Þjóðviljinn - 24.12.1938, Side 1

ÉR er l minni stmdin
pd marbendill hló‘‘.
Sat ég lít viö sundin,
'sd hvad undir bjó,
kost dtti ég d konginum i kvöldbjaiínia&jó.
Bundin var é'g í báöa skó,
'brimiö seiddi,
tignin dró, í
en fýsti á vinafundinn fram í Gildrthskóg.
Blœs nú um mig bglurinn kaldi,
ber eg menjar pess, eg valdi, s
egddi eg mínu œskugjaldi
upp vid Gledibrunna.
„Hverful er sumarsunna1'.
Petta kvaö hún Kalastada-Gunna.
Stauladist hún viö stafinn sinn
stundarlengi — garmurinn.
Viö henni hafdi heinuirinn
hlátlega baki snúid.
Allt var regtt og rúiö.
Fgrrum hét hún Fagurkinn,
fjaug hennar hróður víða.
„Seint mun fgllast skarð i vör hans Skíöa‘‘.
Hvergi fann hún hvild né skjól.
Hvar eru slikum haldin jól?
Sífellt stríð og sgndaról
særði hjarta og fœtur.
„Allsstaðar er einlwer sá, er grœ tur“.
„Gott vœri að sofna“, Gunna sagfði,
gráan koll á steininn lagði,
svefninn kom að sama bragði,
senn er úti vaka.
„Bi bí og blaka,
álftirnar kvaka“.
Hann brá um hana blœju sinni,
bar hana langt úr vitundinni,
tgndist elli og tregi úr minni,
tók fgrir lieiði að rofa.
Sœlt er fgrir fleiri en skáld að sofa.

Pula eftir TúeódónT Tforoddsen. — Teikning eftir Sigurð" Thoroddsen.
(Birt í Þulum. Bókaútgáfa Heimskr. Rv. 1938).