Þjóðviljinn - 24.12.1936, Blaðsíða 10

ÞJÓÐVILJINN
10
Skrítlur.
Kennari: »Mé,r þykir nokkuð grun-
samlegt, Jón, að stíllinn, sem þú áttir
að skrifa um herbergið þitt, er orðrétt,
alveg eins og stíllinn hans bróður þíns.«
Jón: »Mér finst það alls ekkert grun-
samlegt, því við höfum báðir sama her-
bergið.«
iöndum! Þið, sem getið á hverju kvöidi
lagst til svefns óhræiddir- Minnist
bræðra ykkar á Spáni, sem á nóttunni
eiga yfir höfðum sér árásir af hálfu
flugvéla óvinanna. Minnist þess, að öll
mótmæli ykkar, sérhver andmælaathöfn
gegn viðskiptabanmnu, sem rænir
spönsku lýðræðisstjórnina réttinum til
frjálsra vopnakau.pa, færir nær þann
dag, þegar spánsku þjóðinni tekst loks-
íns að reka atf höndum sér morðsveitir
þær, sem nú standa fyrir hliðum Mad-
ridborgar«.
B kemur til dyra.
A: »Fyrirgetfið, það býr víst ekki mið-
ill hér?«
B: »Jú, — hvað var það nú, sem þér
vilduð?«
A: »Eg þarf endii.ega, að ná tali af
konu minni, sem er dáin, og spyrja haná
hvað hún hafi gert af ermaböndunum
mínum, ég finn, þau hvergi.«
Drengur kemiur inn í bakarí og biður
um eitt brauð og leggur aurana á borðið.
»Einum eyrir meira„« segir bakar-
inn, »brauðin hafa hækkað síðan í gær.«
»Láttu mig þá hafa brauð tfrá í gær,«
svaraði drengurinn.
Drengur kemur inn í búð og biður
u,m blandaðan brjóstsykur fyrir 1 eyrir.
Búðarmaðurinni fær honum 2 mola, og
segir: »Hérna hefurðiu; 2 mola, þú getur
blandað þá sjálfur.«
B. (8 ára).
Þegar
Bjössi datt í sjóinn.
Lag: Kátir voru karlar á kútter
Haraldi. —
Það var í fyrravetur,
að vestur að sjó ég fór,
þv; þar eru1 stórir steinar
og stuindum úfinn sjór.
Hann Bjössi litli bróðir,
hann bað um að vera með
og fylgdi mér organdi eftir,
það agnarlitla peð.
Eg tók þann litfa og leiddi,
við löbbuðum út að sjó,
og aldan í þara og þaingi
svo þunglega andann dró,
og mátfarnir veifuðu vængjum,
en vinduriinn svalan blés,
svo reykjarbrælan úr bænum,
hún barst út á Seltjarnarnes.
Þarna er gaman að ganga
og gott að feika sér,
en hættulegt er að hoppa
um hál og rennblaut sker.
Það gerði Bjössi bróðir
_■ og baðaði skönkuinum,
hann spígsporaði • þar spertur
á spánýjum stígvclum,
Já, strákurinn ætlaði að stikla
á steinunum snarlega,
á fremsta. klettinn fór h’ann,
— en fór ekki varfega,
hann húrraði til á hálku
og hlunkaði niður — og — 6!
hann kastaðist eins og knöttur
í hvellinum út í sjó.
En upp skaut honurn aftur,
og ósköp var að sjá,
hvað drengurinn gat nú grett sig,
grenjað — og sopið á.
Hann skvampaði þarna, skinnið,
með skeltfing í augunum,
en sjálfur er ég syindur
sem selur, — úr laugunum.
HJA MÁLARA.
Málarinn: »Hé,r er mynd af flugvél,
sem svífur svo Ijómiandi fallega hátt
uppi millj skýjanna.«
Hinn: »Jaá, ég mundi undireins kaupa
myndina, ef flugið aðeins væri listflug.«
Málarinn: »Það er listöug, herra
minn, þér snúið bara myndinni öfugt.«