Þjóðviljinn - 11.02.1954, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 10. febrúar 1054
IMÓ49VIUINN
,j ötgftfandl: Sameinlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
t Ritstjórax: Magnús Kjartansson (áb.), SigurCur Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Asmunflur Sigurjónsson, Bjarnl Benediktsson, Gu5-
znundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólaísson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
' Rltðtjóm, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
18. — Siml 7500 (3 línur).
Aakriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavik og nógrennl; kr. 17
. annara etaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. elntakið.
Prentsmlðja Þjóðviljans h.f.
j Hafnarfjörður
' Arið 1926 varð minnisstætt í sögu Hafnarfjarðar. Þá
misstu atvinnurekendur og flokkur þeirra, íhaldsflokk-
urinn, meirihluta sinn í bæjarstjórn en áður höfðu þeir
ráðið þar lögum og lofum. íhaldið féll fyrir einingu al-
þýðunnar, það var verkamannafélagið Hlíf sem fyrst
bauð fram, og þau samtök þróuðust síðan yfir í Alþýðu-
flokkinn. Og 1926 var langþráðu marki náð, Alþýðuflokk-
urinn fékk þá sex fulltrúa í bæjarstjóm en íhaldið að-
. ‘eins þrjá.
Alþýða Hafnarfjarðar fagnaði þessum sigri mjög, nú
skyldi brotið blað í sögu bæjarins, og atvinnurekenda-
valdið skyldi aldrei framar fá tækifæri á að drottna yfir
h&g bæjarbúa. Og víst tók nú við merkilegt framfara-
skeið á ýmsum sviðum, og ber þá fyrst og fremst að geta
bæjarútgerðar Hafnarfjarðar, sem jafnan mun veröa
talín merkur vitnisburður um stórhug og framsýni á
þessu tímabili. Hins er þó ekki að dyljast að éftir því
sem leið á 28 ára valdaskeið Alþýðuflokksins í bænum
téku mjög að fölskvast hinar upphaflegu hugsjónir, og
atvinnurekendur þeir sem misst höfðu yfirráð sín á eftir-
minnilegastan hátt tóku upp nýjar leiðir til þess að ná
völdum og aðstöðu. Verður sú saga ekki rakin hér, enda
ér hún öllum í fersku minni.
' En í skjóli þessarar þróunar hugðist íhaldið ná völd-
um á nýjan leik í bænum með snöggu áhlaupi, þar sem
ekkert skyldi til sparað. Það hóf sókn sína s.l sumar og
tókst þá áð fá kosinn þingmann kjördæmisins með veru-
legum atkvæöamun. En svo mikilvægur sem sá árangur
varð íhaldinu átti hann þó aðeins að verða aðdragandi
þess sem mestu máli skipti, meirihluta í bæjarstjórn
Hafnarfjarðar. Að því var allri kosningavél íhaldsins
. beitt og ekkert til sparað, hvorki fémunir, loforð, hótanir
né önnur þau ráð sem atvinnurekendaflokknum eru til-
tækust.
r En alþýða Hafnarfjarðar snerist einnig til gagnsókn-
W; sú smán skyldi ekki spyrjast að stigið væri skref
þrjá áratugx aftur í tímann. Og atvinnurekendaflokk-
urinn beið enn einu sinni eftirminniíegan ósigur, fékk
325 atkvæöum færra en verklýðsflokkarnir báðir. En
það var annað sem hafði breytzt: Alþýðuflokkurinn fór
nú ekki einn með meirihluta í bænum, sú ábyrgö hvíldi
á verklýðsflokkunum báðum sameiginlega.
Alþýða Hafnarfjarðar var ekki í vafa um hverjar á-
lyktanir bæri að draga af þessum úrslitum, og í sam-
ræmi við það hafa Sósíalistaflokkurinn og Alþýðuflokk-
urinn nú gert samkomulag um stjórn bæjarins næsta
kjörtímabil og gengið frá mjög mikilvægum mólefna-
s&mningi, sem boðar stórfelldar framkvæmdii’ í þágu
Hafnfirðinga.
