Þjóðviljinn - 06.06.1953, Blaðsíða 11

Laugardagur 6. júní 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Glæpamenzi í New York-höin
Framhald af 7. síðu.
sinni köku jafn rækilega og
rogast með gróðann bak og
fyrir, auk tangarhaldsins á
verkamönnunum, — hvernig
getur þá komið til annarra
eias stórverkfalla og áttu sér
stað við upp- og útskipunar-
vinnu í 25 daga samfleytt í
okt—nóv. 1650?
Því er til að svara, að þetta
víðtæka liafnarverkfall var
„villt“ verlcfall, rétt e;nS og
öll verkföll hafa verið við
New York-höfn í mannaminn-
um. Því var ekki einungis
beint gegn vinniiveitendum,
heldur einnig gegn sambandi
liafnarverkamanna sjáifra,
sambaadi, er þeim þótti ekki
verðugt til að kallast félag
þeirra. I þeirra augum er það
ekki annað en glæpamanna-
klíka, sem þeir eru af il’um
örlögum neyddir til að hlýða
og auk þess að sjá fyrir fjár-
hagslega. „Allt það, sem við
höfum frá upphafi unnið á,
höfum við unnið á með villt-
um verkföllum," segir gam-
all hafnarverkamaður, sem
reynt hefur sitt af hvt-rju.
„Við gerðum verkfall 1945
og fengum borguð fríin. Við
gerðum verkfall 1947 og kom-
um á stofn -styrktarsjóði. Við
gerðum verkfall 1948 og Eeng-
um eftirlaunaréttindi. En í
öll skiptin stóð félag okkar
með vinnuveitendunum, og
alltaf gerðum við verkföll í
óþökk félagsins. Gerum við
ekki verkfall, komum við
engu í kring. Að minnsta
kosti er ekkert upp úr félag-
inu að hafa!“
En úr því að fulltrúar
verkamanna sjálfra eru blóð-
sugur á þeim, því láta þeir
slíkt viðgangast ? Hversvegna
kjósa þeir ekki nýja fulltrúa
og nýja stjórnendur á næsta
aðalfuadi? Því losa þeir sig
ekki við þessa afbrotamenn
fyrir fullt og allt, sem seil-
ast eftir smáum launum
þeirra í eiginhagsmunaskyni
eins og þeir frekast geta ?
Slíkt er óhemju erfitt, því að
glæpamennirnir, sem ráða yfir
samtökum hafnarverkamann-
anna, hafa árum saman full-
komnað sérstakt ,,kerfi“ sér
til tryggingar, og því verður
ekki haggað í bráð. Það er
— eins og Ameríkumenn
mjmdu orða það — saumað
saman í báða enda.
í fyrsta lagi er ekki með
öllu hættulaust fyrir einstakl-
inginn að láta óánægju sína
í ljós og gera tilraun til að
hvetja félaga sína til dáða.
Sé einhver, er sýnir minnsta
vott um óánægju, verður
hann af ráðnum hug látinn
eiga sig af þeim, sem miðlar
vinnunni dag hvern fimm
mínútum fyrir átta. Og þá
tjóar ekki lengur að hafa
tannstöngla bak við eyrun.
Og ekki tjóar heldur að leita
til annaira, ráðningarmanna á
bryggjuaum. Þeim hefir verið
gert aðvart.
Eins og áður hefur verið
sagt, óttast sumir verkamann-
ánna ýmist lögregluna eða inn-
flytjendayfirvöldin. Einkum
þeir hafa-sína ástæðu fyrir því
að hafa sig hæga. Því að ella
líða ekki margir dagar þangað
til yfirvöldin liafa komizt á
snoðir um það, hverjir þeir
eru og hvar þeir séu.
Ea sé nú um að ræða veru-
lega athafnasaman og baráttu-
fúsan mann, sem stendur fast
á rétti sínum og annarra, er
hægt að grípa til róttækari ráo-
stafana. Skeð getur, að þánnig
maður „lendi í steypunni“. Sem_
sagt, einn góðan veðurdag
hverfur hann, og enginn heyr-
ir neitt frá honum meir. Eng-
inn vei.t með vissu, hvað um
hann hefur orðið, og frá þeirri
stundu finnst hvorki tangur af
honum né tötur.
Niðri við höfnina vita menn
þó, hvað komið hefur fyrir.
