Þjóðviljinn - 22.03.1956, Blaðsíða 7

Fiinmtudagur:22. marz 1956 — ÞJÓÐVILJINN (7
Þau ótíðindi hafa nú gerzt
að þingmenn Framsóknarflokks
ins hafa í verki afneitað vinstii
Stjórn með ráðstöfunum, sem
þeir gerðu á Alþingi í janúar-
lok s.l., er þeir lögðu ásamt
Sjálfstaeðisflokknum i i m b u 1-
skatta á alþýðu landsins, skátta
sem munu hleypa af stað ó-
stöðvandi dýrtíðarskriðu. Eru
þessar aðgerðir vnikið áfall fyr-
ir alla góðgjarua menn, en sér
í lagi fyrir fylgismenn Fram-
sóknarflokksins, sem höfðu
vænzt annars, og seint hafa
viljað trúa því, að flokkurinn
gengi óvéfengjanlega í íhalds-
þjónustu, enda eru óbreyttir
flokksmenn Framsóknaj að
sjálfsögðu mjög hljóðir og
særðir yfir þessu háttalagi.
En mest eru menn reyndar
hneykslaðir á því, að þrátt fyr-
ir svo ótvíræðan verknað, skuli
foringjar flokksins lítilsvirða
dómgreind þjóðarinnar með
þvi, að tala enn um það, að
hinir „lýðræðissinnuðu umbóta-
menn“ eigi að taka höndum
saman og mynda vinstri stjóm
— seinna, og með því að halda
því fram, að ekki sé hægt að
stjóma landinu núna nema í
samvinnu við Sjálfstæðisflokk-
irin og hafi lengi ekki verið
hægt. Vita ekki Framsóknar-
foringjarnir, að Sjálfstæðis-
flokkurinn er í miklum minni-
hluta á Alþingi núna, eða halda
þeir að þjóðin viti það ekki?
Hvernig geta þeir búizt við að
nokkur fullvita maður taki
þetta þvaður alvarlega?
• Framsókn kaus
þjónustu við
gióðaöflin
Ef Framsóknarþingmenn þeir
sem hafa látið til sín heyra
þennan vísdóm, meintu eitthvað
með því, að þeir vildu um-
bótasinnaða stjórn, hefðu þeir
snúið við blaðinu í síðasta lagi
í sumar sem leið. Þeir þóttust
vita, að sjálfra sín sögn, strax
í sumar, að til sérstakra ráð-
stafana yrði að grípa. Ef þeir
hefðu ætlað sér að láta slíkar
ráðstafanir koma á breiðu bök-
in, á auðfélögin, á hina ríku,
hefðu þeir setzt á ráðstefnu
með vinstriflokkunum þremur
þá strax og reynt að semja um
lausn þessara mála, jafnframt
því sem þeir hefðu samið um
vinstri ríkisstjórn, þ. e. stjórn,
sem nyti stuðnings verklýðs-
samtakanna í landinu. Og það
hefði átt að vera þeim hvöt,
að fara þessa leið, að almennt
hafa kauphækkanirnar síðastl.
vor verið taldar nauðsynlegar
og sjálfsagðar, já meira að
segja af formanni Framsókhar-
flokksins. Það hefði getað orð-
ið giftudrjúgt spor fyrir ís-
lenzka þjóð, ef Framsókn hefði
borið gæfu til að fara þá leið,
leið hinnar starfandi alþýðu
í sveit og við sjó.
Nei, Framsóknarþingmennirn-
ir völdu hina leiðina, þjónust-
una við gróðaöflin og braskið
eins og stundum áður. Þeir
kusu að leysa málið í samvinnu
við íhaldið i stað þess að viður-
kenna, að landinu verður ekki
stjómað án þátttöku verklýðs-
hreyfingarinnar nema með
lagalegu ofbeldi. Þeir kusu
heldur að reyna einu sinni enn
að halda því að þjóðinni, þvert
ofan í staðreyndir, að annað
hefði ekki verið hægt. Með
þessu vottuðu þeir íhaldinu
það mesta traust, sem hægt
var, með því að leysa svona
viðkvæm mál í samvinnu við
það, og að öllu leyti eftir
sannri íhaldskokkabók. Sú
lausn virðist með sanni sagt
hafa verið hjartanu nær en
lausn vinstri stefnunnar.
Er nú nokkur furða þó að
ýmsir séu daufír í trúnni á að
forkólfar Framsóknar fáist í
vinstri samvinnu eftir kosning-
ar, þegar þeir höfnuðu henní
eindregið meðan tvö þing voru
eftir til næstu reglulegra kosn-
inga?
• Hverjir eru
lýðræðissinnaðir
umbótamenn?
