Þjóðviljinn - 31.03.1955, Blaðsíða 11

Erich Maria REMAEQUE:
f----------------------------
cEsIœm • • •
• • • og deyja
<__________________________j
93. dagur
það myndast gola, sem eykur eldinn og á augabragði
standa þeir í björtu báli“.
Gráber leit á manninn. Hann hafði djúpar augna-
tóftir undir hjálminum og munn sem margar tennur
vantaði í. „Og þú álítur að þeir ættu að standa kyrrir“.
„Það væri betra í oröi. Standa kyrr eða reyna að kæfa
eldinn meö teppum eða einhverju slíku. En hver hefur
teppi við höndina? Og hverjum dettur það í hug? Og
hver getur staðiö kyrr þegar kviknað er í honum?“
„Enginn. Hvaö ert þú? í loftvörunum?“
„Nei, nei. Ég er í líkflutningunum. Og, við flytjúWj
líka særðá þegar við fijinum þá.' Þarna kemur vagninn
okkar. Loksins“. ■ • ■ ~úítæv^t
Gráber sá vagn með hvítum hesti fyfir aka inn á
milli rústanna. s'! ” , ,
„Bíddu, Gústaf“, hrópaði maðurinn sem hann hafði
verið að tala við. „Þú kemst ekki lengra í þessa átt. Við
berum þau yfir. Ertu með bÖrur?“
„Tvær“.
Gráber elti manninn. Bakvið steinvegg sá hann hina
dauöu. Eins og í sláturhúsi, hugsaði hann Nei, ekki
eins og í sláturhúsi; í sláturhúsum var meiri regla á
öllu; dýrunum var slátraö, þeim látið blæða og síðan
raðað eftir ákveðnum reglum. Hér voru líkin kramin,
limlest, sviðin og brunnin. Fatatætlur héngu enn á
þeim; ermi af ullarpeysu, dropóttur kjóll, skálm af brún-
um flauelsbuxum, brjóstahaldari með blóðugum brjóst-
uni í. Til hliöar lá hópur dáinna barna í bendu. Þau
höfðu veriö í kjallara sem ekki reyndist sprengjuheldur.
Stakar hendur, kramin höfuð með litlu hári; i miðri
bendunni skólataska, karfa með dauöum ketti, fölur
drengur, náhvítur, dáinn en ósærður, lá útréttur eins
og hann væri enn ekki búinn að lifa og biði þess að fá
lífsanda, og við hlið hans brunniö lík, svart nema annar
fóturinn sem var rauöur. Það var ekki lengur hægt að
sjá hvort þetta hafði verið karl eða kona; kynfærin og
brjóstin höfðu brunnið af. Gullhringur glóði skært á
svörtum, rýrum fingri.
,,Augun“, sagði einhver. ,,AÖ þau skuli bi'enna líka!“
Líkunum var staflað upp á vagninn. „Linda“, sagði
kona sem gekk á eftir öðrum börunum. „Linda! Linda“.
Það sá aftur til sólar. Regnvot strætin glitruðu. Trén
sem heil voru ljómuöu vot og græn. Loftið var tært og
sterkt eftir regnið. „Þetta verður aldrei fyrirgefið“, sagöi
einhver fyrir aftan Gráber.
Hann leit við. Kona með skringilegan í'auöan hatt
staröi á börnin. „Aldrei“, sagði hún. „Aldrei! Hvorki
í þessum heimi né hinum næsta“.
Vörður kom aðvífandi. „Burt! Standið ekki hérna.
Haldið áfram. Burt!“
Gráber gekk áfram. Hvað yrði aldrei fyi'irgefið? hugs-
aði hann. Eftir þetta stríð yrði skelfilega rnikið að fyi’ii'-
gefa og fyrirgefa ekki. Ein ævi dygði ekki til þess. Hann
hafði séð fleiri barnalík en þetta — hann hafði séö þau
alls staöar, í Frakklandi, Hollandi, Afríku, Rússlandi,
og öll áttu þau mæður sem grétu þau, ekki einungis
þau þýzku — ef þær gátu þá enn grátið og S.S.sveitirnar
voru ekki búnar aö útrýma þeim. En hvers vegna var
hann að hugsa um þetta? Haföi hann sjálfur ekki hi'ópað
rétt áðan: „Kvikindi! Kvikindi!!“ upp í himininn sem
geymdi flugvélarnar?
Hús Elísabetar haföi ekki oröið fyrir sprengju, en eld-
sprengja hafði fallið á húsið yzt í blökkinni, vindurinn
hafði feykt logunum yfir næstu þök og nú loguöu þök-
in í öllum þrem húsunum.
