Dagur - 14.04.1992, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 14. apríl 1992 - DAGUR - 15
lilNNING
Fædd 19. nóvember 1902 - Dáin 6. apríl 1992
Bogga frænka lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð, 6. apríl síðastliðinn og
verður til moldar borin í dag, 14.
apríl.
Mig langar í fáum orðum að
minnast hennar með hinstu
kveðju frá mér og fjölskyldu
minni. Bogga frænka, eins og við
kölluðum hana alltaf, var móð-
ursystir mín og ólst ég upp með
henni ásamt bræðrum mínum
fyrstu uppvaxtarár okkar og nut-
um við nærveru hennar og góð-
mennsku í ríkum mæli. Því mið-
ur varð hún þess ekki aðnjótandi
að ala börn sjálf og taldi sig þess
vegna eiga nokkra hlutdeild í
okkur. Ekki skorti alúðina við
uppeldi okkar frá hennar hendi,
ávallt reiðubúin til að liðsinna og
hjálpa hvenær sem var hvort
heldur að nóttu eða degi.
Á heimilinu í Holtagötu, var
ásamt henni, amma okkar og
tóku þær báðar mikinn þátt í öllu
starfi á heimilinu ásamt móður
minni.
Ekki geta börn hugsað sér
betra hlutskipti á uppvaxtarárun-
um, en að eiga í raun þrjár mæð-
ur allar af sömu gerð, trúaðar,
traustar og tryggar, allar þeim
hæfileikum gæddar að kunna að
elska og hlúa að litlum sálum,
sem verða fyrir margs konar
áföllum á fystu sporum sínum út í
lífið.
Margar minningar vakna á
tímamótum sem þessum, þegar
mannssál kveður þennan heim,
sál sem hefur lifað og starfað
hartnær níutíu ár. Margt hefur á
daga hennar drifið og mikið er
það starf sem hún hefur skilað,
sjálfri sér og öðrum til heilla.
Bogga frænka átti trú í ríkum
mæli, góð og trygg miðlaði hún
því sem hún átti til samferða-
manna sinna og skildi eftir sig
fagrar minningar hjá öllum sem
fengu að njóta návistar hennar.
Minnisstæð eru árin þegar komið
var heim úr skólanum; þegar
svangt og þreytt barn fékk heitt
súkkulaði og nýbakað brauð.
Það yljar um hjartaræturnar að
hugsa til baka og minnast allra
þeirra gleðistunda sem við áttum
með henni og okkar nánustu á
uppvaxtarárunum, væntumþykj-
an og gleðin sem við bjuggum við
er rík í huganum. Sorgarstundir
breyttust í gleðistundir, því henni
virtist svo lagið að skilja og græða
öll mein. Að kvöldi var dagur
kvaddur með bænum og fyrir-
heitum af þremur konum sem
þótti undurvænt hvorri um aðra
og okkur. Undrar nokkurn þó
barnssálin teldi sig örugga að tak-
ast á við nóttina og drauma sína
eftir svo mjúklega meðferð?
Bogga var afskaplega dugleg til
allra verka, heimilisstörf voru
henni ákaflega hugleikin og lék
allt í höndum hennar, enda bar
heimili hennar því vott að þar
væri kona sem kunni skil á öllum
þeim verkum sem þar þurfti að
vinna. Saumaskapur var henni í
blóð borinn og eru þær ófáar flík-
urnar, sem hún var búin að
sauma á okkur þegar við vorum
börn.
Ég mun ekki rekja hér hið
langa lífshlaup Boggu minnar.
Þessi fátæklegu orð eru aðeins
viðleitni til þess að koma til skila
að okkur þótti innilega vænt um
hana. Eiginmaður minn og börn
voru svo lánsöm að fá að njóta
samveru Boggu og bera þau
sömu tilfinningar í brjósti til
hennar og ég og eru henni þakk-
lát fyrir allt sem hún gerði fyrir
þau. Það gleymist aldrei.
Bogga er nú horfin okkur
sjónum, en minningin lifir og það
veganesti sem hún gaf okkur öll-
um er mikils virði og veitir okkur
frið í sálum okkar nú þegar við
kveðjum hana hinstu kveðju.
Megi góður guð varðveita Boggu
og blessa í hennar nýju heim-
kynnum. Einu núlifandi systur
Boggu, Laufeyju, sendum við
samúðarkveðjur og biðjum henni
guðs blessunar. Starfsfólki á
Dvalarheimilinu Hlíð sendum
við einlægar þakkir fyrir aðhlynn-
ingu henni og öðrum til handa og
biðjum guð að blessa störf þeirra.
