Þjóðviljinn - 22.03.1953, Blaðsíða 7

Suiinudagur 22. marz 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
ÞEGAR ÉG VAR Á FERÐ í
Moskvu í haust skoðaði ég þar
meðal annars Stalínsafnið, en
þar eru eins og kunnugt er
geymdar afmælisgjafir þær
sem hinum mikla leiðtoga bár-
ust hér um árið. Safn þetta er
til húsa í allstórri höll og enda
þótt við værum þarna drjúga
stund úr degi tókst okkur ekki
nema rétt að renna augunum
yfir það helzta.
Safn þetta á engan sinn líka
í heiminum. Þarna eru saman-
komnir hinir fegurstu og
furðulegustu gripir, ekki ein-
ungis frá öllum þióðum og
stéttum Sovétríkjanna, heldur
einnig frá flestum löndum
heims. Má segja að hugkvæmni
og listfengi alþýðunnar um
víða veröid renni þar saman
i einu stórbrotna heild og það
jafnt af fornum og þjóðlegum
uppruna sem alþjóðlegrar nú-
tímaltælkni. Varia getur það
jarðefni að ekki h,afi verið
gerð úr því gersemi með mynd
Stalíns mótaða á eða steypta i.
Mér- hefur aklrei verið ljós-
ara en þegar ég reikaði um
þessa einstæðu minjahöll, hví-
líka ást og virðingu hinn vinn-
andi maður jarðarinnar hefur
tengt við persónu skósmiðs-
sonarins frá Górí. Slíkar gjaf-
ir verða ekki heimtaðar af
helmingi mannkynsins með
valdboði. Ekki verða h'eldur
slíkir gripir skap^ðir í hatri og
ótta. Allt safnið er einn hróp-
andi vitnisburður um þrá og
vilja alþýðunnar til mikillar
menningar og um leið þakklæti
hennar til þess manns sem af
mestri elju hefur látið þær
óskir hennar rætast.
ÉIN HELZTA hneykslunar-
hella borgaranna er manndýrk-
un sósíalismans. Sú afstaða er
raunar mjög svo skiljanleg þe'g-
ar þess er gætt að mannfyrir-
litning i einhverri mynd hefur
að jafnaði verið andlegur leið-
arsteinn forréttindastéttanna
og mætti þar um margt segja.
Hér skal þó látið nægja að
roinna á þá höfuðkenningu
vestræns kristindóms að mann-
skepnan sé í cðii sínu syndum
spiilt úrþvætti sem ekkert ann-
að eigi fyrir höndum en eilíf-
ar kvalir í logum helvítis —
nema sérstök, óskiljanleg náð
komi tll.
Einn nýjasta vitnisburðinn
um þetta illa innræti er að
finna í Morgunblaðinu nýlega,
en þar kemst kristniboði nokk-
ur að þessari kærleiksríku nið-
urstöðu: „I manninum sjálfum
— homo sapiens — þeirri viti
bomu mannveru í heild er
dulin ást á dauðanum. Menn
vilja drepa, heyra um dráp og
jafnvel horfa á dráp“.
I
OG FRIÐI
Enginn einn maður í verald-
arsögunni hefur gefið þessum
mannfyrirlitningarboðskap sér-
eignarstefnunnar þvílíkt rot-
högg sem hinn nýlátni leiðtogi
ráðstjórnarþjóðanna. Alla sína
furðulegu atorku notaði hann
til að gera manngildiskenning-
ar mikilla. fyrirrennara sinna
að lifandi veruleika sem engar
vítissprengjur munu fá grand-
að. I óbifanlegri vissu um
lífsást og friðarþrá manneðlis-
ins hóf hann þjóðir keisara-
dæmisins upp úr kúgun og nið-
urlægingu og kom traustum
fótum undir fyrsta sameignar-
ríki jarðarinnar.
