Dagur - 18.01.1992, Blaðsíða 14

Dagur - 18.01.1992, Blaðsíða 14
14 - DAGUR - Laugardagur 18. janúar 1992 Matarkrókur Mynd: Golli Matarkrókur vikunnar: Lambapottur með sinnepi og svínagúllas með hvítlauk „auðveldir réttir,“ segir Pórður Jakobsson, matreiðslu- og knattspyrnumaður sem segist einkum hugsa til karlmannanna á heimilinu í þessu sambandi Þórður Jakobsson, mat- reiðslumaður í KEA-Sunnu- hlíð - knattspyrnumaður og Þórsari er í matkrók vikunnar að þessu sinni. Þórður býður lambapott með sinnepi og síð- an svínagúllas með hvítlauk. Hann sagði að þetta séu auð- veldar uppskriftir sem hvaða karlmaður gœti i?iatbúið - jafnvel þótt hann hafi aldrei komið í eldhús eins og hann bœtti við. Á síðari tímum sé algengt að karlmenn amúst matareiðsluna á heimilum - að minnsta kosti sé nauðsy??- legt fyrir þá að vera liðtœkir á því sviði. Fyrir einhverja þei?ra sé örugglega gott að eiga aðgang að auðveldum uppskriftum og hafi hann þá sérstaklega í huga að þessu sinni. Lambapottur með sinnepi 500 grö???m la???bagúllas. 1 ??iatskeið sterkt sinnep. 1 matskeið sœtt sinnep. 2 desilítrar rjómi. Salt og pipar. Gróft rósmarin. Lambagúllasið er brúnað á pönnu, kryddið sett útí eftir smekk, sinnep, rjómi og sósu- jafnari sett útí. Síðan er réttur- inn látinn krauma litla stund. Svínagúllas með hvítlauk 500 grömm sví?iagúllas. 3 stykki hvítlauksrif. Salt og pipar. Gróft rósmarih. Sósujafnari - eftir smekk en má sleppa. Svínagúllasið er brúnað á pönnu og salt, pipar og rósmar- in er sett útí eftir smekk. Hvít- laukurinn er brytjaður smátt og settur útí. Síðan er rjómanum hellt útí og sósujafnaranum einnig ef hann er notaður. Eftir það er rétturinn látinn krauma litla stund. Þórður Jakobsson kvaðst ekki ætla að ráðast á garðinn þar sem hann er lægstur þegar hann veldi eftirmann sinn til þess að gæða lesendum Dags á gómsæti. Hann skorar á félaga sinn Pál Jónsson, matreiðslu- mann á Greifanum, að mæta hress með uppskriftir í næsta matarkrók. VíSNAÞÁTTUR Hallur Jónasson í Brekkukoti kvað: Fékk ég margan frískan hest forna lífs um veginn þó mun Stormur bera best bein mín hinum megin. Þó ég drekki þessa stund þolgeð rekka noti Guð mun þekkan laufalund leiða að Brekkukoti. Húnvetnskur hestamaður kvað: Mökkur gýs úr götunum, grjótið frísar eldingum. Reiðargnýs með gagnyrðum grundin lýsir tilþrifum. Ingibjörg frá Forsæludal kvað: Þá er skinið skærast fá skaltu af geislum þínum glóey velja og ge fa þá gamla dalnum mínum. Gamall húsgangur: Reið ég Grána yfir ána aftur hána færðu nú. í Ijósi mána teygði hann tána, takk fyrir lánið hringabrú. Tveir piltar á Akureyri, sinn úr hvorri sýslu, hófu vísna- gerð. Annar kvað: Oft með pyngju fer hann flott, fljóðin syngur kringum. Ermeð hringað uppmjótt skott arf frá Þingeyingum. Hinn svaraði: Þingeysk snilli og þelið gott þarf ei tillibóta né láta illa lagað skott lafa á milli fóta. Ásgeir Jónsson frá Gottorp mun hafa kveðið þessa á efri árum: Helfák kenndur hleypi þá heims frá lendingunni með staup í hendi stikla á stefja hendingunni. Ágætur maður sagði mér eftirfarandi vísur, en vissi ekki höfundana: Lífs á vegi er soltið, saðst, samandregið, skapað, elskað, hlegið, grátið, glaðst, gefið, þegið, tapað. Þegar innst í muna mér málið binst og skapast, . Ijóðið hinsta helga ég þér hvað sem vinnst og skapast. Þessi