Þjóðviljinn - 24.12.1950, Blaðsíða 15

Jólin 1950
Þ J Ó Ð VI L JI N N
15
Skýringar á jólakrossgáfu
LÁRÉTT SKÝRING:
2. kosning — 3. fönn--7. krefjist — 9. planta — 10.
stjórn — 11. samhljó'ðar — 13. þingdeild — 14. hólbúa
— 16. þar til — 18. heiður — 20. eldstæði — 22. tólf
mánaða — 24. fótafat — 25. lof — 26. leiði — 28. féll
— 30. jarðyrkjutæki — 32. þvinga — 33. vel — 35.
henda 36. elska — 38. 'loftleið — 39. spaklegu — 41.
veiðitæki — 43. nögl — 44. strengt — 45. skoðunar —
47. gól — 49. húðfletta — 50. dráp — 51. menntunar —
53. glöð — 55. hnökrar — 56. elda — 57. skammstöfun
— 59. veizla — 60. bíta — 62. leit — 63. einstæðingur
— 65. málmur —- 67. gjaldir — 69. ramma — 70. tveir
fyrstu — 72. vitskerta — 74. neitun — 75. þræli — 76.
bjórstofa — 77. naumt — 78. röng —79. elsk — 80.
dreifa — 82. leikari — 83. seinkaði — 84. gelt — 86.
fangamark — 87. ákært — 89. binda — 92. refsa — 94.
himnabúa — 96. hugaðs — 98. tímabili — 99. lagði fæ'ð á
— 100. lokaðar — 101. lærði — 102. líkamshluti — 103.
snemma — 104. gangur — 105. fjárs — 107. farviður
— 108. sund — 109. áll — 111. steyptir — 112. hvessa
— 113. svikulli.
LÓÐRÉTT S K ÝRTNG:
1. hélgitákninu--3. hrörnun-----4. kynja — 5. för
— 6. upphefð — 7. þjóðsagnalýðnum— 8. hermannalegir
— 12. hriðja — 14. guð — 15. öðlast -— 17 ókenndur —
19. á skipi--20. þrælka — 21. fraus — 23. skauzt —
24. þokuflóki — 27. hringstreymi — 28. venda — 29.
óprýðin — 30. óttaslegið — 31. stefna — 32. dilkur —
34. nudd — 35. berja — 37. gnægð — 38. Á lit — 39.
kæk — 40. án — 42. verk — 43. ráðugar — 44. hljóðlausa
—- 46. safni-48. skráin — 49. bletta — 50. stofn —
52. stjórna — 54. dropanum — 56. greinar — 58. jóla-
sveinn — 59. morgunroðinn — 61. sár —64. matsveinn
— 66. hreyfing — 68. skipageymsla — 71. æti —
71. hrópað — 73„ skyldmenni —74. brún — 81. manns-
nafn —82. flóð — 85. lasburða---86. fólk — 87. gras
— 88. mikill ósigur — 90. mettaður — 91. ganar — 92.
böggum — 93. óhreinka — 94. stafs — 95. tóm — 96.
sama og 71 — 97. lítilsvirði — 103. sendiboða — 106.
vinda — 108. íþróttafélag — 110. titill.
Ráðningar á gáfnnym
(Flettið blaðinu og lesið gáturnar fyrst!)
1. Sleggja, 2. saumnál, 3. bók, 4. varða, 5. blekbytta, 6.
kvörn, 7. skæri, 8. fluga, 9. dagur og nótt í skammdeginu.
STORMUR
Framhald af 3. síðu.
um að fyrir utan sé einhverja huggun að finna, þá
mætir augum hans klakalagður gálgi og dimmviðri,
skammt undan: fjöll slungin öskugráum stormskýum,
svartgljáandi björg, brimbrjótur, nístingskuldi. Jól á
hafinu, hafði Dengsi litli þá stunið.
Þá hafði kokkurinn brugðizt reiður við og dálítið
skjálfraddaður sagði hann Dengsa a'ð standa ekki þarna
eins og þvara, eins og eitthvað helvítis mömmubam.
Þetta væri ekki annað en það sem kæmi fyrir í hverjum
túr á togara. En Dengsi litli lét sér ekki segjast. Þá
hafði kokkurinn bætt við öskureiður: Þú hefðir sagt eitt-
hvað ef fjórir dauðir hefðu verið bomir liingað inn,
ha? Eins og þegar pollinn rifnáði upp úr dekkinu héma
í hitteðfyrra. Þeir voru allir lagðir hérna á borðið í
borðsalnum, hlið við hlið, og það vantaði höfuðið á líkið
af honum Jóni Pálssyni. Ha? Þú hefðir sagt eitthva'ð
þá? Ég hjálpaði meira að segja til við að tína útlimina
upp í körfu, hipgað og þangað um dekkið, innan um
fiskinn og slorið. Hvað er að þér?
Dengsi er byrjaður að gubba fram í ganginn. Kokk-
urinn horfir andartak á hann og sér eftir öllu saman.
Aumingja drengurinn. Hvað hef ég gert? Og kokkurinn.
lieldur um enni'ð á Dengsa meðan hann gubbar. Þegar
hann hættir loks að kúgast, þá segir kokkurinn að nú
séu jól, og allir eigi að vera glaðir. En Dengsa gengur
það dálítið illa og kokknum reyndar líka.
„Viðbjóðslegt," stynur Dengsi.
„Maður venst því,“ segir kokkurinn, lítið eitt skjálf-
raddaður, og ræðst með offorsi á blóðsletturnar á járn-
þilinu meö blauta tusku að vopni. „Maður venst því,
drengur minn. Maður venst því!“
★
„Dengsi“ segir gamla konan. En Dengsi litli dvelur
ennþá við botnvörpunginn og horfir á kokkinn hamast á
járnþilinu.
„D e n g s i!“
Drengurinn hrekkur við. „Já!“
„Ég var að spyrja þig, Dengsi, hvort þið hefðuð
ckki haft jólatrésgreinar og eitthvað smávegis af kert-
um með ykkur?“ „Ekki varð ég var við það,“ sagði
Dengsi þurriega. „Jæja, ekki það, nei. O, gúðleysingj-
arnir.“ Gamla konan haltraði að borðinu með kaffikönn-
una. „Er þetta nú ekki dálitið frábrugðið því að vinna
í landi, Dengsi, eitthvað frábrugðið því að afgreiða í bú'ð-
inni eða vinna á skrifstofu eins og þú gerðir áður?“
„Maður venst þvi,“ sagði Dengsi og liristi af sér frekari
þanka. „Maður venst því!“