Á -'örfáum árum breyttust
^ kotungar og launaþrælar, bei'-
fætlingar og betlarar i stór-
huga samyrkjubændur og sam-
iðjuframleiðendur. Hinir kúg-
uðu risu upp úr helvítislogum
eymdarinnar, hreinsaðir af ‘
sektarvitundinni, magnaðir :
sjálfstrausti og sjálfsvirðingu,
og sneru sér að því með ofur-
kappi að iileinka sér óþrotleg
gæðj jarðarinnar i sameign og
friði — án þess að drepa, án
þess að vilj.a heýra um dráp,
án þess að vilja horfa á dráp.
iEr svo furða þótt þessir...
menn fylltust nokkru stolti á
morgni upprisu sinnar yfir
dýrð hins nýja sameignarmanns
— og skynjuðu tign hans mesta
í kyrrlátri pérsónu hetjunnar
slitabaráttu um lif eða dauða
mannkynsins — og hann var
aldrei í neinum vafa um að
lífið mundi sigra. Þess vegna
varð hann hinn mikli sigur-
vegari jafnt í striði sem friði.
Innrásarherir vestræns auð-
valds eftir byltinguna, gömlu
samherjarnir sem gerðu banda-
lag við óvinina, nazistasveitir
Hitlers — allt voru þetta öfl
sem gegnsýrð voru trúnni á
mannvonzkuna og ástinnj á
dauðanum og þess vegna lilutu
þau að tapa. Það kostaði þján-
ingar, blóð og tár að ráða nið-
urlögum þessara afla, en sjálf
framtíð mannkynsins var í
veði. Ef Jósef Stalín hefði ekki
staðið í fararbroddi alþýðunn-
ár, hljóður og öruggur, og sigr-
að þessi öfl — hvar stæði þá
heimurinn nú?
JÓSEiF STALÍN varð svo
hamingjusamur að falla ekki
frá fyrr en séð var fyrir end-
ann á þeirri úrslitabaráttu sem
nú er háð milli örfárra striðs-
óðra mannhatara annars veg-
ar og alls mannkynsins hins-
vegar. Lífsverk hans og for-
dæmi ráðstjórnarþjóðanna hef-
ur orðið kúguðum og hungruð-
um alþýðustéttum og nýlendu-
þjóðum auðvaldsheimsins slík
FRÁ STLÍNSAFNINU I MOSKVU
opinberun að ekkert fær leng-
ur hindrað uppreisn þeirra og
menningarsókn. Staðreynd eins
og sú er af segir í hagskýrslu-
árbók Sameinuðu þjóðanna að
framleiðslan hafi tífaldazt í
Sov'étríkjunum á sama árabili
sem hún tvöfaldaðist í Banda-
ríkjunum fær ekki lengur dul-
izt sveltandi þjóðum jarðar-
innar. Fegurra eftirmæli um
árangur baráttu sinnar fyrir
allsnægtum og friði gat hinum
látna 'leiðtoga ekki hlotnazt.
Sú heimsvaldastefna sém rek-
in er í trú á mannvonzkuna og
ást á dauðanum í því skyni. að
safna gjöfum jarðarinnar í
hendur örfárra braskara getur
ekki heppnazt. Því v'alda þau
aldaskil sem líf og starí Jósefs’
Stalíns hefur valdið í þróun.
mannkynsins. Þess vegna hlýt-
ur núverandi stefna ameríska
auðvaidsins að hljóta sömu af-
drif og hin dýrkeypta stefna.
þýzk.a nazismans. Það kann
að kosta þiáningar, blóð og
,tár í ægilegri mæli en nokkru
sinni fyrr. En alþýðumaðurinn
er vaknaður og lætur ekki sví-
virða sig framar með synda-
registri né helvítislogum, þræl-
dómi né hungurmorði. Lygin
um hið illa eðli hans hefur
verið kveðin niður í eitt skipti
fyrir öll. Hann vill ekki drepa,.
heldur skapa. Ástin á dauðan-
um er senn úr sögunni. Ástin
á lífinu hefur sigrað.
FYRIR FJÓRUM ÁRUM
r
sem hafði • leitt þá fram til
sigurs?
EN ÞAÐ Á EKKI síður við
um sameignarríkið en guðsrík-
ið að gegnum margar þjáning-
ar og þrengingar ber oss inn í
það að ganga.
Allt frá stofnun ráðstjórnar-
lý'ðveldann.a hefur verið rekið
gegn þeim látlaust stríð allra
þeirra sem boða ástina á
dauðanum, ýmist innan lands
eða utan, ýmist heitt eða kalt.
Oll sú lævísa grimmd sem trú-
in á mannvonzkuna hefur alið
af sér um aldir hefur verið þar
að verki.
