Þjóðviljinn - 15.09.1955, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 15. septemiber 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirk:
95. dagur
að g'líma við stórkostleg verkefni. Og í samanburði við
ykkar verkefni er það sem ég hef dútlað við aðeins smá-
munir. Jú, ég held ég heföi gjarnan viljaö taka þátt í því.
Hann sat um stund og starði fram fyxir sig eins og
hann væri aö dreyma um voldugar aflstöðvar, mann-
virki, verksmiðjuborgir, sem bolsévíkamir höfðu reist
og nú voru aðeins brenndar og hrundar nistir. Svo
kinkaði hann kolli og sagði:
W
Nei, hugsaði hann. Það er óhugsandi.
— Já, já, drengur minn, tími minn er liöinn og ég geri
mér ekki miklar vonir um þá kynslóö sem nú hefur
völdin. Það eruð þið sem allt byggist á. Og þótt ég sjái
þá baráttu ekki bera neinn árangur, þá er það betra en
aö reyna að hagnast sem mest á sinni eigin smán. Þú
verþur að breyta eftir samvizku þinni. Ef við hlýðum
æviniega rödd hennar, Gregei's, getur ekki fariö mjög
illa fyrir okkur . . .
27 KAFLI
Danskur kler cur og forscstisráðherra lýsa skoðun sinni
á hinurn rétiu yfirvöldum. Og í samkvœmi, par sem
menningarfrömi;8ir skiptast á liáleitum skoðunum,
heyrum við ilit ýmissa viðurkenndra mennta-
manna, en alþýðan er farin að hugsa sitt.
Presturinn á Haslev prestssetri er dálítið kvefaður.
Hann hefur verið í fyrirlestraferð um landið og látið
rödd sína óma í kirkj um og tmboðsstöðvum, og hið
göfuga starf hefur ofreynt í honum raddböndin. Ráös-
konan hans oer honum sjóðheita ylliberjasaft, og hinn
góði drykkur mýkir á honum góminn, svo að hann
þrífur pennann og skriíar með ákefð síðasta kaflann
í riti sínu um Stríff og kristindóm.
Hann situr þarra, hjúpaður innisloppi, og eiginlega
minnir hann rnest á skikkanlega, gamla konu sem ætl-
ar að fara að firja upp á nýjan sokk. En látið ekki
blekkjast. Haon tr stríðsmaður drottins, og sjómenn
á Vesturströndinni, smáborgarar í kaupstöðum, fátækir
sem ríkir hlýða á orö hans; hann getur dæmt fólk til
helvítis og lyi't því til himna, og honum finnst það
eðlilegt og sjáifsagt aö hann sé andlegur leiðtogi þjóðar-
innar af guð’ náð.
RáÖskonan kemur meö nýtt glas af þessum mýkjandi
drykk og hún lítur á hann með áhyggjusvip, því að það
er skelfilegt hvað presturinn veröur að leggja mikiö
á sig. En á þessum tímum verða allir .að gera sitt bezta.
— Ætlar presturinn ekki að fara að ganga til náða?
leyfir hún sér að spyrja.
Hann lítu” viðutan upp úr handritinu og svarar síð-
an vingjarnli'ga.
— Nei, Friðiikk? litla, presturinn gengur ekki til náða.
Presturimi gengur aldrei til náða. Presturinn hefur sitt
verk að vinnt.
Og hann kinkar kolli til hennar og heldur áfram að
skrifa:
„Þegar við með tilliti til 13. kapítula Rómverjabréfs-
ins, valdstéttimar skipaðar af guði til að ríkja með
valdi, drögum þá ályktun að styrjaldir geti verið kristi-
leg skylda, þa leiðir þaö af sjálfu sér aö til er stríð
sem bann liggur riö, stríðið gegn valdstéttunum, borg-
arastyTjaldir, uppreisnir. Hversu óánægöir sem við er-
um með þæ;’ valdstéttir sem guð hefur yfir okkur sett,
þá eru þær frá honum komnar og guðs börn hafa engan
rétt til aö bo’a þeim frá meff valdi. Þá synd verða börn
heimsim aö drýgia eins og aðrar syndir. Ef við höfum
yfir okkur óv'nsæla stjórn, framandi vald sem beitir
kúgun, þá er oft crfitt að mæla guðs orð og segja: Sér-
hver maöur sé yfirbodnum valdstéttum hlýöinn. Það
getur verið mjög óþjóðlegt. En það er kristindómur.
Viö verðum að aðvara hina ungu. Skemmdarverk og
njósnir eru syndsamleg. Og afleiðingamar eru örlaga-
ríkai'“.
Hann leggu)’ frá sér pennann og les vandlega þaö sem
hann heiur skriíaff því að hann er maður með ábyrgö-
artilfinningu og veit h\aö í þessum oröum felst. Þau
bóða hlýðni og undirlægjuhátt viö hinn sigrandi naz-
isma. Og houum flaug í hug: ef það væru kommúriist-
amir sem væru valdstéti.in!
— Nei,-hngsaöi hanr. Það er óhugsandi, þaö kemur
ekki til mála aö beir sigri. Guð almáttugur sér fyrir
þvi. Og ef þeir sigruðu, væru þeir ekki hin rétta vald-
stétt skipuð af guði. Þá væri þaö þvert á móti kristileg
skylda að gera uppreisn gegn þeim.
