væri eflaust unnt að láta þessar tvær stofnanir
starfa meira og minna samhliða, með samþætt-
ingu greina og námsefnis. Síðasti kosturinn er
eflaust sá lakasti, því íslenska þjóðin er ekki það
fjölmenn að hún hafi efni á að láta tvo háskóla
bítast um nemendur með framboði á sama eða
svipuðu kennsluefni og starfsréttindum að námi
loknu.
Fyrir þá, sem efast um mikilvægi Háskólans á
Akureyri, er hollt að líta til upphafs háskóla-
kennslu á íslandi, og stofnunar Háskóla íslands.
Fyrstu árin voru háskóladeildir aðeins þrjár,
lagadeild, læknadeild og guðfræðideild.
Nemendur voru aðeins örfáir, miðað við þann
fjölda sem stundar nám í H.í. í dag. Hefði nokk-
urn órað fyrir því hvernig þróunin átti eftir að
verða við þá stofnun síðar, á fyrstu áratugum
aldarinnar, eða geta menn séð höx'uðborgina
fyrir sér háskólalausa?
Háskólinn á Akureyri á eftir að draga mikið fé
og aukna velmegun til Akureyrar, byggðanna
við Eyjafjörð og Norðurlands alls. Það er að vísu
rétt að háskólar flokkast ekki undir frumvinnslu-
greinar, sem skapa verðmæti til útflutnings, sbr.
fiskiðnað og veiðar. Hinu má heldur ekki
gleyma, að oft verður bókvitið í askana látið, í
nokkuð bókstaflegri merkingu. Verði rétt á mál-
um haldið mun Háskólinn á Akureyri verða mót-
vægi við byggðaröskun og mikil. blessun fyrir
atvinnulífið. EHB
Ólygiiin sagði mér!
Mér varö talsvert um þegar ég las
í málgagni okkar Akureyringa -
Degi - þann 30. okt. ’90 að ég
hefði flutt „sóknarræðu ákæru-
valds" á hendur Degi á Hljóð-
bylgjunni 22. okt. ’90.
Mér varð enn meira um þegar
ég las í sömu grein að Gróa á
Leiti hefði náð þeim tökum á mér
sem blaðið gefur í skyn og við
Gróa urðum alveg orðlausar þeg-
ar málið barst að Matlock lög-
reglumanni og kviðdómi.
Stefán Þór Sæmundsson birtir
glefsur úr svokallaðri „ákæru-
ræðu“ minni og leggur út af þeim
á sinn hátt. Mér tókst eins og
Stefáni að komast yfir upptöku af
viðtalinu og sé niig tilneydda að
birta þann hluta þess sem Stefán
vitnar í „kviðdómi" til frekari
fróðleiks.
Pálmi Guðmundsson spyr: „Pað
eru ekki allir á sama máli um
hvort menningar- og listastarf-
senii eigi að njóta opinberra
styrkja eða standa undir sér.
Hver er þín skoðun?“
Þórey svarar: „Hún getur bara
aldrei staðið undir sér, það er
ósköp einfalt mál, ef við viljum
listir og menningu þá verðum við
að styrkja hana, þetta er eins og
að halda að skólar geti staðið
undir sér eða barnaheimili, því
miður það er bara ekki hægt. Ég
verð alltaf mjög undrandi þegar
ég heyri úrtöluraddir, ja Akur-
eyringa, um það hvort atvinnu-
leikhús eigi að vera hér eða ekki,
það sé of dýrt og hvort það nægi
ekki að hafa áhugaleikhús. Akur-
eyringar ættu að reyna að standa
saman og halda utan um þau
fyrirtæki sem draga fjármagn til
bæjarins, (ekki veitir okkur af)
og skapa atvinnu, þegar vel geng-
ur hjá okkur þá græða jú hinir,
eins og við töluðum um áðan.
Dagur, málgagn okkar Akur-
eyringa hefur talsvert mikla til-
hneigingu til þess að velta sér upp
úr fjárhagsvandamálum Leikfé-
lags Akureyrar og við erum satt
að segja orðin hálfleið á þessu
sultarhljóði í þeim, t.d. þann 17.
október þá er forsíðufrétt,
„Samningar stranda á vanskila-
skuld við ríkið“, svo kemur bak-
síðufrétt næsta dag á eftir,
„Vandi L.A. á borð fjárveitinga-
nefndar“ og svo kemur innsíðu-
frétt 20. október „Línudans yfir
peningagjá".
Þórey Aðalsteinsdóttir er hér í gervi
Gróu á Leiti á fjölum Samkomu-
hússins á Akureyri.
Við verðum stundum hálfleið á
þessu. Auðvitað er reksturinn
enginn dans á rósum en í raun-
inni er ekki um neinar vanskila-
skuldir að ræða hjá okkur, þetta
er allt saman gert í samráði við
þá sem eiga peninga hjá okkur.
Við skuldum í rauninni aðallega
ríkinu og það er í samkomulagi,
þar til samningar hafa verið
gerðir.
