Þjóðviljinn - 22.11.1953, Blaðsíða 8

S) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 22! nóvember 1953
&UFUR UTANGARÐS
45. .DAGUR
Bóndinn í Bráðagerði
ÍÞRÓTTIR
RlTSTJÚRl F-KlMANN HELGASON
samkomugestir orðnir óeirnir eftir léttari skemmtiatriðum. Jón
lét sér þenna úrskurð lynda, enda mál fyrir hann að slökkva
þorstann. Komst hanu á snoðir um það, hvert bæri að snúa sér
1 þeim efnum hjá fáeinum gelgjulegum únglíngspiltum er áttu
samleið með honum. Var'ð Jón harla feginn, er hann komst í
rennandi vatn og sloksði stórum.
Það er naumast að þú ert þorstlátur, kallinn! sögðu piltarnir.
Það gerir ekki að gamni sínu að éta saltfisk, sem hefir
gleymst að útvatna, sagði Jón. Og þegar ekki er um annan
bragðsterkari svaladrykk að ræða, verður maður að gera sér
vatnssopann að góðu. En' nú hefði komið sér vel að hafa eitt
pottmál eða svo, af ósvikinni sýrublöndu.
Piltarnir sögðu að eítilvill gætu þeir gefið honum blöndusopa,
þótt ekki yrði mældur í pottmálum. Þessu fyrirheiti til stað-
festíngar dróu þeir upp pyttlu axlafulla og buðu Jóni að súpa
á, hvað hann gerði csleitilega.
Ekki jafnast þessi ávið blessaða sýrublönduna, sagði hann
þegar hann tók stút'im frá munninum. En hafið þið samt
guðsást fyrir dropanu, dreingir mínir!
Eftirað hafa slökkt þorstann ætlaði Jón'að vita hvað skemmt-
unínni liði, en piltarnir sögðu að ekkert lægi á, öttu að hon-
um pyttlunni og átti Jón ekki hægt með að forsmá slíka greiða-
semi.
Hvað sem Öllu öðru líður, þarf ég að hafa tal af vissri
manneskju áðuren lýkur, sagði hann.
Strákarnir hugguðu hann með því, að einginn mundi hugsa
til burtferðar þarsem fagnaður væri í þann veginn að hef jast.
Það er líka sannarkga tími til kominn, sagði Jón, að hrista
af sér allan barlóminn, sem maður hefir verið trakteraður á
í kvöld. Ég hefi aldrei á minni lífsfæddri ævi heyrt annan eins
þvættíng einsog hjá þessum mannbjálfa, sem talaði á eftir þíng-
konunni. En líklega hefir skynsemin ekki hrokkið fyrir meiru.
Piltarnir tóku upp þykkjuna fyrir hönd ræðumanns og sögðu,
að hann væri gáfaðasti maðurinn í Flokknum.
Sé hann það, þá hefir ekki orðið mikið afgángs handa þeim
minnst gáfuðu, ansaði Jón.
Piltarnir sögðu meö nokkurri drýldni, að það væri auðheyrt,
að hann væri sveitamaður. Skilníngur búandkarla væri af eðli-
legum orsökum í sétt vrð sauðarþöfuð og nautshausa.
Bóadinn -svaraði þvi til, að mörg mannkindin mætti þakka
fyrir að hafa, þó ekki væri nema meðal skepnuvit, en hans eig-
in reynsla hina síðustu. daga hefði fært sér heim sanninn um,
að í þeim efnum ættu margir lángt í land.
Skítt með vitið, sögðu strákarnir, ef maður bara er í Flokkn-
um. Nú ríður á því að bjarga þjóðinni, og ef Flokkurinn getur
það ekki, þá getur það einginn.
Ég hefi aldrei vitað vesalmennskuna bjarga einu eða neinú,
sagði Jón. — En meðal annarra orða, dreingir minir! Væruð
þið ekki til með að ráða ykkur til snúnínga norðurí Vegleysu-
sveit. Hver veit, nema þið getið unnið fyrir mat ykkar og lið-
lega það, þegar framí sækir.
Ertu vitlaus, gamli rögðu strákarnir. Dettur þér í hug að við
förum að ráða okkur í sveit? Við ætlum að bjarga þjóðinni, en
það bjargar einginn þjóðinni með því að vera í sveit og púla
upplá kúgras. Til þess cð bjarga þjóðinni verður maður að kom-
ast á kontór. Það er einmitt það sem gildir, kall mirin !
