Þjóðviljinn - 16.04.1953, Qupperneq 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 16. apríl 1953
Getur ekki þrengra
verið
Þrátt fyrir allt umtalið um
lausu kjólana með mitti'ð niðri
á mjöðmum, eru enn teiknaðir
margir kjólar með þröngu mitti
á þeim stað sem náttúran hef-
ixr ætlað því. Hér er mynd
af einum þeirra, og hann er af-
ar heppilegur. Hann er saum-
aður úr þykku tweedefni með
skokksniði og er jafngóður yfir
peysu sem létta biússu. Sniðið
er prýðilegt ef einhver þarf að
gera upp gamlan kjól og vant-
Pottablóm í svefnher-
berginu?
IEr hægt áð hafa pottablóm
í herbergjum sem sofið er í?
Óttinn við lifandi b’óm í
svefnherbergjum er sprottinn
frá þeim tíma, þegar óhugs-
andi var að sofa við opna
glugga, stendur í dönsku garð-
yrkjutímariti. Oft eru svefnher-
bergin heppilegri staður fyrir
pottablóm en dagstofumar, sem
eru yfirleitt of heitar, einkum
á veturna, í samanburði við þá
birtu, sern plönturnar fiá.
Þeir sem vilja geta því far-
ið áð gróðursetja blóm í svefn-
herberginu á sama hátt og i
öðrum stofum; aðrir geta látið
sér nægja að láta þangað blóm
sem þurfa birtu og þola illa
hita vetrarmánuðina.
Bafmagnstakmörktan
Kl. 10.45-12.30
Fimmtudagur 16. api-íl.
Náprénni Reykjavíkur, umhverf
Elliðaánna vestur að markalím
frá Flugskálaveg’i við Viðeyjai-
sund, yestur að Hlíðarfæti og það
an til sjávar við Nauthólsvík
Fossvogi. Laugarnes, meðfran
Kleppsvegi, Mosfeilssveít og Kjal
arnes, Árnes- og Rangárvallasýslur
/ MATURINN
> A
\ MORGUN
( Fiskur soðinn i feitl, kartöflur (
^ Rabarbaragrautur, mjólk.
\ ll,í> kg fiskflök; 100 g hveiti, 1
) dl mjólk, 1 egg, 25 g bráðið
) smjörlíki, salt, pipar, sykur.
) Plöntufeiti.
) Jafningur er hrærður úr hveit-
) inu, mjólkinni og egginu. —
) Bráðnu smjörtíki og kryddi
) blandað út í. Bezt eru smá-
1 lúðu- eða kolaflök, en nota
1 má þorsk eða ýsu. Feitin er
’ hituð í járnpotti eða öðrum
potti ætluðum til steikingar.
Fiskurinn er steiktur á sama
, hátt og kleinur og verður feit-
l in að fljóta yfir stykkin án
i þess að þau liggi á botninum.
I Kola- og smálúðuflök eru skor-'
l in í geira á ská, en þorsk- og
I ýsuflök í aflöng stykki 5-7 cm
I löng og 3-5 centimetra breið.
I — Stykkjunum er dýft í
1 hveitijafninginn og síðan í vel
1 heita feitina. Steikt í 3-5 mín,
1 þangað til þau eru fallega brún
' og hvít i sárið. Færð upp á
| pappír og feitin látin síga vel
af þeim. Framreitt heitt eða
| volgt. Sitrónusneiðar reistar yf-
ir, hrært steinseljusmjör, eða
sítrónusósa borið með og grænt
salat. Heitar soðnar kartöflur
og söðið grænmeti, ef fiskurinn
er heitur. Gott er að hafa
smjördeigstígla með.
ar hugmyndir. V-laga hálsmál-
ið er nýstárlegt á skokk, en
það er fallegt og vel þess virði
að vekja athygli á því. Myndin
er úr Harpers Bazaar.
Spurningin eilífa
Foreldrar, sem eiga von á
afkvæmi, geta von bráðar feng-
ið að vita fyrirfram, hvort þau
eiga von á meybami eða svein-
bami, símar Reuter fréttastof-
an frá Toronto í Kanada.
Á lífeðlisfræðideild rannsókn-
arstofu nokkurrar er verið að
fullkomna aðferð til rannsókn-
ar á munnvatni barnshafandi
kv-enna, sem á að geta leitt
í ljós með 95% öryggi, hvort
þær ganga með telpu eða dreng.
