Þjóðviljinn - 22.11.1953, Blaðsíða 10

ÍÖ) — ÞJÓÐVILJINN — Sunuudagur 22. nóvember 1953

einaflisþáti nr
i*

Skrauilegir
smáSfiiuÉii*
Ef manni finnst dauflegt í stof-
•unum ag maður hefur ekki efni
á að kaupa stóra hluti, getur það
toætt mikið úr skák að korna sér
upp fjörlegum smáhlutum.. Sam-
stæður öskubakki og sígarettu-
krukka getur lífgað upp á lítið
toorð og orðið til þess að maður
'te-kur ekki eins eftir rispunum
í borðplötunni og slitnu áklæð-
inu á hægindastólnum. Þeir sem
gefa húsráðendum svona smá-
toluti, þurfa að gæta þess, að
þeir fari vel á viðkomandi heim-
áli og mega ekki móðgast, ef
sá sem fær gjöfina skiptir henni
fyrir eitthvað annað, sem ef til
vill fer betur. Oft er erfitt að
finna muni sem fara vel á heim-
ilum annarra, og ef maður veit
ekki nákvæmlega, hvers fólkið
óskar sér, getur oft farið svo
að munirnir henti ekki sem bezt.
Er það heotngt?
Nokkur ár eru liðin, síðan
úeirgerðarmenn bjuggu til sam-
i'asta undirskál og kökudisk. Nú
eru hvítar postulínssamstæður af
þessu tagi komnar á markaðinn
4 Danmörk og framleiddar í
ijö’daframleiðslu. Myndin er úr
dönsku listiðnaðarblaði, þar sem
a.aiað er um þennan áðurnefnda
disk og auglýst er eftir umsögn-
íum neytenda. Fljótt á lit ð skyjdi
snaður ætla að - svona diskur
neíði marga kosti. Það er hæg-
-ara að ganga um með svona sam-
samstæðu þegar drukkið er
standandi auk þess sem það
íilýtur að auðvelda uppþvott'nn.
JSn það er ekki eins skraut’eg'
þegar lagt er á borð'og margar
-íúsmæður hafa ugg’.aust þa
«ögu að segja, að iausir köku-
diskar séu til márgra liluta nyt-
áamlegir. Ol't og iðulega eru mat-
arleifar settar inn í matarskáp-
rnn á kökudiski, sömuleið's er
ýmislegt borið á þeim inn á mat-
toorðið, svo sem gúrkur, tómat-
ar o. þvl. Venju^egi - kökudisk-
-jrinn er miög gagnlegur og kost-
:r hans fara í súginn um leið
og hann er orðinn áfastur við
fundirskál.
Arítaki skokkpiisins
Ermalausi kjóllinn virðist
ætla að taka við af venjulega
skokkpilsinu. Enda er það tízka
sem er kærkomin öllum þeim,
sem eiga gamlan kjól, sém er
slitinn. undir höndunum. Þá er
ekki annað en klippa ermarnar
af, fara í blússu undir hann
og um leið ertu klædd sam-
kvæmt nýjustu tízku. Flestir
crmalausu kjplax'nir eru flggn-
ir í hálsinn, stundum eru þeir
með djúp V-hálsmál eins og
kjóllinn á myndinni, en einnig
eru oft á þeim ferhyrnd eða
bogmynduð hálsmál. Einnig
sjást oft ermalausir kjólar sem
eru háir í hálsinn eða með
kraga.
HeiIiæSi til lornegypta
1 handriti, sem ritað var
3000 árum fyrir tímatal okk-
ar, eru egypzka eiginmannin-
um gefin eftirfarandi heilræði:
„Ef þú ert vitur, annast þú
heimili þitt, elskar og vir'ðir
maka þinn, fæíir hana, klæðir
og gefur henni skartgripi.
Veittu henni ilma.n og ánægju
meðaa þú lifir, því að hún er
f jársjóður, sem þú þirft að
! gera þig verðan. Vertu ekki
j har'ðstjóri; alúð fær áorkað
1 meiru en harka.
} Léttur er þá andardráttur
; hennar og glaðleg augun sem
horfa í spegilinn. Með ánægju
dvelur hún þá á heimili þínu
og sinnir störfum sínum með
ást og ánægju."
