Þjóðviljinn - 22.03.1956, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 22. marz 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
NEVTL SHUTE:
LANDSYN
46. dagar
,,Það eru engir strætisvagnar". Það varð dálítil þögn
og svo sagöi hún: „Þú ættir að segja mér það, Jerry“.
Hann hallaði sér fram í stólnum og reis á fætur. Hann
tók unv báöar hendur hennar og horfði niður á hana,
rjóöur í kinnum. Augu hennar námu viö vængina á
brjósti hans. „Gott og vel,“ sagöi hann. „Eg skal segja
þér þaö. Ef þaö væm friöartímar og allt væri með effli-
legum hætti, þá vildi ég að viö giftum okkur, Móna. En
það er ekki hægt.“
Hún sagöi lágri röddu: „Hvað viltu þá, Jerry?“
Hann hló. „Þú ert þrákálfur,“ sagði hann. „ÞaÖ er
ekki hægt heldur. Eg vil að við höldum áfram eins og
við erum.“
Hún þagði.
Hann sagði: „Eg hef enga samúö með fólki, sem
heldur að þaö hrökkvi upp af í næstu viku og dembir
sér þess vegna í hjónaband. Ef ég gengi í hjónaband
vildi ég eignast eitt eða tvö börn og fylgjast með þeim
stækka. Og ef ég sæi ekki lengra fram í tímann en fram
í næstu viku, þá vildi ég heldur sleppa því alveg.“ •
„Eg er á sömu skoöun. Þaö er ekkert hjónaband nema
böm séu.“
Hami brosti: „Þeir hafa þörf fyrir fólk eins og okkur,
þegar stríðinu er lokið.“
Hún leit framan í hann. „Þáð er eitt sem ég ekki skil,“
sagði hún hægt. „Þú ert alltaf að tala um að hrökkva
upp af. Hvernig stendur á því?“
„Meltingartruflanir, býst ég við. Eg er hættur að tefla
við páfann.“
„Talaðu nú einu sinni í alvöru, Jerry.“
„Þaö kemur fyrir ööru hverju, jafnvel í lýtalaust. rekn-
um styrjöldum.“
„Er starf þitt í Titchfield mjög hættulegt?"
Hann tók utanum axlir hennar og dró hana að sér.
Hann langaöi til að láta hana skilja hvernig allt var
í pottinn búiö. ^
„Sjáðu til,“ sagði hann. „Það er alltaf dálítið áhættu-
samt að' fíjúga flugvélum á stríöstímum og sama máli
gegnir um skipin. Þegar ég var í Emsworth fómst þrír
náungar úr minni flugsveit. Fyrir mánuöi flaug ég yfir
Þýzkaland, alla leið til Leipzig. Þetta nýja starf er ekki
hættulegra en hin. En í styrjöld koma alltaf fyrir óhöpp,
hvaða starf sem maöur vinnur. Þess vegna gerði ég
erfðaskrá.“
„Eg skil.“
Það varð löng þögn. Svo sagði hún: „Eg veit ekki hvort
það verður auðvelt fyrir okkur að halda áfram á þerrn-
an hátt, Jerry.“
Hann þagöi. Hlýjan frá öxl hennar hafði vakiö sömu
hugsanir hjá honum.
Hún sneri sér í fangi hans og leit ýfir að glugganum.
„Ef okkúr reynist það ókleift, þá 'Vil ég ekki hlaupa í
hjpnaband eins og þú sagðir áöan. Það er ómögulegt.
Eg vil heldur aö viö förum hina leiöína.“
Hann sneri henni blíðlega að sér aftur. „Er það þetta
sem kallaö er ósæmilegt tilboö í vikublöðunum?"
Hún flissaði. „Eg held það hljóti að vera.“
„Áttu viö, aö þú vildir heldur að viö færum eitthvað
burt saman, yfir helgi eða eitíhvað þessháttar?'1
„Já einmitt."
,,Eg hefði ekki hugmynd um hvernig ég ætti að snúa
mér í því.“
„Ekki ég heldur. En við gætum lært það.“
Þau litu hvort á annað og hlógu.
Chambers sagöi: „Eg yröi að kaupa bók um þetta efni
og kynna mér hana. Svo yrði ég sennilega að kaupa
lianda þér giftingarhring og svo færum við á gistihús
og segðumst heita herra og frú Smith.“
„Við yrðum líka að ná í trúlofunarhring. Þaö væri
mjög grunsamlegt ef ég heföi aöeins giftingarhring.“.
„Og hann splunkunýjan."
„Þaö er alveg rétt. Væri þaö ekki. hræöilegt, ef þaö
kæmist upp um okkur?“
Hann sagði: „Þeir geta ekki gert okkur neítt. Lögregl-
sn á ég við.“
„Ekki einu sinni ef við gefum upp fölsk nöfn? Á stríðs-
tímum?“
„Þaö veit ég svei mér ekki. Það er ekki víst þeim líkaöi
það.“
„Það gæti verið býsna óþægilegt.“
Hann hló framaní hana, „Mér lízt ekki mjög vel á
hugmynd þína,“ sagði hann. „Hún er of flókin og á-
hættusöm. Þáð væri miklu einfaldara að vera gamaldags
og ganga í hjónaband."