Rannsóknin er gerð á sjötta
m'ánuði meðgöngutímans og
hún er fólgin í því áð athuga
skort á ákvéðnum kven- eða
karlhormónum í munnvatni. ■—-
Fullyrt er að þessar rannsókn-
ir hafi reynzt réttar i 98 til-
fellum af 100 þegar um drengi
var að ræða og 95% þegar um
telpur var að ræða.
Töskur með stuttum axlar-
ólum og handtöskur hafa um
skeið rutt axlartöskunni með
löngu ólinni úr vegi. Það hefur
verið erfitt að ná í. góðar axl-
artöskur í búðunum, vegna þess
að stuttu ólarnar voru í tízku.
En stundum geta neytendur
með eftirspuminni haft áhrif
á tízkuna, og aðalatriðið er að
linna ekki látum fyrr en ein-
hver árangur næst, og nú em
axlartöskur með löngum ólum
aftur að koma á markaðinn, og
það er ugglaust mest eftir-
spurn neytenda áð þakka.
Nevil Sbute:
mr*
ekki eins hamingjusamur í heimalandi sínu og ,,Já, já“, sagði hann. „Þau fóru öll saman. Eg
hann hafði verið í Frakklandi. sendi símskeyti til Cavanaghhjónanna og bauðst
Herskipin, húsin framundan og lygn sjórinn til að senda Sheilu og Ronna, og Tenois spurði
vöktu bömin aftur til lífsins; þau fóru að hvort Rósa mætti fara líka. Kona, sem ég
líta í kringum sig og áhugi þeirra tók að kannast við, fór með þeim fyrir mig og kom
vakna. Með aðstoð gamla mannsins sigídi Foc- þeim til Coates Harbor“.
quet milli herskipanna; við Dralre eyju felldu ,,Og fór Anna líka?“
þeir brúna seglið og loks komust þau inn i Hann kinkaði kolli. „Anna fór líka*. Við
bátahöfnina. gengmn í áttina til dyra. „Ég fékk bréf í þess-
Ótal bátar voru í höfninni fullir af fólki af ari viku frá frænda hennar í White Falls. Hann
ólíkustu þjóðernum. Þau biðu í stundarf jórð- sagðist hafa sent skeyti til bróður síns í Þýzka-
ung áður en röðin kom að þeim; máfarnir landi, svo að það ætti allt að vera klappað og
görguðu í kringum þau, verðurbarðir menn í klárt“.
bláum peysum virtu þau fyrir sér og ungar „Dóttur yðar lilýtur að hafa brugðið í brún,
stúlkur í baðmullarkjólum tóku myndir. þegar hópurinn .kom“, sagði ég.
Loks klifruðu þau upp stigann og samein- Hann hló. „Það má vel vera. Eg sendi henni
uðust öðrum flóttamönnum á fiskitorginu. skejdi og spurði hvort hún vildi fá þau og hún
Howard var enn klæddur lörfum, órakaður og svaraði því játandi. Þeim er óhætt hjá henni.
öi-þreyttur. Bömin þyrptust kringum liann, Costelló virðist vera búinn að setja allt á annan
svöng og úrvinda af þreytu. endann fyrir þau. Hann er að byggja sundlaug
Virkjamikill ikvenmaður, klæddur búningi og eiýlt bátáskýli fyrir báta handa þeim. Ég
hjúkrunarkvenna, leiddi þau að bekk. „Setjist býst við að þeim líði vel þar“.
þarna“, sagði hún á mjög lélegri frönsku. Við gengum niður stigann í gi-árri morgun-
„Bráðum kemur röðin að ykkur“. skímunni og skildum í anddyrinu. Hann fór
Howard lét fallast niður á bekkinn og sat út á undan mér; ég dokaði við til að spyrja
þar eins og í dvala, lémagna af þreytu. Tvisv- næturvörðinn um skemmdir á húsinu. Hann
ar sinnum komu til hans einkennisklæddar kon- sagði að eldsprengja hefði lent á þakinu, en
ur og spurðu spurninga og hann svaraði þeim Emest hefði tekizt að slökkva hana. Hann
í leiðslu. Hálftíma seinna kom ung stúlka með »agði að gas- og vatnsleiðslur hefðu eyðilagzt
te til þeirra og þau tóku feginshendi við því. en rafmagnsleiðslumar væm óskemmdar.
