Þjóðviljinn - 31.03.1955, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 31. marz 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (7
*■
Kingsbury Smith segir að
Hearst og félagar hans séu
sér þess fyllilega meðvitandi
hversu N. S. Krúsjoff sé önn-
um kafinn sökum þings Æðsta
ráðsins og séu honum mjög
þakklátir fyrir það að hann
skuli hafa getað fundið tíma
til að taka á móti þeim. All-
ir höfum við, hélt Kingsbury
áfram, veitt með miklum á-
huga athygli hagstæðum um-
mælum N. S. Krúsjoffs í ræðu
hans á fundi miðstjórnar
Kommúnistaflokks Sovétríkj-
anna um áðferðir er beitt er í
landbúnaði Bandaríkjanna, sér
í lagi þó orðum hans hversu
þessar landbúnaðaraðferðir
gætu þjónað sovézkum land-
búnaði sem góð fyrirmynd. í
þessu sambandi vildi Hearst
mega leggja spurningu fyrir
N. S. Krúsjoff.
Hearst segir að þegar hann
las hin hagstæðu ummæli N.
S. Krúsjoffs um maís- og
komrækt í Bandaríkjunum, þá
datt honum í hug að betra
væri ef sovézkt fólk veitti oft-
ar athygli hinum betri hliðum
bandarísks þjóðlífs, og Banda-
ríkjamenn því sem vel er í
Sovétríkjunum. Um þessar
mundir gagnrýni þessir aðil-
ar hvorn annan of oft og
staldri of sjaldan við jákvæðar
staðreyndir.
Hearst spyr, hvort N. S.
Krúsjoff sé þessu samþykkur.
N. S. Krúsjofi' svarar að
hann fallist á þetta og telji
að þetta væri mjög gagnlegt.
Að hans skoðun sé margt um
góða hluti í Bandaríkjunum.
Hann telji og að Bandaríkja-
menn fyndu í Sovétríkjunum
margt athyglisvert og gagn-
legt fyrir þá. Þetta gildi ekki
einungis um vandamál land-
búnaðar heldur og um iðnað
og önnur svið.
Mearst segir að þar sem
N. S. Krúsjoff hafi látið góð
orð falla um nokkrar hliðar
bandarísks þjóðlífs, þá vildi
hann, Hearst, láta í ljós þá
ósk, að N. S. Krúsjoff sæi
•sér einhverntíma fært að
beímsækja Bandaríkin (á
svipaðan hátt og honum, He-
arst, og félögum hans hafi
verið gert kleift að heim-
sækja Sovétríkin) til þess að
kynnast persónulega banda-
xískum landbúnaði, iðnaði
osfrv., þar sem N. S. Krúsjoff
befur aldrei komið til Banda-
ríkjanna.
N. S. Krúsjoff staðfestir að
bann hafi vissulega aldrei til
Bandaríkjanna komið.
Kingsbury Smith spyr hvort
N. S. Krúsjoff væri þess reiðu-
búinn að heimsækja Bandarík-
in og kynnast bandarískum
búnaðarháttum, einkum á
sviði griparæktar, ef honum
bærist boð um að takast för
þess á hendur á tíma er hon-
um hentaði.
N. S. Krúsjoff svarar að
bann vildi svara Hearst og
Kingsbury Smith í einu lagi.
Hann telji að gagnkvæmar
heímsóknir milli landa séu
þjóðunum ávallt til gagns séu
þær ekki beinar embættisferð-
ir. Að hans skoðun væri það
mjög gagnlegt bæði frá sjón-
armiði gagnkvæms skilnings
og í efnahagslegu tilliti, að
sovézkir borgarar heimsæktu
Bandaríkin. Á sínum tíma
bafi félagi Míkojan dvalizt í
Bandarikjunum og hafi hann
sagt frá mörgu athyglisverðu
t-------------------------------------------:-----------------------------
Bandarísku blaðamemiirnir IÍJngsbury Smith og Randolph Hearst
dvöldust um skeið í vetur í Ráðstjórnarríkjunum. Hearst er æðsti
maður Hearst-blaðahringsins alkunna, en Smith yfifmaður frétta-
deildar hans í Evrópu. Þeir félagar áttu viðtöl við ýms.a helztu for-
ustumenn Ráðstjómarríkjanna; og fer hér á eftir fyrrihluti viðtals
þeirra við Krúsjoff, aðalritara KommúnistafL Ráðstjórnarríkjanna.