Hún sagði: „Eg vil þaö ekki.“
Hann spurði blíðlega: „Hvers vegna ekki?“
„Eg veit það ekki, Jerry ....“ Það vai’ð þögn, og svo
sagði hún: „ÞaÖ væri ómögulegt. Eg vil helzt að við
höldum svona áfram. En ef við gætum þaö ekki, þá
vildi ég heldur að viö værum herra og frú Smith um
tíma.“
Hann sagði mjög lágt: „Hvert orö sem þú segir sting-
ur mig í hjartað eins og ör. Eins og eiturör, ætlaði ég að
segja. Þú ert áreiöanlega svarti sauöurinn í fjölskyld-
unni.“
Hún brosti lítið eitt. „Þú ert blaÖurskjóða.“
„Og í ofanálagV sagöi hann mildum rómi, „særir þú
hégómagimd mína holundarsári. Hér er ég „Jeny lávarð-
ur af Chambers Höll, Chambers í Chambersskíri og þú
hryggbrýtur mig.“
Hún hló ekki. „Það er einmitt þáð,“ sagöi hún lágt.
Hann staröi á hana. „Eg er hræddur um áð þú hafir
misskilið mig,“ sagöi hann. „Varstu að hugsa um fjöl-
skyldur okkar?“
Hún sagði einlæglega: „Já einmitt. ViÖ erum ekki af
sama sauðahúsi, Jen-y, og hjónabandið er til frambúðar.
Við yrðum aö fara mjög varlega, að öðrum kosti yröum
við óhamingjusöm alla ævi. Viö bæöi.“
„Eg fer varlega. Eg hef ekki farið svona varlega síðan
ég flaug einn í fyrsta skipti.“
„Talaöu í alvöru. Eg er ekki að gera að gamni mínu.“
„Eg veit þaö.“
„Nú, jæja ....“
Hún sneri sér til í fangi hans og horfði framaní
hann. „Heyrðu, Jerry“, sagði hann. „Við skulum tala af
skynsemi. Þú veizt hvaöa tilfinningar ég ber til þín. Eg
er tilbúin að láta að vilja þínum í öllu, — það er satt
og rétt. Og það hefur enginn annar verið á undan þér.“
„Eg veit það,“ sagði hann.
„En ég vil ekki giftast þér — ekki nærri strax að
minnsta kosti.“ Hún leit niöur fyrir sig. „Það væri ó-
mögulegt.“
„Hvers vegna?“
Hún sagði: „Eg vil ekki giftast þér nema ég geti talað
eins og konur hinna liðsforingjanna, klætt mig eins og

r Q^imilisþáí i mr ' N
j
Nælonsokkar sem
slitna ekki
Sterkir nælonsokkar, 30 deni-
er og þar yfir, eru næstum ó-
slítanlegir og venjulega eru það
óhöpp sem verða þeim að fjör-
tjóni. Af ástæðum til þessara ó-
liappa má nefna spíritus, síga-
rettuösku, efnasambönd í ýrns-
um hreinsunarvökvum og mik-
inn hita. Venjulega er það alltaf
af þessum ástæðum sem sterku
nælonsokkarnir eyðileggjast.
Um þunnu sokkana sem nú eru
orðnir aigengastir gegnir allt
öðru máli.
Grandar möiur
næloni?
Sagt er að mölur grandi ekki
næloni. En hvernig víkur því
þá við að mölur eyðileggur næ-
lonsokka, því að til þess eru
dæmi. Allar líkur eru til þess
að sokkarnir hafi þá ekki ver-
ið hreinir og mölurinn hafi et-
ið óhreinindin úr sokkunum og
eyðilagt sokkana um leið. Við
geymslu á næloni ei'is og öðr-
um fatnaði gildir sú regla að
það þarf að vera hreint þegar
það er lagt í skúffur.iar. Það
er sama hversu möltraust tau-
ið er, ef það er óhreint finnur
mölurinn eitthvað ætilegt.
SmáatriSi
Ekki þarf alltaf mikið til
að lífga upp á kjól. Venjuleg
kragahorn má gera fjörlegri
með litlum blómvöndum festum
á ská. Líka má festa lítinn
vönd i hálsinn á kjól með háu
hálsmáli og annað við beltið.
Kjóllinn sem þarf alveg nýtt
hálsmál er klipptur niður í boga
og síðan er skeytt inn í nýja
hálsmálið öðru efni í fallegum
lit. Tvær skrautstroffur með
hnöppum setja skemmtilegan
svip á kjólinn.
Ensk víka í
Moskva
í dag verður opnuð í Moskva
sýning á enskri list frá 17. ötd
til vorra daga. Verður þar sýnd
350 málverk, teikningar og
stungumyndir og silfurgripir og
postulín.
Meðan sýningin stendur mun
útvarpið í Moskva flytja fjölda
dagskrárliða helgaða enskri tón-
iist og skáldskap.
N Ý K O M I Ð:
Svart flauel
BEZT
Vesturveri
Síðbuxur liafa aldrei orðið. jafn-
vinsælar meðai ungra stúlkna
liér og þær eru i öðrum lönd-
uni, einkum í Bandaríkjunum
og Bretlandi. Þó er það klæðu-
aður sem er að ýmsu leytí
hentugur og getur farið vel.
Myndin er tekin á t ízkusýnlngu
í London.
I Ötgefandl: Bameinlngartlokkur alþýSu — BSsiallstafloklcurinn. — Rltsttórar: Magnds KJartanssoa
(ftb.), SlgurSur OuSmundsson. — Jk-éttaritstWrl: Jón BJftrnason. ,-t Blaðamepn: Ásmundur Slíur-
■ 4ónsson, Bjarnl Benedlktsson. GuSmumiur Vlgfússon, ívar H. Jónsaon, Magnúa Torfl ólafson. —
AuelýslnBastlórl: Jónatótnn Haraldsson. — RltsWórn. aígrelSala. auglístnsar, prentsmlSJa: SkólavörSusttg 19. - Slml 760« O
llnur). — AskrlftarverB kr. 20 á mánuSl t Reykjavtk os n&grennl: tr. 17 annarsstaSsr. — LausasbluvvrS kr 1. — “runta*****-
WdðvOJans h.f.