En einu gilti hvort um var
að ræða sviksemi innlendra
trúnaðarmanna, róg og lygar
afsiðaðra auðstétta eða vopn-
aða árás erlends herveldis: Jós-
ef Stalín tók öllu með sama
jafnaðargeðinu — hinni
skyggnu stillingu þjálfaðs vís-
indamanns. Að dæmi heiðarlegs
læknis sneiddi hann ekki hjá
óhjákvæmilegum timabundn-
um sársauka, heldur lagði alla
áherzluna á að komast fyrir
rætur sjúkdómsins og lét sig
engu skipta þótt postular mann-
hatursins kölluðu hann einræð-
isherra eða harðstjóra. Hann
þekkti upp á hár lögmál þeirra
samfélagsafla sem nú heyja úr-
Þegar ráðherrarnir þrír
voru komnir til Reykjavíkur
undir lögregluvernd héldu
þeir leynifundi með flokkum
sínum. Þjóðviljinn birti mjög
ýtarlegar frásagnir af leyni-
fundum þessum, en þar kom
m. a. fram að ráðherrarnir
höfðu haft með sér vestur
skriflegar spurningar og feng-
ið svör við þeim. Spurning-
arnar og svörin voru þannig:
„1. spurning: Fá íslending-
ar að gera skriflegan fyr-
irvara um samninginn í sam-
ræmi við smæð þjóðarinnar
og vopnleysi?
Svar: íslendingar fá ekki
,að gera neinn skriflegan
fyrirvara. Hins vegar leyfist
utanríkisráðherranum að
leggja fram yfirlýsingu (..sta-
tement“) um skilning sinn á
samningnum.
2. spurning: Skiptir miklu
máli fyrir Bandaríkin að Is-
lendingar gerist aðilar að
bandalaginu?
Svar: Bandaríkin líta á það
sem au'glýsingu og metnaðar-
mál.
3. spurning: Nægir ekki að
íslendingar lýsi yfir því að
Bandaríkin fái.sömu aðsíöðu
á íslandi og í síðustu styrj-
öld, ef nýtt s.tríð skellur á?
Svar: Það myndi hafa í för
með sér nýja samninga, fyr-
irhöfn og erfioleika, og slikur
samningur yrði í aðalatriðum
að verða eins cg bandalags-
samningurinn:
4. spur'ning: Telja Banda-
rikin hættulegt nð hafa iand-
ið óvarið eins og sakir standa
og hættu á að Sovétríkin geti
hernumið landið fyrirvara-
laust?
Svar: Það . er alveg fráleitt
að reynt verði að taka land-
ið með fallhlífarherjum. Það
er nær óhugsan’rgt að reynt
verði að lenda hér flugvélum
og taka landið þannig. Eini
raunverulegi möguleikinn er
nð taka landið frá sió, en til
þess þvrfti svo mikinn undir-
búning að Bandarikin yrðu
alltaf á undan. ísland þarf
því ekki að óttast neina
vopnaða árás.
5. spurning: Hverrar vernd-
ar geta íslendingar vænzt frá
Bandankjunum gegn árás?
Svar: Það er engin hætta á
árás á ísland að óbreyttum
aðstæðum.
6. spurning: Hvað yrðu ís-
lendingar raunverulega að
láta í té ef þeir ger.ast aðilar
að bapdaleginu?
Svar: Fyrst um sinn yi'ðu
íslendingar að veita banda-
laginu þá aðstöðu (,,faci,lity“)
að Keflavíkurflugvöllu^ yrði
til taks sem herbækistöð og
olíustöðinni i Hvalfirði yrði
haldið við svo að hægt sé að
nota hana umsvifalaust.
7. spurnine: Hvernig myndu
Bandaríkin líta á það, ef ís-
lendinrar segðu upp Keflá-
víkursamningnum?
Svar: Pandaríkin telja ekk-
ert því til fyrirstöðu, en Is-
lendingar yrðu þá að tryggja
bandalaginu sömu yfirráð yf-
ir vellinum og Baudarikin
hafa nú.
8. spuvuing: Myndi Island
notað til árása á aðrar þjóð-
= ir ef til stríðs kæmi?
Svar: Ekki í fyrstu lotu.
Meðan stöðvar eru á megin-
landinu og í Bret’.andi yrðu
ekki hafnar árásir háðan“.