Þjóðviljinn - 11.11.1954, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 11. nóvember 1954
þJÓÐVlLIINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþý^u — S6sialist.af]okkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb.)
Fréttastjórl: Jón Bjarnason
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjór"»=on Bjnrnl Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson, 'Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Rltstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig
19 — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
i Fiokkur kjarabaráttunnar
Að einu leyti er Sjálfstæðisflokkurinn langfremstur allra
stjórnmálasamtaka hérlendis og "þótt viðar væri leitað: blygð-
unarleysi hans er algert. Þegar eitthvert mál er orðið vinsælt,
lýsir Morguhblaðið ævinlega yfir því að það hafi alltaf verið
mál Sjálfstæðisflokksins, blaðamenn þess eru langþjálfaðir í
því að snúa staðreyndum við, sögufölsunin er sú íþrótt sem
þeir hafa mestar mætur á.
í gær er komizt þannig að orði í Morgunblaðinu; ,,En síðan
1939 er áhrif Sjálfstæðisflokksins jukust á stjórn landsins,
bafa lífskjör alls almennings batnað stórkostlega .... Um það
geta varla verið skiptar skoðanir, að aldrei hefur verið gert
^afn mikið til þess að tryggja afkomuöryggi alþýðumanna eins
og s.l. 15 ár, síðan Sjálfstæðisflokkurinn fékk aðstöðu til þess
að móta stjórnarstefnuna að meira eða minna leyti“.
Sjálfstæðisflokkurinn er þannig orðinn hinn mikli forustu-
flokkur alþýðusamtakanna, og í því ljósi er rétt að rifja upp
nokkra af atburðum síðustu 15 ára:
Það var Sjálfstæðisflokkurinn sem hafði forustu fyrir skæru-
liemaðinum mikla 1942, braut gerðardómslögin á bak aftur,
tryggði lögfestingu á átta stunda vinnudegi og stórhækkað
kaup, en þessir atburðir gerbreyttu sem kunnugt er kjörum og
aðstöðu vinnandi fólks á íslandi.
Það var þessi forusta Sjálfstæðisflokksins í kjarabaráttunni
sem gerði það að verkum að ókleift reyndist að mynda stjórn
gegn verkalýðssamtökunum og að eftir nokkurt tímabil var
mynduð fyrsta og eina stjórain sem hefur notið algers stuðn-
ings alþýðusamtakanna.
Það var auðvitað Sjálfstæðisflokkurinn sem tryggði bar-
áttumálum verklýðssamtakanna framgang á þessu tímabili.
Síðan var það Sjálfstæðisflokkurinn sem beitti sér gegn því
að það stjórnarsamstarf væri svikið í þágu erlends stór-
veldis, þótt hann fengi ekki rönd við reist.
Það var Sjálfstæðisflokkurinn sem hratt tollaálögunum miklu
1947 með harðvítugri verkfallsbaráttu, og Morgunblaðið var
þá, eins og jafnan fyrr og síðar skeleggasta málgagn verk-
lýðsfélaganna.
Það er Sjálfstæðisflokkurinn sem hefur barizt fyrir því með
miklum árangri að tryggja útflutningsatvinnuvegum öryggi
með því að afla markaða í Sovétríkjunum og alþýðuríkjum
Austurevrópu.
Eins og kunnugt er hefur Sjálfstæðisflokkurinn beitt öllum
þunga sínum til að berjast gegn því að erlent stórveldi rændi
íslenzku landi og fengi yfirráð yfir íslenzku efnahagslífi, vegna
þess að flokknum var ljóst að góð lífskjör alþýðu verða aðeins
tryggð með frjálsri þjóð.
Ógleymanleg er forusta Sjálfstæðisflokksins í baráttunni gegn
gengislækkuninni, og muna allir þær greinar Morgunblaðs-
ins sem sýndu fram á með skýrum rökum hversu mjög sú ráð-
stöfun skerti lífskjör almennings.
Ekki er síður minnisstæð hin skelegga forusta flokksins í
sókninni gegn atvinnuleysinu sem lagðist þungt á þjóðina alla
1951 og mótar enn lífskjörin víða um land, og aldrei hefur
Morgunblaðið þreytzt á því að brýna fyrir mönnum hversu
háskalegt það væri að draga vinnuaflið frá íslenzkum atvinnu-
vegum til þjónustustarfa í þágu erlends valds.
