Þjóðviljinn - 06.06.1953, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 06.06.1953, Blaðsíða 6
6) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 6. júní 1953 •4 lllÓiiyiUINN Útgfcíapdl: Sameinlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. Rítstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson. Frétíastjórl: Jón Bjarnason. Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð- mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson. Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. Bitstjórn, afgreið'sla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig. 1». — Símí 7500 (3 línur). Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17 annars staðar á landinu. — Lausasöiuverð 1 kr. eintakið. Prentsmiðja Þjóðviljane h.f. Ósigrar Bandaríkjahers Nú komast margir þannig að orði að kosningar á Islandi þyrftu að vera árlega og helzt oft á ári; þá myndu stjórnar- völdin loks taka eitthvert tillit til vilja almennings og uppræta hneyksli sín. Fyrir nokli.ru skýrði 1‘jóðviljinn einn blaða frá ofbeldi banda- rísku herJögreglunnar á Iíeflavíkurflugvelli gegn íslenzku lög- regiunni og íslcnzkum verkamöönnum. Næsta dag var yfirmaður herlögreglunnar settur frá störfum. Undanfarið hefur Þjóðviljinn rakið leyfislausan yfirgang bandaríska hersins á landi bænda á yatnsleysuströnd, Inernig þeir hafa rænt laudi með gðstoð íslenzkra stjornarvalda og hafið þar skotæfingar. S. 1. sunnuciag skýrði Þjóðviljinn einn blaða frá hinum eiuörffu og sögulegu mótmælum bændanna. Næsta dag dró herinn sig til baka af svæði því sem hann hafðí rænt og hætti þar skotæfingum smum. S. 1. miðvikudag skýrði Þjóffviljinn einn blaða frá því að enn hefði kontið til sögulegra átaka milli bandarísku lierlögregl- ■unnar og íslenzkrar lögreglu, og hefðu Bandaríkjamennirnir hót- að aff beita hlöðnum byssum sínum í þeim átökum. Næsta dag gerast þau tíðindi að bandaríska. herlögr.eglan er afvopnuð. Þannig bíður bandariski ht-rinn einn stórósigurinn á fætur öðrum — vegna þess að kosningar eru framundati og hernáms- flðkkarnir og yfirboðarar þeirra þora ekki annað. En það er mælt að Bandaríkjamennirnir fari ekkert dult með það að þeir hyggi á grimmilegar hefndir að afloknum kosningum — ef þær ganga að óskum. Víst er gott að kosningar eru framundan, og ekki sakaði þótt þær væru árlega eða. oft á ári. En þær eru aðeins á fjögurra ára fresti samkvæmt stjórnarskvánni, og hemámsflokkarnir harma það sízt. Hins vegar sjá kjósendur nú á eftirminnilegri hátt en nokkru sinni fyrr hvert vald þeim er gefið 28. júní í sumar. Verði það vald hagnýtt á rétian hátt á kjördag mun bandaríski lierinn lialda áfram að bíða ósigur að afloknum kosningum. Vísvitandi óbappamenn Blað Bergs Sigurbjörnssonar, Frjáls þjóð, er nú að mestu hætt að minnast á hemámið, að því undanskildu að það prentar upp þær fregnir Þjóðviljans sem mesta athygli hafa vakið. 1 staðinn er hvert blað að mestu látið fjalla um Sósialistaflokk- inn, og í gær birtist þar feitletruð forustugrein þar sem Bergur ber sig mjög upp undan því að sósíalistar hafi ekki sýnt svo- nefndum Þjóðvarnarflokki tiihlýðilega kurteisi. Þessi kvörtun er mjög ómakleg. Þegar er Þjóðvarnarflokkur- inn hafði verið stofnaður skrifaði miðstjórn Sósíalistaflokksins honum bréf og lagði til að flokkarnir ræddust við um það hvern- ig bezt yrði hagað kosningabaráttunni í sumar þannig að stvrkui' andstæðinga hernámsins yrði sem mestur. Þjóðvarnar- flokkurinn neitaði þverlega þessari tillögu og sannaði þannig á augljósasta. llátt að tilgangur hans var ekki að sameina gegn hemáminu, heldur að sundra í þágu hemámsflokkanna. Framboðin hafa síðan sýnt .