Lögreglan veit eianig, að von-
laust er að leita hans. En skeð
getur, að maður, sem lendir í
rafmagnsstólnum, hafi yfir
játningar á tíu morðum fram
yfir það sem hann framdi. Sök-
um þess arna hafa yfirvöldin
komizt á snoðir um aðferð þá,
sem undirheimar stórborgar-
innar nota við að halda fórn-
ardýrum sínum í skefjum: hinn
horfni hefur eitthvert kvöldið
verið sleginn niður af hóp;
glæpamanna, gegn ríflegri
borgun hafa þeir brytjað lík
hans niður í tunnu, hellt sem-
enti utan með, og eftir að
sementsteypan hefur harðnað
hafa þeir varpað tunnunni með
innihaldinu út í djúpt vatn, þar
sem hún finnst aldrei.
Slíkt og þvílíkt er fjarri því
að vera sjaldgæft. Frank S.
Hogan lögfræðingur hefur látið
svo um rnælt, að þarna eigi sér
stað fleiri morð en á nokkrum
öðrum stað í heiminum af
samsvarandi stærð En hvernig
er hægt að saana það?
Frá fræðilegu sjónarmiði
gætu verkamenn að sjálfsögðu
bundið endi á alla þessa glæpa-
stjórn með því að kjósa nýja
og betri fulltrúa og stjórnend-
ur á aðalfundi. En framkvæmd
þessa er ógjörningur. Því að
glæpamenn, sem náð hafa
stjórninnii í sínar hendur, halda
fundi með alveg sérkennilegu
sniði. Þegar samþykkja þurfti
tillögu, sem var mjög óvinsæl
meðal verkamanna í Staten-ey
fyrrir ári, boðaði sambandið til
almenns félagsfundar. Hann
fór fram í húsnæði þar sem
ekki var rúm fyrir meira en
helming þeirra, sem komu, og
menn stóðu í þéttum hnapp
eins og síld í tunnu. Fulltrúi
stjórnarinnar las tillöguna draf-
andi röddu. Síðan mælti hann:
„Þeir, sem samþykkir eru,
standi. Hinir, sem á móti eru,
sétjist“. Þaraa var ekkert
pláss til að setjast. Enda lýsti
ræðumaður yfir því, að tillag-
an væri samþykkt einróma.
Ennþá öruggari aðferð fyrir
stjórnina er náttúrlega að
halda yfirleitt ekki fundi. Að-
ferð þessi er líka notuð mjög
mikið. Deild nr. 1181 hefur
til dæmis eklci haldið fund í
28 ár. Svo. að ekki er að furða,
þðtt stjórnendur hennar og
fulltrúar hafi haldið stöðum
sínum.
Og hvers konar trúnaðar-
mena eru þetta svo? Hér eru
nokkur dæmi: Vinnumiðlarinn
við 84. hafnargarð, Danny St.
John, hefur verið handtekinn
nítján sinnum, þ. á. m. þrisvar
grunaður um morð. Starfs-
bróður hans frá 88. bryggju
Toddy O’Rourke, hefur tvisvar
verið refsað fyrir þjófnað. Enn
einn af sama sauðahúsinu, Ed
tekinn 13 sinnum og tekið út
langvarandi fangelsisrefsingu í
Sing Sing. En það er engin
hindrun í vegi hans til að vera
áfram vinnumiðlari. Það hefur
hann verið allt frá 1937.
“Skýring þess, að aðrir eins
fyrsta flokks glæpamenn
sleppa næstum í hvert sinn sem
þeir eru handteknir, er sú, að
öll ,,ströndin“ er ágætlega
skipulögð af þeirra hálfu. Sam-
tök hafnarverkamanna er vel
sltipulögð stoíaun í mörgum
deildum, og 500—10001
menn í hverri deild. Sérhver
þessara deilda hefur urnráð yf-
ir 1—9 bryggjum eða hafnar-
görðum, og á hverjum slíkum
stað er sérstakur vinnumiðlari.
— Öllum starfsmönnum,
vinnumiðlurum, deildarformönn
um, gjaldkerum og öðrum, er
stjórnað harðri hendi af for-
manni samtakanna, Joseph P.
Ryan. Hann er kosiein til ævi-
langrar formennsku og hefur
verið einræðisherra á samtök-
unum í 25 ár.