RmeirískKs: ksaSi
Húsmóðir ein í Chicágo-hjá-
borginni North’eik telur sig
eiga heimsmet í hraða í barn-
eignum.
Frú Corinne Mock, sem er að-
eins 24ra ára, hefur eignazt sjö
sy.ni á 5 árum, 10 mánuðum og
8 dögum — eða með öðrum orö
um hefur hún eignazt barn
tíunda hvern mánuð síðan 1947
þegar hún var 18 ára. Þrír syn-
ir hafa fæðzt á 21 mánaðar
tímabili — þ.e.a.s. með sjö
mánaða millibili að méðaltali.
Ekkert barnan.na eru tví- eða
þríburar. Elzta barnið er sex
ára, hið yngsta sex vikna.

16. er
y 'i SAKAMÁLASAGA eftir HORACE MCCOY y
Allir þutu samtímis í áttina til hans. Allt
komst á ringulreið.
Við James vorum fyrstir á vettvang; \dð
þrifum í hann og slitum Lillian af honum. Hún
sat á gólfinu eins og stirðnuð, studdi handleggj-
'unum í gólfið, hallaði höfðinu aftur með galop-
inn munn — eins og sjúklingur hjá tannlækni.
Pedro tautaði eitthvað fyrir munni sér og
hann virtist ekki þekkja neitt okkar. James
stjakaði við honum og liann hörfaði aftur á
bak. Eg tók undir liandleggina á Lillian og
hjálpaði henni á fætur. Hún hristist eins og
vöðvadansmær.
Socks og Rocky komu þjótandi og tóku hvor
í sinn handlegg á Pedro.
„Hvað gengur eiginlega á fyrir þér?“ þrum-
aði Socks.
Pedro leit á Socks, hærði varirnar en sagði
ekkert. Svo kom hann auga á Rocky og svipur
hans breyttist, varð tryllingslegur. Hann sleit
sig lausan, gekk nokkur skref aftur á bak
og þrei.faði í vasa sinn.
„Vahaðu þig —“ kallaði einhver.
Pedro æddi áfram með hníf í hendinni. Rocky
reyndi að víkja til hliðar, en þetta gerðist allt
svo íljótt, að honum tókst það ekki. Hnifurinn
kom í vinstui liandlegg hans, rétt fyrir neðan
öxlina. Hann rak upp hljóð og tók á rás. Pedro
ætlaði að elta' hann, en áður en hann komst af
stað. var Socks búinn að slá hann í hnakkann
með leðurkylfu. Dynkurinn yfirgnæfði músikk-
ina í útvarpinu. Pedro stóð þama með heimsku-
legt glott á andlitinu og Soks barði hann aftur
með kylfunni.
Handleggir Pedros féllu niður með hliðunum
og hnífurinn datt í gólfið. Fæturnir kiktiuðu
undir honum og svo hneig hann niður. .
„Út með hann“, sagði Socks og tók hnífinn
upp.
James Batcs, Mack Aston og Vee Lovell lj-ftu
Pedro upp og báru hamn inn í búningsherbergið.
„Sitjið kyxr, herrar mínir og frúr —“ sagði
Soks við áhorfendur. „Gerið svo vél og sitja
ikyrr —“
Ég studdi við bakið á Lillian. Hún skalf
ennþá eins og hrísla.
„Hvað kom fyrir?“ spurði Socks.
„Hann bar upp á mig svik —“ sagði hún.
„Svo sló hann mig og ætlaði að kjorkja mig —“
„Haldið áfram, krakkar“, sagði Socks. „Lát-
ið eins og ekkert sé, Hæ, hjúkrunarkona —
hjálpaðu stúlkunni ina í búningsherhergið —“
Socks gaf Rollo sem stóð uppi á pallinum
merki, og flautan blés og tilkynnti hlé. Það var
nokkrum mínútum of fljótt. Hjúkrunarkonan
tók við Lillian og stelpurnar hópuðust kring-
nm þær og gengu inn í búoingsherbergin.
Um leið og ég gekk út hejTði ég að Rollo var
að segja eitthvað gáfulegt í hljóðnemann.
hrossum
ekki
lógað?
Rocky stóð við þvottafatið, liann var kominn
úr jakkanum og skyrtunni og þerraði á sér-
jxlina með handfylli af bréfhandklæðum. Blóð-
ið streymdi niður handlegg hans og litaði
fingur hans.
