Þjóðviljinn - 30.07.1953, Blaðsíða 4

4) — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagur 30. júlí 1953
Srezkir rafvirkjar krefjasi alþjéð
legrar verkalýðseiningar
F e r ð
f ó I k
Kaupið nestið til ferðalag-
anna hjá okkur — Við höíum
ávallt fyririiggjandi:
Alls konar nýlenduvö.rur
Grænmeti nýtt og niðursoðið
Kjötvörur niðursoðnar og nýjar
Ávexti nýja, niðursoðna og burrkaða
Gosdrykki
Sælgæti og tóbaksvörur í íjölbreyttu
úrvali.
Verzlið ávallt þar sem verðið
er iægst.
Matvörubyðir
Talið er aá ineira en helrn-
ingur þe@s herliðs, sem Frakk-
ar hafa til taks í Indókína
tafci j>átt í herleiðangrinum í
Annamfylki. Franska herstjórn-
in segir hann ganga að- ósk-
um, en gefur samt í skyn, að
meginhluti herliðs Vietminhs á
þessum slóðum muni hafa geng
ið her hennar úr greipum, ým-
ist sloppið úr umsátrinu eða
toúið ujii sig í neðanjarðarskýl-
nm, sem grafin hafa verið uhd-
anfama má.nuði og líkt er við
Á hinni árlegu stefnumark-
andi .ráðstefnu Brezka raf-
virkjasambandsins var eining-
arvilji verkalýðsins mjög áber-
andi. Hinum erléndu gesttim
ráðstefnunnar var fagnað ákaf-
lega. iMeðal þeirra voru Marcel
Paul, formaður franska raf-
virkjasambandsins .og hetja úr
andspyrnuhreyfingunni, 3 kín-
verskir raTvirkjar, þar á meða.
formaður sambandsins Chiang
Tsan-ming og Solly Saehs
verkalýðsleiðtogi frá Suður-
Afríku, nú ofsóttur af fasista-
stjóm Malans.
Svohljóðandi ályktun vaf
samþykkt með öllum atkvæðum
gegn aðeins einu:
„Sökum vaxandi öryggisleysis
og síaukinna árása á lifskjör
verkalýðssamtakanna í ýmsum
löndum, bæði af hendi stjórnar-
valda og atvinnurekenda, sér
ráðstefnan ástæðu til að endur-
taka áskorun sína frá ráðstefn-
unni 1952, er skoraði á alÞjóða-
samböndin, I.C-F-T.U. og W.F.
T.U. að efna til fundar með sér
í þeim tilgangi að ræða mögu-
leii'a og leiðir til sameiningar,
eða grundvöll að samvinnu um
sameiginleg hagsmunamál.
Ráðstefnan er þeirrar skoðun-
ar nð tími sé kominn til slíks
fundar sambandanna, og felur
framkvæmdanefndinni að beita
öllum áhrifum sínum til að
sannfæra T.U.C- (Breska verka-
lýðssambaridið) um naiíðsyn
slíks fundar með alþjóðasam-
böndunum.“
í framsöguræðu sinni fyrir
tillögunni sagði J. H. Smith
meðal annars:
„Ég minnist hinnar voldugu
ráðstefnu er*haldin var 1 Lond-
on 1944. Við áttum þá í striði á-
samt öðrum verkalýð, samein-
aðir í baráttunni gegn fasism-
anum. Fulltrúar verkalýðsins
frá ýmsum löndum voru þarna
saman komnir til iað gera áætl-
anir um stofnun virkilegs al-
þjóðasambands verkalýðsins, er
væri þess megnugt að færa
honum sigur yfir fasismanum
og skapa frið, verðugan þeirra
fórna er hann hafði orðið að
færa.
Alþjóðleg eining verkalýðs-
samtakanna getur þýtt endi
þeirra árása á öryggi verkalýðs-
ins er nú eiga sér stað víðsveg-
ar um auðvaldsheiminn. Hún
getur þýtt ósigur þeirra til-
rauna er .nú eru gerðar til að
skerða réttindi verkalýðsfélag-
anna, hún getur Þýtt hækkun
launa, en umfram allt getur
■slík eining komið í veg fyrir
áfortn þeirra er nú undirbúa
3. heimsstyrjöldina.
Gerum ráðstefnu vora að
rödd hrópandans er vekur
verkalýðinn til að binda endi á
kalda stríðið innan hinnar al-
þjóðlegu verkalýðshreyfingar,
réttum verkalýðnum um víða
veröld bróðurhönd til samein-
ingar fyrir betri lífskjörum og
friði. Sameinaðir stefnum við
til bjartnar og heillaríkrar
framtíðar, í heimi sósíalism-
■ans.“
vöiund&i-hús.
's--------—-----------------i—S---------'------------------------\
Undrin í Yesturberlín
1 grar skýrði Þjóðviljinn frá kraftaverkunum í Vest-
urberlín samkvæmt heimildum Morgunblaðsins, en þau
eru engu áhrifaminni en hi« sem um getur í heilagri
ritningu En undrin þar halda áfram. Morgunblaðið
skýrir svo frá í gær í einkaskeyti frá Berlín:
„Hver einstaklingur fékk 5 kg. matvælapakka, og er
gert ráð fyrir að um 130 þus. Austurþjóðverjar hafi
notið góðs af matvælagjöíunum í dag. Meðal þeirra
sem komið höfðu til að sæbja matvælapakka voru
nokkrir menn frá eyjunni Riigen, sem er í 300 kilómetra
fjarlægð frá Berlín, og aðrir komu frá þýzku hcruðunum
við landamæri Tékkóslóvakíu. Ivváðu þeir allir ferðina
hafa margborgað sig, þótt löng væri“.