Við kveðjum Boggu með þess-
um orðum og þökkum guði fyrir
að hafa gefið okkur þennan tíma
með henni.
Efsérd þú gamla konu, þá minnslu móður þinnar,
sem mildasl átti hjartað og þyngstu störfin vann
og fómaði þér kröftum og fegurð æsku sinnar
og fræddi þig um lífið og gerði úr þér mann.
Pú veist, aðgömulkona var ung og fögur forðum,
og fátækasta ekkjan gaf drottni sínum mest.
Ó, sýndu henni vinsemd í verki og í orðum.
Sú virðing sæmir henni og móður þinni bezt.
Pví aðeins færð þú heiðrað og metið þ'ína móður,
að minning hennar verði þér alltaf hrein og skír,
og veki hjá þér löngun til að vera öðrum góður
og vaxa inn í himin - þar sem kærleikurinn býr.
(Davíð Stefánsson.)
Sólveig S. Guðbjartsdóttir
og fjölskylda.
Kristbjörg Sigurðardóttir hefði
orðið níræð þann 19. nóvember á
þessu ári.
Kristbjörg var ein af þessum
vammlausu sálum, sem aldrei
hallmælti nokkrum manni. Oftast
var hún með hugann við það
hvernig hún gæti glatt ættingja
sína og vini. Gjafir, símhringing-
ar eða fullt búr af kræsingum
handa gestum og gangandi, voru
meðal aðferða hennar til að
gleðja aðra. Hún var vinsæl og
ættingjar duglegir að líta inn og
athuga hvernig henni liði.
Ég hef mikið hugsað til Krist-
bjargar eftir að ég frétti lát
hennar. í því sambandi hefur
rósin, þetta fallega blóm sem
Kristbjörgu þótti svo vænt um,
aftur og aftur komið upp í huga
mér. Fegurð rósarinnar og angan
færir þeim, sem njóta hennar,
frið og vellíðan. Þannig var líf og
gerð Kristbjargar Sigurðardótt-
ur.
Hafi elsku Kristbjörg þökk fyr-
ir allt.
Inga Jóhannsdóttir.
Faðmaðu blíði blær
byggðir og sundin víð.
Sé ég hvar bóndabær,
brosir í vesturhlíð.
Davíð Stefánsson.
Er ég minnist frænku minnar -
Boggu - Kristbjargar Sigurðar-
dóttur frá Torfufelli, kemur fyrst
í hugann hversu mikla tryggð hún
bar til æskustöðva sinna - sveitar-
innar - og þó mest til æskuheimil-
isins sem hún kenndi sig jafnan
við, þar sem hún fæddist þann 19.
nóvember 1902, dóttir hjónanna
Sigrúnar Sigurðardóttur og
Sigurðar Sigurðssonar, en þau
voru bæði Eyfirðingar í ættir
fram.
Þeir sem fæddust nálægt síð-
ustu aldamótum og hafa náð um
90 ára aldri hafa lifað og tekið
þátt í meiri þjóðlífsbreytingum
en ungt fólk nú til dags fær full-
komlega skilið. Á fyrstu dögum
aldarinnar var mikil vakning og
nýir straumar bærðu þjóðlífið.
Ungmennafélagshreyfingin hafði
hvetjandi áhrif á æskuna til fram-
fara og dáða. Trúin á landið jókst
og „vesturferðir" lögðust af. Fyr-
ir og eftir 1930 voru miklir brott-
flutningar ungs fólks úr sveitum
landsins.
Þetta var tímanna tákn og
þetta framsækna fólk lagði marg-
an hornstein í þéttbýli framtíðar-
innar. Þrátt fyrir skamma skóla-
göngu voru þetta dugandi ein-
staklingar sem juku þekkingu
sína og verkhæfni á ýmsan hátt,
þrátt fyrir hörð kreppuár. „Þá
voru erfiðir tímar, þá var atvinnu-
þref.“
í þessari þjóðlífsbreytingu var
Kristbjörg dæmigerður þátttak-
andi á hljóðlátan hátt. Hún tók
ekki þátt í kröfugöngum. Hún
stóð á þrítugu þegar hún kvaddi
sveitina sína, hafði unnið dyggi-
lega að búi foreldra sinna og
verið, sjálf, bóndi tvö síðustu
árin, en þá var faðir hennar
látinn. (Það hefði þótt í meira
lagi furðulegt að tala um konu
sem bónda á þeim árum.) Krist-
björg aflaði sér þekkingar og
starfshæfni á námskeiðum bæði í
fatasaumi og framreiðslustörfum
og vann á þessum sviðum á
Akureyri auk heimilisstarfa,
einnig tímabundið á fjarlægari
stöðum.