Húsvörðurinn stóö úti á götunni. „Hvers vegna er eld-
urinn ekki slökktur?“ sagði Gi'áber.
Vörðurinn benti yfir boi’gina. „Hvei’s vegna er eldui'-
inn ekki slökktur?“ spuröi hann á móti.
„®r ekkei’t vatn til?“
„Það er enn til vatn, en okkur vantar dælur Það lek-
ur aðeins. Og viö getum ekki komizt að þessum eldi. Þak-
ið getur hi’unið á hverri stundu“.
Á götunni stóðu stólar, tö?kur,;, köt|;u);. i fuglabúii,
Fimmtudagur 31. marz 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
myndir og fatapinklar. Út um gluggana á neöri hæðun-
um fleygði sveitt og æst fólk út munum vöfðum í teppi og
koddaver. Aðrir hlupu upp og niður stigana.
„Heldui’ðu að húsiö brenni til grunna?“ spurði Gráber
húsvörðinn.
„Sennilega. Ef slökkviliöið kemur ekki strax. Til allrar
hamingju er ekki rok. Við ski’úfuðum fi’á öllum vatns-
ki’önum á efstu hæöinni og bárum allt út sem eldfimt
er. Meix’a getum við ekki gert. Og meðal annarra orða,
hvei'nig var með vindlana sem þú lofaðir mér? Ég gæti
notað einn þeiri'a“.
,,Á moi’gun“, sagöi Gráber. „Þaö skal ekki bregðast“.
Hann leit upp í íbúðarglugga Elísabetar. íbúð hennar
var ekki enn í bráðri hættu. Enn voru tvær hæðir á
milli. Gegnum gluggann á herbergi Elísabetar sá hann
frú Lieser á þönum. Hún var að baxa við hvítan ströng-
ul sem innihélt sennilega rúmfatnað. í hálfrökkrinu
leit hann út eins og útblásinn draugur.
„Ég ætla líka að setja niður í töskur“, sagði Gráber.
„Það ætti ekki að saka“.
„Alveg rétt“, svaraði vörðurinn.
í stiganum rak maður með nefklemmugleraugu þunga
tösku í sköflung Grábers. „Ég biðst afsökunar“, sagði
hann kurteislega út í loftið og flýtti sér áfram.
IVyrnar að íbúðinni voru opnar. Gangurinn var fullur
af pinklum. Frú Liesei' híjóp framhjá Gráber, með sam-
anj^itnar yai’ir og tár í augunnm. Hann fór inn í hér-
bergi Elísabetar og lokaði á éftir sér.
Hann settist í stól við gluggahri og jeit í kringum sig.
Herbergiö var allt í einu orðíð furðuléga afskekkt og
friðsælt. Gráber sat kyrr langa stund án þess að hugsa
um neitt. Svo fór hann aö leita aö töskum. Hann fann
tvær undir rúminu og reyndi aö ákveða hvaö hann ætti
að setja niður 1 þær.
Hann byrjaði á fötum Elísabetar. Hann tók út úr fata-
skápnum þaö sem hann áleit hentugt. Svo opnaöi hann
kummóðuna og tók upp nærföt og sokka. Hann lagði
lítinn bréfbunka innanum skóna. Á meðan heyrði hann
hróp og hávaða að utan. Hann leit út. Það var ekki
brunaliðiö; það var aðeins fólkið að bera föggur sínar
út. Hann sá konu í minkapels sitja í rauðum flosstól
fyrir framan hrunda húsiö á móti, með lítinn kassa í
höndunum. Sennilega skartgripir hennar, hugsaði hann,
og fór að leita í skúffunum að skartgripum Elísabetar.
Hann fann nokkra smáhluti; mjótt gullarmband og
gamla brjóstnál með ametyst. Hann tók líka gyllta kjól-
inn. Hann fann til viðkvæmni við aö snerta eigur Elísa-
Erlend tíðindi
Framhald af 6. síðu.
ríkjastjórn muni ekki ræða
Þýzkalandsmálin nema á fundi
þar sem stjórn Vestur-Þýzka-
lands eigi fulltrúa.

