Dagur - 09.07.1996, Síða 14

3 I'
a i f.cj^ n
AOOh ilf'
c!) ii mpKi •íAí'fcl
14 - DAGUR - Þriðjudagur 9. júlí 1996
MINNINÚ
Tómas Steingrímsson
Fæddur 6. nóvember 1909 - Dáinn 1. júlí 1996
Tómas Steingrímsson var fædd-
ur 6. nóvember 1909 á Víðivöll-
um í Fnjóskadal. Hann lést 1.
júlí síðastliðinn á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri. For-
eldrar hans voru hjónin Tómas-
ína Tómasdóttir frá Hróarsstöð-
um (f. 27. apríl 1884, d. 25.
janúar 1971) og Steingrímur
Þorsteinsson frá Lundi í
Fnjóskadal (f. 30. desember
1881, d. 27. nóvember 1962).
Systur Tómasar eru Þórhildur,
f. 1908, Margrét (f. 1912, d.
1995) , Ingibjörg (f. 1916, d.
1969), Brynhildur (f. 1919, d.
1996) og Ragnhildur (f. 1927).
Tómas kvæntist 8. nóvember
1931 Nönnu Tulinius (f. 1911, d.
1986), dóttur Ottós Tulinius út-
gerðarmanns og konu hans Val-
gerðar Friðriksdóttur Möller.
Börn þeirra eru Leifur heildsali
og íþróttakennari (f. 5. mars
1932, d. 23. nóvember 1995),
kvæntur Erlu Elísdóttur og eru
börn þeirra Tómas, Þóra, Ottó,
Guðrún Bjarney og Nanna; og
Ragna (f. 1. nóvember 1934),
gift Erik Pedersen, búsett í Dan-
mörku og eru þeirra börn Tóm-
as, Flemming og Nanna.
Tómas starfaði einkum við
verslunarstörf. Árið 1936 stofn-
aði hann eigin heildverslun og
rak ásamt syni sínum Leifi til
ársins 1989. Tómas var einn af
stofnendum Knattspyrnufélags
Akureyrar og formaður þess
fyrstu árin, hann var formaður
karlakórsins Geysis 1944-1948,
formaður Verslunarmannafé-
lags Akureyrar um 15 ára skeið,
sat í stjórn Sparisjóðs Akureyr-
ar og tók um árabil drjúgan
þátt í starfi Sjálfstæðisflokksins
á Akureyri. Hann var einn af
stofnendum Lionsklúbbs Akur-
eyrar 1956.
Tómas Steingnmsson, móður-
bróðir minn, var næstelstur og eini
strákurinn í hópi sex systkina.
Móðir mín sagði mér að hann
hefði verið stríðinn og erfiður í
sambúð á uppvaxtarárunum.
Leyndi sér hvorki aðdáun hennar
á bróður sínum, né heldur hitt að
hún taldi sig hafa haft í fullu tré
við hann. Eg hygg að þau hafi
verið lík að skapferli og áhuga-
málum. Afi minn sagði mér marg-
ar sögur af Tómasi ungum, og
voru flestar til vitnis um að strák-
urinn var sjálfstæður, uppátektar-
samur og stríðinn. Ein er mér
minnisstæð. Tómas, þá sennilega
á fjórða ári, stóð nakinn og varn-
arlaus, með tár og sápu í augum, á
moldargólfi eldhússins á Végeirs-
stöðum, ofurseldur hreinlætisár-
áttu móður sinnar, sem skrúbbaði
hann miskunnarlaust eins og venja
var einu sinni í viku þar á bænum.
Vinningar Fjöldi vinninga Vinnings- upphæö
1.5 al 5 0 3.531.429
o 48,5 J plús ^ WT~ 614.160
3.48,5 68 8.620
4. 3af 5 2.359 580
Samtals: 6.099.969
Upplýsingar um vinningstðlur fást einnig í sfmsvara
568-1511 eða Grænu númeri 800-6511 og I textavarpi
ásíðu 451.
Þá heyrðist bæjarhrafninn krunka
uppi á burstinni. Tomma hefur
sennilega fundist ójafnt á komið
með þeim félögum, krummi að
spóka sig sótsvartur og frjáls á
burstinni og hann sjálfur fangi í
hreinlætisgreipum móður sinnar.
Svo hann hóf upp sína raust og
ákallaði fuglinn: „Krummi,
komdu og skíttu á mig!“ Sem
barni fannst mér þessi saga áhuga-
verð, mér leiddist líka sápan, en
hafði ekki dottið í hug að krummi
gæti orðið bandamaður í stríðinu
við hreinlætið. Þegar Tomma óx
fiskur um hrygg varð hann góður
íþróttamaður, lágvaxinn en knár,
sprettharður hlaupari og lipur
knattspymumaður en jafnframt
harður í hom að taka.