300 kílómetra ferð fram og til baka með járnbraut
mun vart kosta minna en 200 kr. Þar með er kílóið
í gjafapakkanum komið upp í 40 kr. Auk þess þarf næt-
urgistingu í Berlín og mat meðan á ferðunum stendur,
og hafa pakkarnir varla enzt lengur en sem ferðanesti.
Þá ber að sjálfsögðu að reikna 'kaup fyrir tímann sem
ferðalagið tók. Samt þótti ferðin hafa „margborgað sig“,
og má af því sjá hversu sjaldséð matvæli eru orðin aust-
ur þar. Það er þó huggun að þótt menn hafi svona lítið
að bíta, virðast þeir hafa nóg að brenna, a.m.k. i
jámbrautunum.
Sérstaka athygli mun veíkja frásögnin um það að
menn hafi komið að sækja pakka frá héruðunum við
landamæri Tékkóslóvakíu. Einmitt þar hafa íslenzku
Búkarestfararnir dvalizt undanfarna daga, eins og skýrt
er frá á öðrum stað í blaðinu. Er vart að efa að matar-
bögglamir hafa einmitt verið sóttir handa löndum okk-
ar, og verður fróðlegt að heyra frá þeim nánari fregnir
um það — séu þá Býkarestfaramir ekki búnir að
venja sig af því að borða eins og annað fólk austan-
tjalds.
L0NGUM hafa menn mænt von-
araugum til síldarinnar. Hún
átti að bjarga úr bágindunum,
•jeita aftur birtu og yl í hreysi
fátæks manns, gefa ungum
:nanni tækifæri til að mennta
síg, leyfa ungum elskendum að
stofna til hjúskapar. Blessuð
síldin. Já, ef það væri nú nóg
að segja blessuð síldin. Ef hún
kæmi þá og léti veiða sig. Þá
værum við ekki á flæðiskeri
staddir, íslendingar, þá hefðum
við litla afsökun fyrir að vera
‘betliþjóð. En því miður er þetta
ekki nóg. Engu er eins valt að
treysta og síldinni. Af því höfum
■við bitra reynslu. Ár eftir ár
hafa menn vonað að nú kæmi
hún, nú yrði síldarár, það færi
ekki hjá því. Aldrei fleiri en
brjú síldarleysisár hvert eftir
annað, sögðu menn. Óhætt er
Vv YOt- ipin in
Síldin — Vonir okkar — Vonbrigði okkar
að bóka það. Og menn hópuðust
norður til síldveiða, en komu
aftur slyppir og snauðir. Engin
síld. Hún hlaut að koma næst.
Það færi ekki hjá því, sögðu
menn. Næst hlaut hún að koma.
Og menn hópuðust norður til
síldveiða. Engin síld. Slyppir og
snauðir. Það er valt að trúa á
síldina. En einhverntíma hlýtur
hún að koma, sögðu menn. Og
nú litur síldarlega út sögðu þeir,
þegar síldveiðitíminn hófst- En
höfðu raunar sagt það áður. En
ejnhverntíma hlaut hún að
koma. Og menn hópuðust enn
norður vongóðir eins og fyrri
daginn. Engin síld. Vonbrigði og
skuldir. Og jiannig hefur þetta
haldið áfram og stjórnmála-
menn hafa sagt í ræðum: Það
■ hefur ekki verið hægt að fram-
kvæma þetta og þetta vegna
þess að síldin hefur brugðizt.
Já, þanriig fer þjóð, sem trúir
á síld. Það þarf sterka trú á
■ heppnina til að réisa afkomu
sína á jafndutlungafullu fyrir-
bæri og þessi glitrandi fiskur er,
þó að hann venji mjög komur
sínar upp að ströndum lands
okkar.
NÚ ERU menn enn komnir norður
til síldveiða og enn erum við að
vona að nú verði síldarár. Það
lítur nógu síldarlega út, ekki
vantar það. Búið er að salta 99
þúsund tunnur, segir útvarpið,
og 45 þúsund mál hafa farið í
bræðslu. Við reynum að gera
mikið úr þessu og segjum: Jú,
ætli það verði nú ekki síldar-
súmar? Við skeggræðum um
þetta fram og aftur, minnumst
á það þegar við hittumst á förn-
um vegi og nú er hann Thórólf
Smith að tala um það í útvarpið.
EINHVERSSTAÐAR las ég ur.-
daginn, að Siglufjörður væri nú
eins og í gamla daga, eins og- á
síldarsumrunum í gamla daga.
Vonandi er að þetta séu ekki
aðeins orðin tóm. Já, það væri
gaman að vera kominn norður
' og sjá hamaganginn í síldar-
fólkinu. Það kvað nú svolítið
ganga á þegar þær eru að salta
blessaðar. Og margar sögur eru
sagðar frá Siglufirði. Kiljan
skrifaði Sögu úr síldinni, ef ég
man rétt. Eitt af snildarverkum
sínum. Eg sé fyrir mér gömlu
konuna, sem ekki vildi hætta að
salta eða hvort hún var að
kverka. Jæja, margar sögur
hafa gerzt, sem ekki hafa verið
skrifaðar. Mörg ævintýri hafa
gezt. Margur beizkur bikar hef-
ur verið drukkinn.
EN MEÐAN verið er að veiða
síldina spyrjum við ekki um
sögur, heldur aðeins þetta:
Hvað hefur mikið veiðzt?