Endaþótt kontórhugsjónir þessarrá úngmenna væru ærið
framandi lífsviðhorfi bóndans, var hann ekki í skapi til þess að
eiga í orðaskaki við piltúnga, sem ennþá var ekki sprottin grön
fyrir æsku sakir, og höfðu auk þess sýnt honum örlæti. Var
líka spilamennska í þann veginn að hefjast. Tókst Jóni með
nokkurri bragðvísi að sjá svo til, að hann sæti á móti þíng-
konunni. Hafði hann laungum haft skemmtun að því að grípa
i spil, og stóðu honurri fáir á sporði í hjónasæng, gömlujómfrú,
kasínu, marías, að ógleymdu púkkinu, sem ekki var til siðs að
spila nema í jólunum En hér ikom á daginn, að spilareglur voru
aðrar en hann hafði vanist, en Jón var fljótur að tileinka sér
nýjúngar í þeim efnum. Vann hann fyrsta spilið glæsilega ásamt
þíngkonunni, en mitt í sigurgleðinni hnykkti honum ónotalega
við, er hann að loknv, spili hlaut að færa sig um set að öðru
borði, sem hafði ekki uppá þíngkonu að bjóða. Kom fyrir ekki,
þótt hann mótmælti slíku ofbeldi harðlega. En þrátt fyrir
endurtekna flutnínga frá einu borði til annars meðan spila-
mennskan stóð yfir, græddi hann á tá og fíngri og var láng-
hæStur að slagafjölda um það er lauk, og skipti ekki máli hver
mótspilarinn var. Hlaut hann að verðlaunum fyrir frammi-
stöðuna, böggul sýndarmikinn. Var torsótt innúr umbúðunum,
kom þó í Ijós um síðir fígúra ein lítil í mannsmynd, Sem pataði
Frá fundi iIKRR 13. nóv. s.I.
Handknatlleiksmenn viíja landskeppni
við Hozðmenn og Finna í voz, betsi
kennara írá Laugarvatni og ábyrga
dómara
Aðalfundur Handknattleiks-
ráðs Reykjavíkur var haldinn
13. nóvember sl. í félags-
heimi'í Va'ls. Gaf fráfarandi
stjórn skýrslu um störf rá&sins
á liðnu ári.
Á fundinum var kosin nýr
formaður, Karl Benediktsson,
ungur og áhugasamur maður
úr Knattspymufélaginu Fram,
Með honum voru kjörnir í ráð-
ið úr hinum félögunum þessir
menn: Þór Steingrímsson frá
Ármanni, Böðvar Guðmundsson
frá Þrótti, Ásgeir Magnússon
frá Víking, Pétur Bjarnason
frá Val,. Þorbjörn Friðriksson
frá KR og Gunnar Bjarnason
frá ÍR. Flestir munu menn þess-
ir vera nýir í ráðinu og allt
eru þetta ungir menn og áhuga
samir. Er vona.ndi að hinir
eldri standi við hlið þeirra með-
an þeir eru að fá nauðsynlega
reynslu sem „utanríkisráðherr-
ar“ félaga sinna í þessari sér-
grein. Þeir sem til þekkja vita
að þeirra bíður mikið starf og
að í mörg horn verður að
líta, en til þess að sigrast á
þeim verkefnum sem fram und-
a.n eru er eitt riauðsýnlegt og
það er: að hver maður geri
skyldu sína.
Á fundinum voru samþykkt-
ar nokkrar tillögur og verður
þriggja þeirra getið hér.
Félögin ábyrgist dómara.
Samþykkt var ekiróma að
setja sem gkilyrði fyrir þátt-
töku flokka í mótum innan
HKRR, að félagið verði að
tilnefna jafnmarga dómara til
að dæma í mótinu og það sendi
marga flokka til keppni.
Tillaga þessi, sem var raun-
ar rædd á fundi handkn§ttleiks-
manna s.l. vor, er fram komin
vegna þess að ekki hefur tek-
izt áð fá dómara til að starfa
að þessu máli með þeirri skyldu
tilfinningu, sem nauðsynleg er.
Menn með dómaraprófi hafa
neitað að dæma án þess að
hafa frambærilegar afsakanir.
Hefur oft horft til stórvand-
ræða með dómara, en það hef-
ur þó oft bjargað að fram-
kvæmdanefndirnar hafa átt per-
sónulega vini. Slíkt er ófært,
því að hinn eini „persónulegi
vinur“ er í þessu tilfelh í-
þróttin og framgangur hennar.
Handknattleiksmenn líta svo
á að dómarastarfið sé ekki síð-
ur þýðingarmikið fyrir vöxt og
viðgang handknattleiksins sem
keppnisíþróttar en t.d. kennar-
ar. Þess vegna verða félögiu að
leggja til áhugamenn til að
tryggja þennan þátt íþróttar-
innar. Þeir benda á að án dcm-
ara geti leikur ekki farið fram
og því sé eðlilegt að félögin
tryggi það að leikur fari fram
með starfsfúsum dómara, þeg-
ar þau hafa lagt ærið fé til
að búa leikmenn undir keppni.
Að sjálfsögðu annast og undir-
býr ráðið námskeið fyrir dóm-
ara, og mun eitt slíkt vera í
undirbúningi.
Skorað á ISl að koma á lauds-
keppni við Norðmenn
og Finiui.
Þá var samþykkt tillaga þess
efnis að skora á framkvæmda-
stjóm ISÍ að reyna að koma á
landskeppni við Norðmenn og
Finna pæsta vor og fari keppn-
in fram í viðkomandi löndum.
Á s.l. vori komu mjög til orða
samskipti við þessi lönd en af
ýmsum ástæðum þótti slíkt
ekki hyggilegt. Þá var til þess
ætlazt að málið yrði tekið upp
í haust aftur.og því merkilegt
að ekkert skuli hafa heyrzt frá
framkvæmdast jórn ISÍ um
þetta.