Gamli maðurinn hresstist við teið og hann % geispaði. „Ég sat alla nóttina í reyksaln-
fór að veita umhverfinu meiri athygli. Hann um og spjallaði við herra Howard“, sagði ég.
heyrði þægilega rödd enskrar konu: Maðurinn kinkaði kolii. „Ég leit inn nokkrum
„Og svo hópurinn þarna, frú Dysoh. Öll þessi sinnum og sá að þið voruð að tala saman“,
börn með mönnunum tveimur“. sagði hann. ,,Ég sagði einmitt við þjóninn, að
„Af hvaða þjóðemi em þau ?“ Það væri ágætt að þér væmð að tala við hann.
„Þetta virðist allsundurleitur hópur. Eitt er Hann hefur elzt afarmikið upp á síðkastið“.
allra snotrasta telpa sem talar þýzku". »Ja“. sagði ég. „Ég geri ráð fyrir því“.
„Veslingurinn litli. „Hún hlýtur að vera »Hann fór í langt sumarleyfi fyrir einum eða
austurrísk". tveimur mánuðum", sagði næturvörðurinn. „En
Önnur rödd sagði: „Sum börnin eru ensk“. e° efast um að liann hafi haft gott af því
Alls konar upphrópanir kváðu við. „Ég hafði forðalagi".
ekki hugmynd um það. En þau eru svo hræði- fór út og það marraði í glerbrotunum
lega útlítandi. „Hafið þið séð blessaða litlu koll- lin<ln' skónum mínum.
ana á þeim? Almáttugur, þau eru lúsug livert
eitt einasta“. Það varð dálítil þögn meðan kon-
urnar sporðrenndu þessari hneykslanlegu stað-
reynd. „Og þessi hryllilegi karl — hvers vegna
skyldu þau vera á hans vegum?“
Gamli maðurinn lokaði augunum og brosti
með sjálfum sér. Þetta var það England, sem
hann þekkti og skildi. Þetta var friður.
TÖLFTI KAFLI
Síðasta sprengjan var fallin, hætt var að
skjóta; eldsbjarminn í austri var daufari. Svo
heyrðist merkið um að allt væri um garð geng-
ið, tilbreytingarlaust gól úr öllum borgarhlut-
um.
Við risum stirðlega upp úr stólunum. Ég
gekk yfir að stóra glugganum í hinum enda
herbergisins, dró gluggatjöldin frá og opnaði
hlerana. Glerið úr rúðunum hrundi glamrandi
niður á gólfteppið; hressandi gola blés inn til
okkar og bar með sér ramma brunalykt.
Niðri á götunni voru þreytulegir menn í regn-
kápum, gúmmístígvélum og með hjálm á höfði
að bjástra við véldælu. Það heyrðist glamur eins
og þúsund glerljósakrónur væru að brotna, þeg-
ar menn í húsinu á móti brutu það sem eftir
var aD gleri og glerbrotunum rigndi niður á
gangstéttirnar.
Kaldur, gráleitur bjarmi var að færast yfir
Lundúnaborg. I>að var dálítil rigning.
Ég sneri mér frá glugganum. „Gátuð þér
komið þeim öllum til Bandaríkjanna ?“ spurði
ég.
Endir.

MJL.
Eysteinn dómo.ri sat í forsæti í dómsa’num,
Það var skaðabótamál á döfinni, og fór fram
svofellt samtal milli málf'ytjanda og vitnis:
Sáuð þér vitnið slegið niður?
Hver, ég?
Já, þér.
Nei, ekki ég.
Sáuð þér yfirleitt verjandann?
Hver, ég?
Já, þér,
Nei.
Ilversvegna eruð þér þá hér?
Hver, ég?
íá, þér.
Til að sjá réttlætið framið.
Af hverjum, inér? spurði þá Eysteinn dómari.
Hundurihn ntlnn fékk fy.rstu verðlaun á katta-
sýnmgunni.
JTvernig má það vera?
Hann át köttinn.
Hann var að segja prestinum sínum að hann
hefði „öðlazt trú“.
Það er gott, bróðir, sagöi presturinn, og ertu
þá ha’ttur að syndga?
Já, sem betur fer, steinhættur?
Og hefurðu fyrirgefið skuldunautum þínum?
Nei, prestur sæll, þetta heyrir ekki undir
trúmál, þetta eru viðskiptamál, sagði þá sá
frelsaði.
Innbrotsþjófurinn: Veilu viðbúinn dauða þinum
, — ég skjd þig.
Fórnar' runbið: Hversvegna ?
Þjófurlnn: Ég hef heitið að skjóta hvern ríiann
sem líkist mér.
Fórnariambið: Er ég likur þér?
Þjófurinn: Já.
Fórnarlambið: Skjóttu þá.
J