Hann tærr. r gíasiö með ylliberjasaftinni sem nú er
ekki nema volg og kinkar kolli með ánægjusvip. Þetta
rit er gott og mergjað eins og greinar Lúthers eða hirð-
isbréf hans gegn uppreisnarbændum! Berjið þá niður
eins og óöa hunda! Hann heldur sér við kenningar Lút-
hers og kristmdóminn cg getur rólegur gengiö til náða.
Bronstein
0$
eimilisþáttnF

Allar höfum við einhverja
gaila, sumar eru of magrar,
aðrar of feitar og enn aðrar
of litlar. Hér eru sýndar flíkur
\dð hæfi þeirra sem eru of
grannar og of feitar. Sú sem er
of þrekin þarf að vera í slétt-
um, sniðlitlum kjól með bein-
um línum. Kjóldragt með plíser-
uðu pilsi er afbragð fyrir
þrekna konu. í mittið á blúss-
unni er mjótt belti og hálsmál-
ið er skemmtilegt. Ermamar
eru diáifsíðar og venjulegur
! Önnur of feit,
J
i | Mn of mögur
axlasaumur. Þetta er látlaus og
snotur dragt og hentar vel þeim
sem eru of þreknar.
Stúlkan sem er of grönn á
við önnur vandamál að stríða,
en einnig handa henni er fellda
pilsið heppilegt. Hér er léttur
kjóll úr röndóttu efni, og snúa
rendumar þversum í blússunni
niður á mjaðmir. Það undir-
strikar granna mittið og gefur
hæfilega breidd í blússuna þeg-
ar þverrendurnar ná út fyrir
axlir.
Framhald aí 5. síðu.
og Ungverjinn Szabo hafa báð-
ir 9 vinninga, en aðeins fjórar
skákir eftir, og geta átt á hættu
að fara niður fyrir Geller og
Petrosían, sem eru með 81/2
vinning. Síðan koma Tékkinn
Paohman, Argentínumaðurir.n
PiJnik og Júgóslavinn Fuderer
með 8 vinninga og það verður
við þá sem Spasskí mun keppa
um niunda sætið.
I síðustu fimm umferðum get-
ur þó margt óvænt gerzt. Fud-
erer á þannig eftir að tefla við
fjóra Rússa, og síðustu skákir
hans verða því enginn barna-
leikur.
Júgóslavinn Rabar og Arg-
entínumaðurinn Najdorf hafa
7 vinninga, en Svíinn Stáhlberg
og Argentínumaðurinn Guimard
hafa 6*1/2. Svíinn er algerlega
vonlaus, þar sem hann teflir
aðeins við Rússa í síðustu fimm
umferðunum.
láð handa nýgiftn fólki
Afborgimin
hættuleaa
Kaupið ekki of mikið með af-
borgunum þegar heimili er stofn
að. Það getur verið hættulegt og
það er svo freistandi, því að
manni finnst ævinlega hægt að
bæta við örlitlu máiiaðárgjaldi.
Afborgunarfyrirkomulagið get-
ur verið mikil hjálp fyrir nýgift
fólk sem getur ef til vill ekki á
annan hátt eignazt dýra bús-
hlutx, en notfærið ykkur ekki
afborganir þegar hægt er að
komast hjá því. Unga fólkið
sem skuldbindur sig til að borga
mánaðarlega háar upphæðir,
lendir oft í miklum vandræðum,
þegar frá líður,
Þótt bæði hjónin vinni fyrii"
háu kaupi mega þau ekki vera
of bjartsýn, og alltaf verður
að gera ráð fyrir að sjúkdómar
og óhöpp geti átt sér stað.
Konan verður ef til vill barns-
liafandi og hættir að vinna og
hin einföldu laun geta ekki stað-
ið undir mánaðargreiðslum, með
þeim afleiðingum að verzlan-
irnar geta sótt aftur húsmun-
ina.
Þess ber einnig að geta að
hinn langi greiðslufrestur er
dýr og maður sparar sér hreint
ekki lítið með því að biða með
að kaupa þar til hægt er að
borga út í hönd. Hættulegust er
sú afstaða að halda að maður
fái vöruna ,,ókéypis“ þegar hún
er keypt með afborgun. Eink-
um hættir kvenfólki til að vera
léttúðugt í þessum sökum og
það gleymir oft að gera ráð
fyrir þeim sveiflum sem geta
átt sér stað í heimilisútgjöld-
unum. Stundum endast matar-
peningarnir mjög vel eina vik-
una, eix i næstu vilcu þarf ef
til vill að kaupa ýmislegt sem
léttir mjög pyngjuna, og mað-
ur þarf alltaf að gera ráð fyr-
ir óvæntum nauðsynjaútgjöld-
um.
tíigefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sosíalistaflokkurinn. — Ritstjóiar: Magnús Kjartansson (áb), Sigurður Guðmundsson — Fréttarit-
ttóri: Jón Bjamason. — BlaðamettK: Asmundur Sígurjónsson, Bjami Benediktsson, GuðmundUr Vigfússon, ívar H. Jónsson, Magnús 'Toríi
Ólafssöh. —- AuglýSingastjðri: Jónfileá*a Haralisson. — RitStjórh, af greiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími: 7500 (S
línur). — Áskrtftarverð kr 2® 6 MiSmtíSi í Rðsdofavík og nágrenni; kr. 17 annars staðar. — Lausasöluverð kr. 1. — Prentsm. Þjóðviljan* hJL