Enn er í fersku minni hin ósveigjanlega forusta Sjálfstæðis-
flokksins I desemberverkföllunum miklu 1952 og ekki síður
hinn ómetanlegi stuðningur Morgunblaðsins.
Enn er þá margt ótalið, barátta flokksihs fyrir 12 stunda
hvíld togarasjómanna og bættum kjörum sjómannastéttarinnar,
hin ágætu afrek hans í húsnæðismálum, hin ákveðna forusta
hans gegn fjárplógsstarfsemi og okri og margt, margt fleira,
sem hægt er að rifja upp síðar. En vonandi getur þessi afj-
rekaskrá orðið Morgunblaðinu dálítil hjálp þegar það þarf
næst að birta leiðara um forustu Sjálfstæðisflokksins í kjara-
baráttunni.
Enn ein nýlendustyrjöld haiin
Svikin loforS um sjálfsfjórn undirrót
uppreisnarinnar gegn Frökkum i Alsir
iRW:
Nýlendustríð er hafið í Alsír,
stærstu nýlendu Frakka í
Norður-Afríku. Fyrir hálfum
mánuði voru unnin skemmdar-
verk á herbúðum og stjórnar-
byggingum Frakka á 40 stöðum
víða um landið sömu nóttina.
Þéttust voru þó skemmdarverk-
in í borginni Constantine aust-
ur undir Túnis og í nágrenni
hennar. Næstu daga varð það
ljóst að í Aurésfjöllum suður
af Constantine var hafin upp-
reisn gegn nýlendustjórn
Frakka. Skærusveitir Araba
söfnuðust saman í fjalllendinu
og höfðu brátt náð allmörgum
þorpum á vald sitt. Herlið var
sent í skyndi frá Frakklandi til
Alsír og um dagmálabii í fyrra-
dag hóf 10.000 manna franskur
her sókn inn í Aurésfjöllin.
Franska herstjórnin telur að
þar hafist við 3000 manna
skæruher, allvel búinn hand-
vopnum. Frakkar beita flugvél-
um og léttum fallbyssum gegn
Aröbum. Yfirhershöfðingi
Frakka segir, að þeir geri sér
von um að hafa ráðið niður-
lögum uppreisnarmanna innan
þriggja mánaða.
eir sem til þekkja í Alsír og
öðrum nýlendum Frakka i
Norður-Afríku eru vantrúaðir á
þann spádóm. Uppreisnin í
Alsír siglir í kjölfar svipaðra
atburða í Túnis og Marokkó.
Allstaðar er ástæðan sú sama,
óánægja alls þorra landsmanna
með nýlendustjórn Frakka, sem
heldur Aröbum niðri í eymd og
fáfræði og eflir franska land-
nema til að féfletta þá og und-
iroka. Claire Sterling, fréttarit-
ari bandaríska tímaritsins The
Reporter ferðaðist síðastliðið
vor um Norður-Afríku og skrif-
aði greinar í blað sitt um á-
standið í nýlendum Frakka þar.
Fyrirsögnin á einni greininni
var: Alsír — næsta Indó Kína
Frakka? Atburðirnir sem síðan
hafa gerzt benda til þess að
Sterling hefði verið óhætt að
sleppa spurningarmerkinu. f
því sem hér fer á eftir um
ástandið í Alsír er að mestu
leyti stuðzt við grein þessa
bandaríska blaðamanns.