Heimili hélt hún um árabil
með Guðrúnu systur sinni og
fjölskyldu hennar ásamt móður
þeirra og Ingólfi fósturbróður
þeirra systkina, en önnur í syst-
kinahópnum voru, Indíana, sem
bjó í Ártúni í Eyjarfjarðarsveit,
Jósef Liljendal, sem bjó í Torfu-
felli og Laufey, sem fluttist til
Akureyrar um líkt leyti og
Kristbjörg. Hún lifir systkini sín
og dvelur nú á Hjúkrunarheimil-
inu Hlíð.
Frá 1962 var Kristbjörg í sam-
búð með Steindóri Pálmasyni,
þeim heiðursmanni, frá Garðs-
horni á Þelamörk. Þau héldu fal-
legt heimili að Hvannavöllum 4 á
Akureyri. Þar ríkti gestrisni og
góður hugur. Hjá þeim dvaldi
Sigrún, móðir Kristbjargar, sín
síðustu ár og naut góðrar um-
hyggju þeirra beggja. Þar lésl
hún 1967 nær 97 ára gömul.
Steindór lést 1986, þá fór
Kristbjörg á Hjúkrunarheimilið
Hlíð og dvaldi þar uns hún lést
þann 6. apríl sl. Hún var jafnan
þakklát því góða fólki sem ann-
aðist hana þar. Undir það þakk-
læti taka ættingjarnir heilshugar.
75 ára gömul lenti Kristbjörg í
umferðarslysi og átti við fötlun
að búa eftir það. Ekki lét hún þó
bugast, en hélt reisn sinni allt til
hins síðasta. Hún hafði mótaða
skapgerð, hreinskilin, gat verið
hvöss en aldrei bitur. Hún hafði
góðan smekk, klæddist vel og
naut þess að vera fín, þó án
tildurs. Hún átti sér ýmis áhuga-
mál, var trúrækin þó ekki bæri
hún trú sína á torg. Þá hafði hún
brennandi áhuga fyrir skógrækt.
Mér er ljúft að geta þess að
Bogga frænka hafði frumkvæði
að því að friðuð yrði landsspilda
til skógræktar í landi Torfufells,
meðfram gljúfrum við Torfufells-
ána. Þar vildi hún að ættingjar og
aðrir mættu eiga helgireit í fögru
umhverfi. Skógurinn ungi dafnar
vel, hvort heldur sem er á mela-
börðum eða hvömmunum við
ána, þar sem „bjarkirnar una við
bergvatnsnið.“ Einn góðan dag
sl. sumar, söfnuðu þær systur,
Bogga og Laufey, til sín hópi ætt-
ingja heima í Torfufelli og þá var
litið í ættarlundinn. Það var
ánægjulegur dagur.
Það má teljast náðarstund þeg-
ar vegmóður ferðalangur fær
hæga lausn.
I dag fylgjum við henni síðasta
spölinn suður á Höfðann, þar lík-
ur hún vegferð sinni á þessu til-
verustigi, södd lífdaga, en sátt
við Guð og menn.
Farþú ífriði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Vald. Briem.
Sigurður Jósefsson.
Aðalfundur
FEN og Mjólkursamlag KEA boða til aðalfundar
á Hótel KEA þriðjudaginn 21. apríl 1992 kl.
20.30.
Dagskrá
1. Skýrsla stjórnar FEN og reikningar.
2. Kosningar.
3. Skýrsla og reikningar Mjólkursamlags KEA kynntir.
4. Erindi gesta.
a. Ólafur Jónsson dýralæknir hjá Mjólkursamlagi KEA
ræðir um frumutölu og mjólkurgæði ásamt notkun á
Freoni við kælingu mjólkur.
b. Ari Teitsson ráðunautur og Stefán Tryggvason
framkv.st. Landssambands kúabænda ræða um
horfur og framtíð mjólkurframleiðslu, þegar nýr
Búvörusamningur tekur gildi 1.09. 1992.
5. Verðlaunaafhending Mjólkursamlags KEA fyrir úrvals
mjólk á árinu 1991.
6. Önnur mál.
Kaffiveitingar í boði Mjólkursamlags KEA.
Stjórn FEN.
Mjólkursamlag KEA.
••• /I • •• Vljólkursamlc rreyri ig KEA