það sama. Þjóðvarnarflokkurinn leitast við að bjóða fram hvarvetna þar sem andstæðingar her- rámsing liafa möguleika á að vinna stóra sigra. Hann reynir að köma í veg fyrir að Gunnar M. Magnúss, forustumaður and- spyrnuhreyfingarinnar gegn her í landi, nái þingsæti í Reykja- vík. Hann býður fram gegn Finnboga Rúti Valdimarssyni til þess að gera aðstöðu Ölafs Thors og Guðmundar hernámsstjóra sem bezta. Eq hann lætur sér ekki til hugar koma að bjóða fram gegn þeim sem herfilegast liafa svikið málstað Islendinga, eins og Hannibai Valdimarssyni. Þessar staðreyndir eru augljós sönnun þess að Bergur Sig- urbjörnsson og félagar hans eru vísvitandi óhappamenn, og þeim hefur sannarlega verið sýnd mun meiri kurteisi én þeir verð'skulda. Hernaðarstefna og óstjórn valda öngþveitl í Frakklcmdi Stjómarkreppan í Frakklandi, sú átjánda á þeim átta ár- um, sem liðin eru frá lokum heimsstyrjaldarinnar síðari, hef- ur nú staðið á þriðju viku og iausn á henni eygir enginn. Sósíaldemókratinn Moliet og Deitheim, einn af foringjuna flokks þess, sem kenndi sig við de Gaulle hershöfðingja en hann hefur nú afneitað, höfn- uðu báðir beiðni Auriols forseta um að þeir reyndu stjórnar- myndun. íhaldsmaðurinn Reyn- aud, sá sem var forsætisráð- herra Frakklands ósigursvorið 1940, tók að sér að reyna stjórn- armyndun en þingið hafnaði honum er hann krafðist þess að stjórnarskránni yrði breytt áður en hann setti saman ráðuneyti. í fyrrakvöld hafnaði þingið svo fjórða forsætisráð- herraefn.inu í þessari kreppu, Mendés-Rrance úr róttæka flokknum. Vantaði hann stuðn- ing þrettán þingmanna til að fá fylgj þess hreina meiri- hluta þingheims, 314 þin.g- manna, sem tilskilið er í stjórnarskrá Frakklands. H.ef- ur Auriol nú beðið Bidault, foringja kaþólska . ílokk^ins MRP að spreyta sig á því að koma sam:an ráðuuej'ti. Ríkisstjórn René Mayers beið ósigur á þingi þegar hann krafðist umboðs þess til að skera niður útgjaldaheimildir á fjár- lögum með tilskipunum án þess að þurfa að bera þær undir þingmenn. Sú atkvæðagreiðsla var þó aðeins tilefni þingmanna til að steypa stjórninni, orsak- irnar til stjórnarkreppunnar liggja dýpra. Mayer féll sama daginn og kunnugt varð að á- kveðið hefði verið að forsætis- ráðherrar Frakklands og Bret- lands og forseti Bandaríkjanna I’aul Reynaud ættu fund með sér til að ráða ráðum sínum um alþjóðamál og fyrst og fremst að reyna að jafna þann ágreining milli stjórna Vesturveldanna, sem stöðugt hefur ágerzt síðustu mánuði. Talið er í París að það hafi ráðið mestu um fall Mavers að þingmenn hafi .ekki treyst honum til að koma fram fyrir Frakkiands hönd á þess- ari ráðstefnu. l^nginn vafi leikur að minnsta kosti á því, að utanríkís- málin hefur borið hæst í þeim viðræðum, sem farið hafa fram um myndun riýrr.ar stjómar. Skýrt hefur verið frá því að viðræður Auriols forseta og forsætisráðherraefnanna Ren- auds og Mendés-France hafi að mestu snúizt um afstöðu þá, ÍEriend tíðindi sem Frökkum beri að taka á Bermúdaráðstefnunni, sem nú hefur verið frestað um hálfan mánuð vegna stjórnarkreppunn- ar í Frakklandi. Þegar Ren- aud krafðist þess að stjórnar- skránni yrði breytt þanni.g að þingrof fylgdi af sjálfu sér ef frönsk ríkisstjórn félli áður en þrjú misseri væru liðin frá valdatöku hennar, rökstuddi h.ann þá kröfu með því að hann léti það ekki um sig spyrj- ast að fara til Bermúda að ræða við. forystumenn Bretlands og Bandaríkjárina við þær aðstæð- ur að þeir hlytu stöðu.gt að Vel’a að spyrja