Handknattleiksmönnum sem
öðrum íþróttamönnum er það
Z e n i t h
í Noregi
i Vann Sdrpsborg
með aðeins 2:1
Sigur Zenith í fyrsta leik
þeirra varð ekki eins mikill og
búizt hafði verið við eða 2:1. í
blöðum kemur þó f'ram að leik-
urinn hefur verið ákaflega ó-
jafn og að fyrri hálfleikur hafi
farið - fram nærri eingöngu á
vallarhelmingi Norðmanna. Blöð-
in segja að í listum, leikni og
samleik hafi þeir verið mjög
góðir en skotin hafi ekki verið
nógu ratvís í markið. í markinu
var líka Asbiörn Andersen lands-
liðsmarkmaður Norðmanna og
varði hann frábærlega vel og
var bezti maður vallarins.
Vann í Oslo 6:0
í Osló virðist Zenith hafa tek-
izt betur upp og verið heppnara
með skotin, þar sem liðið vann
6:0 (2:0). Segia blöð að þeir hafi
leikið sér að norska liðinu sem
hafi verið veikt. Segir að Zen-
ith hafi -ákveðið að leika gegn
Skeid-Spartacus jákvæðari leik
en í Sarpsborg.
nauðsynleg hvatning að eiga
keppni við samherja frá öðr-
um löndum. Allur slíkur undir,
búningur tekur langan tíma,
ekki sízt þegar fé er lítið til
fararinnar og safna verður
miklum peningum, ef farið yrði.
Betri menntun haridknattlelks-
kennara á íþróttakennara-
skólanum.
Þá skoraði fundurinn á í-
þróttafulltrúa ríkisins og skóla-
nefnd Iþróttaskólans á Lauga-
vatni að leggja meiri áherzlu
á fræðslu kennaraefna og þá
sérstaklega að því er snerti
handknattleik. Virðist ríkjandi
mikil óánægja með hæfni þeirra
kennara, sem útskrifast frá
Laugarvatni til að kenna hand-
knattleik. Var því jafnvel
haldið fram á fundinum að
handknattleikur væri illa séð-
ur í Iþróttakennaraskólanum
og hefði orðið að láta í minni
pokann þar fyrir körfuknatt-
leiknum. Þetta eru alvarlegar
ásalcanir og kemur spænskt
fyrir að heyra að einhver í-
þróttagrein sem stunduð er af
jafnmörgum og t. d. handknatt-
leikur sé „illa séð“ í Iþrótta-
kennaraskóla Islands.
Raunar $r þetta ekki í fyrsta
skipti sem bornar eru fram á-
skoranir sem fela í sér stór-
kostlegar aðfinnslur er stund-
um nálgast vantraust á I-
þróttakennaraskólann.
Vassili Kúsneisoff varð
iuaþrautarmeisfari
Sovéiríkjanna
Fyrir nokkru varð Vassili
Kúsnetsoff sovézkur meistari í
tugþraut, fékk 6862 stig.
Keppn;n fór fram í Akhabad
í Turkestan. Fimmtarþraut
kveana vann Alexandra Sjúd-
ína með 4506 stigum.
Handknaiileiksmeist-
araméi Reykjavikur
Á miðvikudagskvöld hófst
handknattleiksmót Reykjavíkur
í meistaraflokki karla og fóru
leikar þannig: Valur—Fram
12:12, Þróttur—í. R. 7:6 og K.R.
—Víkingur 14:12.
Leikirnir á íöstudagskvöld
fóru þannig: Fram—Þróttur
20:10, K.R.—í. R. 14:2 og Víking-
ur—Ármann 9:3.
í kvöld keppa svo þessi fé-
lög K. R.—Ármann, Fram—í. R.,
og. Valur—Þróttur.Margir leikj-
anna hafa verið jgfnir og óvissir
og keppnin því oft nokkuð
„spennandi".
Kvikmyndir
Framhald af 7. síðu.
stendur: Bönnuð börnum innan
16 ára.
Örn.
Nýja bíó:
VILLI STRÍÐSMAÐUR SNÝR
HEUVI
(Amerísk)
Þótt amerískar gamanmynd-
ir jafnist ekki á við evrópskar
eru kostir þeirra margir. Einna
helztir eru snjöll kvikmyndun
og hraði í frásögn. Efni þessar-
ar kvikmyndar er ekki beint
frumlegt en það er tekið riýj-
um tökum.
Dan Dailey er allskemmtileg-
ur í hlutverki Bills, hermanas-
ins, sem heldur hann fái aldrei
tækifæri til að verða hetja en
verður það svo öllum að óvör-
um. Annars er maðurinn lítt
hetjulegur í framgöngu.
Það er hressilegur blær yf-
ir þessari kvikmynd og vel
þess virði að sjá hana. En
samanborið við The Lavender
Hill Mob bliknar hún auðvitað.
Næsta mynd er „Ringky“
sem erlendir gagnrýnendur hafa
hrósað bæði oft og víða. — Örn