Með atvinnurekstri sínum og
störfum að hagsmuna- og félags-
málum kaupmannasamtakanna á
Akureyri, setti Tómas svip sinn á
bæinn. Hann kom víða við í fé-
lagsmálum, m.a. í flokksstarfi
Sjálfstæðisflokksins, og var kunn-
ur fyrir dugnað og atorku. Vænst
hefur honum tvímælalaust þótt um
þann mikilvæga þátt, sem hann
átti í stofnun Knattspymufélags
Akureyrar og þá ábyrgð sem hann
axlaði sem fyrsti formaður félags-
ins. Hann fylgdist grannt með
vexti og viðgangi K.A., og undi
sér sérdeilis vel í nábýli við fé-
lags- og íþróttamiðstöð félagsins,
síðustu tíu árin sem hann hélt
heimili. Þrátt fyrir margvísleg
ábyrgðarstörf hélt hann áfram að
vera öðmm þræði strákurinn frá
Végeirsstöðum, glaðlyndur og
hlýr, snöggur upp á lagið, stríðinn
og jafnvel stundum örlítið ófor-
skammaður, einkum við hroka-
gikki.
Heimili þeirra Nönnu Tulinius
var hlýlegt og smekklegt og eimdi
þar Iengi eftir af dönskum blæ úr
Innbænum. Heildverslun Tómasar
varð uppeldisstofnun fyrir okkur
frænduma, sem unnum þar á ungl-
ingsámnum. Tómas var mildur
húsbóndi, en mat mikils dugnað,
ósérhlífni og trúnað. Ég er þó ekki
í neinum vafa um að grunnþáttur-
inn í fari hans var hlýja.
Skin og skúrir skiptust á í at-
vinnurekstrinum. Farinn að heilsu,
varð Tómas að þola það að sjá á
eftir syni sínum löngu fyrir aldur
fram. En hann átti góða að. Dóttir-
in og Danirnir hennar veittu hon-
um mikla gleði. Með tengdadótt-
urinni Erlu hafði myndast mjög
sterkt vináttu- og trúnaðarsam-
band, og reyndust þau hvort öðru
sérlega vel. Börn þeirra Leifs og
barnabörn voru í miklu uppáhaldi.
Fjölskyldan stóð alla tfð vel sam-
an, og veitti þeim stuðning, sem
þurftu þess með.
Ég naut vináttu og stuðnings
þessa ágæta frænda míns alla tíð
og kveð hann með virðingu og
söknuði.
Tómas I. Olrich.
í dag verður borinn til grafar
Tómas Steingrímsson, einn af
stofnendum Knattspymufélags
Akureyrar, fyrsti formaður og
heiðursfélagi félagsins.
í bókinni Saga Knattspyrnufé-
lags Akureyrar í 60 ár, sem gefin
var út í tilefni 60 ára afmælis fé-
lagsins, segir m.a.:
„Þann 8. janúar 1928 komu 12
piltar saman til fundar á heimili
Margrétar og Axels Schiöth að
Hafnarstræti 28 og stofnuðu
Knattspymufélag Akureyrar.
Tómas Steingrímsson var þá inn-
an við tvítugt og var hann kosinn
fyrsti formaður félagsins og
gegndi hann formennsku til ársins
1933.“
Það var í ýmsu að snúast þessi
fyrstu ár þar sem Knattspyrnufé-
lag Akureyrar átti að verða alvöru
íþróttafélag. Ef saga félagsins er
skoðuð þá er ljóst að fyrstu félags-
menn voru staðráðnir í að setja
ekki neinar brauðfætur undir fé-
lagið. Knattspymufélag Akureyrar
á þessum frumherjum tilveru sína
að þakka sem létu ekki fátækt og
aðstöðuleysi draga úr sér kjarkinn
heldur héldu ótrauðir áfram og nú
í dag er Knattspyrnufélag Akur-
eyrar eitt öflugasta íþróttafélag
landsins.
Tómas Steingrímsson gegndi
aftur formennsku í félaginu árin
1935-’37og 1949-’50. Það má því
með sanni segja að Tómas hafi
lagt mikið og ómetanlegt starf af
mörkum fyrir félagið í langan
tíma.
Það er minnistætt þegar Knatt-
spymufélag Akureyrar varð ís-
landsmeistari í knattspyrnu árið
1989 að þegar liðið kom til Akur-
eyrar þá lét Tómas sig ekki vanta
á flugvöllinn til að taka á móti
sínu liði þrátt fyrir háan aldur.