Svo þegar búið er að vinna
óþurftarverkin, setur Tíminn
upp sakleysissvip og talar um
nauðsyn vinstri samvinnu í
hverju blaði svo að segja. Og
15. febr. segir blaðið: „Leiðin
út úr ógöngunum (leturbr.
mín) er að efla hér sem traust-
ust samtök allra lýðræðissinn-
landi. En „af ávöxtunum skúl-
uð þér þekkja þá“. Við verð-
um að gera meira að því hér
eftir en hingað til að dæma
stjórnmálamenn og flokka
fremur eftir verkum þeirra en
háværum upphrópunum, eftir
því sem við sjáum að eru
þeirra áhugamál, en ekki þvi
sem við ósktun að væru hjart-
ans mál þeirra. Þeir fara nærri
óskum okkar um það og not-
færa sér það óspart til að véla
um fyrir þeim, sem láta sér
nægja upphrópanir um lýðræði
og umbætur.
• Véla frá vinstri —
vinna til hægri
Já það má heita hraustlega
mælt, þegar skattgerðarmenn
Framsóknar tala um vinstri
samvinnu, eftir það sem á und-
an er gengið, og það þarf mikla
trú á dómgreindarleysi þjóðar-
innar til að rétta þetta að
henni. Það skal þó viðurkennt
að sú trú er mönnum þessum
nokkurt vorkunnarmál, því að
ráðið slíkri stefnu, sem að
framan hefur verið lýst, lijá þó
jafnstórum og áhrifamiklum
flokki sem Framsókn er. Það
mundi ekki vanþörf á að bæta
lýðræðið innan þess flokks.
Það var mikill hnekkir að
þingflokkur Framsóknar skyldi
ékki snúa við blaðinu einmitt
á þessu þingi. Það höfðu marg-
ir góðgjarnir menn í ýmsum
flokkum trúað á og vonað að
eitthvað stórkostlegt mundi ger-
ast einmitt nú, þegar þjóðfé-
lagsandstæðurnar, k r ö f ð u s t
skýrrar afstöðu af foringjum og
flokkum.
En ekki standast allir próf.
Um það þýðir ekki að sakast
héðan af, heldur verður að
læra af óförunum. Það verður
nú verkefni alþýðunnar i land-
Sfelnn Stefánsson:
Við verðum
að gera þetta
aðra umbótamanna.“ (Já
gleymið ekki að nefna lýðræði!)
Hverjir eru svo þessir lýðræð-
issinnuðu umbótamenn? Eru
það kannski Framsóknarþing-
mennimir? Eru það þeir, sem
beittu sér fyrir festingu visi-
tölunnar 1947? Eru það þeir
sem lækkuðu gengi krónunnar
1950? Eru það þeir, sem gerðu
þjóðina að ölmusulýð með því
að leggja á hana Marshall-
fjötra ári eftir að hún hafði
veitt ríkuleg framlög til bág-
staddra í öðrum löndum? Eru
það þéir, sem smeygðu fjötri
Atlantshafsbandalagsins á þjóð-
ina 1949? Eru það þeir sem
leiddu erlendan her inn í land-
ið 1951 og hafa með því kippt
fótum undan efnahags- og at-
vinnulífi landsmanna? Eru það
þeir sem voru á móti nýsköp-
uninni þ. e. eflingu fiskiskipa-
flotans o. fl. 1944—’46? Eru það
þeir sem ljá því fylgi sitt, að
olíufélög og önnur auðfél#g fé-
fletti svo gmndvallaratvinnu-
veg landsmanna, útgerðina, að
hún gæti ekki borið sig, þótt
sjómennimir ynnu kauplaust á
togurum og fiskibátum? Og eru
það lýðræðissinnaðir umbóta-
menn, sem lögðu hina óbæri-
legu skatta á þjóðina í janúar
síðastl. og tryggðu þannig að
auðfélögin gætu í næði haldið
áfram að féfletta atvinnuvegina.
— Við spyrjum um málefni —
ekki mas, framkvæmdir — ekki
fjas.
Ég skírskota til þjóðardóms
um það hversu lýðræðislegar
umbætur þetta eru. Ætli það
verði ekki fáir, sem sjálfráðir
fást til að setja slikt og þvílíkt
á lista umbótamála í þessu
þeir hafa a. m. k. í tvennum
undanförnum kosningum aflað
vel með þessari veiðiaðferð.
Þetta er svo sem ekki alveg ný
plata hjá Framsókn. Blekking-
ar um vinstra samstarf hafa
verið ein aðaluppistaðan í kosn-
ingabaráttunni undanfarið, svo
að landslýður veit nú orðið
„hvað veiðinefið syngur“, enda
hlær hann nú að ósköpunum
— Það er engu líkara en kjör-
orðið hafi verið: véla frá vinstri
—vinna til hægri.
En hér kemur fleira til. Vitað
er nú, að þeim fylgismönnum
Framsóknar, sem vilja vinstri
stjórn, fjölgar óðum. Þeir eru
nú orðnir langþreyttir á hjal-
inu um þá stjóm. Þeir hafa nú
reist svo háværar kröfur á
hendur foringjunum um að
efna loforðin um vinstri stefnu,
að þeir, sem stefnunni hafa
ráðið hingað til, sjá nú ekki
önnur ráð en að sýna viðleitni.