Þannig að við erum bara
ánægð með okkur!
En - við erum með hirðskáld í
leikhúsinu, hann heitir Hall-
mundur Kristinsson, og þegar ég
var svona hálffýld og úldin eftir
lestur blaðsins, þá gerði hann
tvær vísur handa mönnunum á
Degi. Og ég læt þær bara flakka
út í loftið.
Það eiga víst flestir sín uppáhaldssvið
einn úr klaufunum slettir.
Blaðamenn Dags eru bestir við
að búa til vondar fréttir.
Til að gera sér lífið létt
og leika við eigin duldir
best er að hafa fasta frétt
sem fjallar um vanskilaskuldir.
En, hérna, þetta er nú bara
grín og þeir mega alls ekki móðg-
ast á Degi, þeir skrifa oft alveg
ljómandi vel um okkur og eru
duglegir að auglýsa félagið.
Þannig að þeir fyrirgefa mér
þetta vonandi."
Þannig hljóðaði „sóknarræða
ákæruvalds" orðrétt í beinni
útsendingu, ekki sérlega vel að
orði komist, enda er undirrituð
ekki þjálfuð í útvarpsviðtölum.
Ég gerði mér ekki grein fyrir
því að ég væri að ákæra neinn
með þessum orðum um blaðið.
Öllu heldur ætlaði ég að tjá til-
finningar þess sem fer með fjár-
mál og reynir að halda í horfinu,
en les stöðugt fréttir af því hve
illa gangi. Ef til vill er ég ein um
það að leiðast margendurteknar
fréttir um sama mál.
Trúlega verður orðið „van-
skilaskuldir" þeim hvimleiðast
sem stöðugt reynir að ná endum
saman.
Sennilega hefði ég ekki átt að
senda vísurnar hans Hallmundar
í loftið, en mér fannst þær vel
gerðar og skemmtilegar og von-
aðist til að þær kynnu að gleðja
eyru þeirra sem enn kunna að
meta þá þjóðaríþrótt að senda
glettin skilaboð í bundnu máli.
Af minni hálfu var þetta græsku-
laust grín.
Það er ósk mín Leikfélagi
Akureyrar og Degi til handa að
þessi gamalgrónu fyrirtæki á
Akureyri megi framvegis sameig-
inlega standa að góðum fréttum
um bættan fjárhag og öflugt list-
rænt starf.
Að lokum vil ég óska blaðinu
og sérstaklega Stefáni Þór Sæ-
mundssyni alls góðs í framtíð-
inni.
Með bestu kveðju,
Þórey Aðalsteinsdóttir.
„Sæbjargarbikariim“
- farandgripur til eflingar áhuga sjómanna um öryggismál
Jóhann Páll Símonarson, sjó-
maður um fjölda ára og nú starf-
andi háseti á m/s Brúarfossi hefur
afhent Slysavarnafélagi íslands
fagran bikar til eflingar áhuga
sjómanna um fræðslu og þjálfun
um björgunar- og öryggismál eins
og fram fer í Slysavarnaskóla
sjómanna „Sæbjörgu". Forseti
SVFÍ, skólastjóri og leiðbeinend-
ur Slysavarnaskólans velja ár
hvert það skip og þá skipshöfn,
sem sem sýnt hefur sérstakan
áhuga í námi og starfi að öryggis-
málum.
Eins og áður er getið er hér um
farandbikar að ræða, sem veitist í
fyrsta sinn á sjómannadaginn
1991 og að síðustu árið 2000, en
eftir það verður hann í vörslu
Slysavarnaskóla sjómanna.
Þetta er ekki í fyrsta sinn sem
Jóhann Páll sýnir öryggismálum
sjómanna áhuga, skilning og
ræktarsemi.
Á sjómannadaginn í Reykja-
vík og Hafnarfirði sl. tvö ár hafa
verið afhentir tveir farandbikarar
til skipa, skipstjóra og áhafna,
sem sýnt hafa sérstaka reglusemi
urn æfingar, umhirðu og eftirlit
öryggisbúnaðar um borð í
skipum.
Þessi gjöf Jóhanns Páls hefur
verið veitt far- og fiskiskipum
skráðufn frá þessum tvcini
útgerðarbæjum. Með „Sæbjarg-
arbikarnum" er gefandinn að
hvetja félaga sína í sjómannastétt
í öllum útgerðarbæjum landsins,
bæði farmenn og fiskimenn að
sameinast í átaki á vettvangi
öryggismála til að fækka slysum
meðal sjómanna.
SVFÍ þakkar Jóhanni Páli
þessa veglegu og fögru gjöf og þá
velvild sem að baki býr og væntir
þess fastlega að hún verði til að
uppfylla óskir gefandans.
(Frcttatilkynning SVFI)
Jóhann Páll afhendir forseta SVFÍ Örlygi Hálfdanarsyni hinn glæsta grip í
viðurvist forstjóra félagsins, skólastjóra og starfsmanna Slysavarnaskólans.