,,Þú ættir að láta lækninn búa um þetta“,
sagði Socks. „Hvar í fjandanum er læknirinn?“
öskraði hann.
„Hér —“ sagði læknirinn itm leið og hann
licm út af klósettinu.
„1 eina skiptið sem við þurfimi á þér að halda
liturðu á kamrinum", sagði Socks. „Líttu á
liandlegginn á Rocky“.
Pedro lá á gólfinu; Mack Aston stóð yfir
iionum, neri á honum magann eins og björg-
inarmaður yfir manni sem hefur naumlega
Joppið við drukknun.
„Frá —“ sagði Vee Lovell, sem kom með
'ulla vatnsfötu. Mack hörfaði undan og Vee
hellti vatninu framaní Pedro. Það hafði engin
áhrif á hann. Hann lá þama eins og trédrumb-
ur.
James Bates sótti aðra fötu af vatni og
hellti innihaldinu yfir hann. Nú fór Pedro að
sýna lífsmark. Hann hreyfði sig aðeins, opn-
aði augun.
„Hann er að jafna sig“, sagði Vee Lovell.
„Ég verð að aka Rocky á sjúkrahúsið í bíln-
um mímmi“, sagði læknirinn um leið og hann
fór úr slopptmm. „Það er djúpur skurður á
handleggnum á honum — næstum inn í bein.
Það verður að sauma hann saman. Hver gerði
það?“
„Þessi mannfýla —“ sagði Socks og benti á
Pedro með fætinum.
„Hann hlýtur að hafa notað rakhníf", sagði
læknirinn.
„Sjáðu —“ sagði Socks og rétti honum hníf-
inn. Socks hélt enn á leðurkylfunni í hinni
hendinni.
„Það var og“, sagði læknirinn og rétti hon-
um hnífmn aftur.
Pedro settist upp, neri á sér kjálkann og leit
ringlaður í kringum sig.
„Það er ekki kjálkinn á þér“, sagði ég við
hann í huganum,,, það var hnakkinn‘“.
„Komum nú í hamingju bænum'j sagði Rocky
við læknkm. „Mér blæðir út með þessu áfram-
haldi. Og þú, þinn andskoti —sagði hann við
Pedro. ,Ég fer í mál við þig —“
Pedro horfði illskulega á hann en sagði ekki
neitt.
„Það verður ekki farið í neitt mál“, sagði
Socks. „Ég á fullt í fangi með að halda opnu
eins og er. Farðu varlega næst þegar þú
stingur undan —“
„Ég var ekki að stinga undan neinum“, sagði
Rocky.
„—“ sagði Socks. „Farðu með hann út um
bakdyrnar, læknir“.
„Jæja, Rocky“, sagðidæknirinn. Rocky lagði
af stað. Bráðabirgðabindið um handlegg hans
var þegar orðið gegnsósa. Læknirkm. lagði
frhkka yfir axlir hans óg þeir fóru út.
„Ætlarðu að eyðileggja fyrir okkur keppn-
ina?“ spurði Socks og sneri sér að Pedro.
„Hvers vegna gaztu ekki beðið með að þjarma
að honum, þangað til keppnin Var um garð
gengiii?"
„Ég reyndi að skera hann á háls“, sagði
Pedro rólega á vandaðri ensku. „Hann tældi
kærustuna mína —“
„Ef hann liefur tælt kærustuna þína hér inni,
CjLUIkf OC CAMPW
m
Stúlkan (eftir botnlangauppskurðinn): Haldið
þér, lælsnir, að það muni sjást ör?
Læknirinn: Það er algerlega undlr yður sjálfri
komið.
Vitið þér að hundurinn yðar beit tengdamóður
mina í gærdag?
Getur þetta verlð! Hvað á ég að borga?
Ja, mig langaði til að vlta hvað þér vilduð hafa
fyrir Jiundiiui.
Hann: Áður en við giftumst hélt ég að þú værir
engill.
Hún. Það er augljóst mál: þú ímyndar þér að
ég komist af án fata. *
Er konan yðar sparsöm?
Stundum. Hún varð fertug fyrir nokkrum dög-
um, en hafði ekki nema 26 kerti á afmælis-
tertunni.