v.______________________________________:__________________________________j
Sovétþjóðir
styðja friðsamlega sambúð sósíalisma
og gagnlegu er hann sá þar.
Kingsbury Smith vekur at-
hygli á að V. M. Molotoff hafi
og verið í Bandaríkjunum.
N. S. Krúsjoff svarar að fé-
lagi Molotoff hafi verið í
Bandaríkjunum á tímum
styrjaldar og skömmum tíma
eftir styrjaldarlok. Honum
hafi ekki verið kleift að kynn-
ast landinu eins ýtarlega og
félaga Míkojan.
Hvað snerti för hans, Krú-
sjoffs, til Bandaríkjanna þá sé
hún vissulega ýmsum erfiðleik-
um háð nú, þó að, eins og
hann þegar hafi tekið fram, í
Bandaríkjunum sé margt at-
hyglisverðra og lærdómsríkra
hluta einkum á sviði landbún-
aðar og landbúnaðarvélafram-
leiðslu. Hvað varði skipulag
búnaðarhátta þá sé þeim fé-
lögum samyrkjubúskapur auð-
vitað ekki að skapi, en sovét-
fólk hafi fyrir sitt leyti ekki
miklar mætur á. skipulagn-
ingu bandarísks landbúnaðar.
Samt sem áður komi þetta
ekki í veg fyrir að liægt sé að
líta á það hið góða sem
Bandaríkin hafa fram að bera
á sviði griparæktar, landbún-
aðarvélaframleiðslu osfrv. -—
Auk þess verði að segja að
bandarískur landbúnaður sé
rekinn á mjög hagnýtan hátt
og mannsaflið nýtt mjög vel.
Þegar tekið væri tillit til
þess að hann, Krúsjoff, hefði
á hendi stöðu aðalritara
Kommúnistaflokks Ráðstjórn-
arríkjanna, væri þá hægt að
ætla að nokkur sá maður
fyndist í Bandaríkjunum sem
þyrði að bjóða honum heim?
Yrði ekki sagt þar að til-
gangur ferðar hans væri sá
einn að velta um koll þjóðfé-
legskerfi Bandaríkjanna ? í
þessu sambandi bendir N. S.
Krúsjoff í gamni á að hann
sé hræddur um að Hearst geti
orðið erfitt að útskýra það í
þingnefnd McCarthys að hann
hafi átt viðtal við aðalritara
miðstjórnar Kommúnista-
flokks Ráðstjórnarríkjanna.
Hvað snerti ferð hans,
N. S. Krúsjoff
Krúsjoffs, til Bandaríkjanna,
þá sé það mörgum skilyrðum
háð. Bandaríkjamenn neiti
ekki einungis fólki eins og
honum um vegabréfsáritun
heldur og ritstjórum sovézkra
stúdentablaða, og líti það
mjög einkennilega út.
Hearst segir að hann og
hans félagar hafi með mikl-
um áhuga veitt athygli á-
kvörðun sovétstjórnarinnar
um að herða enn á þróun
þungaiðnaðarins. Þýðir þetta
að talið sé óhjákvæmilegt að
veita aukningu varnarmáttar
landsins meiri athygli, eða
þýðir hún nýja áætlun um að
auka framleiðslu á fram-
leiðslutækjum til þess síðan
að auka neyzluvöruframleiðsl-
una?