Hann hefur haft vit á að
tryggja aðstöðu sína með
stjórnmálalegum álirifum og er
orðinn mikils megandi í ýms-
um pólitískum málefnum stór-
borgarinnar, En sjálfir stjórn-
málamennirnir eru svo aftur
dauðhræddir við þann mann,
sem hefur á valdi sínu svæsn-
ustu glæpamenn hafnarhverf-
anna..
Joseph P. Ryan er maður
sem gæti verið hugarsmíð
skálds. Hið ytra er hann hinn
friðsamasti oddborgari sem
hugsazt getur. Hann er .hreyk-
inn af því að neyta hvorki tó-
baks né áfengis- og blóta ekki.
Hann er umhyggjusamur fjöl-
skyldufaðir, og þar eð hann er
heittrúaður kaþóliki lætur hann
sjaldan undir höfuð leggjast
að vera viðstaddur morgun-
guðsþjónustu. Hann umgengst
æðstu menn stjórnmálanna,
blaðanna og kauphallanna. En
hanp hefur tvö andlit. Þetta
vita allir, þótt enginn fái við
það ráðið, því hann hefur dul-
búið sig svo rækilega, að eng-
inn getur komið með beinar
sannanir gegn honum.
Því stofna þá ekki verka-
mennirnir nýtt stéttarfélag ó-
háð þessum skuggalega Ryan?
Það hefur svosem verið
reynt. En það er ekki auðvelt
verk. Eins og ástandið er í
New York-höfn, eru raunveru-
lega engin tök á því að mynda
ný stéttarsamtök, nema því að-
eins, að einhver af mönnum
Ryans sjálfs brjótist undan
valdi lians og lýsi sig óháðan
herra sínum og meisíara. —
Þá gæti náttúrlega skapazt á-
stand þar sem tvö stéttarfélög
keppa um meðlimafjölda, og
slíkt gæti orðið jákvæð þróun
fyrir verkamennina. Ea ef
uppreisnarforinginn fer nú aft-
ur í lirossakaup við Ryan, á
hverjum ætli það myndi bitna
öðrum en verkamönnunum ?
Slíkt ástand skapaðist síðast-
liðið vor eftir átta vikna deilu
milli Ryans og undirmanas hans
í ‘Brooklyn-hverfinu, Anthony
Anastasia, Tough Tony (eða
„Erfiöa-Tona“). Anastasia boð-
aði til fjöldafundar. 2000 hafn-
arverkamenn komu og stofn-
settu svokallaða „óháða nefnd
hafnarverkamaima í Brooklyn".
Nefnd þessi staðfesti samþykkt
bótakröfur, sem binda skyldu
endi á notkun stéttasamtak-
anna á verkamönnunum og
tryggja sérhverjum félaga rétt-
inn til að hafa áhrif á störf
samtakanna og lýðræðislega
stjórn. Ef að Ryan léti ekki
undan þessum kröfum,s myndi
nefndin gangast fyrir stofnur.
nýs sambands hafnarverka-
manna.
En Ryan lét ekki undan. Þess
í stað stofnaði hann til sam-
keppnisfundar strax daginn eft-
ir, þar sem einnig hann kom
fram með sínar tillögur til end-
urbóta. Þær voru þess efnis að
afnema skattakerfið, urn frá-
vikningu lánaprangaranna, upp-
rætingu þjófnaðar á vörunum
og um það að taka upp lýð-
ræðislegar venjur í stjórn sam-
takanna.
Þetta leit allt mjög glæsilega
út í augum verkamannanna, því
að báðir aðilar virtust svo inni-
lega sammála.
En dýrðin stóð ekki lengur
en tíu daga. Þá kom allt í einu
yfirlýsing bæði frá Ryan og
Anastasia, að öllum „misskiln-
ingi“ hefði verið rutt úr vegi.
AnaStásia viðurkenndi Ryan
sem æðsta stjómanda sinn, og
nýja nefndin var viðurkennd
sem aukadeild samtakanna með
sérstöku hlutverki, því ■— að
berjast gegn kommúnismanum!
„Endurbætur" héyrðust ekki
nefndar meir. Þær voru skráð-
ar á yfirborð vatnsins í höfn-
inni.