siálf.a s.ig, hvort sá sem við þá talaði ú nafni Frakklands yrði við völd.eftir hálfan mánuð. Nýjar leiðir í utanríkismálun- um voru kjarni þeirrar stefnu, sem Mendés-France boð- aði franska þinginu að hann myndi fylgja ef í hans hlut félli að mynda stjórn. Viður- kennt er að Mendés-Franc e er einhver snjallasti hagfræðing- ur frönsku borgaraflokkanna og hann hefur árum saman hamrað á því að utanríkis- stefna sú, sem hver ríkisstjórn- in af annarri hefur fylgt, sé óraunhæf og immi ríða Frakk- landi á slig ef ekk[ sé að ge.rt í tíma. Hann hefur látlaust hamrað á því að herkostnaður- inn ,í styrjöldinni í Indó Kína og kostnaðurinn af hervæðingu Frakklands i Evrópu sé þyugri byrði en svo að Frakkland fái undir henni risið. En Mend- és-France er ósammála því úr- ræði undanfarandí ríkisstjórna að Frakkland greiði hallánn af óbærilegum herkostnaði með dollarastyrkjum frá Banda- ríkjunum. Hans ráð er það að Frakkland sníði sér stakk eft- ir vexti á hernaðarsviðinu, ger- ist með því óháð bandarísku gjafafé og taki upp sjálfstæð- ari stefnu á alþjóðavettvangi en rekin hefur verið um skeið. í stað þess að standa þar í mannfrekri og að því er virð- ist endalausri styrjöld. Jafn- fr.amt lýsti hann því yfir að ef í hans hlut kæm .að sitja Ber- múdafundinn myndi hann skýra Eisenhower Bandaríkjaforseta hreinskilnislega frá þeim ugg, sem grípi flesta Fr.akka þegar þeim verði hugsað til stofriun- ar Vestur-Evrópuhers með þýzkri þátttöku. Sá uggur er svo ríkur, að þó'tt ár sé liðið síðan samninganrlr um Vest- ur-Evrópuher voru undirritað- ir að frumkvæði franskrar rík- isstjórnar, liggja þeir enn í. salti hjá utanríkismálanefnd franska þingsins og ekkert bendir til að þeir verði teknir til afgreiðslu í náinni framtíð. Loks lýsti Mendés-France yfir fullum stuðningi við tillögu Winston Churchills um fundi forystumamia Vesturveldanna, og Sovétríkjanna sem allra fyrst. Stjórnarstefna þessi fékk fylgíL 301 þingmanns á franska. þinginu. Sósíaldemókratar, rót- tækir og hluti kaþólska flokks- Georges Biðault ins og mar.gir gauliistanna fyrr- verandi .greiddu atkvæði með því að veita Mendés-France- umboð til stjórnarmyndunar. Kommúnistar greiddu atkvæðii á móti þar seni forsætisráð- herraefnið hafði erngar ráðstaf- anir boðað til að bæta óviðun- andi kjör franskrar alþýðu og lýst yfir hollustu við A-banda- lagsstefnuna enda þótt hann sýndi fram á þaö með glöggum rökum að afleiðingar hennar væru að koma Frakklandi á kaldan klaka og héti því að draga úr óheíllavænlegum á- hrifum þeirra. Hjá sátu við at- kvæðagreiðsluna íhaldsmenn, hægri armur kaþólska flokks- ins og sumir gaullistar. Þeir bera mesta ábyrgð á því öng- þveiti, sem Mendés-France lýsti, hafa lengi stjórnað utan- ríkismálunum og stríðsrekstr-^ inum í Indó Kína, og geðjaðist allt annað 1 en vel að því að- heyr.a lýst skaðvænlegum af- leiðingum verka sinna. Bid- ault, einn úr þessum hópi og utanríkisráðherra í íráfarandi, stjórn, reynir nú stjórnarmynd- un. ft er því haklið fr.am að stöðugar stjórnarkreppur í Frakklandi og eilíft öngþveiti í frönskum fjármálum eigi rót sína að rekja til þess hve stjórnmálaflokkar í Frakklandi séu margir. Þetta er hreinasta firra eins og sjá má af saman- ■ burði við lönd eihs og Holland og Danmörku, þar sem sam- steypustjórnir margra flokka . eða minnihlutastjómir ein- st,akr,a flokka hafa setið ár.úm’* saman. Frakkland er. frjósamt Framháld á il. siðu. M' endés-France vill hefja frið- arsamninga við sjálfstæðis- hreyfingu iandsbúa í Indó-Kína

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.