eimilisþáÉtur
Puðar
Eff þið hafið
legubekk eða
ottóman í stof-
unni hjá ykk-
ur, sem ykkur
finnst gera
hana of svefn-
herbergislega
og er auk þess
of breiður til
að hægt sé að
láta fara vel
um sig í hon-
um þegar mað-
ur situr, væri reynandi að'
bregða. sér í bæinn og leita að
fjörlegum taubútum í fallegum
litumrauðum, gulum, svört-
um, röndóttum, doppóttum og
köflóttum og sauma síðan
stóra og litla púða með
bryddingum og pífum eftir
smekk hvers og eins, í líkingu
við það sem sýnt er á mynd-
inni og raða þeim hverjum balt-
við annan. Það er nýlegt og
þægilegt.
Ef þið eigið afganga af voksdúk
eða, bút af notuðu plastí, ættuð
þið að klippa heillegustu stykkin
úr og leggja þau á hillurnar í
matarskápnum. Það er auðvelt að
þrífa þetta hvort tveggja og það
nýtist mun hptur en hiHupappir.
Stói
1
hórveldafundur sem haldinn
kann að verða eftir fuíl-
gildingú samninganna um her-
væðingu V-Þýzkalands verður
auðvitað með allt öðru sniði
en ef orðið hefði af fundi á
síðasta ári. Sovétstjórnin hef-
ur margsinnis lýst þvi yfir að
þýðingarlaust sé að ræða uq
sameiningu Þýzkalands. meðan.
Vesturveldin gera kröfu til að
fá að innlima sameinað Þýzka-
land í hernaðarkerfi sitt. Hún
kveðst ekkert hafa á móti því
að ræða Þýzkalandsmálin við
Vesturveldin eftir að hervæð-
ingarsamningarnir hafa verið
fúllgiltir, en fyrsta krafa henn-
ar í slikum viðræðum verði
að samningarnir -séu fell.dir
úr gildi. Fyrr sé ekki • hægt
áð ræða sameiningu Þýzka-
lands.’ - ÞesÉ ’-'er' getið til að
fharkniiðið ni'eð hinum nýju
tillögum sovétstjórnarinnar
um friðarsamning við Austur-
ríki sé að skapa fordæmi, sem
heimfæra megi á Þýzkaland.
Molotoff hefur skýrt sendiherra
Austurríkis í Moskva frá að
ekkert eigi að vera því til fyr-
irstöðu að samið verði við
Austurríki og allt hernámslið
verði á brott að því tilskildú
að tryggilega verði frá því
gengið að landið sameinist
ekki Vestur-Þýzkalandi og
standi utan allra hernaðar-
bandalaga. Þessum uppástung-
um hefur verið tekið vel í
Austurríki en méð mikilli ó-
lund í London og Washington.
Ýmsir geta þess til að heim-
sókn Gromikos aðstoðarutaii-
ríkisráðherra til Stokkhólms í
síðustu viku sé þáttur í við
leitni utanríkisráðuneytis So-
vétríkjanna að skilja hernaðar-
bandalögin í Austur- og Vest-
ur-Evrópu að með hlutlausu
belti þvert yfir álfuna frá Svi-
þjóð í norðri yfir Þýzkaland,
Austurríki og Sviss til Júgó-
slavíu í suðri.
Ljúffengur,
franskur fisk-
réttur
Sneiðar af lúðu eða þorski,
ca. lVz cm á þykkt. Velt upp
úr hveit, salti og pipar stráð
yfir og sneiðarnar brúnaðar á
pönnu. Búið til ljósbrúna sósu
úr smjöri, hveiti og fisksoði
(soði af haus og beinum), glasi
af rauðvíni og lítilli dós af
tómatpuré. Leggið fiskstykk-
in í lögum niður í eldfast mót
með gúrkusneiðum, sætum eða
súrsætum á milli. Hellið sós-
unni yfir og látið allt malla í
20 mínútur í meðalheitum ofni.
M
fálgögn sænsku ríkissjórn-
arinnar hafa oft hreyft
þessari hugmynd um hlutlaust
belti, nokkurskonar höggdeyfi
milli hinna andstæðu fyikinga,
Hlutlaust og sameinað Þýzka-
Iand er einng stefnumál sósíal-
demokrata, helzta stjórnarand-
stöðuflokksins í Ve.stur-Þýzka-
landi. Hinir fjölmörgu and-
stæðingar vesturþýzkrar her-
væðingar í nær ölium flokkum
í Frakklandi, Bretlandi og öðr-
um Vestur-Evrópulöndum eru
sama sinnis. Háskinn sem því
er samfara ef Austur- og Vest-
ur-Þýzkaland hervæðast hvort
gegn öðru er svo augljós að öll-
um sem umhugað er um varð-
veizlu friðarins í Evrópu hlýtur
að hrjósa hugur við.
M. T. Ó.
T I L
LIGGUR LEIÐIN