Þetta er mikilvægur atburður í sögu Hafnarfjarðar
og mun raunar hafa áhrif um land allt. Árið 1926 var
það einhuga alþýða sem felldi íhaldið af sfóli, og árið
1954 þarf að verða jafn minnisstæður atburður í þróun
bæjarins. Sú eining sern nú hefur tekizt milli verk-
lýðsflokkanna þarf að verða öflug og einlæg, en ábyrgö-
in á því hvílir ekki aöeins á forustumönnum flokkanna
heldur fyi’st og fi’emst á allri alþýöu. Hún verður að
standa vörð um einingu sína, hún verður aö veita bæjar-
fulltrúum sínum virka aðstoð, aðhald og styrk í öllurn
störfum, hún verður að ganga að verkefnunum meö .
sáma eldmóði og 1926. Þá bíöur xnikilvægt framfara-
skeiö Hafnfiröinga en vofa íhaldsins örmagnast á nýjan
leik.
Alþýða manna um land allt óskar Hafnfii’öingum gæfu
og gengis í þeirri samvinnu sem nú hefur tekizt og
væntir þess aö störf verklýðsflokkanna í Hafnarfii’ði yeröi
hvarvetna hvöt til þeirrar einingar sem ein getur tryggt
fcagsmuni í átökunum við auðmaxuiaflokkinn.
Bandaiískir blaSamenn lýsa aðstöða Fvakka i stríðinu í Indó Eína:
EI|a þess engan kosf al f Isina
i samf ekki a<
Iþrá þvi frÖMku braeðurnir
Gœicourt lögðu saman við
skáldsagnaritun fyrir hundrað
árum mun. ekkert fjölskyldu-
fyrirtæki hafa unnið sér jafn
mikla frægð og fé með rit-
störfum og bandarísku bræð-
urnir Alsop. Munurinn er sá
að þeir semja ekki fágaðar
raunsæisskáldsögur heldur
skrifa að staðaldri dálka um
a’þjóðamál sem birtast í
hundruðum blaða i Bandarikj
unum t>g jafnvel víðar. Bræð-
urnir Joseph og Stewart
þeytast milli höfpði>org'aiina
og hafa oft reyuzt furðu na^jc
ir að þefa uppi Jiað , sem. r
að gerast bak yið;.,Jtjöldin ,.í
Washington, Londo>n og Baris.
•
f lok síðasta árs fór Joseph
* Alsop í. fjögurra mánaða
ferðalag um Suður. og Aust-
ur-Asiu. iængst dvaldi hann
í Indó Kína og þótti ástandið
þar ískyggilegt frá sjótiarmiði
dyggs málsvara bandarískrar
utanríkisstefnu. Þó varð ha.nn
fyrst verulega skelfdur eftlr
að hafa komið við í París á
heimleiðinni og rætt við
stjómmálamenn þar. 1 fyrstu
riku janúar fóru að birtast í
dálkum þeirra bræðra niður-
stöffur Josepbs úr ferðaláginu.
Hansi skýrði þá frá þri, sem
nú er komið á dagin.n, að
Bandaríkjastjóm yrði brátt
að taka afstöðu til franskrar
beiðni um bandarískt herlið
til Indó Kína. Herferð sjálf-
stæðishers Viet Minh í Indó
Kína um jólaleytið þvert yfir
landið hafði vakið xneðr'l alls
þorra Frakka „sterlca löngun
til að losna úr hinu lang-
dregna og því er vii’ðist von-
lausa stríði í Indó Kina næst-
lun því hvað sem það köstar.“
•
<T*veir af áhrifamönnum
frönsku ríkisstjórnarinnar,
fyiTverandi forsætisráðherr-
arnir Edgar Fauie og Paul
Reynaud, kröfðust þess á ráðu
neytisfundi, að sögn Joseph
Alsop, að teknir yrðu upp
samningar um vopnahlé í
Indó Kína. Bidault utanríkis-
ráðheiTa og aðrir þeir sem
fyrir hvern mun vilja halda
áfram að berjast svöruðu með
þvi að lýsa yfir að nú væri
tími til kominn að biðja
Bandaríkjastjóm að leggja
meira af mörkum til hemað-
arins í Indó Kína en um millj-
arð dollara virði af vopnum
og vörum á ári. Marc Jaquet,
ráðherra sá sem fer með mál-
efni Indó Kína, komst svo að
orði að franska þitigið myndi
krefjaat „brottfarar franska
hersins frá Indó Kina ef lið-
veizla frá bandamönnum
Frakka bærist ekki innan
þriggja tíl sex mánaða." Og
Alsop, sem hefur kynnzt að-
stæðum sjálfur, bætir því við
að „samíiingar í Indó Kína
sem menn eins og Faure krefj
ast þýða hreinlega það að
tapa Indó Kína. Allt landið
er nú þegar gegnsmogið af
kommúnistískum hermömuun.