N. S. Krúsjoff svarar að er-
lendis hafi menn ekki skilið
rétt ráðstafanir sovétstjórn-
arinnar til eflingar fram-
leiðslu neyzluvarnings, og virð-
ist menn þar halda að hér
sé um að ræða aukna áherzlu
sem lögð sé á þungaiðnað. Við
höfum ávallt álitið, segir N.
S. Krúsjoff,-álítum og munum
álíta að allar greinar iðnaðar-
ins verði að þróast hlutfalls-
lega en þungaiðnaður verði
að ganga fyrir öðrum iðn-
greinum. Hvers vegna er það
óhjákvæmilegt? Það er óhjá-
kvæmilegt sökum þess að
þungaiðnaður framleiðir fi’am-
leiðslutækin og ef bæta á
lífskjörin verður að efla fram-
leiðsluöflin, auka tæknina. En
án málma, véla, raforku er
vélvæðing óframkvæmanleg.
Þess vegna er þungaiðnaður
grundvöllur atvinnuveganna.
Svo tekið sé dæmi, þá sam-
þykkti síðasti fundur mið-
stjórnar Kommúnistaflokksins
ályktun um frekari þróun
griparæktar. En hvað er
griparækt? Hún er í rauninni
framleiðsla neyzluvöru. En
þróun griparæktar er ófram-
kvæmanleg án þróunar þunga-
iðnaðar sem veitir landbún-
aðinum dráttarvélar, landbún-
aðarvélar af ýmsu tagi. Þann-
ig má segja að ef efnahagslíf
landsins sé ein heild, byggð
upp af’ hinum ýmsu greinum
atvinnuveganna, þá verði
þungaiðnaðurinn að hafa á
hendi forustulilutverkið í
þeirri heild.
Hvað varði spurninguna um
það hvort þungaiðnaði sé beitt
í þágu landvarna eða í frið-
arþágu, þá verði hann, Krú-
sjoff, að segja að í Sovétríkj-
unum séu ekki mótsetningar
milli þessa tvenns. Við komm-
únistar, segir N. S. Krúsjoff,
álítum eyðslu fjár til land-
varna illa nauðsyn. Við vild-
um framar öllu öðru geta
átt þess kost að þurfa ekki
að eyða almannafé til land-
varna. Hann, Krúsjoff, sé
þeirrar skoðunar að einhvern-
tíma komi sá tími að þess
gerist ekki þörf. En hið nú-
verandi ástand á alþjóðavett-
vangi neyði Sovétríkin til að
eyða hluta tekna sinna til
landvarna. Bandaríkjamenn
haldi því fram að núverandi
viðsjár á alþjóðavettvangi séu
sök Sovétríkjanna. En sovét-
þjóðirnar líti svo á að orsök
þeirra sé fyrst og fremst
Bandaríkin, sem sett hafi á
stofn herstöðvar í kring um
landamæri Sovétríkjanna og
vilji ekki tala við Sovétríkin
öðruvísi en ,,í krafti aflsins“
eins og Churchill sagði og
Dulles endurtekur margsinnis
ásamt öðrum. En hvernig sem .
á málin sé litið þá séu Sovét-
ríkin undir núverandi aðstæð-
um neydd til að beina hluta
tekna sinna og afls til að
auka varnarmátt sinn.
Samt sem áður er markmið
okkar það fyrst og fremst,
heldur N. S. Krúsjoff áfram,
að auka hamingju þjóðar okk-
ar, bæta lífskjör hennar. Við
óskum þess að ekki einungis
þjóð okkar geti notið ham-
ingju, heldur og aðrar þjóðir.
Helzta mið þjóðanna má ekkb
með nokkru móti felast í þvi
að framleiða sem mest af fall-
byssum og kjarnorkusprengj-
um: það er árangur hinna nú-
verandi óeðlilegu samskipta
þjóða á milli. Það er ekki
hægt að líta svo á að fall-
byssur og sprengjur teljist
til auðæfa þjóðanna. Þær
standa öllu heldur í vegi fyrir
því að hægt sé að efla velmeg-
un þjóðanna.
