Þjóðviljinn - 16.05.1956, Page 6

0) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudag-ur 16. mai 1956-
þlÓÐVILIINN
Útgefandi:
Sameiningarflokkur alpýðu — Sósíalistaflokkurinn
Eiiium flokki færra
Það verður að ákæra dómara,
saksóknara og lögreglustj óra
- eða þeir verSa aS fara í mál við höfund
nýrrar bókar um mál Rósenberg-hjónanna
\7e 1 getur farið svo, að
” hægrimenn Alþýðuflokks-
ins fái nokkra menn kjörna
í kosningunum 24. júní í sum-
ar, með atkvæðaverzlun sinni
við Framsóknarflokkinn. Þá
sminu enn skarta á Alþingi
næsta kjörtímabil nokkrir fín-
ir menn, úr hæstlaunuðustu
embættum landsins, og kalla
sig Alþýðuflokk.
|
T^n hvað svo? Afleiðing
samningsins við Framsókn
getur orðið sú að nokkrir fín-
ir menn með nafni Alþýðu-
w flokksins komist á þing. En
í raun er orðið einum stjórn-
málaflokki færra í landinu. Al-
þýðuflokkurinn gerist í þess-
um kosningum hjáleiga Fram-
sóknarflokksins með þeim
hætti, að ha^n á framvegis
alla tilveru sína undir náð
Framsóknarflokksins, og mun
þess tæpast umkominn að
koma nokkru sinni framar
manni á þing hjálparlaust.
Ipyrir Aiþýðuflokkinn er það
■** alvarlegast í þessum kosn-
ingum, að hann er að hrekja
frá sér það verkalýðsfylgi,
sem hefur fylgt honum, hrekja
frá sér m^nn verkalýðsfélag-
anna, sem mest hafa unnið að
UDDbyggingu flokksins, það
fólk, sem verið hefur ,,jarð-
samband" Alþýðuflokksins, ef
svo mætti segja, allt frá stofn-
un hans. Hægrimennirnir telja
að hægt sé að bæla niður ó-
ánægjuna með þvi að reka úr
• flokknum einmitt þá menn,
sem alþýðufylgi flokksins hef-
• ur treyst. Hitt mun koma í
■ !jós, að þeir voru ekki reknir
einir, heldur voru forstjórarn-
ir, bæjarfógetarnir og prófess-
orarnir þar að reka alþýðu-
fylgið burt frá Alþýðuflokkn-
um.
jVTörgum Alþýðuflokksmanni
■”■*• hefur sviðið sárt að flokk-
ur hans skuli á undanförnum
árum hafa haft samvinnu við
þau öfl í verkalýðshreyfing-
unni, sem fjærst eru því að
skilja markmið og baráttu al-
þýðusamtakanna. Það er ekki
gaman fyrir Eggert Þorsteins-
son að láta ótútlegasta and-
stæðing verkalýðshreyfingar-
innar spyrja opinberlega: í
hvaða verkalýðsfélagi í
Reykjavík hefði Alþýðuflokk-
urinn fengið menn kjörna án
h jálpar Sjálfstæðisflokksins ?
Og treysta sér ekki til að svara
með öðru en skömmustulegri
þögn.
ITægrimönnum Alþýðuflokks-
ins, sem nú í nokkrar vik-
ur eru æstir móti ,,íhaldinu“,
er að sjálfsögðu óljúft a$
minnzt sé á hina nánu sam-
vinnu þeirra við Sjálfstæðis-
flokkinn í sjálfum alþýðusam-
tökunum. En einmitt sú sam-
vinna hefur átt drjúgan þátt
í skilningsauka alþýðu manna
á því hvemig komið er fyrir
fínu mönnunum sem hrifsað
hafa til sín forustu Alþýðu-
flokksins. Og þeir flýta fyrir
endalokum flokksins sem al-
þýðuflokks með því að gefast
á vald Framsóknar og reka
þá menn úr röðum sínum, sem
nótið hafa alþýðutrausts.
„Óvinsælar ráðstafanir44
I” kosningunum í sumar gefst-
alþýðu landsins tvíþætt
• tækifæri: Hún getur háð ár-
• angursríkustu hagsmunabar-
áttu, sem nú er á völ, með at-
kvæði sínu 24. júni. Gegn á-
- Jögunum miklu og hatrömum
árásum afturhaldsins á lífs-
kjör fólksins áttu alþýðusam-
tökin ekki aðrar leiðir en hef ja
stórverkfall eða að öðrum
kosti að reyna að stórauka
áhrif alþýðunnar á Alþingi og
n'kisstjóm. Undanfarin ár
tiafa Siáifstæðisflokkurinn og
Framsókn beitt meirihluta-
valdi sínu á Albingi miskunn-
iarlaust gegn e'býðu manna,
notað aðstöðu sma til að ræna
verkamenn árangri hinna
miklu og fómfreku verkfalla.