Þeir hafa því gripið til þess
ráðs að tylla upp áætlun um
verzlun með atkvæði við hægri
foringja Alþýðuflokksins, í
þeirri veiku von, að þeir geti
leitt þann flokk óskiptan til
slíkra kaupa. Við vitum nú hér®-
um bil af því sem á undan er
gengið, hvers konar hlutverk
slíkri samvinnu er ætlað að
leika. Enda þótt það samstarf
sé ekki sigurstranglegt, gæti
það auðveldlega komið í veg
fyrir, að við fengjum vinstri
stjóm að loknum kosningum.
• .Verkefni alþýðunn-
ar í landinu
Það er mikil ógæfa íslenzkri
þjóð, að fáir menn skuli fá
inu, til sjávar og sveita, að
skapa sér sína stjcn'n í næstu
kosningum, og það verður að
byrja strax að undirbúa það
mál.
Það verður nú hlutverk
hinna mörgu fylgjenda Fram-
sóknarflokksins, sem vinstri
samvinnu vilja, hinna mörgu,
sem nú þegar standa að slíkri
samvinnu i bæja- og sveita-
stjórnum víðsvegar um landið,
að skera upp herör með skoð-
anabræðrum sínum í öðrum
flokkum og knýja jafnvel hina
tregustu foringja til að leggja
hönd á plóginn með allri al-
þýðu og gera að veruleika þann
draum um vinstri stjórn, sem
hin vinnandi þjóð hefur lengi
í brjósti borið.
Hver er afstaða ykkar, fylgj-
endur Alþýðuflokksins, Sósíal-
istaflokksins og Þjóðvarnar-
flokksins? Er ekki kominn tími
til að taka höndum sarnan?
Er ekki þörf á því einmitt nú,
eða- hvað finnst ykkur sjálfum?
Ef við frestum því nú, frest-
um við því um næstu framtíð
að bæta hag okkar, þá frestum
við því að tryggja framtíðar-
öryggi barna okkar' Við skulum
hugsa okkur vel um áður við
föllumst á slíkan f rest fyrij-
„flokkinn okkar", því að mestí
greiðinn við hann er að taka
höndum saman strax við aðra
vinstri flokka og mynda einn
stóran kosningaflokk hinnar
vinnandi þjóðar anda og hand-
ar.
' i
• Tökum saman
höndum
Tökum þvi saman höndum,
hjálpum þeim, sem „kyrrir og
tvíráðir“ standa. Einbeitt a£-
staða okkar fylgismannanna
getur bjargað mörgum foringj-
um frá pólitískri glötun.
Vinstri menn í öllum flokkum:
Hlýðum kalli verklýðsfélaganua
sem hvert á fætur öðru krefj-
ast aðgerða af okkur. Hefjum
strax starf til þess að skapa
öflugan vinstri flokk í næstu
kosnjngum, flokk sem hefur' að
grundvelli stefnuskrá Alþýðu-
sambands íslands fyrir vinsti-i
ríkisstjórn, stefnuskrá sem allir
lýðræðissinnaðir umbótamem-.
munu fallast á í meginatrioum
og telja horfa til farsældar.
Það þunga afl sem þannig ei'
hægt að skapa, sá mikli flokk-v<
ur starfandi þjóðar verður að
ganga fyrir öllum sérhagsmuri-
um einstakra flokka.
Góðir bræður og systur í
þessum flokkum: Þetta getið
þið, ef þið sjálf viljið. Það ér
algerlega undir ykkur sjálfum
komið. Ef þið viljið það okki
af tryggð við flokkinn ykkar,
þá sýnið þið honum óvitandi
ótryggð, sem sprottin er a£
misskilningi á hans báleitasta
hlutverki, því hlutverki, að
sameina þjóðina, og þá hafið
þið brugðizt þeirri varðstöðu,,
sem þið áttuð að hafa um flokk
ykkar. Þá munu líka aukast
vandræði í landi enn um sinn,
án þess við verði spyrnt.
En ef þið ætlið flokki ykkar
mikið hlutverk, og þið krefjizt.
svo ekki verði undan hlaupizt,
samstöðu ykkar flokks með öðr-
um vinstri flokkum, þá mun
renna yfir þetta land blóma-
skeið vinnandi þjóðar, sem i
bjartsýni á framtíð sína mun
„hörðum höndum“ afla þess
sem unnt er úr skauti íslenzkr-
ar náttúru og njóta sjálf ávaxt-
■anna af því erfiði og lifa
krafti þeirra því menningar-
lifi sem hin íslenzka móðir
jörð fær veitt henni af ríkdómi
sínum.
Eigum við enn að bíða að-
gerðarlaus? Er ekki biðin orð-
in nógu löng? Getum við búizt
við, að himnarnir korrii yfir
okkur? Nei, við verðum að gera
þetta sjálf. Enginn annar get-
ur gert það fyrir okkur. Kom-
um strax, „tengjumst tryggða-
böndum, tökum saman höndum
Striðum, vinnum vorri þjóð“.
Steinn Stefánsson.
Húsið Hofteigur 12
sem byggt er á vegum Byggingarsamvinnufélags-
ins Hofgarður, er til sölu.
Þeir félagsmenn, sem neyta vildu forkaupsréttar
síns, eru beönir áö snúa sér til formanns félags-
ins Gísla Gíslasonar Hofteigi 12 fyrir 1. apríl n.k.
Stjórnin