Þjóðviljinn - 11.09.1953, Blaðsíða 8

8) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 11. september 1953

Ho Chi Minh
JOSEPH STAROBÍN:
Viet-Nam sækir íram tii
ís og freísis
ÍÞRÓTTIR
RITSTJÓRl. FRlMANN HELGASON
imm ny
pyrnum
Knattspyrnuráð Reykjavíkur
mun hafa komið saman til
fundar s.l. miðvikudag og á-
kvað þá að haldin skyldu 5
kiiattspyrnumót nú um nœstu
helgar. Eru það mót i öllum
flokkum: meistarafl:, I. fl., II.
fl„ III. fl. og IV. fl.
Það er auðséð að þarna sitja
karlar sem ekki eru að tvínóna
við hlutina! Það lítur líka ali-
vel út fyrir að þeir sem eiga
nú að keppa og velja liðin fái
einhverjá vitneskju um þetta
stóra ,,plan“ a.m.k. kvöldið áð-
ur en allt á að byrja.
Þetta tókst honum vegna þess einhuga fylgis senmhann hafði
að baki sér, og gerði honum kleift að notfæra sér andstæðurnar
milli óvina hans. Um eitt skeið gengu leiðtogar lýðveldisins svo
langt, að þeir afhentu vietnamskum leppum Kúómintang sæti
á Þjóðfundunum og meira að segja ráðherrastöðu; og á úrslita-
stundu tókst Ho Chi Minh að gera samning við Frakka, 6. marz
1946, og viðurkenndi Frakkland lýðveldið Viet-Nam sem „sjálf-
stætt ríki með eigin stjórn, eiginn her og eigin stjórn efna-
hagsmála, í bandalagi Indókínaríkja og innan frönsku ríkisheild-
arinnar."
Afleiðing þessa samnings varð, að Kúómíntangherinn neyddist til
að fara úr landi. Hann kvað einnig á um næsta stig afstöðunnar
til Frakklands. Ekki skildu allir hinir yngri menn í röðum viet-
namskra þjóðernissinna nauðsynina á pólitík þeirri er Hó rak og
reyndiii trotskistarnir í Saigon og vietnamskir leppar Kúómín-
íangs að notfæra sér þá óánægju gegn leiðtogum Viet-Minh.
En samningur þessi þýddi stórsigur fyrir lýðveldið Viet-Nam.
Ho Chi Minh fór þetta vor til ráðstefnu í Fontainebleu sem
þjóðhöfðingi. Enda þótt hún færi út um þúfur og ekki yrði kom-l
izt lengra en að fá bráðabirgðasamkomulagið staðfest, tókst í för
þessari að vinrra stóran hluta frönsku þjóðarinnar til vináttu við
Viet-Nam, og mun sá árangur einstæður.
Þegar flotaforjngjar og hershöfðingjar de Gaulle tóku að grafa
undan því samkomulagi og réðust loks á Viet-Nam í Haiphong, í
nóvember 1946, og Hanoi, í desember sama ár, var hægt að hefja
baráttuna gegn frönsku nýlendukúgurunum við margfalt betri
skilyrði. Ho Chi Minh hafði alla ævi verið andstæðingur frönsku
nýlendustjórnarinnar, en hafði sýnt að hann gat samþykkt að
landið væri innan frönsku ríkisheildarinnar, svo framarlega að
fcrvígismenn Frakka efndu það sem þeir höfðu sjálfir heitið.
Fyrri hluta ársins 1947 bauð Hó Chi Minh hvað eftir annað
vopnahlé og yrði setzt að samningsborði skyldi samningurinn
frá því í marz 1946 lagður til grundvallar. Sósialistastjórnir Leon
Blums og Paul Ramadier svöruðu því ekki öðru en háði og spotti,
enda þótt landsþing flokks þeirra krefðist samninga. Frönsku
rikisstjórnirnar voru þá þegar orðnar ölvaðar af Truman-kenn-
ingunni, þó hún væri ekki formlega birt fyrr en í marz 1949. Þeir
kusu heldur tortímingarstyrjöld gegn lýðveldinu Viet-Nam, og
ofmátu möguleika sína að. sigra skjótlega. Þeir kusu að halla
sér að heimsvaldadrottnun Bandaríkjanna, þó það kostaði sjálL
stæði Frakklands, hundruð þúsunda mannslífd og milljarða
dollara, — þó það kostaði að Frakkland kæmist sjálft í nýlendu-
aðstöðu. Stríðið gegn Viet-Nam varð þess valdandi að „nýlendu-
herrarnir kom\ist sjálfir undir nýlenduokið."
Röskir karlar.
Svona karlar eru nú ekki
lengi að hressa uppá sakirnar.
Það hafði nefnilega einhver
látið sér detta í hug að þeir
í K.R.R. hefðu fengið eftir-
þanka af því að líklega væri
ekki allt í lagi með íþróttaupp-
byggingu sumarsins, og sem
röskir menn skotið á fundi til
að hressa þetta allt saman við
Ja, fimm mót, minna má nú
gagn gera! Ja hvílík íþrótta-
leg uppbót sérstaklega ef tekið
er tillit til fyrirvarans!