Aður en vika væri liðin frá
vopnahléi væ-ru sex nýjar ó-
vinaherdeildir búnar að taka
sér stöðu að baki franska
hernum. Eftir það væru samn-
ingar óþarfir.“
í Tm miðjan janúar var Joseph
Alsop kominn heim til
Bandaríkjanna og di'ó þá sam-
an niðurstöður sinar úr Asíu-
ferðinni í grein sem ber fyrir-
sögnina: Biekldngar um Asíu
og hefst á þessa leið: „Eftir
þeim bjartsýnistónum að
dæma sem fylla eýrun hér í
Ameríku verður þetta minni-
hiutaálit. Maðiu- gengur undir
manns hönd — nú síðast for-
setinn sjáifur—og segja þjóð-
inni að „við höfum náð aftur
frumkvæðinu“ í heimsbarátt-
unni við heimsvaldastefnu
kommúnismans. Það er ekki
djúpt tekið í árinni að segja
að ferðainaður erlendis verði
sáralítið var við neitt sem
staðfesti þessa skoðun. Vissu-
lega sjást þess engin merki að
við höfum náð aftur frum-
kvseðinu í Asíu. Sá sem þetta
ritar er nýkominn úr f jögurra
mánaða ferðalagi um Asíu og
þai' benda öll sólarmerki til
hins gagnstæða".
•
Síðan rekur Joseph Alsop
það hvernig sigið hafi á
ógæfuhlið í Asíu fyrir Banda-
ríkjunum og bandamönnum
þeirra síðan vopnahlé var gert
í Kóreu. Við það færðist
þungamiðja átakanna í álf-
unni til Indó Kina og atríðið
þar varð um leið sýnu erfið-
ara. Að vísu sér hann engar
líkur til að her sjálfstæðis-
hreyfingarinnar sigri fyrst um
súin 185.000 manna elnvalalið
atvinnuhermanna sem Frakk-
ar hafa þar „en það er ekki
heldur neinn möguleiki á að
Frakkar sigri i Imió Kina.,
hvorki nú þegar ná*um fyrir-
sjáanlega framtið“. 1 því tel-
ur Alsop megin hættuna
fólgna. — „Þegar Bandaríkja-
stjóm samdi vopnahlé í Kóreu
voru Frakkar búnir að berj-
ast látlaust í sjö ár í Indó
Kína. Bandaríska fordæmið
hefur orðið til þess að fransk-
ur aimenningur og franskir
stjórnmálamenn gera æ há-
værari kröfur um að endi sé
bundinn á stríðið í Indó Iíína
hvað sem það kostar",
IT'ina leiðin til að tryggja það
að Frakkar semji ekki frið
í Indó Kína er að dómi Alsop
að bandarískt lið verði sent
þeim til fulltingis. Frakka
vantar ekki vopn heldur menn.
Þveröfugt er þvi varið með
sjálfstæðisherinn, yfiihershöfð
ingi hans, Vo Nguyea Giap,
hefur ótæmandi mannafla af
að ausa en skortir hergögn til
að vopna alla þá sem vilja
berjast til að reka Frakka úr
landinu. Geti sjálfstæöisher-
inn aflað sér þessara vopna
frá KLna mirni reka að því að
Frakkar bíði örlagaríka ósigra
Framliald á 11. síðu.
I L
wmmmmm
' ' ■ 'xi
i -
Bræðurnir AJsop, Joseph (til vinstri) og Stewart.