Þjóðviljinn - 24.12.1938, Síða 9

auðnin ein, þarf að plægja og
sá í. Enn er ekki notaður nema
helmingur svörtu moldarinnar.
í nyrðri hlutum landsins þarf
að skapa mögnleika fyrir ak-
uryrkju, svia að þeir geti orðið
sjálfum sér ;nógir.
Verkið er þegar hafið, vinna,
sem er ákveðin af einhuga vilja
milljóna manna og framkvæmd
samkvæmt áætlun.
Til að verða var við það, er
óþarfi að fara langar leiðir.
Hver einstakur okkar getur séð
heima hjá sér, í sinni sveit,
hvernig verið er að breyta nátt-
úrunni.
„Ferðist um nágrenni Lenin-
grad. Þar sem áður voru svart-
ir mýraflákar og ófær fen, þar
sem augað var vant að líta
auðn, Hggja nú akrar með þéttu
og hávöxnu hveiti, alveg 'eins
logj í Ukraine eða svörtu mold-
inni um miðbik Rússlands“.
Þannig skrifar P. Struppe í
„Isvestija".
Fyrir örfáum árum var erfitt
að ímynda sér hveitiak'raf í ní-i
grenni Leningrad.
í landinu iokkar er hinn mikli
jurtaflutningur, hin mikla um-
breyting akranna hafin.
En það er aðeins lítill hluti
þess, sem gert er í landinu núj
Við erum að byggja upp nýtt
sósíalistískt þjóðfélag, og það
þýðir, að við breytum bæði
mönnunum og náttúru landsins
sjálfs.
Nú er ekki lengur hægt að
tala um uppbyggingu sósíalist-
ísks þjóðfélags án þess að
nefna urn leið umbreytingu
náttúrunnar: að veita vatni á
gresjur, gróðursetja skóga,
brjóta ný svæði fyrir akuryrkj-
una, sameina höfin, leggja und-
ir sig iður jarðar — og að um-
breyta eðli mannsins sjálfs.
Satnfylking alheímsíns.
Þar sem gamla skipulagið
ræður ríkjum, er öllu skipt í
smáhluta — náttúrunni, vinn-
unni, vísindunum og vilja Myndirnar-
mannanna. Náttúrunni er skipt íþrótia-
í milljónir smáreita, og hver sýningar
reitur hefur sinn eigin hús- í Moskva.
bónda. Mennirnir vinna án þess
að hafa sameiginlegt takmark
eða almenna áætlun fyrir aug-
um.
Það er mikið rætt um heill
mannkynsins, en ekkert er gert
til að kioma einhverju jákvæðu
í framkvæmd. Það er talað hátt
á þingum, á fundum ýmissa fé-
laga og á alþjóðaráðstefnum.
Hver einasti blaðri tstjóri
ræðir um velferð veraldarinnar,
um heill mannkynsins. Mann-
kynið er tekið sem vitni þess,
að allt sé gert í nafni mannúð-
arinnar.
En er nokkurt einhuga
,,mannkyn“ til?
Ef mannkynið væri ekki klof-
ið í hópa, myndi aldrei koma,
stríð. Þá væri stríð sama og
sjálfsmorð. Þá væri körni aldrei
brennt, af því að það værf að
gefa sig hungrinu á vald. Þá
væru engin viopn né skotfæri
búin til, af því að það væri að
framleiða efni til að eyðileggja
þau. Þá væri ekki farið illa með
auðæfi náttúrunnar, þá værj
olía, kol og skógar notfært af
hyggindum og viti. Eyðsla og
vanhirða á því væri að ræna
sjálfan sig nauðsynjum sínum.
Ef einhuga mannkyn væri til,
myndi það ekki láta verksmiðj-
ur og vélar standa ónotaðar,
— því að það er að láta manna-
hendur byggja vélar og verk-
smiðjur til einskis gagns.
En það er ekkert einhuga
mannkyn til. Það er sundrað,
sundurslitið. Nýja skipulagið
verður að fylkja heiminum.sam-
an. ;
Það þarf að sameina náttúr-
una, taka hana af hinurn fjöl-
mörgu eigendurn og gera hana
að eign alls vinnandi fólks.
Það þarf að fylkja fólkinu
saman í einn stóran vinnuher,
eitt stéttlaust þjóðfélag, eina
þjóð, sameina allar ólíkar vís-
indagreinar í ein vísindi.
Hið nýja, samfylkta mann-
kyn mun ekki líkjast því, sem
nú er. :
Milljónir manna í gamla
skipulaginu eru ekki ieins' í því,
nýja. Þá voru þeir milljónir ein-
staklinga, nú verða þeir sam-
fylktar milljónir. Þeir voru
ólgandi mergð í æðisgengnum
áflogum, nú verða þeir sam-