Tandséð er hver árangur
hefði orðið af verkfalli í
. voc, ef afturheidið sræti eftir
sem. áður. réðizt. að alþýðu
imanna. úr sterkasta virkinu,
'Albínpi og ríkisstjórn. Vitað
■ er. að bæði Siá'fstæðisflokk-
• ur'nn 02- Framsókn hafa und-
irb’”* enn tilfinnanlegri árás á
jífp.tHKrin en hinar fvrri, hinar
svonnfndu ..óvinsælu ráðstaf-
• anir“ genpis'ækkun og kaup-
-• I>inding, eftír kosningar, ef
tekst enn að blekkja nógu
marga til fylgis við þessa
flokka, svo þeir áræði að
skríða saman á ný að kosning-
um loknum. Verði úrslit kosn-
inganna þau sem Sjálfstæðis-
flokkurinn og afturhaldsgarp-
ar Framsóknar vona, má telja
víst að yfir þjóðina dynji,
strax í haust, hinar „óvinsælu
ráðstafanirí'.
T7*ftir því sem nær dregur
^ kosningunum 24. júiu sjá
fleiri þá einföldu staðreynd að
þau ein kosningaúrslit gætu
valdið stórbreytingum í stjórn-
málalífinu og knúið fram heið-
arlega vinstri stjórn, að
Alþýðubandalagið ynni eftir-
minnilegan kosningasigur.
Vinni Alþýðubandalagið ekki
kosningasigur vita menn að
engra verulegra breytinga er
von, engra hagsbóta fyrir al-
þýðuna. Gömlu flokkarnir
hefja þá nýja uppsuðu á gamla
grautnum, eftir uppskriftinni:
„óvinsælar ráðstafanirí*. Og
alþýðusamtökin verða að heyja
hvert stórverkfallið af öðru til
að halda í horfinu: Von al-
þýðu um nýja stefnu og bætt
kjör er tengd kosningasigri Al-
þýðubandalagsins.
~\Jýlega kom út hók í
-*■" Bandaríkjunum, sem
sannar pað lið fyrir lið, að
dauðadómur Rosenbergs-
hjóna hafi verið réttar-
morð. Þau voru dœmd fyrir
njósnir um kjarnorku-
leyndarmál. — Bókin er
672 bls., og höfundurinn
dregur fram hvért sönnun-
árgagnið af öðru, hverja
staðreyndina af annarri, og
skilur við lesandann sann-
fœrðan um að tveir menn,
foreldrar tveggja ungra
barna, hafi verið téknir af
lífi saklausir.
□
„Ég er ekki kommúnisti''
Bókarinnar hefur ekki verið
getið í blöðum í Bandaríkj-
unum, að undanskildum ör-
fáum. Eitt af þeim blöðum,
sem getið hafa um bókina, er
Fairfield County Fair. Blaða-
maður að nafni Brett Halli-
day hafði lesið bókina, og
hafði það þær alfleiðingar, að
hann ákvað að skrifa um
hana. En þó var honum það
ljóst, hver áhætta hlaut að
fylgja því. Hann gat átt á
hættu að vera stimplaður sem
kommúnisti en slíkt er ekk-
ert sældarbrauð í Bandaríkj-
unum. En svo fast knúði hann
HARRY GOLD
— bar ljúgvitni —
áhuginn, að hann ákvað að
skrifa um bókina samt. Til
þess að reyna að forðast að-
dróttanir frá þeim mönnum,
sem teljast til „þess valin-
kunna. sæmdarfólks, sem hafið
er yfir allan grun,“ hóf hann
forspjallið með þessum orð-
um:
„Ég er ekki sveimhugull
umbótasinni.
Ég er ekki gyðingur.
Ég er ekki kommúnisti.