Kingsbury Smith þakkar
Krúsjoff fyrir svarið.
N. S. Krúsjoff segir að
hann vildi mega bæta nokkr-
um orðum við það sem hann
sagði um „pólitík aflsins".
Hann telji þetta mjög hættu-
Lega stefnu, hættulega að því
leyti að samkvæmt henni
verði báðir aðilar að leggja
stöðuga rækt við mátt sinn,
reyna stöðugt að verða öfl-
ugri en hinn aðilinn. Þetta
Framhald á 10, síðu.
Þannig er „flokkur allra stétta”
Sjálfstæðisflokkurinn re.ynir
oft og einatt að hampa því að
hann sé „flokkur allra stétta“;
þar uni í sátt og samlyndi
verkamenn, sjómenn, útvegs-
menn, iðnaðarmenn, kaup-
menn, útgerðarmenn, heildsal-
ar milliliðir, braskarar og okr-
arar, vilji hver öðrum vel og
styðji hver annan til velmeg-
unar og farsældar. Þetta er
fögur kenning, enda hefur
engu smáræðis orðskrúði ver-
ið hlaðið kringum hana á
undanförnum árum. Svo verð-
ur allt lakara þegar til veru-
leikans kemur og reynir á
kenninguna. Og nú reynir ein-
mitt á hana í vinnudeilunum
miklu.
Hvað um verkamennina ?
Morgunblaðið heldur því
fram sýknt og heilagt, hvern
einasta dag, með æ ofsafengn-
ara orðalagi, að það sé
kommúnistiskur glæpur og
skemmdarverk gegn þjóðfé-
laginu að verkamenn fái 4.000
kr. í laun á mánuði. Allir
verkamenn vita þó. að það er
ekki hægt að lifa mannsæm-
andi lífi fyrir lægri upphæð,
ekki síður þeir sem fylgt hafa
Sjálfstæðisflokknum að mál-
um. En þegar á herðir er
Morgunblaðið ekki skrifað
fyrir þá, heldur einkennast
allar ritsmíðar þess af hatri
til verklýðsstéttarinnar og
hagsmuna hennar.
Hvað um sjómennina? 1
Hafnarfirði hefur bæjarfé-
lagið samið við Hlíf með
þeim afleiðingum m.a. að út-
gerð getur haldið áfram af
fullum krafti. Þá gerist það
að alþingismaður íhaldsins
neitar að selja beitu og bind-
ur bát sinn. Olíufélög íhalds-
ins neita að selja olíu og
benzín. íshús íhaldsins neita
að selja ís. Ihaldið fer ham-
förum til þess að stöðva ver-
tíðina og reka sjómennina í
land. Og þessar aðfarir hitta
í hliðstæðum mæli útvegs-
menn þá sem vilja gerá út og
afla verðmæta.
Hvað um iðnaðarmennina ?
Fái verkamenn óþvegin orð í
Morgunblaðinu eru svívirðing-
arnar ekki síður tvinnaðar um
iðnaðarmennina. Þeir taka
fyllsta þátt í hinu kommún-
istíska samsæri gegn þjóðfé-
laginu og eiga ekkert gott
skilið af „málgagni allra
stétta".
Þannig talar hin ólýgna
reynsla og „flokkur nllra
stétta“ skreppur saman í
hagsmunaklíku stórútgerðar-
manna, heildsala, milliliða,
braskara og okrara. Þegar á
reynir eru þau einvörðungu
hagsmunir þeirra sem stjórna
skrifum Morgunblaðsins en
vinnandi fólk er hrakyrt og
ofsótt. Skyldi ekki vera rét’t
að fiokkurinn fengi aðeins at-
kvæði sinna stétta í næstu
kosningum ?