Sigurdaginn í Evrópu vorið
1945 varð uppþot í borg-
inni Constantine. Frakkar segja
að Arabar hafi drepið 100
franska landnema. Frakkar játa
að þeir hafi í hefndarskyni
skotið 8000 Araba, sjálfir segja
Arabar að 30.000 hafi verið
teknir af lífi. Þessi tíðindi í
Constantine opnuðu augu
stjórnarvaldanna í París fyrir
því, að ekki myndi allt vera
með felldu í þessari elztu stór-
nýlendu Frakka. Allir íbúar
landsins, átta milljónir Araba
og Berba og ein milljón
franskra landnema, njóta
fransks ríkisborgararéttar. Þrjú
þéttbýlustu héruðin, Alsír, Con-
stantine og Oran, eru talin hluti
af Frakklandi og senda 30 þing-
menn á þingið í París. Helm-
ingur þessara þingmanna er
múhameðstrúar og kjörinn af
þeim. Árið 1947 setti svo
franska þingið lög um að allir
íbúar Alsír skyldu fá sjálfstjórn
og þing fyrir landið skyldi
koma saman í Alsír. Þingi
þessu var sérstaklega falið að
koma á fót þjóðkjörnum sveita-
stjórnum þar sem franskir
embættismenn og heryfirvöld
hafa farið með einræðisvald yf-
ir innbornum mönnum síðan
1830, þegar Frakkar lögðu
Alsír undir sig. Þá tóku þeir
einnig í sínar hendur eignir
og stjórn kirkju múha-
meðstrúarmanna. Þing Alsír
átti nú að fá landsmönnum aft-
Ur kirkju sína. Einnig skyldi
það setja lög um að arabiska
yrði gerð opinbert mál og jafn-
rétthá frönskunni í skólum og
embættisfærslu.
í yfirborðinu hefur allt verið
með felldu í Alsir síðan
þessi lög voru sett. Arabaþing-
mennirnir í París eru alltaf á
sama máli og franskir félagar
þeirra frá Alsir. Sama máli
gegnir um fulltrúa Araba á
þinginu í Alsír. Sjálfstæðis-
flokkurinn M. T. L. D., sem
franska stjórnin bannaði á
dögunum, á engan þingmann í
Alsir og foringi flokksins,
Messali Hadj, hefur setið í
fangelsum Frakka eða verið í
útlegð í Frakklandi næstum
látlaust síðan 1937. Engu að
síður er talið að þessi flokkur
hafi fylgi níu af hverjum tíu Ar-
öbum í borgunum og helmings
til tveggja' þriðju hluta af fólki
úti' á landsbyggðinni. Mestallt
þetta fylgi hefur flokkurinn
fengið á allra síðustu árum, eða
síðan lögin um sjálfstjórn Alsír—
búum til handa voru sett.
Framkvæmd þeirra laga er ein
af ástæðum uppreisnarinnar,
sem nú er hafin í Alsír. Frönsku
landnemarnir, sem ekki mega
til þess hugsa að Arabar fái
jafnrétti við þá, voru lagasetn-
ingunni mótfallnir frá upphafi.
Þeir hafa fundið ráð til að
ónýta lögin um sjálfstjórn í
framkvæmd, og til þess hafa
þeir notið þegjandi samþykkis
ríkisstjórnanna í París, sem
áttu að framfylgja lögunum.
'Mfl'eð skipulögðum kosninga-
fölsunum á landsmæli-
kvarða haia frönsku landnem-
arnir og bandamenn þeirra í
embættismannastétt séð um að
engir aðrir en leppar Frakka
hafa hlotið kosningu á þingin
í París og Alsír. Bæði Frakkar
og Arabar kalla þessa þing-
menn í háði Ben Oui-Oui sem
þýða mætti með Jón já-já,
vegna þess að þeir gera aldrei
neitt nema það sem franskir
yfirboðarar skipa þeim. Kosn-
ing þessara manna hefur verið
tryggð með aðferðum, sem
hvað eftir annað hefur verið
lýst í frjálslyndari blöðum í
Frakklandi en stjórnarvöldin
hafa lokað augunum fyrir.
Formenn allra kjörstjórna eru
landstjóri Frakka í Alsír hefur
lagt bann við því að frambjóð-
endur eða umboðsmenn þeirra
fái að fylgjast með atkvæða-
greiðslunni. í fyrstu kosning-
um til Alsírþings árið 1948 var
kjörstöðum í bæjunum Bou-
Saada, Tamakrat, Aziz og Gu-
endoux lokað tveim klukku-
Framhald á 11. síðu
franskir embættismenn og
Franskt herlið bíður í Marseilles eftir að ganga á skips~
fjöl og halda til Norður-Afríku.