Ég er fæddur í Bandaríkj-
unum, ég er 51 árs að aldri,
styð demókrataflokkinn, en
kýs þó stundum frambjóðanda
repúblikana. Ég er gíftur, á
sjö ára gamla dóttur, hund,
kött og kanarífugl og tvo
gullfiska. Ég á hús í West-
jiort (tryggingafélagið Prud-
ental veitti mér lán til að
reisa það), og ég kemst vel
af í þessu auðvaldsþjóðfélagi.“
Þá er hann hefur þannig
skýrt lesendum sínum frá því,
að hann sé mjög venjulegur
Bandaríkjamaður, og alls ekki
„kommúnisti“, tekur hann svo
til orða:
Grafreitur Rósenberg:-hjónanna
„Það hefur tekið mikið á
mig að lesa bók John Wex-
leys. Þetta er mikil bók, frá-
sögnin er skelfileg og illþol-
andi. Ég lauk við hana áðan
<---------------------------
EIN hörmulegasta aileiðing:
kalda stríðsins voru réttar-
g:læpir þeir sem þá voru
fraimlir, fangelsanir og af-
tökur. Þessi ömurlegu mál
hafa nú verið tekin til end-
urskoðunar í Austurevrópu-
löndunum, en ráðamenn á
vesturlöndum halda enn
fast við afbrot sín. Einn sá
réttarglæ.pur sem mesta at-
hygK vakti í heiminum var
aftaka Rosenberg-hjónamia
í Bandaríkjunum, og segir
hér frá nýrri bók um það
efni sem út er komln vest-
anhafs.
V-________________________ J
. . . . og síðan hef ég gengið
fram og aftur um gólfið, eirð-
arlaus og utan við mig. . .“
Dómarinn er sekur
um morð
Hann sagðist ætíð haifá trú-
að því, að Rósenberghjónin
væru sek, en að lokunm lestri
bókarinnar segist hann hafa
verið orðinn sannfærður um
að aðeins væri um tvennt að
ræða:
Ef satt er sagt frá í bók-
inni, sem hann gat ekki efast
um, er skylt að draga þá J.
Edgar Hoover, yfirmann ríkis-
lögreglunnar í líaiidaríkjun
um, Irving Kaufman dóniara
og ákærandann Irving Saypol
lögfræðing, fyrir lög og dóm
og ákæra þá um að liafa myrt
Rósenberghjónin. Sé bókin
hinsvegar fölsuð, segir hann,
hljóta þessir þrír menn að
EDGAR HOOVER
— yfirmaður ríkislögreglunnar —
höfða mál gegn höfundinuitt
og útgefandanum.
Þeir hafa ekki höfðað mál,
og ekki er líklegt að þeir geri
það. Ekki mun veitast auðvelt
að afsanna sfaðhæfingar bók-
arinnar.
Það ber því vitni, hve veik
voru sönnunargögnin gegn
hjónunum, að aðalvitnið var
alþekktur lygalaupur, sem.
engu hans orði var trúandi.
Hann heitir Harry Gold. Hann.
hafði sjálfur orðið að kannast
við, að hann gæti ekki satt
orð talað, við fyrri réttarhöld,
þar sem Saypol var ákærand-
inn og Kaufman dómarinn,
eins og í Rósenbergmálinu.
Þannig er fengin vissa fyrir
því að dómaranum og ákær-
IRVING KAUFMAN
— ber að lögsækja dómaraiui ? —
andanum í máli hjónanna var
það fulljóst, hver maðurinn
var, en um það þögðu þeir við
kviðdóminn.
Stúlka, sem haíði annað
auga blátt og hitt brúnt.
í máli því sem getið var um
hér að framan var Harry
Gold aðalvitni móti vinnuveit-
anda sínum Abraham Broth-
man. Þá kom það í Jjós, að
hann hafði logið til um ævi.
sína svo mörgum árum skipti.
Wexley segir svo um þetta:
„Hálfan fimmta dag af viltu
þeirri, sem réttarhöldin stóðu,
var Harry Gold leiddur til
vitnis, og það var þá sem
skjalfestar voru allar þær
lygar um ævi hans, sem hann
'hafði áður sagt Brothman, og
ýmsum vitnum sínum og
kunningjum. Þessi uppspuni
náði yfir sex ár af ævi hans.
Hér koma aðalatriðin í þessari.
lygasögu, tekin upp úr mál-
skjölunum eftir framburði
hans:
„Dag nokkurn, þá er hann
var staddur í almenningsvagni
í Fíladelfíu, kynntist hann
fallegri stúlku sem hét Hel-
ena, og hafði annað auga
blátt en hitt brúnt. Hanm
gerði sér títt um stúlkuna, en
ríkur vefnaðarverksmiðjueig-
aúdi varð hlutskarpari.
■Helena hafði komið honum
í kynni við aðra unga stúlkw
í Fíladelfíu, og hét hún Sara,
og lýsir hann' henni svo, að
hún hafi verið „klunnaleg og
leggjalöng," en úr henni varð
samt sem áður ,,'falleg og
Framhald á 10. siðu