er af öðrum toga: Nú er karlinn orðinn ær, ekki er svallið gaman. Hann er varla vinnufær, við að falla saman. Aðalbjörn Skarphéðinsson í Brúsholti kvað: Lukkuhjólið virðist valt vill ei sólin skína. Nístingsgjóla næðir kalt, nú mun skjólið dvína. Karl Friðriksson brúasmiður kvað næstu vísur: Draumgjörn æska, oftast blind er á lífsins vori. Heimur freisting, fall og synd felur í hverju spori. Hægt í tötrum hnignar þor heilli hvöt þó finni. Senn er glötuð von og vor villigötu minni. Oft á fá og óviss skjól, örbirgð náir þori, æskan þráir yl og skjól eins og strá á vori. Þess er von að vonafá verði gatan langa fyrir þann sem alltaf á upp í móti að ganga. Næstu vísur kvað Jóhannes Þórðarson bóndi í Miðhús- um. (f.1862.) Haust: Lengist nóttin, lækkar sól, lífið óttast vetur. Hann svo fljótt á foldarból fönn með þrótti setur. Sjálfslýsing: Stundum grátt mig lífið lék, lengi smátt um gæði. Lítið átti ég andans þrek, um það fátt ég ræði. Grána hár á höfði mér, hratt fram árin líða. Angurstár ég engin ber eða sáran kvíða. Eilíf birta: Lífi manns ei lokið er, Ijós þó augna dvíni. Og ég trúi aftur mér eilíf birta skíni. Kristján Jónsson frá Garðs- stöðum orti um stökuna: Hörpusláttur ljóðs og lags leikur dátt í þjóðarmunni. Óskaþáttur óms og brags á sinn þátt í ferskeytlunni. Eggert Stefánsson orti í orða- stað manns sem hafði eignast barn í lausaleik: Sumum hefnist furðu fljótt fyrir að iðja og vaka. Ó, að þessi eina nótt yrði færð til baka. K.N. kvað um tískuklæðnað kvenna: Kæru löndur - hvað veit ég karl, um pilsin yðar. En mérfinnstlengdin mátuleg milli hnés og kviðar. Hjálmar Haraldsson mun hafa kveðið þessa eftir vöku- nótt: Þegar vínið færist fjær fer að versna líðan. Það sem virtist grænt í gær gránað hefur síðan. Egill Jónasson kvað næstu vísu og þarf hún ekki skýring- ar við: Stutta tískan steðjar að, stafar af henni Ijóminn. Forðum dugði fíkjublað fyrir helgidóminn. Hjörtur Gíslason kvað þessa fallegu vísu: Sá ég vorsins rauðu rós rísa úr grænu flosi meðan nóttin lokkaljós lést í árdags brosi. Ekki veit ég höfund næstu vísu: Löngum er ég svifaseinn, sækist illa róður en stundum grípur einn og einn í árina drengur góður. Halldór Blöndal kvað á leið til framboðsfundar: Pólitískt níð og nagg og jag Jón Bjarnason fró Garðsvík nálega heyrist sérhvern dag. Nálega sérhvern nýtan mann nálega gerir vitlausan. Frágæðum hafs oggrænni jörð gull til okkar streymir. En orkuver við Eyjafjörð óvitana dreymir. Egill Jónasson kvað um smá- vaxinn mann: Enn er honum um það kennt ef að gildnar svanni. Það eru öflug eliment í ekki stærri manni. Næstu vísu kvað Jón Helga- son: Þegar máninn silfri sínu sáir yfir jarðar drótt ástin slær sér eina brýnu á engi hjartans. Góða nótt. Sigurður frá Brún kvað til reiðhryssu sinnar, Snældu: Ákefð dvínar ei né þor, oft hefur þú mig borið. Það er eins og indælt vor í þér létta sporið. Evert hét maður af dönsku bergi brotinn. Bjó á Mýrakoti í Hofshreppi. Stundaði einnig sjó. Um hann var kveðið: Evert fram á flæðardamm færir prammann stóra. Hræðist rammur hrannaglamm hvergi á gammi stjóra. Evert sonur hans bjó einnig í Skagafirði. Hann kvað til dóttur sinnar: Þú ert blómi barnanna blíð og hýr í sinni. Stjórnari allra stjarnanna stýri gæfu þinni.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.