Knattspyrnufélag Akureyrar
sendir öllum aðstandendum Tóm-
asar innilegar samúðarkveðjur og
kveður heiðursfélaga og fyrsta
formann félagsins með virðingu
og þakklæti.
F.h. Knattspyrnufélags
Ákureyrar,
Sigmundur Þórisson.
í dag er til moldar borinn kunnur
athafnamaður hér á Akureyri,
Tómas Steingrímsson, stórkaup-
maður. Með honum er fallinn í
valinn einn af forystumönnum
verslunarmanna, sem markaði
veruleg spor í sögu verslunar og
viðskipta hér um hálfrar aldrar
skeið.
Tómas var Fnjóskdælingur að
ætt og flutti með foreldrum sínum
Tómasínu Tómasdóttur og Stein-
grími Þorsteinssyni til Akureyrar
árið 1921. Snemma tók hann rösk-
lega til hendi og vann hin ýmsu
störf á unglingsárunum og gagn-
fræðingur varð hann frá Mennta-
skólanum árið 1928.
Næstu árin lagði hann gjörva
hönd á margt, var m.a. landmaður
í Hrísey við sfld og önnur störf.
Árið 1930 vann hann við landbún-
aðarstörf hjá Jakobi Karlssyni á
Lundi við Akureyri og um hríð
starfaði hann við Heildverslunina
1. Brynjólfsson og Kvaran. Um
eins árs skeið sá hann um rekstur
Nýju Kjötbúðarinnar, sem var í
eigu Jóns Þorvaldssonar. Flest
störf og mörg hin ólíklegustu virt-
ust leika í höndum hans, því
dugnaður og bjartsýni voru hans
aðalsmerki og hin glaðlega fram-
koma hans reyndist honum gott
vegamesti. En árið 1936 hefst hið
samfellda lífsstarf hans er hann
stofnaði sína eigin heildverslun,
Tómas Steingrímsson s.f. Þetta
fyrirtæki rak Tómas um áratuga-
skeið af dugnaði og forsjálni, uns
það var sameinað Lindu hf. árið
1989. Þá hafði Tómas á áttræðis-
aldri að mestu falið Leifi syni sín-
um umsjón verslunarinnar hin síð-
ari árin.
Tómas og kona hans Nanna
Tulinius tóku mikinn þátt í félags-
lífi bæjarins. Hann var einn af
stofnendum Knattspymufélags
Akureyrar árið 1928 og formaður
þess fyrstu árin. Han bar alla tíð
mjög hag síns gamla félags fyrir
brjósti og studdi á margan hátt.
Sjálfur var hann einn af bestu
knattspymumönnum bæjarins og
kunnur spretthlaupari. Börn þeirra
Nönnu, Leifur og Ragna, létu
einnig til sín taka á sviði íþrótt-
anna. Systur Tómasar allar fimm
að tölu, tóku einnig mikinn þátt í
fimleikum og handknattleik á veg-
um félagsins.
Tómas gekk í raðir Geysis-
manna um 1930 og söng með
kórnum um langt árabil. Hann var
formaður kórsins árin 1944-1948.
Það var á mestu umbrotatímum
kórsins, en að frumkvæði Tómas-
ar og Ingimundar Ámasonar,
söngstjóra, réðst kórinn í það árið
1945 að kaupa „Lón“ fyrir starf-
semi sína. Þetta sama ár áttu
stjórnendur Geysis einnig veruleg-
an þátt í að stofnað var Tónlistar-
bandalag og Tónlistarskóli í bæn-
um.
Tómas starfaði lengi að hags-
munamálum verslunarmanna og
var formaður félags þeirra um 15
ára skeið. Hann átti sæti í stjóm
Sparisjóðs Akureyrar og var dug-
andi liðsmaður í samtökum Sjálf-
stæðismanna. Hann var einn af
stofnendum Lionsklúbbs Akureyr-
ar árið 1956. Bridgefélagið,
Stangaveiðifélagið og fjölmörg
önnur félög nutu stuðnings hans.
Þessi glaðværi röskleikamaður
er nú allur og munu margir sakna
hans af knattspyrnuvelli lífsins,
þar sem hann lék flestum betur.
Ég minnist margra KA-funda á
heimili hans og síðar sonar hans
Leifs. Þar ríkti glaðværð og um-
hyggja fyrir okkar gamla félagi.
Fjölskyldu Tómasar sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Fylgi honum þakkir og bless-
unarorð á ókunnum slóðum.
Haraldur Sigurðsson.