Sannaflegá. ættu t'.a. II. fl
mennirnir að vera vel undir
þetta mót búnir, vel hvíldir og
upplagðir þar sem þeir hafa
ekki þurft að leika nema 2
leiki (1 félag 3) síðan 22. maí
eða í hátt á fjórða mánuð!
Og segið þið svo að við íslend-
ingar eigum ekkert heimsmet i
íþróttum!
Nú skyldi enginn halda að
hér sé verið að amast við
keppni í september og útí okt-
óber, síður en svo, okkur veitir
sannarlega ekki af hér uppi á
íslandi, þar sem sumarið er
svo átakanlega stutt.
Hér er aðeins verið að vekja
athygli á því hvernig hressir
karlar fara að þegar mikið ligg-
ur við. Þeir eru ekkert fyrir
að vera alltaf að núlla við
þessa leiki, þeir vilja gefa hvíld
ir, og taka það svo með
Guíinar Nielsen
setur met á
Undanfarið hafa þær spár
gengið að hinn snjalli danski
hlaupari Gunnar Nielsen væri í
afturför og hefur það sjálfsagt
valdið að hann hefur tapað
þrisvar í röð fyrir norska
hlauparanum Audun Boysen,
Um síðustu helgi lék hann þó
það bragð að setja nýtt danskt
met á 1500 m á tímanum 3.48.0,
eldra metið var 3.4Ö.8. í þessu
hlaupi varð annar Nils Toft
frá Gálve, hann hafði haft for-
ustuna alla leið þar til að loka-
spretti kom, en þá skaust NieÞ
sen framhjá. Tími Tofts var
3.48.4. Vegna þessa árangurs
hefur Nielsen látið svo um
mælt að nú muni hann snúa sér
meira að 1500 m og 3000 m
en 800 m sem honum finnst
of stutt.
„trompi", og sjá allt er harla
gott. Hætt er þó við að II. fl.
sé ekki alveg ánægður með 3
mánaða hvíldina. I. fl. raunar
ekki heldur. Ekki er heldur ó-
líklegt að meistaraflokkur telji
rúmlega 1 leik á mánuði í op-
inberum mótum vera full ró-
lega tilveru og ekki líklega til
þroska.
Nógu dýra landsliðs-
þjálfara 1
Rétt er það, við höfum lands-
liðsæfingar, og frestum leikjum
í okkar merkilegasta móti
til þess að verða nógu sterkir
þar. Hvað er það þó við eyði-
leggjum stóran hluta af íþrótta-
og félagsstarfi knattspyruu-
manna fyrir það? Hvað gerir
það til þótt félögin verði svo
léleg að fáir vilja á leiki þeirra
horfa? Við skulum alveg hætta
að hugsa um það að úr sterkum
félögum koma sterkir menn sem
ekki þurfa langar landsliðsæf-
ingar. Við skulum bara fá
þjálfara sem kostar 30—40
þús., láta hann æfa landsliðið í
4—5 mánuði, koma á með mikl-
um liraða skyndimótum vor og
haust svo nokkurn vegian sé
öruggt að flestir leikmanna
komi til leiks illa eða óþjálf-
aðir en hvíldir að vísu. Raunar
koma þar þrælþjálfaðir lands-
liðsmenn og taka á sig það sem
hina vantar, ef þeir eiga þá
orðið heima í svo ófínum fé-
lagsskap. Þau félög sem enga
landsliðsmenn eiga verða að
vísu illa úti, en livað um það,
landsliðsæfingar fyrir öllu og
nógu dýran þjálfara með þeim.
Ef ekki skyldi nú allt ganga,
eru hæg heimatökin, bara að
bæta við mótum! Og til að
hafa það sem áhrifaríkast að
láta þau koma með nógu litl-
um fyrirvara! Því er ekk; að
neita að þegar hcfur náðst mik-
il leikni í þessu atriði!
I síðustu viku fór fram hin
árlega Norðurlandskeppni, og
tóku fjögur félög þátt í henni.
Voru það Akureyrarfélögin 2,
Þór og KA., Knattspyrnufélag
Siglufjarðar og sveit frá Ung-
mennasambandi Eyjafjarðar
sem nú lék í fyrsta sinni á
þessu móti.
Sigurvegari varð Knatt-
spyrnufél. Þór, Akureyri, fékk
5 stig, KA varð nr. 2, fékk 4
st., KS 3 st. og UMSE 0 stig.
Leikur Þórs og KA varð jafn-
tefli '1:1, en KA gerði líka jafn-
tefli við KS 2:2.
I fyrra unnu Siglfirðingar
þetta mót en þar áður Þór.
Mótið var allvel sótt .af á-
horfendum og áhugi mikill fyrir
móti þessu. Dómari á mótinu
var Hannes Sigurðsson úr
Reykjavfk.
Ta
liggnr leiSin
Myndin er tekin á íþróttamótinu, sem fram fór í sambandi við
alþjóðamót æskulýðsins í Búkarest. Hún sýnir Norðmanninn
Sverre Strandli, þegar hann var hylltur eftir sigur sinn í sleggju-
kasti. Við hlið hans er Ungverjinn Czermak, sem kastaði sleggj-
unni jafnlangt og Strandli í bezta kasti, 59,48 m og Rússinn
Krivonosoff, sem kastaði henni 57D0 m.