EiidiiFÍBætiflr
Framhald af 5. síðu
.í
rannsaka' 'áhrif ártkstranna á
þær. Brúðuhausarnir, sem eru
úr plasti, eru látnir rekast á
mælaborð, framrúðu, dyrarúð-
ur, dyrastafi, stýrishjó] og þak.
Rannsakað er hvaða halli á
framruðu valdi minnstri slvsa-
hættu en torveldi þó ekki bíl-
stjóranum að sjá út. -
Mikilvægt er að komast að
því hvernig hægt er að koma
í veg fyrir að bíldyr opnist af
sjálfu sér við árekstur en þó
sé tryggt að auðvelt sé að opna
þær. Leitað er áð þeim efnum
í innanbúnað bíla, sem mest
láta undan við viðkomu. At-
hugað er hvað þarf að gera til
að hindra að bílar leggist sam-
an við að velta og hvernig
hægt er að gera bílana stöð-
ugri svo að minni hætta sé á
að þeir velti.
Erlend tíðindi
Framh. af 6. síðu.
og auðugt land, sem gerspillt
borgarastétt hefur stjómað
með þeim árangri að ríkis-
gjaldþrot er þar stöðugt yfir-
vofandi. Blóði og fé er fómað
til að verja gróðaaðstöðu
franskra stórfyrirtækja í Indó
Kína, sem launa fyrir sig með
gjaldeyrisbraski, sem talið er
að hafi kostað franska ríkis-
sjóðinn 22 milljónir króna á
degí hverjum. Fjársöfnun með
öllum ráðum, ólö'glegum jafnt
og löglegum, er leiðarstjarna
frönsku borgarastéttarinnar.
- Smáborgarinn franski er vak-‘
inn og sofinn við að nurla sér
saman nokkrum gullpeningum
í so.kk eða sænigurhorn., Skatt-
svik er sú list, sem hæst er
metin í þessu landi listanna
og það er opinberlega játað að
atvinnurekendur og stórbænd-
ur Frakklands megi heita
skattfrjálsir. Verkamenn og
annað launafólk er plokkað
með stöðugri verðbólgu og neL
sköttum., Fjármálaspilling og
mútuþai^ni grefur um sig með-
,al borgaraflokkanna og sósíal-.
demókrata, einn af forsætisráð-
herrum eftirstríðsáranna, sósí-
aldemókratinn Ramadier, hef-
ur orðið að drag.a sig út úr
stjórnmálum vegna þess að
það kom á daginn að hann var
bendlaður við hneykslismál.
Franska borgarastéttin hefur
ekkert breytzt síðan hún barð-
ist gegn þjóðfélagsumbótum.
alþýðufylkingarinnar fyrir
heimsstyrjöldina síðari undir
kjörorðinu: Heldur Hitler en
Blum og Thorez! Rotið og rang-.
látt þjóðskipulag sem h.aldið er
upp; með valdbeitingu og er-
lendu mútufé er undirrót öng-
þveitisins í Frakklandi.
M. T. Ó.
MoGrath. hefiu- verið hand- Um margar og miklar éndur-
tJTBREIÐIÐ
ÞJÓÐVIEJANN
Heimilisþátfuiinn
Framhald af 10. síðu.
þarf alltaf að þvo út af fyrir
sig. Efnið tekur auðveldlega
við lit, og ef það er þvegið
með kremlitum undirfötum eða
sokkum, kemur strax ljótur
blær á hvíta litinn. En ef ó-
happið hefur þegar gerzt er
hægt að bjarga málinu við með
því að þvo flíkina hvað eftir
annað í vólgu sápuvatni. Því
nær alltaf er hægt að ná gráa
blænum af flíkinni, en varizt
að hengja hana út í sterkt sól-
skin til þess að hún hvítni. Ef
til vill hverfur grái liturinn en
í staðinn verður flíkin gulleit.
Móöir okkar,
Þorbjjözg 6uðmuuds«léffi7
andaöist aö Elliheimilj. Hafnarfjarðar fimmtudag-
inn 4. júní.
Jarðsett veröur frá Hafnarfjaröarkirkju laugar-
daginn 13. júní kl. 2 síðdegis.
Sigriin Sigurðsdóttir
Kristmn Sigurðsson
Bróðir okkar,
Hréan Siguésson,
sem andaöist þann 1. þ.m., verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 9. júní klukkan
3 eftir hádegi.
Systkihi hms látna
; yj::