Ami Amgrímsson
Fæddur 29. febrúar - Dáinn 17. júní 1996
Árni Arngrímsson var fæddur á
Dalvík 29. febrúar 1920. Hann
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 17. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru hjónin Arn-
grímur Jóhannesson frá Ytra-
Holti í Svarfaðardal, smiður á
Dalvík, f. 11. mars 1886, d. 20.
mars 1982, og Jórunn Antons-
dóttir frá Hamri í Svarfaðardal,
f. 26. desember 1890, d. 1. maí
1960.
Systur Árna, Ingibjörg og Þóra,
eru búsettar á Dalvík.
Hinn 25. desember 1942 kvæntist
Árni eftirlifandi eiginkonu sinni,
Báru Elíasdóttur frá Dalvík. For-
eldrar hennar voru Elías Hall-
dórsson og Friðrika Jónsdóttir,
Víkurhóli, Dalvík. Þau eru bæði
látin.
Árni og Bára eignuðust fimm
börn. Þau eru: 1) Jórunn, f. 22.
febrúar 1944, d. 13. janúar 1990.
Eftirlifandi maki er Sture Karls-
son, Kungshamn, Svíþjóð. 2)
Vignir, efnaverkfræðingur, Þýska-
landi, f. 8. janúar 1947, kvæntur
Petru Halling. 3) Þorsteinn Máni,
hagfræðingur, Dalvík, f. 17. sept-
ember 1949. 4) Elías Björn,
verkamaður á Isaflrði, f. 29. apríl
1955, kvæntur Svandísi Hannes-
dóttur leikskólakennara. 5) Frið-
rika Þórunn, ljósmóðir og hjúkr-
unarfræðingur, Eyjafjarðarsveit,
f. 5. október 1959, gift Sigurði
Bjarnasyni smið.
Barnabörnin eru ellefu að tölu.
Þó ljóst væri að mágur okkar
Ámi Arngrímsson ætti ekki langt
líf fyrir hönd vegna þrálátra veik-
inda kom andlát hans okkur samt á
óvart.
Á kveðjustund er margs að
minnast, ekki síst þar sem kynnin
hafa verið löng og farsæl eins og
var milli Árna og fjölskyldna okkar
alla tíð.
Við munum öll eftir hinum
unga, glæsilega manni sem gekk að
eiga Báru systur okkar á jólum
1942, og hve hamingjusöm þau
voru og lífið brosti við þeim. Þau
bjuggu sér fallegt heimili sem alla
tíð síðan hefur staðið styrkum fót-
um og veitt skjól öllum sem þangað
hafa leitað. Það hafa ekki bara ver-
ið fjölskyldan, vinir og ættmenni
sem þar hafa átt athvarf, heldur
hver og einn sem þangað leitaði. í
þessu voru þau hjónin og börn
þeirra samhent.
Ámi var glæsilegur ungur mað-
ur, mikill íþróttamaður, söngmaður
góður og hrókur alls fagnaðar hvar
sem hann fór.
Að loknu skyldunámi á Dalvík
fór hann í Laugarvatnsskóla og
lauk vélstjóraprófi á Akureyri og
síðan meiraprófi bifreiðastjóra. Þá
hóf hann störf við akstur sérleyfis-
bifreiðar milli Dalvíkur og Akur-
eyrar og annaðist það starf í 15 ár.
Árið 1957 veiktist hann af
berklum sem leiddu til þess að
hann varð einn af fyrstu sjúkling-
unum sem gengust undir lungna-
skurð á Landspítalanum hjá Hjalta
Þórarinssyni lækni. í þessum veik-
indum átti hann í nærri tvö ár og
varð aldrei sami maður eftir. Við
þetta urðu þáttaskil í lífi hans, þeg-
ar hann fór að stunda eigin rekstur.
Hann fékk sér vörubifreið og
ámokstursvél og tók á leigu malar-
nám. Síðan stofnuðu þau hjónin
verslunina Höfn, sem þau ráku í
nokkur ár, og jafnframt áttu þau
alltaf trillu, sem var þeirra líf og
yndi, og nutu þess að fara út á
Eyjafjörð með færi og stöng. Þessi
bátur var líka alltaf til taks fyrir
ættingja og vini sem langaði að
skreppa á sjó, og minnumst við
margra góðra stunda frá þeim ferð-
um.
Þegar faðir okkar dó árið 1964
fluttist móðir okkar á heimili þeirra
Áma og Báru og naut þar slíkrar
ástúðar og umhyggju að aldrei
verður fullþakkað, og þar átti Ámi
sinn hlut.
En nú er skarð fyrir skildi, sem
aldrei verður fyllt.
Við kveðjum kæran mág hinstu
kveðju, með þökk fyrir allt og allt
og biðjum þann sem öllu ræður að
styrkja systur okkar og fjölskyld-
una í sorg þeirra.
Bjarki, Björn, Þórunn
og fjölskyldur.