Þjóðviljinn - 27.11.1953, Blaðsíða 10

10) — ÞJÖÐVHJINN — Fðstudagur 27. nóvember 1953

elmiisþáttur

K*m»<íÞ<k#«#**#>#^###»»^#>#«#«'' >#<<>g*r###>#######»&
Skemmtilegur hversdagskjóll
• 'Hér kemur mynd af dálítiö
nýstárlegum hversdagskjól. —
Hann er hentugur og látlaus í
Nýjar töskur
Nýju töskumar eru ekkert
nýlegar í laginu. lEngar stór-
breytingar hafa verið geríar á
Jieixn og vetrartöskurnar sem
sýndar eru í París eru bæði
sk>xisamlegar og hentugar. —
sniöinu, en ástæðan til þess að
hann virðist svo frumlegur, er
stóri vasinn sem hafður er á
næsta óvenjulegum stað. Hann
er nokkru fyrir neðan mjöðm-
Það lítur ágætlega út, og hvers
vegna þurfa vasar endilega að
vera alltaf á sama stað? Að
öðru leyti er kjóllinn mjög lát-
laus, ermamar hálfsíðar og
sléttar, hár kragi úr kjólef«inu
og kjóllinn hnepptur niður að
framan. Á pilsinu er djúp mið-
felling að framan, en áð aft-
an er það alveg slétt.
Mikið ber á hliðartöskunni og
Sf til vill er hún vinsælust
f)essa stundina. Hér er mynd af
glíkri tösku úr ljósu svínaleðri
Enn um sfutt
hár
í nýju hárgreiðslunum ber
einkum mikið á léttum, stutt-
um lokkum. Oft liggja liðir
eða lausir lokkar fram á énn-
ið og við eyrun eru liðir. Hár-
greiðslan á myndinni hentar
jÞað er fallegt en dýrt. En
jgvona töskur er einnig hægt að
Jfá úr ódýru plasti, einkum cru
bær fallegar úr möttu svörtu
fcða-dökkbláu plasti.
Framhald á 11. siðu.
vel Ijóshærðum konum, en
það er yfirleitt ekki hægt að
segja um hárgreiðslumar
sem eiga uppruna sinn í
Frakklandi og Italíu og eink-
um henta dökkhærðum kon-
um.
20.
SAKAMÁLASAGA eftlr HORACE MCCOY
fremur er hneykslanlegt að horfa upp á hana
hálfklædda í þessu ásigkomulagi. Hún ætti þó
að sjá sóma sinn í að vera í jakka —“
„Það var nú það“, sagði Socks. „Ég hef
áldrei athugað málið frá þessari hlið fyrr.
Ruby hefur alltaf verið svo einbeitt og»ákveð-
in — og ég hef aldrei tekið eftir maganum
á henni. En ég skil hvað þið eigið við. Viljið
þið að ég láti dæma. hana úr leik ?“
„Það er nú líkast til“, sagði frú Higby. Frú
Witcher kinkaði kolli.
„Jæja frúr“, sagði Socks. „Eins og þið vilj-
ið. Það er ekki erfitt að semja við mig. Ég
skal meira að segja greiða sjúkraliúsreikning-
inn hennar. Ég þakka ykkur fyrir að þið bent-
uð mér á þetta. Ég skal kippa þessu í lag undir
eins —“
„En það er meira en þetta“, sagði frú Hig-
by. „Hafið þér í hyggju að hafa opinbera
hjónavígslu hér í næstu viku; eða er það að-
eins blekking tll að draga áheyrendur að?“
,Ég héf ekki lagt það í vana minn að blekkja
fólk“, sagði Socks. „Þetta er raunveruleg
hjónavigsla. Mér dytti aldrei í hug að svíkja
viðskiptamenn míria. Þið getið spurt hvem sem
er um mína hagi —“
„Við vitum ýmislegt um yður“, sagði frú
Higby. „En samt sem áður á ég bágt með að
trúa því að þér ætlið að halda vemdarhendi
yfir svcna helgispjöllum —“
„Krakkarnir sem ætla að giftast em afar
ástfangin“, sagði Rocky.
„Við látum svona skrípaleik ekki viðgang-
ast“, sagði frú Higby. „Við heimtiun að þess-
um stað sé lokað þegar í stað“.
„Hvað verður um þetta fólk ef það verður
gert?“ spurði Gloría. „Þess bíður ekki annað
en gatan —“
„Verið ekki að reyna að réttlæta ósómann,
stúlka mín“, sagði frú Higby. „Þessi dans-
keppni er ósæmandi. Hún er gróðrarstía spill-
ingarinnar. Einn þátttakandinn var dæmdur
morðingi — Italinn frá Chicago —“
„Góðu frúr, ekki getið þið kennt mér um
það“, sagði Socks.
„Jú, það gerum við. Við erum hingað komn-
ar vegna þess, að það er skylda okkar að halda
borg okkar hreinni og ósnortinni af slíkum
spillingaráhrifum —“
„Er ykkur sama, þótt við bregðum okkur frá
sem snöggvast ti þess að ræða þetta?“ spurði
Socks. „Ef til vill getum við komizt að sam-
komulagi —“
„... . Gott og veí“, sagði frú Higby.
Socks gaf Rocky bendingu og þeir fóru út
fyrir.
„Eigið þið böm sjálfar?" spurði Gloría þeg-
ar dyrnar höfðu lokazt á eftir þeim.
„Við eigum báðar uppkomnar dætur“, sagði
frú Higby.
„Vitið þið hvar þær eru í kvöld og hvað
þær eru að gera?“
Hvomg konan svaraði.
„Ég get ef til vill gefið ykkur einhverja hug-
mynd um það“, sagði Gloria. „Meðan þið, tvær
göfugar sómakonur. emð hér að gora skyldu
ykkar við fólk sem þið þekkið ekki neitt, em
dætur j’kkar sjálfsagt i ibúð einhvers karl-
manns, fáklæddar og á góðri leið með að verða
drukknar“.
Frú Higby og frú Witcher tóku aadköf sam-
tímis.
„Þannig fer venjulega fyrir dætriun umbóta-
kvenna“, sagði Gloría. „Fyrr eða síðar lenda
þær uppí hjá einhverjum og flestar eru þær
svo grænar að þær komast í klípu. Þið fælið
þær frá heimilunum með fyrirlestrum ykkar
um hreinleika og siðsemi og þið eruð of upp-
teknar af því að skipta ykkur af málefnum
hrossum
ekkl
lógað?
annarra til að leggja þeim notandi lífsregl-
ur —“
„Hvað —“ sagði frú Higby og var orðin rauð
í framan.
„Ég -—“ sagði frú Witcher.
„Gloría —“ sagði ég.
„Það er kominn tími til að kvenfólki eins
og ykkur sé sagt sitt af hverju“, sagði Gloria,
gekk yfir herbergið og lagðist upp að hurð-
inni, eins og hún ætlaði að koma í veg fyrir
að þær fæm út. „Og ég er einmitt rétta mann-
eskjan til þess. Það em kvensniftir eins og <
þið, sem laumast inn á kamrana til að lesa
klámbækur og segja tvíræðar sögur og fara
síðan út til að reyna að eyðileggjá gamanið
fyrir öðram —“
„Farðu burt frá hurðinni, stúlka mín, og
hleyptu okkur út", hrópaði frú Higby. „Ég
hlusta ekki á svona svivirðingar. Ég er virð-
ingarverð kona. Ég er kennari í sunnudags-
skóla —“
„Ég fer ekki — fet fyrr en ég er búin að
tala út“, sagði Gloría.
„Gloría —“
„Siðgæðisbandalögin og bannsettir kveima-
klúbbamir“, sagði liún og lét sem hún sæi mig
ekki, — “fullir af afskiptasömum kerlingum,
sem hafa ekki fengið — í tuttugu ár. Hvers
vegna farið þið ekki út og kaupið ykkur —
endrum og eins ? Það er það sem ykkur vant-
ar .... ^
f Frú Higby æddi að Gloríu með krepptan
hnefann á lofti eins og hún ætlaði að lemja
hana.
„Allt í lagi — lemdu mig bara“, sagði Gloría
og hreyfði sig ekki. „Sláðu mig! — Snertu mig
ef þú þorír og ég skal mala á þér — hausinn'".
„Bölvuð — mellan — þín“, sagði frú Higby
frávita af reiði.
Dymar opnuðust og Gloría hröklaðist burt.
Socks og Rocky komu inn.
„Þessi — þessi —“ sagði frú Higby og benti
titrandi fingri á Gloríu.
„Það er óþarfi að hixta á þessu“, sagði
Gloría", — segðu það bara. Þú kannt að segja
það. Mella. M—e—1 —“
„Stilltu þig“, sagði Socks. „Kæm frúr, við
höfum ákveðið að taka þeim tillögum, sem þið
hafið fram að bera —“
„Tillaga okkar er sú, að þessum stað verði
lokað strax á stundinni“, sagði frú Higby.
„Annars förum við á fund borgarstjómarinnar
í fyrramálið —“
Hún lagði af stað út og frú Witcher elti
hana.
„Stúlka min“, sagði fríi Higby við Gloríu.
,.Þér ættuð að vera á uppeídisstofnun".
I
(M.ÍHS OC CAMW*
I,ögfræðinguiinn: Nú þegar við höfum unnið
málið, viltu þá ekki sepja mér í lireinskilni
hvort þú stalst peningunum eða eltki?
Skjólstæðingurinn: Eftir íieðu þína í gær, er
ég mjög efins í að ég hafi gert það. ^
Hann: Ó, vina, ég veit að ég tek ekki á heilum
mér meðan ég verð í burtu frá þér.
Hún: Ef ég gæti bara ver’ð alveg viss um það,
þá mundi ég verða svo glöð.
Ákærður: I»að virðist vera nokkrum örðugieik-
um bundið að ásaka mig fyrir skjalafals, ég
sem get eklci einu sinni sikrifað nafnið mitt.
Dómari: ’Þér eruð ekki ákærður fyrir að hafa
skrifað yðar elgið nafn.